มาต่อนิทานกันนะ

นอกจากจะเลอโฉมหาผู้ใดเสมอเหมือนแล้ว ท่านดอนฮวนยังเป็นอัจฉริยะบุคคลแห่งยุค แถมความสุขุมลุ่มลึกยังไม่เป็นรองใครในวงการธุรกิจโลก ท่านยอมถูกข่าวลือและผู้คนจ้องจะทำลายด้วยความอิจฉาที่เผาไหม้จิตใจอยู่เสมอๆ จนท่านชินไปแล้ว ท่านทนได้เสมอเพราะจิตใจที่มุ่งมั่นในการทำความดี จึงมีตบะ และขันติอยู่เป็นนิจ
แต่ด้วยความกังวลว่าเด็กทั้งสองจะเข้าใจผิดอย่างแรง ท่านจึงส่งเครื่องบินส่วนตัวไปรับเด็กทั่งสองให้ไปเจอกันที่ ลาสเวกัสอย่างลับๆ

"ไม่เพียงแต่หล่อ เท่ เสน่ห์แรง อัจฉริยะแล้ว ยังคงความเมตตาสุขุมลุ่มลึก อย่างไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะท่าน " นกน้อยหนึ่งในเลขาฯในส่วนตัวกล่าวขึ้น

"ไปจัดการตามที่สั่งซิจ๊ะ คุณ " ท่านกล่าวด้วยแววตาที่อ่อนโยน และน้ำเสียงที่อบอุ่นเช่นเคย

"ก็น่ารักซะขนาดนี้เนี่ยแหละ ใครๆเขาถึงหลงรักกันหัวปักหัวปำ "นกน้อยผู้ยังครองตัวเป็นโสด เพราะแอบรักท่านดอนฮวนอยู่อย่างสุดหัวใจบ่นพร้อมถอนหายใจ และมองไปทางท่านด้วยสาตาที่ชื่นชมแบบสุดหัวใจ

 

เมื่อทั้งสามได้เจอกัน ท่านจึงเล่าเรื่องราวต่างๆให้เด็กๆฟัง และเด็กๆก็เข้าใจในทันทีว่าศัตรูที่อิจฉาในความเป็นเลิศในทุกๆด้านของท่านจ้องทำลายท่านอยู่

"นู๋ก็ไม่เชื่อตั้งแต่แรกแล้วค่ะ ว่าท่านจะทำเรื่องแบบนี้ กะอีแค่7000 ล้าน มันเศษเงินของท่าน " น้ำผึ้ง ผู้ซึ่งจริงๆแล้ว สดใสร่าเริงมีชีวิตชีวา ปราดเปรียว กล่าวขึ้น

"เราจะร่วมมือกะท่าน และจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายท่านได้ อย่างแน่นอน " เต้าหู้ คำราม อย่างผู้รู้คุณคน

"ช่างเขาเถิด อย่าไปโกรธแค้นใครเขา เราคิดว่า การปล่อยข่าวครั้งนี้มีนาย ...... ร่วมด้วยอย่างแน่นอน เพราะสมัยก่อน เขาจะใช้ลิ้นขัดรองเท้าให้เรา แต่เราไม่ยอม คนบ้าอะไรที่ขัดรองเท้าก็มี แต่ไม่ยอมใช้ ทะลึ่งจะใช้ลิ้น หลังจากนั้นก็ผูกใจเจ็บมาตลอด หาว่าเรารังเกียจ ก็เราผู้มีจิตใจดีงามกว่าใบหน้า จะให้ทำเช่นนั้นได้อย่างไร ให้มาทำงานกะเราก็ไม่เอา จะใช้ลิ้นขัดดรองเท้าให้ท่าเดียว ..เฮ้อ...." ท่านดอนฮวนกล่าวอย่างปลงในความริษยาคน ที่มุ่งจะทำร้ายกัน เพียงเพราะความอิจฉา ในความหล่อ เท่ เสน่ห์แรง สุขุมลุ่มลึก อย่างปลงๆ

 

ด้วยความเยาว์วัยและอ่อนประสบการณ์ ทำให้เด็กน้อยทั้งสองหลงกลเจ้าปีศาจร้ายดอนฮวนอีกเช่นเคย ภายใต้หน้าตาอันหล่อเหลา แต่แท้ที่จริงคือปีศาจตัวเขียวที่สวมหน้ากากปกปิดความอัปลักษณ์เอาไว้

 

แม้จะลงทุนกระจายข่าวว่าตนเองโดนใส่ร้ายเป็นจำนวนเงินมหาศาล แต่สวรรค์ย่อมมีตา ไม่มีวันที่คนชั่วจะลอยนวลไปได้
ทางด้าน userx สายลับสลับหน้า กำลังเจาะข้อมูลของหน่วยราชการ แต่เพื่อผดุงซึ่งความยุติธรรม เค้าจึงต้องหาข้อมูลเพื่อมากระชากหน้ากากของฮวนศักดิ์ให้ได้ แม้จะต้องทำผิดวิธีไปบ้าง

 

เป็นจริงดั่งว่า ไม่มีวันที่คนชั่วจะลอยนวลไปได้จริงๆ
ด้วยการแก้ปัญหาด้วยวิธีอันแสนจะอันชาญฉลาดและสุขุมลุ่มลึก ความจริงก็ย่อมเป็นความจริงอยู่วันยังค่ำ ความจริงก็ปรากฎขึ้นว่าข่าวทั้งหมดไม่เป็นความจริง ท่านดอนฮวนฯถูกใส่ร้ายป้ายสี โดยนาย .... เมื่อความจริงถูกเปิดเผย คุณธรรมและความอัจฉริยะของท่านดอนฮวนฯก็ยิ่งเป็นที่เลื่องลือไปทั่วโลก สมกับเป็นผู้มี เมตา กรุณา มุตทิตา อุเบกขา ขันติ สุขุมลุ่มลึกเสียนี่กระไร

 

ผมอ่านไปหัวเราะไป จนแฟนมองหน้าขำจริงๆสุดยอดผมจะขอซื้อลิขสิทธิ์เรื่องนี้ให้สตีเฟน เป็นผู้กินกับนิยายอมตะเรื่องนี้ครับคาดว่าคงไม่เกินหนึ่พันห้าร้อยล้านห้าสิบตังนะครับ

 

สำหรับนาย...ผู้ปล่อยข่าวที่จ้องจะทำลายท่านดอนฮวน ท่านก็ให้อภัย แถมยังให้งานในองกรอันยิ่งใหญ่ของท่านทำ แต่นกน้อยหนึ่งในเลขาฯของท่านคัดค้าน

"ท่านค่ะ พวกเขาทำกับท่านถึงเพียงนี้ ท่านยังจะใจดีมีเมตตากับเขาดีกเหรอค่ะ" เลขานกน้อยกล่าวขึ้นอย่างไม่เห็นด้วย

"ก็ช่างเขาเถิด ความริษยาเกาะกินไปถึงใจเขาน่าสงสารออก เราก็ควรจะช่วยนะหากปล่อยเอาไว้เขาอาจไปทำร้ายผู้อื่นและเราอีกก็เป็นได้ ในทางกลับกันหากเอาเขาไว้ใกล้ตัว คอยอบรมสั่งสอน เขาก็อาจจะกลับตัวเป็นคนดี สังคมก็จะดีขึ้น เราและลูกหลานก็จะได้ประโยชน์จากสังคมที่ดีนั้น" ท่านกล่าว อย่างสุขุมลุ่มลึกเต็มไปด้วยเมตตาเช่นเคย

"ก็ท่านน่ะฉลาด สุขขุม ไม่ถือตัว มีเมตตาขนาดนี้เนี่ยแหละ คนอื่นถึงได้หลงรั.....เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ" เลขาฯสาวเกือบจะหลุดปาก เผยความในใจที่เก็บเอาไว้นานปีออกมา




ส่วนนู๋น้ำผึ้งยิ่งนับวันก็ยิ่งชื่มชมปนแอบรักท่านดอนฮวนฯขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเต้าหู้ก็ยิ่งชื่นชมท่านดอนฮวนฯมากขึ้นๆ

 

นู๋น้ำผึ้งยังคงทำงานอย่างตั้งใจที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และมีความสุขมากเมื่อได้อยู่ใกล้ๆท่านดอนฮวนฯ ยิ่งภูมิใจและสุขใจยิ่งขึ้นเมื่อได้รับคำชมเชยจากท่านดอนฮวน
และยิ่งนับวันเด็กทั้งสองยิ่งทำงานใกล้ชิดกะท่านดอนฮวนฯ ก็ยิ่งรับรู้ถึงความสามารถอันสุดแสนจะหยั่งถึงประหนึ่งไม่มีที่สิ้นสุดของท่านดอนฮวนฯ ถึงตอนนี้นู๋น้ำผึ้งก็ยิ่งไม่อาจหักห้ามใจได้อีกต่อไปแต่ก็ไม่อาจแสดงออกมาได้ ยิ่งใกล้ก็ยิ่งเจ็บ ไม่รู้จะทำเช่นไร แต่เก็บเอาไว้ก็สุดแสนจะอึดอัด

"ถึงท่านดอนฮวนฯจะประสบความสำเหร็จอย่างสูง และเป็นผู้ดูแลเรา แต่จะว่าไป อายุก็ยังไม่มากกว่าเราซักเท่าไหร่นี่ เราอาจจะยังพอมีโอกาสนะ แต่ถึงไม่มี เราก็จะขออยู่ห่างๆอย่างห่วงใย พี่เขาตลอดไป " นู๋น้ำผึ้งเฝ้าบอกกะตัวเอง

และแล้วนู๋น้ำผึ้งก็รวบรวมความกล้าได้ในวันหนึ่ง และตัดสินใจที่จะสารภาพความรู้สึกดีๆที่มีต่อท่านดอนฮวนให้ได้

 

เมื่อมีโอกาสนู๋น้ำผึ้งก็เริ่มสารภาพความในใจที่มีต่อท่านดอนฮวนฯ
หลังจากนั่งรับฟังอยู่นาน ท่านดอนฮวนฯก็เขินอายจนหน้าแดง หูแดง

"กรี๊ดดดดดดดดดดด อาการเขินเช่นนี้เราเพิ่งจะเคยเห็นจากท่านเป็นครั้งแรก ช่างน่ารักเสียนี่กระไร แล้วอย่างนี้จะหยุดรักท่านได้อย่างไร " นู๋น้ำผึ้งผู้ที่จริงๆแล้วร่าเริงสดใสร่าเริงมีชีวิตชีวาและปราดเปรียว รำพึงคิดในใจ ด้วยอาการที่ปลื้มแบบสุดๆ

เลขาฯนกน้อย และ เลขาฯน้องนู๋ ก็แอบดูอยู่ด้วยความชื่นชม

"กรี๊ดดดดดด นี่เธอ ดูซิ เวลาท่านเขินเนี่ยยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่เลยนะเธอ เราน่ะช้อบ ชอบ " เลขาน้องนู๋พูดขึ้นด้วยความชื่นชม

"กรี๊ดดดดดดด ใช่ๆๆ คนอาไร หล่อ เท่ เสน่ห์แรงแบบสุดๆ ยังมีกิริยาน่ารักชวนมอง ชวนหลงไหลจริงๆ " เลขานกน้อยกล่าวขึ้น

ทั้งสองมองหน้ากันประหนึ่งว่าต่างคนต่างรู้ใจอีกฝ่ายว่าหลงรักท่านดอนฮวนฯอยู่อย่างสุดหัวใจ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหน


กล่าวสำหรับท่านดอนฮวน เมื่อได้ยินนู๋น้ำผึ้งมาสารภาพความในใจที่มีต่อตนอย่างไม่คาดฝัน ก็ได้ตอบกลับไปว่า
"ขอบใจสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้นะจ๊ะ แล้วงานตัววนี้และตัวนั้นทำเสร็จหรือยังจ๊ะ นู๋น้ำผึ้ง " ท่านเปลี่ยนเรื่องเอาดื้อๆ ไม่ตอบรับและปฎิเสธ
"ตั้งใจทำงานเถอะนะ อย่าคิดฟุ้งซ่าน " ท่านกล่าวด้วยความเมตตาและอบอุ่นเช่นเดิม

"ท่านรักหรือไม่รักเราบ้างอ่ะ อ่านยากจัง ก็อัจฉริยะที่สุขุมลุ่มลึกอย่างท่านน่ะ ไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้านี่เนอะ " น้ำผึ้งพึมพำในลำคอพลางหอบเอกสารกลับไปทำงานต่อ

 

เบรคฟังเพลงกันก่อน แต่เอ้ ยุงชักเริ่มชุมแล้วสิ กลิ่นก็เริ่มจะไม่ดี
อะ เอากับเค้าหน่อย ขอมอบเพลงนี้ให้นักเขียนที่ยึดครองพื้นที่มากที่สุดขณะนี้


<OBJECT height=80 width=315>

<embed src="http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V2AG74APD" width="315" height="80" scale="noscale" wmode="transparent"></embed></OBJECT>

 

และแล้ววันนึงก็มาถึง กองเอกสารที่น้ำผึ้งหอบไปนั้น ได้ล่วงตก !

 

สำนวนเริ่มคล้ายหนังสือลับสำหรับผู้ใหญ่เข้าไปทุกที

 

ปรากฏว่าในเอกสารนั้นสอดไส้ภาพถ่ายไว้ด้วย
เป็นภาพที่น้ำผึ้งเห็นแล้วแทบหมดสติ

 

ในซองที่เตมไปด้วยเอกสารนั้นได้กระจัดกระจายลงพื้น พอตั้งสติได้ น้ำผึ้งก็ค่อยๆหยิบรูปแปลกประหลาดขึ้นมาดู เธอมองรูปภาพประหลาดนี้อยู่นาน

​

 

"นี่มันตัวอะไรกันแน่ ดูคล้ายๆมนุษย์" น้ำผึ้งรำพึงอย่างสยดสยอง

 

"หัวโต แขนขาลีบ เราไม่เคยเห็นตัวอะไรที่แปลกประหลาดน่าเกลียดน่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย" น้ำผึ้งรำพันต่อ

 

"โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เราตกหลุมรักสัตว์ประหลาดไปได้ยังไงเนี่ย"น้ำผึ้งอุทานแบบแทบไม่เชื่อตาตัวเองอีกรอบ

 

แล้วนู๋น้ำผึ้งก็รู้สึกตัว "โธ่ นี่เราฝันไปนะเอง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ หากแม้ท่านดอนฮวนเป็นเช่นนั้นจริง ไม่ซิ..ถึงจะน่าเกลียดกว่านั้นก็เถอะ เราก็จะรัก และปลื้มพี่เขาตลอดไป ก็ใช่ซิ ที่เรารัก ปลื้มท่านดอนฮวนฯ ก็เพราะจิตใจที่งดงาม และความเป็นอัจฉริยะ และความสุขุมลุ่มลึกของพี่เขานี่เนอะ และจิตใจของท่านก็งดงามที่สุดเท่าที่เคยเห็น และได้ยินมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหน้าตาอันหล่อเหลาแบบสุดๆ อิอิ " นู๋น้ำผึ้งกล่าวกะตัวเองยิ้มกลิ่ม ก็สาวแรกรุ่น ตกอยู่ในห้วงแห่งความรักนี่นา


อีกมุมหนึ่งของกรุงเทพฯ

นกน้อยเลาขาของท่านดอนฮวนแห่งตะวันออกฯ ก็นอนไม่หลับนั่งดูรูปที่เคยถ่ายคิดถึงท่านดอนฮวนฯที่ตนแอบรักเข้าอย่างสุดหัวใจ แต่ก็จนปัญญาจะบอกกล่าว หรือแสดงให้ท่านรู้แต่อย่างใด

"นี่ก็หลายปีแล้ว ที่เราตกหลุมรัก ท่านเข้าให้อย่างจัง ถึงจะไม่ได้ครอบครอง แต่อย่างน้อยๆเราก็สุขใจอย่างล้นที่ได้อยู่ใกล้ชิดท่าน แอบมองท่านอย่างห่วงใย แค่นี้เราก็มีความสุขใจอย่างล้นแล้วหล่ะ และเพียงแค่นี้ก็เป็นที่อิจฉาของสาวๆค่อนโลกแล้วนะเราเนี่ย หุ หุ หุ " นกน้อยยิ้มอย่างเขินอาย แม้อายุอานามจะล่วงเลยเลขสามไปนานโขแล้วก็ตาม

 

อีกฟากหนึ่ง ณ ฮาเร็ม ที่เจ้าปีศาจตัวเขียวบินกลับมากบดาน ใครจะล่วงรู้ว่า
ลึกลงไปภายใต้ฮาเร็มคือศูนย์วิจัยดอนฮวน ซึ่งเจ้าปีศาจได้ใช้ทดลอง
และวิจัยในสิ่งที่ผิดศีลธรรม และหนึ่งในงานวิจัยก็คือเซรุ่ม ที่เจ้าปีศาจเขียวได้สร้างขึ้น
มาเพื่อฉีดเข้าเส้นของตัวเองเพื่อให้กลายร่างเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาไว้หลอก
เหล่าบรรดาสาวสาวแสนซื่อนิสัยดี อันได้แก่ น้ำผึ้ง เลขาฯนกน้อย เลขาฯน้องนู๋
ชะตากรรมของเหล่าบรรดาสาวสวยแสนซื่อนิสัยดีจะเป็นอย่างไร ใครจะช่วย
เธอเหล่านั้นได้

 

ณ สำนักงานอันยิ่งใหญ่ของท่านดอนฮวนฯ ใจกลางกรุงเทพฯ
เลขานกน้อย เลขาน้องนู๋ วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาพร้อมกับรายงานลับสุดยอด

"ท่านคะ มีผู้แอบอ้างเป็นท่านผลิตสิ่งเซรุ่มชั่วร้าย ขึ้นมาค่ะ " น้องนู๋กล่าวอย่างตื่นเต้น ปนความห่วงใยเกินเลขา ที่มีต่อท่าน
"เมื่อวาน ท่านอยู่กับดิฉันตลอดเลยนี่ ประชุมกันถึงเขช้า เราคอยจดรายงานการประชุมจนมือแทบหงิก" น้องนู๋คิดในใจ

"ท่านคะ รายงานอีกชิ้นระบุว่าเป็นนาย...เจ้าเดิมนั้นแหละค่ะ ที่อยู่เบื้องหลัง เห็นไหมค่ะ ท่านอุตส่าห์มีเมตตา แต่กลับโดนเขาใส่ร้ายอีกแล้วค่ะ " นกน้อยตัดพ้อ ด้วยความเป็นห่วงและความรู้สึกเกินเลขาที่มีต่อท่าน

ในขณะที่ทั้งสามกำลังสนทนากันอยู่ นู๋น้ำผึ้ง ก็ได้ยินเข้า และเริ่มรู้สึกว่าทั้งสองก็แอบหลงรักท่านดอนฮวนฯอยู่ อย่างสุดหัวใจเช่นตน