ความแย่ของพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษหน้า 7 #123 ขึ้นไป

แต่ในกรณีนี้ไม่เหมือนกัน คือ

กรณีฐานถอดได้ที่สร้างจากเรซิ่นพลาสติค เรามาวิเคราะห์กันครับ

 

พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษที่สร้างโดยมีเฉพาะองค์พระพุทธลอยๆ วางอยู่บนฐานเรซิ่นพลาสติค นี่แปลกละ

 

โรงงานแก้วทุกโรงงานมีความสามารถสร้างพระแก้วลอยองค์ และฐานเฉพาะฐานได้อย่างไม่ต้องสงสัย จึงไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะไปแยกสร้างฐานเป็นเรซิ่น นอกจากกรณีใดหรือครับ นอกจากกรณีที่มีการขายในตลาดมืดไปแล้ว ฐานพระชอบแตกร้าวเองได้ เพราะสาเหตุของสิ่งที่ผมชอบบอกว่า ลดต้นทุน การใช้แก้วเกรดต่ำ การลดเวลาในการอบลดอุณหภูมิ ตัวฐานมักมีการแตกร้าวได้เองภายหลัง เมื่อมีการขายทั้งชุดไปให้ตลาดมืดแล้ว เกิดฐานชอบแตกร้าวหรือได้แตกร้าวไปแล้ว จึงทำให้เจ้าพ่อเจ้าแม่ตลาดมืดต้องคิดหาทางสร้างฐานขึ้นมาใหม่ ไม่เช่นนั้นก็ไม่ครบองค์ประกอบ สิ่งที่เจ้าพ่อเจ้าแม่ตลาดมืดจะทำได้คือ การใช้วัสดุเรซิ่นครับ เพราะไม่ต้องลงทุนแม่พิมพ์และใช้เวลานานมาก บวกกับการทดลองของโรงงานฉีดพลาสติคก็ไม่แน่ไม่นอน สู้งานเรซิ่นที่แน่นอนถึง 100% จะแพงหน่อยเจ้าพ่อเจ้าแม่ตลาดมืดเขาสู้ราคาครับ

ดังนั้น น่าจะถือว่า องค์ 2 ถอดที่ถอดฐาน และฐานเป็นเรซิ่นพลาสติค นั้นแหละครับ ที่มาจากตลาดมืดทั้งองค์เลย คือมาเป็นชุดเลย ถ้ามาจากสำนักขายพระแก้วแล้ว ต้องเป็นแก้วทั้งองค์พระลอย และฐานเปล่าๆก็ต้องเป็นแก้วครับ

 

ภาพเพียงแสดงให้เห็นเฉพาะตัวฐานลอยๆ ไม่ได้หมายความว่าฐานองค์นี้เป็นแก้วหรือเป็นเรซิ่นนะครับ ( ภาพแค่ประกอบความเข้าใจ )

 

สำนักขายพระแก้วเป็นนักลงทุนด้วยการสร้างแม่พิมพ์เหล็กเพื่อสร้างพระแก้ว จะเป็นทั้งองค์ หรือจะแยกส่วนเป็นกี่ถอดก็ตาม หรือในที่สุดจะหันไปใช้อะคริลิคพลาสติคมาเป็นชิ้นส่วนหรือถอดที่เท่าไรก็ตาม ก็ถือว่าเป็นนักลงทุนในระดับหนึ่ง เขาได้ผลตอบแทนคุ้มค่าทางเชิงพาณิชย์ครับ เพราะแม่พิมพ์เหล็กพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษหน้าตัก 5 นิ้ว ใช้เงินประมาณ 3 - 4 หมื่นบาทเศษ ต้นทุนการผลิตองค์ละ 25.- บาท ราคาขายปลีกองค์ละ 500.- บาท กำไรองค์ละ 400.- บาทเศษ แค่ 100 องค์ก็ดึงทุนแม่พิมพ์เหล็กคืนหมดแล้วครับ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาสร้างกันเป็นแสนองค์ครับ

แต่นักลงทุนที่หนักกว่าสำนักขายพระแก้วคือโรงงานแก้วครับ ราคาโรงงานแก้วแต่ละโรงไม่ต่ำกว่า 50 - 100 ล้านบาท มาสร้างพระแก้วต้นทุน 20.- บาท ขายแค่ 25.- บาท ดูสิครับ

 

ดังนั้น พอสรุปได้ว่า หากเป็นชิ้นส่วนที่สร้างด้วยอะคริลิคฉีด die casting plastic มักเป็นของแท้ครับ เพราะเจ้าพ่อเจ้าแม่ตลาดมืดมักไม่ลงทุนแม่พิมพ์เหล็กที่แพงและใช้เวลานานกว่า เขาจะเข้าเร็วออกเร็วครับ

แต่ถ้าเป็นเรซิ่นพลาสติค นั่นไม่เหมือนกันนะครับ เพราะเรซิ่นสร้างง่าย แม่พิมพ์ยางซิลิโคนราคาถูกแค่หลักพันต้นๆ ใครๆก็ลงทุนได้ แต่ก็อาจจะไม่ใช่ว่า สำนักขายพระแก้วจะไม่เคยใช้นะครับ อาจเคยใช้เรซิ่นมาขัดตาทัพก็ได้ครับ แต่ไม่ใช่ถาวร เพราะเทียบราคาเรซิ่นจะแพงกว่าอะคริลิคถ้าสร้างนับหมื่นนับแสนชิ้นครับ จะแพงกันมากเลย

เรซิ่นชิ้นละ 20.- บาท อะคริลิคชิ้นละ 5.- บาท
เรซิ่นแม่พิมพ์แค่พันต้นๆ อะคริลิคแม่พิมพ์อาจถึงหลักแสนบาทได้ถ้าใช้โรงงานดีๆจะยิ่งใช้แม่พิมพ์ดีครับ

แต่ถ้าสร้างกันเป็นหมื่นเป็นแสนชิ้น อะคริลิคจะถูกกว่า

 

แม่พิมพ์เหล็กในการสร้างพระแก้วทุกชุดสร้างได้นับล้านๆองค์โดยไม่เสียหายเลยครับ ไม่ต้องพูดถึงหลักแสนองค์ ตีว่าวันละ 1,000 องค์ สร้างไปเรื่อยๆครับ สร้างติดต่อต่อเนื่องไปเลย 25 ปีก็ไม่เสียหายครับ

 

ตัวอย่างการแทงลิ่มเดือยเหล็กเข้าไปในองค์พระ ทำให้ฐานพระแก้วเป็นโพรงอากาศขนาดใหญ่ นับตั้งแต่ฐานเข้าไปถึงใกล้ๆพระศอ ( คอ ) ทำให้องค์พระแก้วไม่ใช่เนื้อตัน เป็นเนื้อกลวง สร้างด้วยเทคนิคการกดปั๊ม Pressed Glass องค์นี้หน้าตัก 7 นิ้ว ราคาสร้างในต่างประเทศคงไม่เกินหลัก 400 - 500 บาทในสมัยนั้น หากสร้างสมัยนี้ผมเคยทราบว่าโรงงานแก้วเจษฏาตอนใกล้จะปิดโรงงาน เขาเคยสร้างเนื้อตันๆหน้าตัก 5 นิ้วให้ที่ไหนที่หนึ่งในราคาองค์ละ 300.- บาท นั่นเนื้อตันๆทั้งองค์นะครับ สร้างยากกว่ากลวง รุ่นนั้นจำนวนกี่พันองค์ผมจำไม่ได้ สร้างปี พ.ศ. 2560 หรือไงนี่แหละครับ

 

แสดงขนาดหน้าตักประมาณ 5 นิ้วเมื่อเทียบกับมือครับ

 

ภาพเป็นแค่การแสดงประกอบกระทู้นะครับ ไม่ได้หมายความว่าส่วนหนึ่งส่วนใดสร้างจากวัสดุอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้ว่าจริงหรือปลอมใดๆนะครับ

 

องค์นี้สิครับ สร้างกับมือลูกน้องช่างแก้วชาวพม่าของผม คนที่กลับพม่าไปแล้ว ทำให้ประเทศไทยมีคนรู้งานสร้างพระแก้วด้วยเทคนิคนี้เหลือผมคนเดียวแล้วครับ ( นอกจากท่านที่ไปอ่านตำราของอเมริกาหรือยุโรป แต่ก็แค่อ่าน ไม่ได้สร้าง )

 

พระแก้วที่ผมสร้างหลัง พ.ศ. 2548 เป็นต้นมา ผมพยายามสร้างให้สวย ให้สมกับการสร้างเพื่อบูชาคุณพระรัตนตรัย ไม่อิงเชิงพาณิชย์ที่ทำทุกอย่างเพื่อเงินตราเหมือนกับสมัยสร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษในปี พ.ศ. 2516 - 2520 นั้น ( ความจริงคุณพ่อกับเจ้าของสำนักขายพระแก้วหลายสำนักมากเป็นเพื่อนกัน และมีการชวนให้พ่อผมเปิดสำนักฯ แต่คุณพ่อผมท่านชอบการสร้างโคมไฟหลายพันแบบมากกว่าการสร้างพระแก้วเพียงสำนักละไม่กี่แบบ จึงทำให้ท่านเปิดโรงงานหลอมแก้วขึ้น และได้ร่วมสร้างพระแก้วให้หลายสำนักขายพระแก้ว )

 

ผมมักเอ่ยว่า ผมสร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษปี พ.ศ. 2516 - 2520 นั้น เป็นเพียงการเน้นย้ำลงไปว่า เป็นการสร้างกับมือกับทีมงานช่างของคุณพ่อผมร่วมกับปรามาจารย์ กับสายอาจารย์วิชาแก้ว

ถึงแม้ว่าผมจะไปเยี่ยมบ้านเจ้าของสำนักกับคุณพ่อตั้งแต่ พ.ศ. 2504 ก็ตาม แต่ถ้าไม่ได้สร้างกับมือกับทีมช่าง ก็ไม่ได้เน้น

หลังๆมาผมสร้างพระแก้วทุกชนิดทุกขนาดในช่วงท้ายๆของชีวิตนี้ ไม่ทำในเชิงพาณิชย์ เพราะถ้าเป็นเชิงพาณิชย์ เราจะไปกดลดต้นทุน ทำให้พระแก้วไม่สวยสมตามที่ใจตั้งเอาไว้ ผมเชื่อว่า ทุกคนหรือช่างแก้วทุกคนก็อยากทำอย่างผม แต่เขาเหล่านั้นไม่มีโอกาสเท่านั้น หากมีโอกาสเขาก็คงอยากทำให้ดีกว่าด้วยซ้ำไปครับ

 

ม้าเป็นของ Swarovski ออสเตรียนะครับ ส่วนพระแก้วหน้าตัก 3 นิ้วเศษของลูกน้องช่างแก้วชาวพม่าผมสร้าง

 

พระแก้วเนื้อแก้วคริสตัลตันๆหน้าตักประมาณ 3 นิ้วของ Swarovski ออสเตรียยุคหลังสุด สร้างด้วยหลายเทคนิคและหลายชิ้น ตัดต่อ เจียรนัย ประกอบด้วยกาวใสไร้รอย ซึ่งเป็นเทคนิคเฉพาะของเขา แต่ผมยังนิยมหล่อเป็นชิ้นเดียวไม่ตัดไม่ต่อตามแบบของลาลีคฝรั่งเศสครับ

 

ในประเทศไทยมีโรงงานหลอมแก้วประเภทเบ้าคละสีแบบนี้นับร้อยๆโรงงาน ที่เกิดแล้วตายไป ที่ตายไป ก็มีคนเกิดใหม่ นับถึงปีนี้กว่า 64 ปีมานี้ คงนับได้เกิน 100 กว่าโรงงาน มีช่างแก้วเกิดในวงการ และตายไปทั้งจากเป็นและจากตายนับหลายพันคน แต่ทำไมถึงมีผมคนเดียวที่ยังยืนหยัดสร้างพระแก้วมาถึงทุกวันนี้ ทำไมช่างแก้วท่านอื่นๆถึงไม่ขึ้นมาเป็นเพื่อนผมบ้างเลย

พอลูกน้องช่างแก้วชาวพม่าผมคนนี้ทำงานมา 26 ปี ก็ได้เทคนิคการสร้างพระแก้วด้วยเทคนิคใหม่ และได้ถ่ายทอดมาให้ผมนับสิบปีหลังๆมานี้ รวมอายุงานของท่านกว่า 36 ปีเศษ แต่ท่านก็ต้องมาจากไป แต่เป็นการจากเป็น เพราะอายุท่านเกือบ 70 ปีแล้ว และต้องกลับไปใช้ชีวิตท้ายสุดของท่านในพม่า

จะมีช่างแก้วท่านใดจะขึ้นมาเป็นเพื่อนผมอีกหรือไม่ ? ประเทศไทยไม่สิ้นคนดีครับ ผมรออยู่นะครับ

 

เทคนิคใหม่ในการสร้างพระแก้ว แทนที่จะใช้โรงงานขนาดหลอมแก้ววันละหลายๆตัน เราใช้เพียงแค่เตาหลอมขนาดเล็กอย่างในภาพนี้ครับ ใช้พื้นที่วางเตาอบแค่ไม่ถึง 1 ตารางเมตร ต่างกันที่โรงงานแก้วสมัยก่อนสร้างได้นาทีละหลายๆองค์ มาเป็นหลอมได้ 5 วัน 5 คืนต่อเท่าที่เห็นนี่แหละครับ หรือประมาณ 2 - 3 องค์ขนาดหน้าตัก 5 นิ้ว

 

เตาอบหลอมแก้วและอบต่อเนื่อง 5 วัน 5 คืนสร้างพระแก้วได้ไม่กี่องค์ 2 - 3 องค์หน้าตัก 5 นิ้ว ขึ้นอยู่กับขนาดของเตา แต่เราจะไม่ใช้การลดเวลาอบให้สั้น

 

หรือจะใช้เตาใหญ่หน่อย สามารถวางแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์สร้างพระยืนสูงสุดได้ประมาณ 75 ซ.ม. จำนวนประมาณ 9 องค์ ( ต้องทรงไม่บานมากนะครับ ถ้าบานมากก็อาจเหลือ 6 องค์

ในภาพนี้ลูกน้องช่างแก้วชาวพม่าที่เขากลับพม่าไปแล้ว เขาวางพระยืน 2 องค์ หลวงปู่ทิม 10 องค์ แต่ถ้าที่ถูกต้อง ควรวางพระยืนสูง 60 ซ.ม. สัก 9 องค์ครับ