มีใครฝึกกสิณแล้วเกิดปาฏิหารย์แบบผมบ้าง

กสิณไม่ว่ากสิณใด ทำไมพวกคุณๆฝึกกันมันง่ายมากหรือครับ ส่วนเรื่องฌานพวกคุณๆ ก็ยังคิดว่าได้มาง่ายๆ
ผมอยากให้พวกคุณๆช่วยยกตัวอย่าง บุคคลนั้นให้ที(ยังไม่ตาย) หรือบุคลที่อยู่ในเว็บนี้ แล้วอยากทราบว่าอารมณ์ของกสิณแต่ละกสิณเป็นอย่างไร ทำอย่างไรให้เกิดอารมณ์กับกสิณนั้นๆ แล้วเมื่อฝึกสำเร็จแล้วใช้อย่างไรได้บ้าง เกิดอาการอย่างไรกับร่างกายและญาณของเรา มีการเปลี่ยนญาณไหม (ยกตัวอย่างกสิณใดก็ได้ที่คุณๆสำเร็จ)
.....ส่วนผมฝึกกสิณไฟ 6-8 เดือนแล้วครับ ปาฎิหารย์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่ยังไม่ถึงฌาน ส่วนพวกคุณๆคงเจอปาฎิหารย์กันมามาก เนื่องจากได้ฌานมาแล้ว

 

ของอย่างนี้ ผมว่าแล้วแต่บุคคลหละครับ
ผมเป็นคนที่ ตอนเด็กๆ เคยมีอาการ "พลัดตกจากฌาน" ตามที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านกล่าวไว้
แต่ตัวผมเองนั้น ไม่เคยเจอผี ไม่ค่อยเจอเรื่องแปลกประหลาดแบบเห็นโต้งๆ ต่อหน้าสักเท่าไหร่เลย นั่งสมาธิเท่าไหร่ก็มืดครับ

 

เข้ามารอชมครับ

 

ของอย่างนี้แล้วแต่คนจริงๆนะครับ...ถ้าคุณปฏิบัติได้แล้วก็โมทนาสาธุบุญด้วยนะครับ....

 

เล่าปาฏิหารให้ฟังหน่อยคับ

ผมยังไม่ได้อะไรเลย อยากทราบเผื่อกำลังใจ

 

แบบไหนครับที่เรียกว่า ปาฎิหารย์
การปรากฎ การเห็น การสัมผัส เรื่องภพภูมิ ..ในทุกๆภพ...
หรือ กิริยาที่เกิดให้สัมผัสทางโลกที่ไม่น่าเป็นไปได้..หรือยังไงครับ..
บางคนบางเรื่อง อาจจะเจอเป็นปกติ จนไม่คิดว่าปาฎิหารย์ก็ได้ ลองเกริ่นๆนำหน่อยได้ไหมครับ..

 

ปาฎิหารย์ เช่น คนที่สามารถมองเห็นด้วยตาเนื้อ(ตาเปล่า เนื่องจากผีครอบตาให้มองเห็น) จะเห็นเรามีแสงคลุมตัวเรา เมื่อก่อนคลุมแค่หัว แต่ปัจจุบันทั้งร่าง แสงห่างจากตัวเราประมาณ 1 ฟุตทั้งตัว วาจาศักดิ์สิทธิ์วางก้อนหิน-ปากกา-โทรศัพท์ บอกว่าของเราบุคคลนั้นยกไม่ขึ้น ก็จะยกไม่ขึ้น หรือให้แขนช้าก็จะชาให้หนักก็จะหนัก ผ้าที่ซื้อมาห่มคลุมไว้นั่งสมาธิใช้นั่งครั้งเดียว วางบนหัวจะปวดหัว มึนศีรษะ ชาทั้งตัว เมื่อปฎิบัติถึงจุดจุดหนึ่งแล้วจะนั่งสมาธิหรือไม่ได้นั่งก็ตาม เมื่อมีคนมาจับแขนเรา มือเค้าจะชาหรือรู้สึกร้อนหรือมือที่จับแขนเราจะไม่สามารถยกออกได้ ต้องให้คนอื่นแกะมือออก ยังมีอีกมากครับเล่าไม่หมด เพราะมันเกิดตลอด ไม่ใช่การอวดอ้างแต่เป็นการพิสูจน์ว่า สิ่งนี้มีจริงหรือเมื่อก่อนผมไม่เชื่อ จนได้รับคำแนะนำจากปู่(อาจารย์) แล้วนำมาปฎิบัติเองจนเกิดขึ้นแบบนี้ จะไม่ให้ผมเชื่อได้อย่างไรครับ ว่าสิ่งนี้ผมเองก็สามารถทำได้

 

ครับมีแนวโน้มว่าจะเป็นไปได้แบบที่พูดแน่ๆครับ..คงแล้วแต่ว่าจะใช้ในรูปแบบไหนมั่งคับ..
มีเรื่อง ภพภูมิ ไหมครับ..เล่าสู่การฟังหน่อย.หรือ การใช้ปาฎิหารย์ในการใช้งานเพื่ออำนวยความสดวกในชีวิตประจำวัน..
ขอบคุณครับ...

 

หลงมาอ่าน พึ่งเคยได้ยินฝึกแล้วมันเป็นแบบนี้เลยหรอครับ

 

ผมฝึกแล้วเกิดแบบนี้(ฝึกแตกต่างจากหนังสือหรือพระที่คิดว่าตนเอง เก่ง) ซึ่งหลายๆคนมองให้นิ่งๆไม่มีการเคลื่อนไหว แล้วอารมณ์กสิณมันจะเกิดได้ไง อยากบอกตรงๆว่า คนหลงตัวเองมีเยอะมากและฝึกแบบผิดๆก็เยอะ มันถึงไม่ไปไหน ย้ำเท้าอยู่กับที่ ฝึกแบบผิดๆ

 

ผมไม่เคยฝึกอะไรแบบนี้เลย ฝึกแต่สมาธิพุทโธหรือดูลมหายใจแบบไม่มีคำภวานา
ขอถามได้ไหมครับว่ามันให้ผลต่างกันอย่างไร หรือเทียบได้ไหมว่าอะไรดีกว่า ?
เคยได้ยินมานานแล้วเกี่ยวกับกสิณแต่ไม่เคยได้ลอง เพราะฝึกสมาธิปกติยังไม่น่าพอใจเท่าไร
เท่าที่เคยได้ยินมาเหมือนกสิณเป็นอุบายคล้าย ๆ ท่องพุทโธ แต่อันนี้เปลี่ยนเป็นมาจดจำภาพแทน ประมาณนี้หรือป่าวครับ ช่วยอธิบายสักนิดนิงก็พอครับ

 

ตอบให้ครับความรู้เท่าที่มี ถ้าพอคุณภาวนาพุทโธไปแล้ว แล้วจู่ๆก็ฟุ้งซ่านก็หยุดคําภาวนา เอาแค่ดูลมหายใจก็พอครับ เพราะถ้าภาวนาด้วยคําภาวนาแล้วฟุ้งก็เอาแค่ดูลมหายใจก็พอ ถ้าดูลมหายใจแล้วยังฟุ้งอีกก็เลิกก่อนครับ เพราะจิตนั้นมันท่องเที่ยวมานาจู่ๆให้มันมาฝึก ทําตามที่เรา สั่งก็ไม่ได้ ยาก แต่ถ้าได้ภาวนาแล้วจิตสงบสัก 2นาทีก็ถือว่าดีแล้วครับ เดี่ยวก็ดีขึ้นเอง

 

เอารูปการฝึกกสินไฟ มาฝากเจ้าของกระทู้ครับ

 

จริงๆ แล้ว ส่วนใหญ่ ยึดคำภาวนาไว้ จะฟุ้งน้อยกว่านะ การละคำภาวนา แล้วยังคงสมาธิอยู่ได้ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นพวกที่ฝึกจนเริ่มชำนาญแล้ว

 

ถ้าผมจะบอกว่ากรรมฐานแบบวิปัสสนาเป็นการเห็นแก่ตัวคือทำเพื่อตนเอง
แต่กสิณเป็นการเผื่อแผ่ให้กับสรรพสิ่งหรือเพื่อบุคคลอื่นด้วย จะให้อธิบายต่อไหมว่าเพราะอะไร สิ่งที่ผมบอกนี้เป็นคำของพระพุทธเจ้าได้บอกไว้

 

ขอข้อมูลอ้างอิงด้วยครับ
วิปัสสนาทำเพื่อตัวเอง แต่ผู้ปฏิวัติวิปัสสนา จิตทรงพรหมวิหารสี่ ตลอดเวลานะครับ

และ พุทโธ กับ การดูลมหายใจเฉยๆ ไม่ใช่วิปัสสนา นะครับ

 

สิ่งที่ผมบอกต่อไปนี้คือ คำพูดของพระพุทธเจ้า ท่านบอกว่ากรรมฐานวิปัสสนาหรือใช้คำภาวนาพุทโธแบบพระพุทธเจ้าเมื่อปฎิบัติแล้วบุญบารมีจะเกิดกับตนเอง ถ้าบุญไม่ให้สิ่งต่างๆก็จะไม่ได้ จะต้องพูดถึงจะได้ แต่กสิณจะแผ่รัศมีแห่งบุญบารมีไว้โดยรอบ ซึ่งแสงนี้เหล่าองค์เทพจะได้รับเอง โดยไม่ต้องให้ถึงได้คอยมาอยู่ใกล้เพื่อรับแสงแห่งบุญบารมีนั้น ทำมากแสงยิ่งมากบุญบารมียิ่งเยอะ

 

ครับ ยังไงรบกวนขอข้อมูลอ้างอิงด้วยครับ ว่าคำกล่าวนั้น มาอย่างไร
ประสบการณ์ส่วนตัวของผมนะครับ ไม่ต้องพูดครับ แต่จิตนึกเบาๆ ว่า อยากได้อะไรสักอย่าง ของเล็กๆ น้อยๆ หรือความสะดวกสบาย เล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับทางทำบุญ เจริญบุญ ในพุทธศาสนา ผมจะได้ครับ เป็นมาหลายครั้งแล้วครับ

 

อันนี้ตอบไม่ตรงกับที่ผมถามนะ ที่ผมถามคือเปรียบเทียบระหว่างการทำสมาธิด้วยพุทโธกับการฝึกกสินแตกต่างกันอย่างไร

ส่วนการฝึกสมาธิของผมนั้น ไม่เน้นใช้คำพุทโธคือผมชอบลืมด้วยท่อง ๆ ไปแล้วลืมท่อง ใจไม่ค่อยอยู่กับพุทโธเท่าไร จึงใช้ดูลมหายใจหรือไม่ก็ ทำให้มันว่างเปล่าไปแบบไม่ให้มีความคิดอะไรแทรกเข้ามา ว่าง ๆ ไปหมด ไม่รู้ใครเคยทำแบบผมบ้างรึป่าวนะ

 

ปัจจุบัน ผมก็เลิกใช้คำภาวนาแล้วครับ แค่มีสติ รับรู้สภาวะการหายใจก็พอแล้ว