! ยอมรับความยิ่งใหญ่ของคนอื่น .. เธอจะยิ่งใหญ่กว่า !

[SIZE=-1]

คนที่พัฒนาได้คือ
เปิดความคิด เปิดใจ


ต้องยอมรับความดีของคนอื่น
พยายามอย่าอิจฉา หรือเกิดทิฐิกับโอกาสของคนอื่น


เพราะเราจะกลายเป็นคนไม่ยอมพัฒนา
ดื้อรั้น หัวแข็งโดยไร้เหตุผล ไม่น่ารัก
และส่งผลเสียต่อตัวเราเอง...


คนที่ไม่ยอมพัฒนา
คือมองไม่เห็นค่าและความดีของใคร ..


ฉันเคยนั่งเฉยๆ ฟังคนหลายๆ คนพากันวิจารณ์
เกี่ยวกับผู้ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง
แต่เป็นคำวิจารณ์ในแง่ลบ
เหมือนปิดใจ ไม่ยอมรับว่าเขาดีกว่าตัวเอง
และมีข้ออ้างให้ตัวเองใจแคบ


ว่าเขาดวงดีต่างหาก เลยสอบได้
เพราะพ่อรวย ! แม่สวย ! เส้นใหญ่ !
เลยได้สิ่งดีๆ ได้ง่ายๆ


เพราะเขาประจบเจ้านาย เอาใจเจ้านายเก่ง
เลยได้ตำแหน่ง ได้เงินเดือนขึ้น
(ถ้าเขาเอาใจเจ้านายเก่งจริง
อันนี้ก็เป็นความสามารถของเขาอีกนั่นแหละ)


เขารวยเพราะได้มรดก ไม่ใช่เพราะความสามารถ
ไม่เคยใจกว้างมองให้ลึกซึ้งสักนิดว่า
กว่าเขาจะมาถึงตรงนั้น เขาต้องผ่านอะไรมาบ้าง


ฉันเลยรู้ว่าอ๋อ...ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

ชีวิตนี้เลยได้นั่งมองความสำเร็จของคนอื่น
ถ้าเป็นแบบนี้ตลอดชีวิต ก็ยากที่จะพัฒนา



สมัยนี้ถ้าอีโก้สูงแบบผิดๆ
ต่อไปชีวิตจะลำบาก ...
เพราะโลกของเราเปลี่ยนแปลงทุกวินาที


สมัยที่ฉันเป็นรุ่นพี่และมีน้อง น้องบางคนก็แก่กว่าพี่
หรือรุ่นเดียวกับพี่ เขาก็ถามฉันว่า ทำไมต้องเชื่อรุ่นพี่
ทำไมต้องไหว้พี่ (พี่ไม่ได้ส่งเรียนสักหน่อย !)


ฉันบอกเรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน
ถ้าคิดให้ดีๆ สำหรับคนอื่นฉันไม่รู้


แต่สำหรับฉัน ...
การไหว้คือการทักทาย การยอมรับ
มันช่วยลดทิฐิ ช่วยลดอีโก้ในหัวใจเธอให้พอดี
ไม่มากจนทำร้ายตัวเอง


เธอยกมือไหว้ฉันหนึ่งครั้ง
เธอจะใจกว้างขึ้นหนึ่งนิ้ว
กว่าจะครบสี่ปี หัวใจเธอจะกว้างเป็นกิโล
ทิฐิรั้นเธอจะหายไป พร้อมที่จะยอมรับสิ่งใหม่ๆ


และวันที่เธอเดินออกไปทำงาน
ในชีวิตที่ต้องไหว้ใครๆ อีกร้อยพัน
ในชีวิตที่ต้องอดทนกับคนอีกมากมาย
ไปอยู่ในโลกของความจริง


เธอจะเป็นคนที่พัฒนาง่าย ไม่ดื้อรั้น
และพร้อมที่จะเรียนรู้ พร้อมที่จะยอมรับ
พร้อมที่จะถูกแนะนำอบรมสั่งสอน




คนที่มัวแต่อิจฉาความสำเร็จและสิ่งดีๆ ของคนอื่น
อวดดื้อถือดี
ก็เหมือนหนอนน้อยที่อยากเป็นผีเสื้อแสนสวย
แต่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง


เมื่อมองเห็นหนอนตัวอื่นเขาได้เป็นผีเสื้อแล้วก็อิจฉา
เฝ้าแหงนหน้าโวยงายว่าทำไมหนอเขาถึงบินได้
ทำไมหนอเราถึงบินไม่ได้สักที


ทั้งๆ ที่หนอนทุกตัวเกิดมาเพื่อเป็นผีเสื้อ
และมีสิทธิ์เป็นผีเสื้อเหมือนกันทั้งนั้น


ผีเสื้อแสนสวย เขาก็เคยเป็นหนอนมาก่อน ไม่ต่างกัน
เพียงแต่เขาเป็นหนอนที่ยอมพัฒนาตัวเอง


อย่ามัวอิจฉาที่เห็นเขาโบยบิน
มาคิดดีกว่าว่าเราจะทำยังไงให้บินได้อย่างเขา


ยอมรับฟังคำสั่งสอนจากคนที่เหนือกว่า
ยอมรับว่าเราต้องฝึกฝน...



วันหนึ่งเธอจะได้เป็นอย่างเขา




ที่มา : การ์ตูน "ยืนอย่างเชื่อมั่น". กรุงเทพฯ : ใยไหม
​

[/SIZE]

 

โดนใจมากมาย
แต่ไอ้เพื่อนเรามันไม่เห็นในเรื่องนี้....................(เห็นแก่ตัวชิบ)

 

เป็นบทความที่ดีมากเลยครับ

 

สิ่งที่ยิ่งใหญ่ในการยอมรับคือ ....

ศัตรูผู้พ่ายแพ้ ไม่ได้มีความรู้สึกว่า แพ้พ่าย
ผู้ชนะมองเหมือนเกมส์ ที่ชนะก็ใช่ว่าจะชนะ

งง .. มั๊ย?