ยอยศพระลอ - ไก่ พรรณิภา/ชินกร ไกรลาศ

ม่ะได้เข้ามาโพสเพลงนาน...ร้องยอยศพระลอ เพราะชอบ..ผิดพลาดทางเนื้อร้องทำนองก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้นะคะ

ยอยศพระลอ

ไก่ พรรณิภา/ชินกร ไกรลาศ

รอยรูปอินทร์ หยาดฟ้า......มาอ่าองค์ ในหล้า แหล่งให้คนชม

งามสม....ขุนลอท้าว น้ำพระทัย ณ หัวเจ้า ยิ่งแม่ กาหลง

ยามพระทรงคชสาร.... พระยิ่งหาญ ยิ่งกล้า เกินพระยาสีหราชท้าว กลางศึก

พระบาทเจ้า ล้านโลกใครบ่เท่า พ่อขุนแมนสรวง


รูปดังองค์อินทร์ หยาดฟ้ามาสู่ดิน โสภิณดังเดือนดวง
เหนือแผ่นดินแดนสรวง เหนือปวงหนุ่มใด

เหล่าอนงค์หลงสวาท ยอมเป็นทาสรักบำเรอ
นามขุนลอท้าวเธอ ทรงสถิตย์ ณ ทรวงใจ

ลุ่มแม่กาหลงเจ้า หรือจะเท่าถึงครึ่ง แม้น้อยหนึ่ง น้ำหทัย
เมื่อทรงคชสาร พระยิ่งหาญยิ่งกล้า

ดั่งพระยาสีหราชผู้เป็นใหญ่ ใช่เพียง ศึกรบ
สยบพระทรงชัย แม้ในศึกรักพระยังยิ่งใหญ่

นาถอนงค์ปลงใจ ใคร่อิงอุ่น
นับล้านโลกาล้วน บ่ควรคู่บุญ ดั่งพ่อขุนแมนสรวง เอย
(k):'boo:
[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.2078594/[/MUSIC]

 

ลิลิตพระลอ เป็นลิลิตโศกนาฏกรรมความรัก ที่แต่งขึ้นอย่างประณีตงดงาม มีความไพเราะของถ้อยคำ และเต็มไปด้วยสุนทรียศาสตร์ พรรณนาเรื่องด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ใช้กวีโวหารอย่างยอดเยี่ยม ในการบรรยายเนื้อเรื่อง ที่มีฉากอย่างมากมาย หลากหลายอารมณ์ โดยมีแก่นเรื่องแบบรักโศก หรือโศกนาฏกรรม และแฝงแง่คิดถึงสัจธรรมของชีวิต ลิลิตพระลอนี้เคยถูกวิจารณ์อย่างเผ็ดร้อนจากนักวรรณคดีบางกลุ่ม เนื่องจากเชื่อว่าเป็นวรรณกรรมที่มอมเมาทางโลกีย์
ลิลิตพระลอที่ได้รับยกย่องจากวรรณคดีสโมสร เมื่อ พ.ศ. 2459 ให้เป็นยอดแห่งลิลิต

 

ชอบมากเลยค่ะพี่ใจ ดูทั้งละคร ฟังทั้งเพลง เพลงไทยทำนองลาว เพราะมากๆ เลยค่ะ...



พระเพื่อน พระแพง ทำเสน่ห์จนพระลอคลั่ง จนเป็นเหตุของโศกนาฏกรรม จบอย่างเศร้า...:'(

 

(k):'( ว๊าวววววววววววววววว
มาทางหนายจ้า ๆ ๆ ๆ คุณเกตุวดีสุดที่รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงจังงงงงงงงงงงงง
เยยยยยยยยยยย

 

ม่ะได้ยินเสียงหวานนนนนนน
นานแย๊วววววววว คร้า ๆ ๆ
เมื่อไหร่จะมาลงเพลงคะนี่...

 

มาลงเพลงเป็นเพื่อนกันนะคะ คุณเกตุ..ฮี่ ฮี่ ฮี่...
ห้องเพลงเรายึดเป็นของเราแย๊ววววววววว ค่ะ...เงียบดีจังงงงงงงงงงงงง

 

คำประพันธ์ในเรื่องลิลิตพระลอ เป็นลิลิตสุภาพ ประกอบด้วย ร่ายสุภาพ, ร่ายสอดสร้อย, โคลงสองสุภาพ, โคลงสามสุภาพ และ โคลงสี่สุภาพ สลับกันตามจังหวะ ลีลา และเนื้อหาของเรื่อง
เนื้อหา

ลิลิตพระลอเป็นเรื่องรักโศก บรรยายถึงความรักระหว่างพระเอก คือ พระลอ และนางเอกสองคน คือ พระเพื่อน และพระแพง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความรักของหญิงชายอีกสองคู่ คือ นางรื่น นางโรย และนายแก้ว นายขวัญ พี่เลี้ยงของพระเพื่อนพระแพง และพระลอ ตามลำดับ
เนื่องจากเมืองเหนือสองเมืองเป็นศัตรูคู่อริไม่ถูกกัน กษัตริย์เมืองแม้นสรวงพระองค์หนึ่งทรงพระนามว่า พระลอดิลกราช พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่มีพระสิริวรกายงดงามหล่อเหลายิ่ง จนเป็นที่ปรากฏของหญิงทั้งหลาย และยังมีเมืองอีกเมืองหนึ่งชื่อว่า เมืองสรอง เมืองนี้ปกครองโดยกษัตริย์พิชัยพิษณุกร

กษัตริย์พิชัยพิษณุกรทีพระราชธิดาอยู่ 2 พระองค์ พระองค์พี่ พระนมาว่า พระเพื่อนแก้ว พระองค์น้องพระนามว่า พระแพงทอง พระราชธิดาทั้งสองสาบานกับเจ้าย่าว่าจะแก้แค้นให้เมืองสรองและถ้าผิดคำสาบาน จะต้องตายด้วยคมของอาวุธ เพราะปู่ของธิดาทั้งสองพ่ายแพ้ศึกเสียทีสวรรคต เจ้าย่าจึงส่งคนไปสีซอให้พระลอฟัง เป็นการพรรณนาความงามของพระเพื่อนกับพระแพง และใช้กฤติยามนต์(หลอกให้กินสล่าบินหรือหมาก)เพื่อให้พระลอมาที่นี่แล้วให้ ทัพเมืองพะเยาไปตีเมืองแม้นสรวงและลอบปลงพระชนม์พระลอ เมื่อเพื่อนแก้วและแพงทองรู้เรื่องนี้เข้าจึงให้รื่นและโรยช่วยแก้มนต์ให้ รื่นและโรยจึงไปหาประคำมาไว้ใต้ที่นอนของเพื่อนแก้วกับแพงทอง แต่ไม่ได้ผลรื่นและโรยจึงตัดสินใจไปหาปู่เจ้าสมิงพรายก่อนวันฉลองวันครอง ราชย์ของกษัตริย์พิชัยพิษณุกร แต่สายไปปู่เจ้าสมิงพรายมาเข้าทรงเจ้าย่าแล้วจึงหมดทางแก้ไขกฤตยามนต์โดย สิ้นเชิง หลังจากวันนั้นทั้งสองจึงไปขอให้ปู่เจ้าสมิงพรายดลให้พระลอมาถึงโดยเร็วกว่า เดิมเพื่อทูลเตือนให้กลับไปเสีย ปู่เจ้าสมิงพรายก็ให้ความช่วยเหลือ จนพระลอต้องเสด็จมาเมืองสรองในวันพรุ่งนี้
พระลอต้องมนตร์เสน่ห์ของเจ้าย่าและมนต์ของเจ้าสมิงพราย เข้าก็ทรงเกิดความอยากทอดพระเนตรดูพระเพื่อนกับพระแพงขึ้นมาทันที จึงอำลาพระนางบุญเหลือพระราชมารดา และพระนางลักษณวดีพระมเหสี เสด็จโดยด่วยไปยังเมืองสรองพร้อมด้วยนายแก้วนายขวัญสองพระพี่เลี้ยง
เมื่อเสด็จถึงแม่น้ำกาหลง พระลอก็ทรงเสี่ยงน้ำ ปรากฏเป็นลางร้ายไม่ต้องำพระทัยเลย แต่ก็ต้องเสด็จต่อไป เพราะต้องมนตร์เสน่ห์ของเจ้าย่าและเจ้าปู่สมิงพรายเข้าแล้ว ปรากฏมีไก่แก้วของเจ้าปู่สมิงพรายคอยวิ่งล่อพระลอ กับพระพี่เลี้ยงให้ต้องไปจนถึงเมืองสรองจนได้ เมื่อไปถึงสวนหลวง นางรื่นกับนางโรยออกมาที่สวนหลวงก็ทราบข่าวว่าพระลอเสด็จมาถึงแล้ว จึงออกอุบายที่สำคัญคือ ให้พระเพื่อนและพระแพงเสด็จออกไปพบพระลอเพื่อเตือนภัย แต่พระลอเห็นความงามของนางทั้งสองจึงไม่ยอมกลับไปแต่สุดท้ายพระลองก็ ต้องกลับไปพร้อมให้สัญญาว่าจะกลับมาหาอีก วันหนึ่งรื่นและโรยเข้ามาในตำหนักและบอกว่ามีพระลอมาขอเข้าเฝ้า นางเห็นว่าถ้าพระลอออกไปก็อันตรายจึงพาพระลอเข้าไปอยู่ในตำหนักพระเพื่อนพระ แพง ส่วนนายแก้วให้อยู่กับนางรื่น นายขวัญให้อยู่กับนางโรย ทุกอย่างลงตัวหมด
เวลาล่วงเลยไปถึงครึ่งเดือน กษัตริย์พิชัยพิษณุกรจึงทรงทราบเมื่อเสด็จมาพระตำหนักพระราชธิดา ทรงเห็นพระลอแล้วก็สงสาร ทรงเมตตารับสั่งให้จัดพิธีอภิเษกสมรสให้ แต่พระเจ้าย่าของพระเพื่อนพระแพง ไม่ทรงชอบพระลอจึงทรงขัดขวางทุกวิถีทาง ทรงอ้างรับสั่งของกษัตริย์พิชัยพิษณุกรว่าให้ทรงสั่งจับพระลอ ทหารจึงพากันจับพระลอไว้ ฝ่ายพระเพื่อนพระแพง และพระพี่เลี้ยงของทั้งสองฝ่ายรวม 4 คนก็ได้ช่วยขัดขวางจนถงที่สุด จนสิ้นพระชนม์และสิ้นชีวิตกันทั้งหมด ก่อนจะสิ้นพระชนม์แพงทองได้เขียนบันทึกเล่มหนึ่งจนเสร็จแล้วม้วนใส่ซองหนัง ไว้ในที่ลับตาคนก่อนที่จะสิ้นพระชนม์ไป เนื้อหามีอยู่ว่า "หลังจากที่ข้าฯ ตายไป จะเป็นสิบปี.....ร้อยปีหรือพันปี.... ก็ตาม คนที่อยู่เบื้องหลังอาจรำลึกถึงเรื่องราวระหว่างข้าฯ สองพี่น้องกับท้าวเธอดุจนิยายฝันอ้นเลือนลาง จากปากหนึ่ง...ไปสู่อีปากหนึ่ง...ท้ายสุดเรื่องราวของข้าฯ ก็จะมีค่าเป็นเพียงนิยายที่ไร้ความหมายเพียงเพื่อเล่าสู่กันฟังอย่างสนุก สนาน... แต่..คงจะมีสักวันหนึ่งคงจะมีคนมาพบบันทึกเล่มนี้เขาจะได้รู้ความจริงระหว่าง เพื่อนแก้ว ข้าฯ และท้าวเธอ ผู้ทรงนามว่าลอดิลกราช ก่อนจะมีผู้พบบันทึกชื่อเสียงของข้าฯ อาจหมองมัว ข้าฯ อาจจะถูกประณามไม่ให้เอาเยี่ยงอย่างในฐานะหญิงโฉดเจ้ามารยาที่เอาชนะใจชาย ด้วยมนตรา! ข้าจะไม่แก้ตัวด้วยประการใดทั้งสิ้น แต่ขอวอนท่าให้อ่าบันทึกนี้จนจบ คราวนี้ท่านอาจจะให้อภัยข้าฯ ได้สักน้อยนิดก็ยังดี....บางครา....ท่านอาจเห็ใจข้าฯได้บ้างว่า ความรักของข้าฯ สองพี่น้องต่างหากที่เป็นความรักที่ต้องมนตรามิใช่ท้าวเธอแต่เพียงผู้เดียว" หลังจากข้อความนี้ก็ได้เล่าความเป็นมาทั้งหมด
กษัตริย์พิชัยพิษณุกร เมื่อทรงทราบเรื่องราวก็ทรงให้มีรับสั่งให้จับพระเจ้าย่าและพรรคพวกประหารชีวิตเสียให้ตายตกไปตามกัน เพราะทรงพระพิโรธยิ่งนัก

จากนั้นกษัตริย์พิชัยพษณุกรได้โปรดให้จัดพิธีพระศพอย่างยิ่งใหญ่ นางบุญเหลือพระราชมารดาของพระลอส่งฑูตมาร่วมงานพระศพกษัตริย์(คือพระลอ พระเพื่อนแก้ว และพระแพงทอง) แล้วทรงขอแบ่งพระอัฐิธาตุไปส่วนหนึ่งตั้งแต่นั้นมา เมืองสรองและเมืองแม้นสรวงก็มีสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกัน
ผู้แต่งได้ผูกเรื่องไว้อย่างน่าติดตาม โดยมีบทพรรณนาที่งดงาม มีความหลากหลาย โดยตลอด แม้จะนับเป็นนิยายเรื่องยาว (ความยาวถึง 660 บท) แต่ก็ไม่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเบื่อ
[แก้] บทร้อยกรองบางตอนจากลิลิตพระลอ

<TABLE align=center><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD>30.เสียงลือเสียงเล่าอ้าง</TD><TD>อันใด พี่เอย</TD></TR><TR><TD>เสียงย่อมยอยศใคร</TD><TD>ทั่วหล้า</TD></TR><TR><TD>สองเขือพี่หลับใหล</TD><TD>ลืมตื่น ฤๅพี่</TD></TR><TR><TD>สองพี่คิดเองอ้า</TD><TD>อย่าได้ถามเผือฯ</TD></TR><TR><TD>..................</TD><TD>..................</TD></TR><TR><TD>215..ใดใดในโลกล้วน</TD><TD>อนิจจัง</TD></TR><TR><TD>คงแต่บาปบุญยัง</TD><TD>เที่ยงแท้</TD></TR><TR><TD>คือเงาติดตัวตรัง</TD><TD>ตรึงแน่น อยู่นา</TD></TR><TR><TD>ตามแต่บุญบาปแล้</TD><TD>ก่อเกื้อรักษาฯ</TD></TR><TR><TD>..................</TD><TD>..................</TD></TR><TR><TD>261.ลางลิงลิงลอดไม้</TD><TD>ลางลิง</TD></TR><TR><TD>แลลูกลิงลงชิง</TD><TD>ลูกไม้</TD></TR><TR><TD>ลิงลมไล่ลมติง</TD><TD>ลิงโลด หนีนา</TD></TR><TR><TD>แลลูกลิงลางไหล้</TD><TD>ลอดเลี้ยวลางลิง ฯ</TD></TR><TR><TD>..................</TD><TD>..................</TD></TR><TR><TD>290.ร้อยชู้ฤๅเท่าเนื้อ</TD><TD>เมียตน</TD></TR><TR><TD>เมียแล่พันฤๅดล</TD><TD>แม่ได้</TD></TR><TR><TD>ทรงครรภ์คลอดเปนคน</TD><TD>ฤๅง่าย เลยนา</TD></TR><TR><TD>เลี้ยงยากนักท้าวไท้</TD><TD>ธิราชผู้มีคุณ ฯ</TD></TR><TR><TD>..................</TD><TD>..................</TD></TR><TR><TD>625.เสียงไห้ทุกราษฎร์ไห้</TD><TD>ทุกเรือน</TD></TR><TR><TD>อกแผ่นดินดูเหมือน</TD><TD>จักขว้ำ</TD></TR><TR><TD>บเห็นตะวันเดือน</TD><TD>ดาวมืด มัวนา</TD></TR><TR><TD>แลแห่งใดเห็นน้ำ</TD><TD>ย่อมน้ำตาคน ฯ</TD></TR><TR><TD>..................</TD><TD>..................</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เพลงนี้เอ๋ชอบมากๆเลยค่ะพี่ใจ พี่ใจเก่งจังเลยค่ะ ส่วนมากเอ๋ถนัดร้องลูกคู่อย่างเดียวเลยค่ะ

 

(k) ขอบคุณ คุณเอ๋...มาก ๆ เลยค่า
พี่ใจ..เป็นปลื้มจังเลยนิ..
จริง ๆ แล้วก็ร้องเพี้ยนอยู่นะคะ..แต่ก็คงพอฟังได้..
ที่ร้องเพราะชอบ..แต่ก็ร้องเพี้ยนอยู่เรื่อย..ตามประสาพี่ใจ่ใจ๋ค่ะ...ร้องหนุก ๆ ๆ นะคะ

 

โอ้โฮ! เพลงนี้นับว่าเป็นสุดยอดของแม่เพลงแล้วครับ
ผมก็ชอบมากๆและพยายามร้องนามมาแล้ว บอกได้เลยว่ายากจริงๆ(แต่เป็นเวอร์ชั่นที่ 'พี่แจ้'เคยร้อง)
เพราะต้องประกอบด้วยการเอื้อนเสียง ลูกคอหลายชั้น การหายใจให้พอดี และอื่นๆอีกมาก
ผมเข้าใจว่าพี่ใจก็คงต้องร้องกันหลายรอบเหมือนกันกว่าจะออกมาได้ดีขนาดนี้ นับถือจริงๆครับ...
​

 

(k) ขอบคุณน้อง chakaj ที่ช่วยชมพี่ใจนะคะ..ร้องประมาณ 2 - 3 รอบค่ะ รอบแรกร้องจากความทรงจำ แต่ฟังแล้วแหม่ง ๆ แบ่งวรรคไม่ถูก.. รอบที่ 2 ไปฟังต้นฉบับคุณไก่ พรรณิภาใหม่.. แล้วก็ร้องอีก 2 รอบค่ะ ยังเอื้อนไม่ค่อยดีนักนะคะ ยิ้มหวาน ๆ ๆ ๆ ให้น้องหลาย ๆ ที ชอบจังค่ะที่น้องชม..ม่ะบ้ายอเยยยยยยย
นิ ๆ ๆ

 

แวะมากอด เอ๊ย มาฟังเพลงโปรด
แล้วต้องวิ่งกลับเข้าครัวก่อน.....แฮ่ม
เด๋วมาใหม่น๊าพี่ใจ

 

วันนี้วันพระ วันวิสาขบูชาตอนเช้าไปทำบุญที่วัดแถวบ้าน
คนมากมายแย่งกันทำบุญ ต้องเรียกว่าแย่งเลยนะครับ
( และที่ผมเขียนมาเกี่ยวอะไรกับเพลงตรงไหน นั้นนะซิ )
แวะมาฟังเพลงพี่พอใจ ร้องยากนะครับเพลงนี้
ยากก็ตอนแรกนี่แหละแต่ชอบครับ
ฟังสัก 2 รอบ และก็จะไปทำงานต่อ พักสมอง
ก่อนที่จะระเบิดเป็น 2 สาว เพื่อนกับแพง และจะทำอย่างไง
ถ้าระเบิดเป็น 2 สาว งานการไม่ต้องทำแน่ๆ อิอิ

 

เพลงนี้ร้องยากมากมาย(สำหรับตา)
พี่ใจร้องได้ ทำได้ดีเลยนะเนี๊ยะ....คะ
แวะมาฟังพร้อมกำลังใจค่ะ

 

อ้าวพี่เกตุกับพี่ใจ ยึดห้องไปแล้วเหรอ....
ยึดคนฟังไปด้วยป่่าวเนี่ย.....

ช่วงแรกของเพลง ผมแอบตั้งวงแขน
แล้วซอยเท้า หมุนไปหมุนมา หน้าโต๊ะคอม
แบบว่ามันอินน่ะครับ แต่จังหวะเพลงเหมือน
เสียงหวอของรถ พยาบาลยังไงไม่รู้
ผมก็เลย ชะงักไปนิดนึง อิๆๆๆ....

 

(k)มารับกอดน้องไรแว๊วววววววววววว ขอบคุณน้องสาวคนสวยยยยค่า...

 

(k) อนุโมทนา..สาธุกับน้องเทพนะคะ ถึงจะแย่งทำบุญก็เถอะค่ะ ได้บุญทั้งนั้น ทำแล้วสบายใจ......ขอบคุณที่แวะมาฟังเพลงพี่ใจนะคะ...

 

(k) ขอบคุณน้องนู่ตามากเลยค่ะ ที่มาให้กำลังใจพี่ใจ.... ร้องก็น่าจะพอฟังได้ แต่ก็ไม่สมบูรณ์หรอกนะคะ

 

(k)
เสียงหวอของรถ พยาบาลยังไงไม่รู้
ผมก็เลย ชะงักไปนิดนึง อิๆๆๆ....
ว๊าย ๆ ๆ อุ๊ยตายยยยย ตาย ตาย...
เธอฟังเสียงจังหวะเพลงพี่ใจยังไงกลายเป็นเสียงหวอปายด้ายยยยยยย แหม ๆ ๆ ๆ กำลังเพลิน ๆ ๆ กับคำชมของคุณเกตุ น้องจักร น้องเทพ น้องนู่ตา เลยหม๊ดกานนนนนนนนนนนน เยยยยยยยยยย

 

อ้าวพี่เกตุกับพี่ใจ ยึดห้องไปแล้วเหรอ....
ยึดคนฟังไปด้วยป่่าวเนี่ย.....
.............
ยิ่งนับวันคนฟังยิ่งน้อยลง ๆ ๆ น่ะจ๊ะน้องอ๋องแอ๋งงงงง
อิอิอิ ปกติ..ต้องให้พี่รัตน์มาฟังคนเดียว 1 หน้าน่ะ พักนี้ ชีป่วยบ่อย เลยต้องร้องเองตัดเอง ฟังเอง ขำ ๆ ๆ นะคะ ก็คนมันชอบร้องเนอะ ก็กะจะเก็บเอาไว้เป็นอัลบั้มฟังตอนอายุมาก ๆ ร้องม่ะไหวแล้วน่ะค่ะ