มนุษย์ต้องมีสัจจะ : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น

มนุษย์ต้องมีสัจจะ

“ถ้าเราผิดแล้วต้องยอมรับผิด เป็นเต่าหัวหดมันไม่น่าดู โผล่ขึ้นมาแล้วก็หดลงไปในกระดองอีก แล้วก็โผล่ ๆ ผลุบ ๆ โผล่ ๆ มันไม่ดี ถือว่าพวกนี้ไม่ใช่มนุษย์ถือว่าพวกนี้เป็นสัตว์เดรัจฉาน ถ้าโผล่แล้วก็โผล่เลย ตั้งใจสร้างคุณงามความดี คือตั้งใจของตัวเองนั่นแหละหัดเป็นวิสัยของมนุษย์บ้าง วิสัยของมนุษย์คือมีสัจจะความจริง ตั้งใจตั้งปณิธาน ตั้งสัจจะ นั่นแหละนั่นก็คือมนุษย์

กี่วันกี่ปีกี่เดือนก็อย่าให้มันลืม นึกอยู่ตลอดว่าเราได้ตั้งสัจจะอะไรเอาไว้บ้าง เมื่อตั้งสัจจะแล้วต้องทำให้ได้ดั่งที่พูด ถ้าทำไม่ได้ดั่งที่พูดก็แสดงว่าพวกลูกไม่ใช่มนุษย์ที่สมบูรณ์บริบูรณ์ มนุษย์ต้องมีสัจจะมีคุณงามความดี ตัวนี้แหละ
เป็นตัวโดดเด่น ถ้าสัจจะอยู่กับมนุษย์คนไหนถือว่าผู้นั้นเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์บริบูรณ์ ถ้าสัจจะไม่มีในมนุษย์คนไหน คนนั้นกึ่งเปรตกึ่งผีกึ่งสัตว์เดรัจฉาน ไม่ใช่มนุษย์ที่สมบูรณ์บริบูรณ์ ขอให้ลูกเข้าใจนะ จะทำอะไรก็ตามพึงมีสัจจะ
มีคุณธรรมอยู่ในใจ ทำอะไรก็ตามระลึกถึงสัจจะของตัวเองไว้ในการสร้างคุณงามความดีในการพัฒนาจิตใจของตัวเองให้เข้าสู่หลักคำสอนของพุทธศาสนาที่สมบูรณ์บริบูรณ์”

โอวาทธรรม:องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๐