มงคลที่ 11 บำรุงบิดามารดา

<CENTER>มงคล<WBR>ที่ 11</CENTER><CENTER>บำรุง<WBR>บิดา<WBR>มารดา</CENTER><DD>ต้น<WBR>ไม้<WBR>ที่<WBR>ได้<WBR>รับ<WBR>การ<WBR>ดู<WBR>แล<WBR>ให้<WBR>น้ำ<WBR>ให้ <WBR>ปุ๋ย ไป<WBR>บำรุง<WBR>ลำ<WBR>ต้น<WBR>จน<WBR>สมบูรณ์ เมื่อ<WBR>ถึง<WBR>เวลา<WBR>แล้ว ไม่<WBR> ยอม<WBR>ออก<WBR>ดอก<WBR>ออก<WBR>ผล ก็<WBR>ต้อง<WBR>โค่น<WBR>ทิ้ง
<DD>คน<WBR>ที่<WBR>ได้<WBR>รับ<WBR>การ<WBR>เลี้ยง<WBR>ดู<WBR>จน<WBR>เติบ<WBR>ใหญ่ แต่ <WBR>ไม่<WBR>ยอม<WBR>ตอบ<WBR>แทน<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่ ก็<WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>หนัก<WBR> แผ่น<WBR>ดิน
<DD>ทอง<WBR>คำ<WBR>แท้<WBR>หรือ<WBR>ไม่ โดน<WBR>ไฟ<WBR>ก็<WBR>รู้ คน<WBR>ดี<WBR>แท้ <WBR>หรือ<WBR>ไม่ ให้<WBR>ดู<WBR>ตรง<WBR>ที่<WBR>เลี้ยง<WBR>พ่อ<WBR>แม่ ถ้า<WBR>ดี<WBR>จริง ต้อง <WBR>เลี้ยง<WBR>พ่อ<WBR>แม่ ถ้า<WBR>ไม่<WBR>เลี้ยง แสดง<WBR>ว่า<WBR>ดี<WBR>ไม่<WBR>จริง เป็น<WBR>พวก <WBR>ทอง<WBR>ชุบ<WBR>ทอง<WBR>เก๊
พระ<WBR>คุณ<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่
<DD>พระสัมมาสัมพุทธ<WBR>เข้า<WBR>ตรัส<WBR>อุปมา<WBR>ว่า ถ้า<WBR>บุตร<WBR>จะ<WBR>พึง<WBR>วาง <WBR>บิดา<WBR>มารดา<WBR>ไว้<WBR>บน<WBR>บ่า<WBR>ทั้ง<WBR>สอง<WBR>ของ<WBR>ตน ประ<WBR>คับ<WBR> ประคอง<WBR>ท่าน<WBR>อยู่<WBR>บน<WBR>บ่า<WBR>นั้น ป้อน<WBR>ข้าว<WBR>ป้อน<WBR>น้ำ<WBR>และ<WBR>ให้ <WBR>ท่าน<WBR>ถ่าย<WBR>อุจจาระ<WBR>ปัสสาวะ<WBR>บน<WBR>บ่า<WBR>นั้น<WBR>เสร็จ แม้<WBR>บุตร<WBR>จะ <WBR>มี<WBR>อายุ<WBR>ถึง 100 ปี และ<WBR>ปรนนิบัติ<WBR>ท่าน<WBR>ไป<WBR>จน<WBR>ตลอด<WBR>ชีวิต ก็<WBR> ยัง<WBR>นับ<WBR>ว่า<WBR>ตอบ<WBR>แทน<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>ท่าน<WBR>ไม่<WBR>หมด
<DD>ยัง<WBR>มี<WBR>ผู้<WBR>อุปมา<WBR>ไว้<WBR>ว่า หาก<WBR>เรา<WBR>ใช้<WBR>ท้อง<WBR>ฟ้า<WBR> แทน<WBR>กระดาษ ยอด<WBR>เขา<WBR>พระ<WBR>สุเมรุ<WBR>แทน<WBR>ปากกา<WBR>น้ำ<WBR>ใน<WBR>มหาสมุทร <WBR>แทน<WBR>หมึก เขียน<WBR>บรรยาย<WBR>คุณ<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่ จน<WBR>ท้อง<WBR>ฟ้า<WBR> เต็ม<WBR>ไป<WBR>ด้วย<WBR>อักษร ภู<WBR>เขา<WBR>สึก<WBR>กร่อน<WBR>จน<WBR>หมด น้ำ<WBR>ใน<WBR> มหาสมุทร<WBR>เหือด<WBR>แห้ง ก็<WBR>ยัง<WBR>บรรยาย<WBR>คุณ<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ไม่<WBR>หมด

1. <CENTER></CENTER>
   <DD>บิดา<WBR>มารดา<WBR>เป็น<WBR>ผู้<WBR>มี<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>อัน<WBR>ยิ่ง<WBR>ใหญ่ <WBR>ของ<WBR>บุตร สรุป<WBR>โดย<WBR>ย่อ คือ
2. เป็น<WBR>ต้น<WBR>แบบ<WBR>ทางกาย แบบ<WBR>เป็น<WBR>สิ่ง<WBR>ที่<WBR>จำ<WBR>เป็น<WBR>ใน<WBR>การ<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>ของ<WBR>ทั้ง<WBR>หลาย<WBR>ใน<WBR>โลก<WBR>มี<WBR>ค่า<WBR>สูง<WBR>ขึ้น ตัว<WBR>อย่าง<WBR>เช่น ก้อน<WBR>ดิน<WBR>เหนียว<WBR>ธรรม<WBR>ดา ถ้า<WBR>หาก<WBR>นำ<WBR>มา<WBR>ใส่<WBR>แบบ<WBR>พิมพ์<WBR>แล้ว<WBR>พิมพ์<WBR>เป็น<WBR>ตุ๊ก<WBR>ตา ก็<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>ดิน<WBR>ก้อน<WBR>นั้น<WBR>มี<WBR>ค่า<WBR>ขึ้น<WBR>มา<WBR>เป็นเครื่องประดับ<WBR>บ้าน<WBR>เรือน<WBR>ได้ ดิน<WBR>เหนียว<WBR>ก้อน<WBR>เดียว<WBR>กัน<WBR>นี้ หาก<WBR>ได้<WBR>แบบ<WBR>ที่<WBR>ดี<WBR>กว่า<WBR>ขึ้น<WBR>มา<WBR>อีก เช่น<WBR>แบบ<WBR>เป็น<WBR>พระ<WBR>พุทธ<WBR>รูป ก็<WBR>จะ<WBR>เห็น<WBR>ได้<WBR>ว่า<WBR>คุณ<WBR>ค่า<WBR>ของ<WBR>ดิน<WBR>เหนียว<WBR>ก้อน<WBR>นี้<WBR>ทรง<WBR>คุณ<WBR>ค่า<WBR>มาก<WBR>ยิ่ง<WBR>ขึ้น ผู้<WBR>คน<WBR>ได้<WBR>กราบ<WBR>ไหว้<WBR>บูชา จะ<WBR>เห็น<WBR>ได้<WBR>ว่า<WBR>คุณ<WBR>ค่า<WBR>ของ<WBR>ดิน<WBR>เหนียว<WBR>ก้อน<WBR>นี้<WBR>ขึ้น<WBR>อยู่กับแบบ<WBR>ที่<WBR>พิมพ์<WBR>นั่น<WBR>เอง ใน<WBR>ทำนอง<WBR>เดียว<WBR>กัน การ<WBR>เกิด<WBR>ของ<WBR>สัตว์<WBR>ทั้ง<WBR>หลาย<WBR>ใน<WBR>โลก ก็<WBR>ย่อม<WBR>ต้อง<WBR>อาศัย<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>เป็น<WBR>แบบ ถ้า<WBR>ได้<WBR>แบบ<WBR>ที่<WBR>ไม่<WBR>ดี<WBR>เช่น เป็น<WBR>สัตว์ ถึง<WBR>เวลา<WBR>ก็<WBR>คลอด<WBR>มา<WBR>เป็น<WBR>สัตว์ เช่น<WBR>เป็น ช้าง ม้า วัว ควาย ฯลฯ แม้<WBR>จะ<WBR>มี<WBR> ปัญญา<WBR>ติด<WBR>ตัว<WBR>มา<WBR>มาก<WBR>สัก<WBR>ปาน<WBR>ใด<WBR>ก็<WBR>ไม่<WBR>สามารถ<WBR>ทำ<WBR>ความ<WBR>ดี<WBR>ได้<WBR>เต็ม<WBR>ที่ โชค<WBR>ดี<WBR>ที่<WBR>เรา<WBR>ได้<WBR>แบบ<WBR>เป็น<WBR>คน ซึ่ง<WBR>เป็น<WBR>โครง<WBR>ร่าง<WBR>ที่<WBR>ประเสริฐ<WBR>กว่า<WBR>สัตว์<WBR>ทั้ง<WBR>หลาย เหมาะ<WBR>ใน<WBR>การ<WBR>ทำ<WBR>ความ<WBR>ดี<WBR>ทุก<WBR>ประการ เคา<WBR>จึง<WBR>สา<WBR>มา<WBR>รพ<WBR>ใช้<WBR>ความ<WBR>รู้<WBR>ความ<WBR>สามารถ<WBR>ประกอบ<WBR>คุณ<WBR>ความ<WBR>ดี<WBR>ได้<WBR>เต็ม<WBR>ที่ พระ<WBR>คุณ<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ใน<WBR>การ<WBR>เป็น<WBR>ต้น<WBR>แบบ<WBR>ทางกาย<WBR>ให้<WBR>เรา ก็<WBR>นับ<WBR>ได้<WBR>ว่า<WBR>มี<WBR>มาก<WBR>เหลือ<WBR>หลาย<WBR>แล้ว ยิ่ง<WBR>ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>อบ<WBR>รม เลี้ยง<WBR>ดู<WBR>เรา<WBR>มาเป็ฯต้น<WBR>แบบ<WBR>ทางใจ<WBR>ให้<WBR>ด้วย<WBR>ก็<WBR>ยิ่ง<WBR>มี<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>มาก<WBR>เป็น<WBR>อเนก<WBR>อนันต์
   
   <CENTER></CENTER>
3. เป็น<WBR>ต้น<WBR>แบบ<WBR>ทางใจ ให้<WBR>ความ<WBR>อุปการะ<WBR>เลี้ยง<WBR>ดู ฟูม<WBR>ฟัก ทะนุ<WBR>ถนอม อบ<WBR>รม<WBR>สั่ง<WBR>สอน ปลูก<WBR>ฝัง<WBR>กิริยา<WBR>มารยาท ให้<WBR>ความ<WBR>รู้<WBR>ทั้ง<WBR>ทางโลก<WBR>และ<WBR>ทางธรรม<WBR>แก่<WBR>ลูก
   
   <CENTER></CENTER></DD>

สมญา<WBR>นาม<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่

• สมญา<WBR>นาม<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>นั้น กล่าว<WBR>กัน<WBR>ว่า<WBR>ท่าน<WBR>เป็น<WBR>ทั้ง<WBR>พรหม<WBR>ของ<WBR>ลูก เทวดา<WBR>คน<WBR>แรก<WBR>ของ<WBR>ลูก ครู<WBR>คน<WBR>แรก<WBR>ของ<WBR>ลูก และ<WBR>เป็น<WBR>พระ<WBR>อรหันต์<WBR>ของ<WBR>ลูก ซึ่ง<WBR>อธิบาย<WBR>ได้<WBR>ดัง<WBR>นี้
• พ่อ<WBR>แม่<WBR>เป็น<WBR>พรหม<WBR>ของ<WBR>ลูก เพราะ<WBR>เหตุ<WBR>ที่<WBR>พรหม<WBR>ธรรม 4 ประการ<WBR>ได้<WBR>แก่
  1. มี<WBR>เมตตา คือ<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ปรารถนา<WBR>ดี<WBR>ต่อ<WBR>ลูก<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>ที่<WBR>สิ้น<WBR>สุด
  2. มี<WBR>ความ<WBR>กรุณา คือ<WBR>หวั่น<WBR>ใจ<WBR>ใน<WBR>ความ<WBR>ทุกข์<WBR>ของ<WBR>ลูก<WBR>และ<WBR>คอย<WBR>ช่วย<WBR>เหลือ<WBR>เสมอ<WBR>ไม่<WBR>ทอด<WBR>ทิ้ง
  3. มี<WBR>มุทิตา คือ<WBR>เมื่อ<WBR>ลูก<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>สุข<WBR>สบาย ก็<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ปลาบ<WBR>ปลื้ม<WBR>ยิน<WBR>ดี<WBR>ด้วย<WBR>ความ<WBR>จริง<WBR>ใจ
  4. มี<WBR>อุเบกขา คือ<WBR>เมื่อ<WBR>ลูก<WBR>มี<WBR>ครอบ<WBR>ครัว<WBR>สามารถ<WBR>เลี้ยง<WBR>ตน<WBR>เอง<WBR>ได้<WBR>แล้ว<WBR>ก็<WBR>ไม่<WBR>วุ่น<WBR>วายกับชีวิต<WBR>ครอบ<WBR>ครัว<WBR>ของ<WBR>ลูก<WBR>จน<WBR>เกิน<WBR>งาม และ<WBR>หาก<WBR>ลูก<WBR>ผิด<WBR>พลาด<WBR>ก็<WBR>ไม่<WBR>ซ้ำ<WBR>เติม แต่<WBR>กลับ<WBR>คอย<WBR>เป็น<WBR>ที่<WBR>ปรึกษา<WBR>ให้<WBR>เมื่อ<WBR>ลูก<WBR>ต้อง<WBR>การ
• พ่อ<WBR>แม่<WBR>เป็น<WBR>เทวดา<WBR>คน<WBR>แรก<WBR>ของ<WBR>ลูก เพราะ<WBR>คอย<WBR>ปก<WBR>ป้อง<WBR>คุ้ม<WBR>กัน<WBR>ภัย<WBR>เลี้ยง<WBR>ดู<WBR>ลูก<WBR>มา<WBR>ก่อน<WBR>ผู้<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ปรารถนา<WBR>ดี<WBR>คน<WBR>อื่น ๆ
• พ่อ<WBR>แม่<WBR>เป็น<WBR>ครู<WBR>คน<WBR>แรก<WBR>ของ<WBR>ลูก เพราะ<WBR>สั่ง<WBR>สอน<WBR>อบ<WBR>รม คำ<WBR>พูด<WBR>และ<WBR>กิริยา<WBR>มารยาท<WBR>ให้<WBR>ลูก<WBR>ก่อน<WBR>คน<WBR>อื่น ๆ
• พ่อ<WBR>แม่<WBR>เป็น<WBR>พระ<WBR>อรหันต์<WBR>ของ<WBR>ลูก เพราะ<WBR>มี<WBR>คุณ<WBR>ธรรม 4 ประการ ได้<WBR>แก่
  1. เป็น<WBR>ผู้<WBR>มี<WBR>อุ<WBR>ปการ<WBR>ระ<WBR>มาก<WBR>แก่<WBR>ลูก ท่าน<WBR>ได้<WBR>ทำ<WBR>ภาร<WBR>กิจ<WBR>อัน<WBR>ทำ<WBR>ได้<WBR>แสน<WBR>ยาก ได้<WBR>แก่<WBR>การ<WBR>อุปการะ<WBR>เลี้ยง<WBR>ดู<WBR>ลูก ซึ่ง<WBR>ยาก<WBR>ที่<WBR>จะ<WBR>หา<WBR>คน<WBR>อื่น<WBR>ทำ<WBR>แก่<WBR>เรา<WBR>ได้<WBR>อย่าง<WBR>ท่าน
  2. มี<WBR>พระ<WBR>เดช<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>มาก ปก<WBR>ป้อง<WBR>อันตราย ให้<WBR>ความ<WBR>อบ<WBR>อุ่น<WBR>แก่<WBR>ลูก<WBR>มา<WBR>ก่อน
  3. เป็น<WBR>เนื้อ<WBR>นา<WBR>บุญ<WBR>ของ<WBR>ลูก มี<WBR>ความ<WBR>บริสุทธิ์<WBR>ใจ<WBR>ต่อ<WBR>ลูก<WBR>อย่าง<WBR>แท้<WBR>จริง เป็น<WBR>ผู้<WBR>ที่<WBR>ลูก<WBR>ควร<WBR>ทำ<WBR>บุญ<WBR>ต่อ<WBR>ตัว<WBR>ท่าน
  4. เป็น<WBR>อาหุไนยบุคคล เป็น<WBR>ผู้<WBR>ควร<WBR>แก่<WBR>การ<WBR>รับ<WBR>ของ<WBR>คำนับ และ<WBR>การ<WBR>นมัสการ<WBR>ของ<WBR>ลูก

คุณ<WBR>ธรรม<WBR>ของ<WBR>ลูก
<DD>เมื่อ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>มี<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>มาก<WBR>มาย<WBR>ปาน<WBR>นี้ ลูก <WBR>จึง<WBR>ควร<WBR>มี<WBR>คุณ<WBR>ธรรม<WBR>ต่อ<WBR>ท่าน คุณ<WBR>ธรรม<WBR>ของ<WBR>ลูก<WBR> เริ่ม<WBR>ที่<WBR>รู้<WBR>จัก<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่ คือ<WBR>รู้<WBR>ว่า<WBR>ท่าน<WBR>ดี<WBR>ต่อ <WBR>เรา<WBR>อย่าง<WBR>ไร สูง<WBR>ขึ้น<WBR>ไป<WBR>อีก<WBR>คือ<WBR>ตอบ<WBR>แทน<WBR>คุณ<WBR> ท่าน ใน<WBR>ทางศาสนา<WBR>พระสัมมาสัมพุทธ<WBR>เจ้า<WBR>ตรัส<WBR>บรรยาย<WBR>คุณ<WBR>ธรรม<WBR>ของ <WBR>ลูก<WBR>ไว้<WBR>อย่าง<WBR>สั้น ๆ แต่<WBR>จับ<WBR>ความ<WBR>ไว้<WBR>ได้<WBR>อย่าง<WBR>ครบ<WBR> ถ้วย คือ<WBR>คำ<WBR>ว่า "กตัญญู กตเวที<WBR><WBR>" คุณ<WBR>ค่า<WBR>และ<WBR>ศักดิ์<WBR>ศรี<WBR> ของ<WBR>ความ<WBR>เป็น<WBR>ลูก<WBR>รวม<WBR>อยู่<WBR>ใน 2 คำ<WBR>นี้
<DD>กตัญญู หมาย<WBR>ถึง<WBR>เห็น<WBR>คุณ<WBR>ท่าน คือ<WBR>เห็น<WBR>ด้วย<WBR>ใจ ด้วย<WBR> ปัญญา ว่า<WBR>ท่าน<WBR>เป็น<WBR>ผู้<WBR>มี<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>ต่อ<WBR>เรา<WBR>อย่าง<WBR>แท้<WBR> จริง ไม่<WBR>ใช่<WBR>สัก<WBR>แต่<WBR>ว่า<WBR>ปาก<WBR>ท่อง<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR> ปาว ๆ ไป<WBR>เท่า<WBR>นั้น
<DD>คุณ<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ดู<WBR>ได้<WBR>จาก<WBR>อุปการะ คือ<WBR>ประ<WBR> โยชน์<WBR>ที่<WBR>ท่าน<WBR>ทำ<WBR>แก่<WBR>เรา<WBR>มี<WBR>อะไร<WBR>บ้าง<WBR>ที่<WBR>แตก<WBR>ต่าง <WBR>จาก<WBR>คน<WBR>อื่น ตาม<WBR>ธรรม<WBR>ดา<WBR>ของ<WBR>คน<WBR>ทั่ว<WBR>ไป เมื่อ<WBR>จะ<WBR> อุปการะ<WBR>ใคร<WBR>เขา<WBR>ต้อง<WBR>เห็น<WBR>ทางได้ เช่น เห็น<WBR>แก่<WBR>หลัก<WBR>ทรัพย์ หรือ<WBR>ดู <WBR>นิสัย<WBR>ใจ<WBR>คอ ต่อ<WBR>เมื่อ<WBR>แน่<WBR>ใจ<WBR>แล้ว<WBR>ว่า อุปการะ<WBR>คุณ<WBR>ของ <WBR>เขา<WBR>จะ<WBR>ไม่<WBR>สูญ<WBR>เปล่า จึง<WBR>ลง<WBR>มือ<WBR>ช่วย<WBR>เหลือ แต่<WBR>ที่<WBR> พ่อ<WBR>แม่<WBR>อุปการะ<WBR>เรา<WBR>นั้น<WBR>เป็น<WBR>การ<WBR>อุปการะ<WBR>โดย<WBR>บริสุทธิ์<WBR>ใจ <WBR>จริง ๆ ไม่<WBR>ได้<WBR>มอง<WBR>ถึง<WBR>หลัก<WBR>ประกัน<WBR>ใด ๆ เลย เรา<WBR>เอง<WBR>ก็<WBR> เกิด<WBR>มา<WBR>ตัว<WBR>เปล่า<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>หลัก<WBR>ทรัพย์<WBR>แม้<WBR>แต่<WBR>เข็ม<WBR>เล่ม <WBR>เดียว<WBR>ยัง<WBR>ไม่<WBR>รู้<WBR>เสีย<WBR>ด้วย<WBR>ซ้ำ<WBR>ว่า<WBR>อวัยวะ<WBR>ร่าง<WBR>กาย <WBR>จะ<WBR>ใช้<WBR>การ<WBR>ได้<WBR>ครบ<WBR>ถ้วน<WBR>หรือ<WBR>ไม่ ยิ่ง<WBR>นิสัย<WBR>ใจ<WBR>คอ <WBR>แล้ว<WBR>ยิ่ง<WBR>รู้<WBR>ไม่<WBR>ได้<WBR>เอา<WBR>ที<WBR>เดียว โต<WBR>ขึ้น<WBR>จะ<WBR>เป็น <WBR>อย่าง<WBR>ไร จะ<WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>อกตัญญู<WBR>หรือ<WBR>ไม่ ไม่<WBR>รู้<WBR>ทั้ง<WBR>นั้น หนังสือ<WBR>สัญญา<WBR>การ<WBR>รับ<WBR>ปาก<WBR>สัก<WBR>คำ<WBR>เดียว<WBR>ระหว่าง<WBR>เรากับท่าน <WBR>ก็<WBR>ไม่<WBR>มี แต่<WBR>ทั้ง ๆ ที่<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>ท่าน<WBR>ทั้ง<WBR>สอง<WBR>ก็<WBR>ได้ <WBR>โถม<WBR>ตัว<WBR>เข้า<WBR>ช่วย<WBR>เหลือ<WBR>เรา<WBR>จน<WBR>สุด<WBR>ชีวิต ที่<WBR>ยาก<WBR> จน<WBR>ก็<WBR>ถึงกับกู้<WBR>หนี้<WBR>ยืม<WBR>สิน<WBR>คน<WBR>อื่น<WBR>มา<WBR>ช่วย เรื่อง<WBR>เหล่า <WBR>นี้<WBR>ต้อง<WBR>คิด<WBR>ดู<WBR>ด้วย<WBR>เหตุ<WBR>ผล อย่า<WBR>สัก<WBR>แต่<WBR>คิด<WBR>ด้วย <WBR>อารมณ์<WBR>เท่า<WBR>นั้น การ<WBR>พิจารณา<WBR>ให้<WBR>เห็น<WBR>คุณ<WBR>ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่ <WBR>ด้วย<WBR>ใจ<WBR>อย่าง<WBR>นี้<WBR>แห<WBR>ล่ะ<WBR>เรียก<WBR>ว่า "กตัญญู<WBR><WBR>" เป็น<WBR> คุณ<WBR>ธรรทเบื้อง<WBR>ต้น<WBR>ของ<WBR>ผู้<WBR>เป็น<WBR>ลูก

<DD>กตเวที หมาย<WBR>ถึง การ<WBR>ทด<WBR>แทน<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>ของ<WBR>ท่าน ซึ่ง<WBR>มี<WBR>งาน<WBR>ที่<WBR>ต้อง<WBR>ทำ 2 ประการ คือ

1. ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>ท่าน
2. ตอบ<WBR>แทน<WBR>คุณ<WBR>ท่าน

<DD>การ<WBR>ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>ท่าน หมาย<WBR>ถึง การ<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>ผู้<WBR> อื่น<WBR>รู้<WBR>ว่า พ่อ<WBR>แม่<WBR>มี<WBR>คุณ<WBR>แก่<WBR>เรา<WBR>อย่าง<WBR>ไร<WBR>บ้าง มาก<WBR> น้อย<WBR>เพียง<WBR>ใด เรื่อง<WBR>นี้<WBR>มี<WBR>คน<WBR>คิด<WBR>ทำ<WBR>อยู่<WBR>มาก<WBR>เหมือน<WBR> กัน แต่<WBR>ส่วน<WBR>มา<WBR>ไป<WBR>ทำ<WBR>ตอน<WBR>งาน<WBR>ศพ คือ<WBR>เขียน<WBR>ประวัติ<WBR> สรรเสริญ<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ใน<WBR>หนังสือ<WBR>แจก การก<WBR>ระ<WBR>ทำ<WBR>เช่น<WBR>นี้ <WBR>ก็<WBR>ถูก แต่<WBR>ถูก<WBR>เพียง<WBR>เปลือก<WBR>นอก<WBR>ผิว<WBR>เผิน<WBR>นัก ถ้า<WBR>เป็น <WBR>การ<WBR>กิน<WBR>ผล<WBR>ไม้<WBR>ก็<WBR>แค่<WBR>เคี้ยว<WBR>เปลือก<WBR>เท่า<WBR>นั้น ยัง<WBR>มี <WBR>ทำเล<WBR>ที่<WBR>จะ<WBR>ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ที่<WBR>สำคัญ<WBR>กว่า<WBR>นี้ <WBR>คือ ที่<WBR>ตัว<WBR>เรา<WBR>นี่<WBR>เอง
<DD>คน<WBR>เรา<WBR>ทุก<WBR>คน<WBR>คือ<WBR>ตัว<WBR>แทน ของ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ตน <WBR>ทั้ง<WBR>นั้น เลือด<WBR>ก็<WBR>แบ่ง<WBR>มา<WBR>จาก<WBR>ท่าน เนื้อ<WBR>ก็<WBR>แบ่ง<WBR>มา<WBR> จาก<WBR>ท่าน ตลอด<WBR>จน<WBR>นิสัย<WBR>ใจ<WBR>คอ<WBR>ก็<WBR>ได้<WBR>รับ<WBR>การ<WBR>อบ<WBR> รม<WBR>ถ่าย<WBR>ทอด<WBR>มา<WBR>จาก<WBR>ท่าน ความ<WBR>ประพฤติ<WBR>ของ<WBR>ตัว<WBR>เรา<WBR>นี่ <WBR>แห<WBR>ล่ะ<WBR>จะ<WBR>เป็นเครื่องประกาศ<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>อย่าง<WBR>โจ่งแจ้ง<WBR>ที่ <WBR>สุด ไม่<WBR>ใช่<WBR>อยู่<WBR>ที<WBR>หนังสือ<WBR>แจก<WBR>ว่า<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>คุณ<WBR>แม่ <WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>ตั้ง<WBR>อยู่<WBR>ใน<WBR>ศีล<WBR>ใน<WBR>ธรรม แต่<WBR>ตัว<WBR>เรา<WBR>เอง <WBR>ประพฤติ<WBR>สำมะเลเทเมา คอร์รัปชั่นทุก<WBR>ครั้ง<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>โอกาส ศีล<WBR>ข้อ<WBR>เดียว<WBR> ก็<WBR>ไม่<WBR>สน<WBR>ใจ<WBR>รักษา ก็<WBR>ผิด<WBR>ที<WBR>ไป สดุดี<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ว่า <WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>ดี สุภาพ<WBR>เรียบ<WBR>ร้อย แต่<WBR>เรา<WBR>ผู้<WBR>เป็น<WBR>ลูก<WBR>กลับ <WBR>ประพฤติ<WBR>ตัว<WBR>เป็น<WBR>นักเลง<WBR>อันธพาล อย่าง<WBR>นี้<WBR>คุณ<WBR>ค่า<WBR>ของ<WBR> การ<WBR>สรรเสริญ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ก็<WBR>ลด<WBR>น้ำ<WBR>หนัก<WBR>ลง กลาย<WBR>เป็น<WBR>ว่า <WBR>มอบ<WBR>หน้า<WBR>ที่<WBR>ในกตเวที<WBR>ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ให้<WBR>หนังสือ <WBR>ทำ<WBR>แทน ให้<WBR>กระดาษ ให้เครื่องพิมพ์ ให้<WBR>ช่าง<WBR>เรียง<WBR>พิมพ์ แสดงกตเวที<WBR>แทน<WBR> แล้ว<WBR>ตัว<WBR>เรา<WBR>กลับ<WBR>ประจาน<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ของ<WBR>ตัว<WBR>เอง อย่าง<WBR>น้อย <WBR>ที่<WBR>สุด<WBR>ก็<WBR>ประจาน<WBR>แก่<WBR>ชาว<WBR>บ้าน<WBR>ว่า<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ของ <WBR>เรา<WBR>เลี้ยง<WBR>ลูก<WBR>ไม่<WBR>เป็น<WBR>ประสา
<DD>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ของ<WBR>ใคร<WBR>ใคร<WBR>ก็<WBR>รัก เมื่อ<WBR>รัก<WBR>ท่าน<WBR>ก็<WBR> ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>ความ<WBR>ดี<WBR>ท่าน<WBR>สิ ประกาศ<WBR>ด้วย<WBR>ความ<WBR>ดี<WBR>ของ<WBR> ตัว<WBR>เรา<WBR>เอง<WBR>ตั้ง<WBR>แต่เดี๋ยวนี้ ยิ่ง<WBR>ท่าน<WBR>ยัง<WBR>มี<WBR>ชีวิต<WBR>อยู่ การ<WBR> ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>ของ<WBR>เรา<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>ท่าน<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>สุข <WBR>ใจ<WBR>อย่าง<WBR>ยิ่ง ส่วน<WBR>ใคร<WBR>จะ<WBR>ประพันธ์<WBR>สรรเสริญ<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่ <WBR>พิมพ์<WBR>แจก<WBR>เวลา<WBR>ท่าน<WBR>ตาย<WBR>แล้ว นั่น<WBR>เป็น<WBR>ประเด็น<WBR>เบ็ดเตล็ด จะ <WBR>ทำ<WBR>ก็<WBR>ได้<WBR>ไม่<WBR>ทำ<WBR>ก็<WBR>ไม่<WBR>เสีย<WBR>หาย<WBR>อะไร
<DD>ไม่<WBR>ว่า<WBR>เรา<WBR>จะ<WBR>ตั้ง<WBR>ใจ<WBR>ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>ท่าน<WBR>หรือ <WBR>ไม่ ความ<WBR>ประพฤติ<WBR>ของ<WBR>เรา<WBR>ก็<WBR>เป็น<WBR>ตัว<WBR>ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>ท่าน <WBR>หรือ<WBR>ประจาน<WBR>ท่าน<WBR>อยู่<WBR>ตลอด<WBR>เวลา คิด<WBR>เอง<WBR>เอง<WBR>ก็<WBR>แล้ว <WBR>กัน<WBR>ว่า เรา<WBR>จะ<WBR>ประกาศ<WBR>คุณ<WBR>พ่อ<WBR>แม่<WBR>ของ<WBR>เรา<WBR>ด้วย<WBR> เกียรติยศ<WBR>ชื่อ<WBR>เสียง หรือ<WBR>ว่า<WBR>จะ<WBR>ใจ<WBR>ดำ<WBR>ถึงกับประจาน<WBR>ผู้<WBR>บัง<WBR> เกิด<WBR>เกล้า<WBR>ด้วย<WBR>การ<WBR>ทำ<WBR>ตัว<WBR>เป็น<WBR>พาล<WBR>เกเร<WBR>และ<WBR>ประพฤติ <WBR>ต่ำ<WBR>ทราม</DD><DD>
การ<WBR>ตอบ<WBR>แทน<WBR>คุณ<WBR>ท่าน แบ่ง<WBR>เป็น 2 ช่วง<WBR>คือ

1. เมื่อ<WBR>ท่าน<WBR>ยัง<WBR>มี<WBR>ชีวิต<WBR>อยู่ ก็<WBR>ช่วย<WBR>เหลือ<WBR>กิจ<WBR>การ<WBR>งาน<WBR>ของ<WBR> ทาน<WBR>เลี้ยง<WBR>ดู<WBR>ท่าน<WBR>เมื่อ<WBR>ยาม<WBR>ท่าน<WBR>แก่<WBR>ชรา ดู<WBR>แล<WBR>ปรนนิบัติ<WBR>การ<WBR>กิน<WBR>อยู่<WBR>ของ<WBR>ท่าน<WBR>ให้<WBR>สะดวก<WBR>สบาย<WBR>และ<WBR>เอา<WBR>ใจ<WBR>ใส่<WBR>ช่วย<WBR>เหลือ<WBR>เมื่อ<WBR>ท่าน<WBR>เจ็บ<WBR>ป่วย
2. เมื่อ<WBR>ท่าน<WBR>ล่วง<WBR>ลับ<WBR>ไป<WBR>แล้ว ก็<WBR>จัด<WBR>พิธี<WBR>ศพ<WBR>ให้<WBR>ท่าน และ<WBR>ทำ<WBR>บุญ<WBR>อุทิศ<WBR>ส่วน<WBR>กุศล<WBR>ให้<WBR>ท่าน<WBR>อย่าง<WBR>สม่ำเสมอ

<CENTER></CENTER>

1. <DD>แม้<WBR>ว่า<WBR>เรา<WBR>จะ<WBR>ตอบ<WBR>แทน<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>ท่าน<WBR>ถึง<WBR>เพียง<WBR>นี้<WBR>แล้ว ก็<WBR>ยัง<WBR>นับ<WBR>ว่า<WBR>เล็ก<WBR>น้อย<WBR>มาก เมื่อ<WBR>เทียบกับพระ<WBR>คุณ<WBR>อัน<WBR>ยิ่ง<WBR>ใหญ่<WBR>ที่<WBR>ท่าน<WBR>มี<WBR>ต่อ<WBR>เรา ผู้<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>กตัญญูกตเวที<WBR>ต้อง<WBR>การ<WBR>จะ<WBR>สนอง<WBR>พระ<WBR>คุณ<WBR>ท่าน<WBR>ให้<WBR>ได้<WBR>ทั้ง<WBR>หมด พี<WBR>งก<WBR>ระ<WBR>ทำ<WBR>ดัง<WBR>นี้
2. ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>ยัง<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>ศรัทธา<WBR>ใน<WBR>พระ<WBR>พุทธ<WBR>ศาสนา ก็<WBR>พยายาม<WBR>ชัก<WBR>นำ<WBR>ให้<WBR>ท่าน<WBR>ตั้ง<WBR>อยู่<WBR>ใน<WBR>ศรัทธา<WBR>ให้<WBR>ได้
3. ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>ยัง<WBR>ไม่<WBR>ถึง<WBR>พร้อม<WBR>ด้วย<WBR>การ<WBR>ให้<WBR>ทาน ก็<WBR>พยายาม<WBR>ชัก<WBR>นำ<WBR>ให้<WBR>ท่าน<WBR>ยิน<WBR>ดี<WBR>ใน<WBR>การ<WBR>บริจาค<WBR>ทาน<WBR>ให้<WBR>ได้
4. ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>ยัง<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>ศีล ก็<WBR>พยายาม<WBR>ชัก<WBR>นำ<WBR>ให้<WBR>ท่าน<WBR>รักษา<WBR>ศีล<WBR>ให้<WBR>ได้
5. ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>ยัง<WBR>ไม่<WBR>ทำ<WBR> สมาธิ<WBR> ภาวนา ก็<WBR>พยายาม<WBR>ชัก<WBR>นำ<WBR>ให้<WBR>ท่าน<WBR>ทำ<WBR>สมาธิ<WBR>ภาวนา<WBR>ให้<WBR>ได้
   <DD>เพราะ<WBR>ว่า<WBR>การ<WBR>ตั้ง<WBR>อยู่<WBR>ใน<WBR>ศรัทธา การ<WBR>ให้<WBR>ทาน การ<WBR>รักษา<WBR>ศีล การ<WBR>ทำ<WBR>สมาธิ<WBR>ภาวนา เป็น<WBR>ประ<WBR>โยชน์<WBR>โดย<WBR>ตรง และ<WBR>เป็น<WBR>ประ<WBR>โยชน์<WBR>อัน<WBR>ยิ่ง<WBR>ใหญ่<WBR>แก่<WBR>ตัว<WBR>บิดา<WBR>มารดา<WBR>ผู้<WBR>ประพฤิติ<WBR>ปฏิบัติ<WBR>เอง<WBR>ทั้ง<WBR>ใน<WBR>ภพ<WBR>นี้ ภพ<WBR>หน้า </DD>

อานิสงส์<WBR>การ<WBR>บำรุง<WBR>บิดา<WBR>มารดา

1. ทำ<WBR>ให้<WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>อด<WBR>ทน
2. ทำ<WBR>ให้<WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>มี<WBR>สติ<WBR>รอบคอบ
3. ทำ<WBR>ให้<WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>มี<WBR>เหตุ<WBR>ผล
4. ทำ<WBR>ให้<WBR>พ้น<WBR>ทุกข์
5. ทำ<WBR>ให้<WBR>พ้น<WBR>ภัย
6. ทำ<WBR>ให้<WBR>ได้<WBR>ลาภ<WBR>โดย<WBR>ง่า<WBR>ย
7. ทำ<WBR>ให้<WBR>แคล้ว<WBR>คลาด<WBR>ภัย<WBR>ใน<WBR>ยาม<WBR>คับ<WBR>ขัน
8. ทำ<WBR>ให้<WBR>เทวดา<WBR>ลง<WBR>รักษา
9. ทำ<WBR>ให้<WBR>ได้<WBR>รับ<WBR>การ<WBR>ยก<WBR>ย่อง<WBR>สรรเสริญ
10. ทำ<WBR>ให้<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>เจริญ<WBR>ก้าว<WBR>หน้า
11. ถ้า<WBR>มี<WBR>ลูก<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>ได้<WBR>ลูก<WBR>ที่<WBR>ดี
12. ทำ<WBR>ให้<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>สุข
13. ทำ<WBR>ให้<WBR>เป็น<WBR>ตัว<WBR>อย่าง<WBR>อัน<WBR>ดี<WBR>แก่อนุชน<WBR>รุ่น<WBR>หลัง

</DD>