มรดกพระเครื่อง วัตถุมงคล ของพระดี พระสุปฏิปันโน แบ่งให้บูชา

“หลวงพ่อดาบส สุมโน” เดิมชื่อ “สง่า” นามสกุล “เจริญจิตต์” เกิดเมื่อวันที่ 12 กัน ยายน ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น 15 ค่ำ พ.ศ.2467 ปีชวด ตำบลบางกระไชย อำเภอแหลมสิงห์ จังหวัดจันทบุรี เป็นลูกคนที่ 6 ในจำนวนทั้งหมด 8 คน บิดาชื่อ “นายเถียน” มารดาชื่อ “นางเวียง” ต่อมาในปี พ.ศ.2474 ขณะอายุได้ 7 ปี มารดาก็ถึงแก่กรรมและต่อมาในปี พ.ศ.2478 อายุได้ 11 ปี “เด็กชายสง่า” ก็ต้องสูญเสียบิดาบังเกิดเกล้าไปอีกคนจึงอยู่ภายใต้การดูแลของ “คุณป้า” และเริ่มเรียนหนังสือชั้นประถมศึกษาที่ โรงเรียนวัดบางกระไชย จบชั้นประถมปีที่ 4 เมื่อ พ.ศ.2481 ครั้นเมื่อปี พ.ศ.2485 อายุได้ 18 ปี “คุณป้า” ได้นำ “เด็กชายสง่า” ไปบรรพชาที่ “วัดจันทนาราม จังหวัดจันทบุรี” เพื่อเรียนปริยัติธรรมซึ่งต่อมาสามารถสอบได้ทั้ง “นักธรรมตรี” และ “นักธรรมโท” และในปี พ.ศ.2487 อายุครบ 20 ปี “สามเณรสง่า” จึงอุปสมบทเป็น “พระภิกษุ” โดยมีท่าน “เจ้าคุณอมรโมลี” เป็นอุปัชฌาย์ได้ฉายาว่า “สุมโน” กระทั่งปี พ.ศ.2489 อันเป็นพรรษาที่ 4 “พระภิกษุสง่า สุมโน” ได้กราบลา “พระอุปัชฌาย์” เพื่อเดินทางไปศึกษา “ภาษาบาลี” กับท่าน “เจ้าคุณรัชมงคลมุณี” วัดหนองบัว จังหวัดระยอง ต่อมาในปี พ.ศ.2490 ด้วยจิตที่มุ่งมั่นจะปฏิบัติธรรม แสวงหาธรรม จึงออกเดินธุดงค์ไป “จังหวัดเชียง ใหม่” ตามเส้นทาง “อำเภอดอยสะเก็ด” สู่ “ถ้ำเชียงดาว” อำเภอเชียงดาวได้ธุดงค์พลัดเข้ามาสู่เขตพื้นที่ของ “อำเภอพร้าว” ในปี 2490 ถึง 2494 จึงพำนักและปฏิบัติธรรมใน “ป่าช้า” ของตำบลเวียง อำเภอพร้าว หรือ “วัดป่าเลไลย์” เป็นเวลาถึง 4 ปี

ต่อมาในปี พ.ศ.2494 “พระภิกษุสง่า สุมโน” เดินทางมาพำนักที่ “วัดเจดีย์หลวง” จัง หวัดเชียงใหม่ โดยปฏิบัติธรรมกับ “เจ้าคุณวินัยโกศล” (จันทร์ กุสโล) หรือ “พระพุทธพจนวราภรณ์” แล้วจึงออกจาก “วัดเจดีย์หลวง” ธุดงค์ไปตามเส้นทางสู่ “อำเภอดอยสะเก็ด” อีกครั้งพร้อมลัดเลาะไปตามป่าเขาถึง “ดอยพระเจ้าหล่าย” วันนั้นเป็น วันอาทิตย์ที่ 28 มกรา คม พ.ศ.2494 ตรงกับแรม 6 ค่ำ เดือนยี่เวลา 17.00 น. “พระภิกษุสง่า สุมโน” จึงตั้งสัจจะอธิษฐาน ณ ดอยพระเจ้าหล่าย ขอสละเพศบรรพชิตขอลาสิกขาบทจากการเป็น “พระภิกษุสงฆ์” โดยหันมาถือการครองเพศเป็น “ดาบส” ที่มีเพียง ผ้าอังสะและผ้าสบง เพียงสองผืนหุ้มห่อร่างกายไว้จากนั้นจึงครองเพศเป็น “ดาบส” และปฏิบัติธรรมอยู่บน “ดอยพระเจ้าหล่าย” โดยมิได้ฉันทั้งอาหารและน้ำถึง “3วัน3คืน” จากนั้นจึงเดินทางลงจากดอยเพื่อธุดงค์ไปจังหวัดต่างๆทั้ง แพร่ ลำปาง น่าน ยะลา ชุมพร และท้ายสุดปฏิบัติธรรมที่ “อาศรมไผ่มรกต” ต.ป่าอ้อดอนชัย อ.เมือง จ.เชียง าย จนมรณภาพ เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2543 สิริอายุได้ 76 ปี

“หลวงพ่อดาบส สุมโน” นับเป็น “ผู้บำเพ็ญเพียร” ด้วยศีลาจารวัตรบริสุทธิ์ผุดผ่องจนได้พบแสงสว่างแห่งธรรมเจิดจ้า และธรรมที่ท่านแสดงให้บรรดาศิษย์ได้ยังความสุข ความสงบ ความร่มเย็น ให้เกิดขึ้นในจิตใจของผู้ที่เคยฟังธรรมจากท่านจึงนับได้ว่าท่านเป็น “ประทีปธรรม” แห่งภาคเหนือที่ยังคงอยู่ในความทรงจำและในจิตใจของประชาชนตลอดไป

การล่วงรู้กาลเวลาแห่ง “อนาคต” นับเป็นเรื่องที่ “เหนือการคาดหมาย” แต่กับเหตุ การณ์ที่เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้งจึงทำให้ทราบว่า “พระผู้มีอภิญญาณ” สามารถล่วงรู้กาล เวลาข้างหน้าได้เหมือน “ตาเห็น”

ก็มีเกิดขึ้นหลายครั้งทำให้ผู้คนเข้าใจว่านี่คือ “อำนาจญาณสมาธิ” ที่เกิดขึ้นได้เฉพาะผู้ที่ “บำเพ็ญเพียร” จนได้ “เจโตวิมุติ” จึงเป็นอีกเรื่องที่ “เหนือลิขิต? ประกาศิตฟ้าดิน?” ฉบับนี้ขอนำท่านผู้อ่านไปพบกับการ “ล่วงรู้อนาคต” ของ “ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ” แห่งดินแดนทางภาคเหนือของประเทศไทย

เพราะ “คุณมนัส ตันสุภายน” รองประธานเครือข่าย “อาสาสมัครคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ” และประธาน “ศูนย์ยุติธรรมชุมชนอำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่” ปัจจุบันอยู่บ้านเลขที่ 121 หมู่ 1 ตำบลเวียง อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ เป็นอีกศิษย์ผู้ใกล้ชิด “หลวงพ่อดาบส สุมโน” ได้เปิดเผยว่า “เหตุที่มีความศรัทธาเลื่อมใสหลวงพ่อ เพราะเคยมีประสบการณ์ชนิดเป็นเรื่องจริงมาแล้วเมื่อปี พ.ศ.2523 ซึ่งครั้งนั้น “คุณมนัส” และเพื่อน “คุณเฉลิม โชติกเสถียร” ได้ชวนกันสมัครเป็น “สมาชิกสภาจังหวัดเชียง ใหม่” เนื่องจากพื้นฐานคะแนนเสียงของ “คุณมนัส” มีหนาแน่นมากหากลงสมัครจะต้องได้แน่นอนส่วนเพื่อนที่ชื่อ “คุณเฉลิม โชติกเสถียร” นกลับมีอาการลังเลใจเพราะไม่มีพื้นฐานคะแนนเสียงเท่าใดนักจึงไม่อยากจะสมัครแต่เมื่อ “คุณมนัส” ขอร้องให้สมัครเป็นเพื่อนโดยให้ “คุณเฉลิม” สมัครในเขต อำเภอพร้าว ส่วน “คุณมนัส” สมัครในเขตพื้นที่มีคะแนนเสียงเป็นพื้นฐานคือ อำเภอเชียงดาว และหลังจากสมัครแล้วจึงชักชวนกันไปขอพรกับ “หลวงพ่อดา บส สุมโน” ที่อาศรม “ไผ่มรกต” ตำบลป่าอ้อดอนชัย อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย ให้ช่วยทางด้านเป็นกำลังใจ

ซึ่งหลังจากได้พบ “หลวงพ่อดาบส” แล้ว “คุณมนัส” จึงถามท่านว่า “นายเฉลิม” ผู้เพื่อนจะชนะการเลือกตั้งหรือไม่ (เพราะไม่แน่ใจด้านคะแนนเสียงจึงถามให้เพื่อนก่อนส่วน ตัว เองนั้นมีความมั่นใจว่าต้องได้แน่นอน) “หลวงพ่อดาบส” นั่งพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งจึงตอบขึ้นว่า “ได้แน่นอน” ได้ฟังคำตอบแล้ว “คุณมนัส” จึงถามหลวงพ่ออีกว่า “แล้วตัวผมเองจะได้หรือ ไม่” ฟังคำถามจากศิษย์แล้ว “หลวงพ่อดาบส” ก็นั่งนิ่งสักครู่จึงตอบอีกว่า “ไม่ได้” ซึ่งพอได้ยินเช่นนั้น “คุณมนัส” เล่าว่าตอนนั้น “ไม่เชื่อ” เลยเพราะเป็นไปได้อย่างไรที่ “คุณเฉลิม” จะได้รับเลือกเพราะคะแนนนิยมน้อยกว่าตัวเอง และหากคุณมนัสได้ส่วนคุณเฉลิมไม่ได้ยังน่าจะเป็นไปได้มากกว่าแต่เมื่อ “หลวงพ่อดาบส” ตอบแล้ว “คุณมนัส” ก็ไม่ได้ถามหรือว่ากล่าวอันใดอีกจึงลากลับเพื่อไปเตรียมตัวหาเสียง

กระทั่งการเลือกตั้งผ่านไปผลปรากฏว่า “คุณเฉลิม โชติกเสถียร” ชนะการเลือกตั้งได้เป็น “สมาชิกสภาจังหวัดเชียงใหม่” ตามที่ “หลวงพ่อดาบส” บอกไว้ส่วน “คุณมนัส ตันสุภายน” กลับ “สอบตก” เป็นไปตามที่ “หลวงพ่อดาบส” ทำนายทายทักไว้เช่นกันเมื่อความ จริงปรากฏเช่นนั้นตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา “คุณมนัส” จึงเลื่อมใสหลวงพ่อดาบสมากขึ้นประกอบกับในระยะเวลาต่อๆมา ได้มีเหตุการณ์ต่างๆอีกมากมายที่ทราบกันเฉพาะในบรรดาศิษย์ว่า “หลวงพ่อดาบส” สามารถล่วงรู้เหตุการณ์ในอนาคตได้ดุจ “ตาเห็น” เป็นที่เลื่องลือในบรรดาศิษย์ถ้าหลวงพ่อบอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็มักจะเกิดขึ้นจริงอย่างท่านบอกทุกครั้ง
....ข้อมูลในอินเตอร์เน็ตครับ...

รูปหล่อลอยองค์ พระคุณเจ้าสุมโน ดาบส (รุ่นพิเศษ) สร้างที่สำนักสงฆ์ถ้ำจักรพรรดิ์ จังหวัดแพร่ เนื้อโลหะผสม ใต้ฐานติดผ้าฯ ชิ้นเล็ก ๆ ของท่านพร้อมกล่องเดิม ๆ แบ่งให้บูชาองค์ละ 749 บาท มีจำนวนหนึ่งครับ
​

 

...มีเรื่องราวที่เป็นประสบการณ์โดยตรงของท่านหลวงตาวัชรชัย
วัดเขาวง จ. สระบุรี ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง
ที่บอกเล่าถึงองค์ท่านมาเล่าสู่กันฟังครับ

โดยหลวงตาได้เล่าถึงคราวที่ได้พบเจอกับครูบาดาบสครั้งแรก
ว่าได้สนทนาธรรมกัน....แต่ที่แปลกใจคือ
การที่ครูบาดาบสได้รู้จักและกล่าวถึงคุณธรรม
ขององค์หลวงพ่อฤาษีลิงดำไว้หลายประการ
โดยที่ท่านไม่เคยพบเจอกันมาก่อนเลย....

....เมื่อกลับมาถึงวัดท่าซุง ท่านจึงได้เล่าให้เพื่อนพระด้วยกันฟัง
และโชว์รูปถ่ายของท่านให้ดู
พระปลัดวิรัซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่ง
เป็นซึ่งเป็นเลขานุกรมของหลวงพ่อฤาษี จึงนำรูปไปให้หลวงพ่อดู
และเมื่อหลวงพ่อฤาษีได้เห็นรูปจึงกล่าวมา
"พระองค์นี้ท่านเย็นมากว่า 20 ปีแล้ว"....

 

....และที่อัศจรรย์ที่สุดคือ เมื่อถึงแก่กาลมรณะภาพ
สรีระหลวงปู่ท่านไม่มีการเน่าเปื่อยและกลับมีกลิ่นหอม
และเมื่อทำการฌาปนกิจศพท่านแล้ว
"หัวใจ"ของท่านไม่ไหม้ไฟ แต่อย่างใด
ทั้งที่กระดูกของท่านยังไหม้เป็นผงครับ
(แปรเปลี่ยนเป็นพระธาตุสีออกชมพู)
โดยขณะนี้ยังทำการเก็บรักษาไว้ที่อาศรมไผ่มรกตครับ.....

....ข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต....​