มี่พี่สาวเป็นเจ้ากรรมนายเวร

อนุโมทนา การสนทนาธรรม และ ความดี ความอดทนของหลายท่าน
เราท่านผู้ยังอยู่ในกองทุกข์ จงอดทน และยึดมั่นในความดีอย่าเสี่อมคลาย
เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน และ สัญญาว่าจะอดทนทำดีต่อไปไม่ย่อท้อเช่นกันค่ะ

 

เจอคนด่าแล้วโมโห ธรรมดา
เจอคนด่าแล้ววางเฉย เก่ง
เจอคนด่าแล้วยิ้มอภัย สุดยอด
เจอคนด่าแล้วแผ่เมตตา ประเสริฐ

หากเธอคิดว่ามีพี่สาวเป็นเจ้ากรรมนายเวรไซร้
เธอจงทำใจยอมรับและชดใช้อดีตกรรมเวรเก่านั้นซะ
และจงอย่าได้สร้างกรรมเวรที่ไม่ดีต่อกันและอีกเลย
เพราะเวรจะดับได้ก็ด้วยการไม่จองเวรเท่านั้น

หากว่าเธอชดใช้หมดและไม่ได้สร้างอกุศลกรรมใหม่
กุศลทั้งหลายที่เธอสร้างมาจะบังเกิดเป็นวิบากให้ผลดี

ที่เธอบอกว่า "ช่วยผมด้วยนะครับ ผมสุดจะทนแล้ว.."

เราอยากจะบอกเธอว่า
"เมื่อสุดจะทน ต้องทนให้สุดๆ"
เมื่อไปถึงที่สุดของความอดทนเธอจะพบโลกที่อภิรมณ์
ความอดทนมักมีต้นขมแต่ปลายหวานเสมอ เธอจงลอง

เหตุของการทะเลาะล้วนมาจากอัตตา Ego ที่ไม่ยอมกัน
หากยอมเป็นจะเย็นได้ เมื่อยอมไม่เป็นก็เย็นไม่ได้
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนธรรมดาถูกด่าว่าเสียดแทงแล้วเจ็บใจ
แต่จะไม่ธรรมดาหากวางใจเป็นกลางเมื่อถูกด่าว่า

อริยชนท่านก็เคยประสบพบเจอเหตุการคล้ายกับเธอ
แต่ท่านไม่ใส่ใจและผูกใจเจ็บในคำผรุสวาสนั้นให้ใจเสีย
พระพุทธองค์ท่านสอนไว้ เมื่อถูกคนด่าว่า ก็อย่าไปรับเข้า
เหมือนเวลาที่แขกมาบ้านแล้วยกสำรับอาหารมาต้อนรับ
แต่แขกไม่รับทานอาหารนั้น ถามว่า อาหารนั้นใครจะกิน? แน่นอนเจ้าของบ้าน

เช่นเดียวกันเมื่อเธอไม่รับคำด่าว่าเหล่านั้น......แล้วใครจะรับ.....

แล้วยิ่งการด่าว่าเวลาเธอสวดมนต์ ไหว้พระ นั่งสมาธิ ด้วยแล้ว
เธอควรจะขอบคุณเขาให้มากๆ เพราะนั่นคืออาจารย์ใหญ่ที่ยื่นกระดาษข้อสอบให้เธอ
ถ้าเธอทำข้อสอบไม่ผ่านแล้วพาลโกรธตอบต่ออาจารย์ใหญ่นั้น เราว่าเธอต้องน่าสงสาร

ด้วยกาลเวลาที่ผ่านโลกมา เราสงสารเธอทั้งสองมาก สงสารที่ยังเป็นทุกข์เพราะการทะเลาะอยู่
และในเธอสองคนนี้ คนที่เราสงสารที่สุด คือพี่สาวของเธอ
ที่ถูกผู้ก่อการร้ายคืออารมณ์โกรธเล่นงาน
ก่อความไม่สงบอยู่ทุกวัน ถูกไฟในใจเผาไหม้อยู่ได้ทุกวัน

เธอไม่สงสารเขาหรือ เธออยากให้ศาสนติเกิดขึ้น
หรือ ไฟในใจเผาไหม้พี่สาวของเธอและเธออีกต่อไป.....

อาวุธของผู้ก่อการร้าย (ความโกรธ) นี้น่ากลัวกว่าอาวุธใดๆ
เพราะมันมีพิษทำลายล้างต่อยังภพหน้าอีกไม่มีประมาณ
ไม่มีใครช่วยเธอได้ นอกจากเธอเอง
เพราะผู้ก่อการร้ายนี้แอบซ่อนอยู่ในใจของเธอ

หากเธอมีสติ ระลึกรู้สึกด้วยจิตที่สงบเย็น เธอจะเห็นมัน
เมื่อเธอเห็นมันด้วยสติเท่าทัน มันจะค่อยๆ หายไปจากใจของเธอที่ละน้อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เธอควรพิจารณาให้เห็นโทษภัยของอกุศลจิตคือ โทษะ ให้มาก
ความรุนแรงของมันน่ากลัวขนาดไหนเธอก็รู้นี่.......
อยากให้เธอรู้ว่าโทษะทำหน้าที่ของเขาแล้ว
หน้าที่ของเธอต้องสร้างสติ
ผู้รู้ที่มีหน้าที่ดับไฟโทษะอย่างเดียว

"สติผู้รู้" เธอจงอย่าละทิ้งสิ่งนี้
เพราะผู้รู้จะตื่นและเบิกบานตลอด แต่ผู้ไม่รู้จะหลงและทุกข์ตลอด....

เราเชื่อว่าเธอน่าเป็นผู้รู้นะ


จิตตะสังวโร

"อาศรมจิตตะสังวโร" ธรรมสถานบนอินเตอร์เน็ต
http://chitasangvaro.multiply.com/<!-- / message --><!-- sig -->





.................................................................
"น้องกานต์" พระคุณเจ้าเมตตาให้ข้อธรรมมาอีก
ลองอ่านดูนะจ๊ะ
ป้าเองก็ต้องนำไปใช้ด้วยเหมือนกัน
.................................................................

 

ขออนุโมทนาบุญจากการให้ธรรมทานของทุกๆท่านนะครับ
สาาาาา...ธุ
สาาาาา...ธุ
สาาาาา...ธุ
ให้ดังไปถึงพระนิพพาน<O</O

 

สาธุๆๆ.....กราบนมัสการพระคุณเจ้า และขอขอบพระคุณมากครับที่ได้ให้คำแนะนำสำหรับกระผม

สวัสดีคุณป้าที่รักด้วยครับ คุณป้าที่น่ารักของหลาน เวลาหลานมีความทุกข์ ก็ได้ป้าช่วยบรรเทา นี่เหละเค้าถึงจะเรียกว่า ป้าหลานกันจริง

กระทู้นี้เป็นเหตุการณืที่เกิดขึ้นในช่วงปีที่แล้วครับ ซึ่งตอนนี้พี่สาวของผมคนนี้เค้าไม้ได้อยู่กับผมแล้ว เค้าไปเรียนต่อที่มหาวิยาลัย ซึ่งนานๆจะเจอกันที่ จึงทำให้ผมมีเวลาปฏิบัติธรรมมากขึ้นโดยไม่มีการรบกวนจากใครครับ

ยังไงก็ขอขอบคุณคุณป้าง้วน และขอกราบขอบพระคุณท่านพระอาจาร์ที่เมตตาช่วยชี้แนะทางออกให้กระผมครับ ขอขอบพระคุณอีกทีครับ

 

อ้าว...กระทู้ปีที่แล้วจริง ๆ
ป้าไม่ทันดูวันที่อะจะ
นาน ๆ เข้ามาทีเห็นกระทู้ขึ้นมา
เลยมัวแต่ห่วง "น้องกานต์"
รีบไปหาคำตอบให้

"น้องกานต์" ว่าง ๆ ลองตามไปหาข้อธรรมดี ๆ
ที่บล็อกของพระคุณเจ้านะจ๊ะ

"อาศรมจิตตะสังวโร" ธรรมสถานบนอินเตอร์เน็ต
http://chitasangvaro.multiply.com/<!-- / message --><!-- sig -->

 

p

ต้องสวดมนต์ไหว้พระบ่อย ๆ ทำเป็นประจำเรื่อย ๆ สม่ำเสมอจะยิ่งดีค่ะ แล้วก็แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลที่ทำนั้นให้กับพี่สาวคนที่มักจะมีปัญหากันนั่นล่ะค่ะ ลองเอาไปทำดูนะคะ อาจจะดีขึ้นก็ได้ค่ะ