รวมคาถากันผี ไล่ผี

ครับเมื่อก่อนแรกๆเลยที่เราสวดๆคาถาของท่านอาจจะมีความคิดว่าสวด
แล้วเพื่อให้คอยป้องกันคุ้มครองตัวเราจากภพภูมิบางกลุ่มที่เราไม่ปรารถนา
จะได้เจอ..หลังๆมาเราก็อาจเปลี่ยนความคิดมาเป็นการสวดเพื่อบูชา..
แต่ตอนที่กำลังสวดเพื่อ่บูชาในขณะไหว์พระปกตินั้น.ถ้าเกรงว่าจะทำร้าย
ส่วนภพภูมิเค้าให้เราคิดหรือพูดก่อนว่าเรากำลังจะสวดท่านใดที่ไม่สามารถ
ฟังได้ก็ให้ออกไปก่อน..แต่ถ้าเลยมาปัจจุบันนี้ไม่จำเป็นต้องพูดแล้วเพราะว่า
ถ้ามีภพภูมิที่ฟังไม่ได้เค้าได้ยินเราสวดเค้าก็จะไปเองของเค้าเป็นปกติครับ..
มิได้ถือว่าเป็นการทำร้ายเค้าโดยไม่ได้เจตนาหรอกครับ..เพราะอย่าลืมว่าก่อน
ที่เราจะนั่งหรือหลังนั่งสมาธิเราก็.บอกไปว่าบุญใดก็ตามที่ของข้าพเจ้าและบุญ
ที่ข้าพเจ้าได้จากการนั่งสมาธิหากท่านผู้ใดต้องการก็ขอให้เป็นของท่านตามแต่
ท่านจะปรารถนาเถิด..อย่างนี้เป็นการสร้างทานบารมีในส่วนภพภูมิและฝึกสะสม
กำลังสมาธิเราไปด้วยในตัว..
ส่วนในกรณีที่เราเจอที่อื่นๆหรือแม้กระทั่งในห้องนอน.ก็ให้อุทิศเน้นอุทิศส่วนกุศลครับ.
อย่าสวดมนต์ไล่ผี..เพราะบางตนกำลังจิตเค้า
ไม่มากไม่สามารถแสดงให้เราเห็นแบบสวยงามได้.
.แต่เค้าพอรู้ว่าเราอุทิศส่วนกุศลให้เค้าได้..
แต่ควรซ้อมการอุทิศส่วนกุศลในใจไว้ให้เป็นปกติด้วยครับ
อย่าลืมพูดคำว่าแปรสภาพเป็นอะไรก็แล้วแต่ที่ท่านต้องการด้วยครับ
เพราะระดับที่ต้องการบุญบางครั้งกำลังไม่มากทำให้รับไม่ได้.และความต้อง
การก็แตกต่างกันครับ..และกรณีมาแบบนี้เทพเทวดาหรือท่าน
ที่คุ้มครองเราจะไม่ยุ่งครับ.เพราะถือว่าเป็นการสร้างทานบารมีเราในส่วนนี้
ยกเว้นว่าเราอุทิศในใจให้แล้วหลายๆรอบแล้วยังมีทีท่าว่าจะทำร้ายเราค่อย
ขอบารมีท่านที่เราเคารพให้ท่านช่วยครับสำหรับกรณีทั่วๆไป...
​

ส่วนกรณีคนที่โดนวิญญานอื่นๆเข้าแทรกมันก็พอมีวิธีที่ประนี้ประนอม
ได้เช่นกัน.การทำร้ายและสวดมนต์อาจจะได้ผลแต่ก็อาจส่งผลต่อ
เจ้าของร่างกายนั้นได้อย่างที่เราคาดไม่ถึงครับ..

 

อย่างนี้หนูก็สบายใจได้และ เพราะสวดมาสักพักและ เค้าคงปรับตัวได้กันหมดและ ขอบคุณค่ะ แต่เมื่อคืนเพื่อความสบายใจ เลยอธิษฐานบอกเค้าอีกที เค้าคงรับรู้มั้งคะ เพราะขนลุกซู่ซ่าเลย บรืื๋ออออ

 

กระทู้นี้ผู้มีความรู้หลายท่านดีคะ จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ รู้สึกว่าโดนรบกวนเวลานอน(ดิฉันย้ายมาอยู่บ้านพักข้าราชการแห่งหนึ่งประมาณ 8-9 เดือน) ดิฉันไม่เป็นไร แต่แม่ดิฉันท่านนับถือคริสต์ ชอบเรียกถามเวลากลางดึกว่าเสียงอะไร จนต้องให้มานอนด้วย เพราะว่าหน้าหนาวห้องแม่เย็นมากเนื่องจากมีช่องลม ก็เลยท่องพาหุงมหากา (ซึ่งเคยใช้ได้ผลที่บ้านเดิม) ต่อมาเพิ่มชินบัญชรก็รู้สึกว่าคุมไม่อยู่แม้ว่าจะใช้วิธีกรวดน้ำ ไม่รู้ว่าตัวเองหูฝาดหรือเปล่าที่ได้ยินเสียงต่างๆนานา แม้เวลานอนดิฉันก็ท่องอิติปิโส ภาวนาพุทโธ ไปจนกว่าจะหลับ ต่อมาเลยเปลี่ยนเป็นสวดบารมี 30 ทัศ คาถาโพธิบาท และขอบารมีครูบาศรีวิชัย เนื่องจากบริเวณนี้ครูบาศรีวิชัยและครูบาขาวปี๋ท่านเคยมา หลวงปู่ขาวก็เคยมา จน 2 วันก่อน สวดอภยปริตร(ยันทุน) และมงคลจักรวาล 8 ทิศ(กำแพงมนต์) เสียงนก เสียงสัตว์หายหมด ไม่รู้ว่าไปทำร้ายใครบ้างหรือเปล่า แต่ถามว่าอยู่บ้านนี้ดีไหม ดีตรง อาการป่วยของแม่ดีขึ้น ทั่วไปก็ดี เลขท้ายรถก็ออกแต่ไม่ได้ซื้อ ไม่อยากเล่นนะคะ ใครมีอะไรแนะนำก็พร้อมรับฟังค่ะ

 

เรื่องมีว่า สมัยหนึ่งจวนเข้าพรรษา ภิกษุจำนวนหนึ่งกราบทูลลาพระพุทธเจ้า เพื่อไปอยู่จำพรรษาในป่าลึกแห่งหนึ่ง เหล่ารุกขเทวดาคิดว่าพระคุณเจ้าคงพักชั่วคราว ไม่กี่วันก็จะไป จึงพากันลงมาอยู่บนพื้นดินเพื่อถวายความเคารพแก่พระสงฆ์

แต่เมื่อรู้ว่าพระคุณเจ้าจะอยู่ที่ป่านี้ตลอดพรรษา จึงปรึกษากันว่าพวกเราเห็นจะต้อง"ไล่" พระท่านไป ไม่เช่นนั้นจะลำบากมากที่จะต้องมาอยู่บนพื้นดินอย่างนี้
จึงพร้อมใจกันหลอกหลอนภิกษุที่ไปนั่งกรรมฐานอยู่ใต้ต้นไม้บ้าง ในถ้ำบ้าง จนท่านอยู่ไม่เป็นสุข พระก็กลัวผี ว่าอย่างนั้นเถอะ จึงตกลงกันกลับไปเฝ้า

พระพุทธเจ้า กราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบพระพุทธองค์ตรัสว่า "พวกเธอมิได้เอาอาวุธติดตัวไปด้วย จึงถูกผีหลอกหลอน" เมื่อกราบทูลถามว่า อาวุธชนิดไหน พระองค์ก็ตรัสว่า อาวุธคือความเมตตา ว่าแล้วก็ทรงสวดกรณียเมตตสูตร ให้ฟัง แล้ว มีพุทธบัญชาให้กลับไปยังป่านั้นอีก และให้สวดทันทีที่เดินเข้าป่า และสวดทุกวัน

ภิกษุเหล่านั้นก็ทำตามพุทธโอวาท บรรดาผีสางคางแดงทั้งหลายได้ยินบทสวด ก็มีจิตใจอ่อนโยน รักใคร่ในพระสงฆ์ ไม่หลอกหลอน ทำให้ท่านสามารถอยู่ในป่าได้อย่างผาสุก พระภิกษุได้สัปปายะ เจิรญธรรมสำเร็จอรหันตผลถ้วนทั่วกัน

เพราะเหตุว่าเนื้อหาของบทสวดเป็นการแผ่เมตตาความรัก ปรารถนาดีแก่เหล่าเทวดาในป่าและแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายซึ่งท่านก็จะมีไมตรีจิตตอบและถวายการอารักขาให้ผาสุกกัน

กะระณียะเมตตะสูตร
กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ
กิจอันใด อันพระอริยเจ้าบรรลุบทอันกระทำแล้ว กิจอันนั้นกุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์พึงกระทำ

สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี
กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้อาจหาญ และซื่อตรงดี เป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ

สันตุสสะโก จะ สุภะโร จะ อัปปะกิจโจ จะ สัลละหุกะวุตติ
เป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่ายเป็นผู้มีธุรกิจน้อย ประพฤติเบากายจิต

สันตินทริโย จะ นิปะโก จะ อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ
มีอินทรีย์อันระงับแล้ว มีปัญญาเป็นผู้ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุลทั้งหลาย

นะ จะ ขุททัง สะมาจะเร กิญจิ เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง
วิญญูชนติเตียนชนทั้งหลายอื่นด้วยกรรมอันใด ไม่พึงประพฤติกรรมอันนั้นเลย

สุขิโน วา เขมิโน โหนตุ สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้มีสุข มีความเกษม มีตนถึงความสุขเถิด

เย เกจิ ปาณะภูตัตถิ ตะสา วา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา
สัตว์มีชีวิตทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่ ยังเป็นผู้สะดุ้ง ( คือมีตัณหา ) หรือเป็นผู้มั่นคง ( ไม่มีตัณหา ) ทั้งหมดไม่เหลือ

ทีฆา วา เย มะหันตา วา มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา
เหล่าใดยาวหรือใหญ่ หรือปานกลางหรือสั้นหรือผอมพี

ทิฏฐา วา เย จะ อะทิฏฐา เย จะ ทูเร วะสันติ อะวิทูเร
เหล่าใดที่เราเห็นแล้ว หรือมิได้เห็น เหล่าใดอยู่ในที่ไกลหรือที่ไม่ไกล

ภูตา วา สัมภะเวสี วา สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ที่เกิดแล้ว หรือแสวงหาภพก็ดี ขอสัตว์ทั้งปวงเหล่านั้น จงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด

นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ นาติมัญเญถะ กัตถะจิ นัง กิญจิ
สัตว์อื่นอย่างพึงข่มเหงสัตว์อื่น อย่าพึงดูหมิ่นอะไรๆ เขา ในที่ไรๆ เลย

พยาโรสะนา ปะฏิฆะสัญญา นาญญะมัญญัสสะ ทุกขะมิจเฉยยะ
ไม่ควรปรารถนาทุกข์แก่กันและกัน เพราะความกริ้วโกรธด้วยความคับแค้นใจ

มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข
มารดาถนอมลูกคนเดียว ผู้เกดในตนด้วยยอมพร่าชีวิตได้ฉันใด

เอวัมปิ สัพพะภูเตสุ มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
ุพึงเจริญเมตตา มีในใจ ไม่มีประมาณในสัตว์ฉันนั้น

เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
บุคคลพึงเจริญเมตตา มีในใจไม่มีประมาณไปในโลกทั้งสิ้น

อุทธัง อะโธ จะ ติริยัญจะ อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง
ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องเฉียง เป็นธรรมอันไม่คับแคบ ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู

ติฎฐัญจะรัง นิสินโน วา สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ
ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น ยืนอยู่ก็ดี เดินไปก็ดี นั่งแล้วก็ดี นอนแล้วก็ดี เป็นผู้ปราศจากความง่วงนอนเพียงใด

เอตัง สะติง อะธิฏเฐยยะ พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ
ก็ตั้งสติอันนั้นไว้เพียงนั้น บัณฑิตทั้งหลาย กล่าวกิริยาอันนี้ว่า เป็นพรหมวิหาร ในพระศาสนานี้

ทิฏฐิญจะ อะนุปะคัมมะ สีสะวา ทัสสะเนนะ สัมปันโน
บุคคลที่มีเมตตา ไม่เข้าถึงทิฏฐิ เป็นผู้มีศีล ถึงพร้อมแล้วด้วยทัศนะ ( คือโสดาปัตติมรรค)

กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติฯ
นำความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออก ย่อมไม่ถึงความนอน ( เกิด) ในครรภ์อีก โดยแท้ทีเดียว

การไล่ผีที่ดีที่สุดคือความเมตตา และไม่ได้เป็นการไล่ที่ใช้ความรุนแรง เพราะความรุนแรงไม่สามารถแก้ปัญหาอะไรได้ พระองค์จึงให้ใช้ความเมตตา ใช้ความปราณาดี ให้ความสุข ให้ธรรมะเป็นการยับยั้ง เป็นเครื่องขัดเกลา เป็นบทสวดมนต์ที่ผมสวดเป็นประจำ สวดแล้วสบายใจครับ ไม่ว่าจะเดินทางไปไหน ผมก็สวดอยู่สม่ำเสมอ เป็นหนึ่งในกำลังใจที่ดีที่สุดครับ...

 

เราสวดบ่อยแต่ไม่ทุกวันทําไมข้างบ้านส่งกุมารมาหลอกถึงในบ้านได้กุมารเข้าบ้านเราได้อย่างไร