รวยจากการทำทานหรือจากเทรดดีครับ??

พอชี้เข้าตามบัญญัติก็/สติ/นั่นละ/สติตัััััวนี้เป็็น/มหาสติ

 

พอยกเรื่องนี้มา/เดี๋ยวก็มีคนของขึ้น/กลัวว่าอาตมาจะเลิกล้มปณิธาน/กลัวว่าจะมาเกิดฟรีอีกชาติ

 

นี่แค่ยกตัวอย่างภาพรวม/ไม่เกี่ยวกับปณิธานใดๆทั้งสิ้น/แค่ให้ตามที่ขอไป/ทุกอย่างก็ดำเนินต่อสบาย/ทัชสกรีน/รื่นปื๊ดๆ

 

ความดำมืดของเมฆ(อวิชชา)ถ้ารู้ตามความเป็นจริงว่าเมื่อผ่านไป แสงอาทิตย์ก็จะเจิดจ้ากลับมาตามธรรมชาติ ไม่ต้องไปทำลาย
หรือกำจัดเมฆออกไปเพราะมันทำไม่ได้
ปล่อยมันลอยหายไปตามธรรมชาติ
เช่นเดียวกับอารมย์จิตมีเกิดแล้วก็ดับไปเอง
ตามธรรมชาติไม่มีใครไปทำให้มันดับ
มันก็ดับเอง
มันเป็นสภาพธรรมที่เป็นเช่นนี้จนกว่า
จะตาย(ขันธ์5 แตกทำลาย)
พิจารณาแบบนี้ไม่ถูกต้องหยอคับ

 

รู้เฉยๆ จิตเป็นปัจจุบันอย่างเดียว

เป็น วิธีฝึก เรียกว่าการสร้างสติ ให้จิตจดจำสภาวะตามความเป็นจริง

จิตจะจดจำสภาวะได้ จิตต้องรู้ลงปัจจุบัน

เช่น จิตมีโทษะ ให้รู้ว่าจิตมีโทษะ นี่เรียกว่า รู้ลงปัจจุบัน

แต่ในความเป็นจริง มันยังไม่รู้ทัน แม้จะเรียกปัจจุบัน

จนกว่าจิตจะจดจำสภาวะได้แม่นเป็นเหตุ ใกล้ ให้ สติสัมปยุติกับจิต

จิตจึงจะรู้เท่าทันปัจจุบันจิต จริงๆ
อันนี้ถึงจะมีแวว ลาก่อนชาติ

แม้ขณะจิตเดียวก็ประมาทไม่ได้ ในคุณธรรม ของผล ทั้งสี่ ที่จิตรู้เท่าทัน

 

นั่งหละบตาตอนขี้กะเห็นแล้วหลวงพี่

 

พัก/ฟังเพลงแป๊บ

 

ถ้าเราสังเกตุการฝึก สัญญาในจิตเวลามันรู้อะไร มีอดีต ปัจจุบัน อนาคตตลอดใช่ป่ะค่ะ ..ที่เรามาฝึกวิปัสสนา คือเพื่อให้จิตมันอยู่ปัจจุบันอย่างเดียว และต้องรู้เฉยๆ คือช่วยผู้รู้ เพราะผู้รู้ของเรามันยังไม่มั่นคง

ถ้ามันมั่นคงเมื่อไหร่ ตัวมันจะมีปัจจุบันอย่างเดียว และรู้เฉยไม่กินอารมณ์ คือจิตนิพพาน (ไม่ใช่ขั้นตอนระหว่างฝึกนะ)

แล้วเวลาจิตรู้ โลภะโทสะโมหะ ให้รู้แล้วผ่านอย่างเดียว อย่าไปฝังลงการรู้นั้น จิตจะติดการรู้นั้นทันที เมื่อใดที่เรารู้ มันเป็นปัจจุบันอยู่แล้ว ตราบใดที่ไม่ได้ใจลอย

 

ตอนกำลังฝึกขยายรู้เข็ม
เราจะได้ไม่ต้องลดขนาดช้างฉลาดใช่ปะหลวงพี่แบบนี้

 

ถ้าพอ มี 1000 บาทก็รวยแล้ว
ถ้ามีหนี้แล้วไม่ทุกข์ เจ้าหนี้ทุกข์แทนเลยนะ

 

จิตคิดไปในอดีด ก็รู้ว่าจิตคิด มันหยุดลงแค่นี้ เวลาฝึก

จิตคิดไปในอนาคต ก็รู้ว่าจิตคิด มันหยุดลงแค่นี้

จึงเรียกว่าการสร้างสติ เอาความคิด อาศัยความคิดนั้นเป็นเครื่องระลึกของสติ
เครื่องรู้ของจิต
แค่รู้เฉยๆ เมื่อมีความคล่องตัว สติมันจึงจะเริ่มเกิดขึ้น

นี่ถึงจะเป็นการ ให้จิต เข้าไปรู้เท่าทันตัวมันเอง มันจึงจะเป็นปัจจุบันจริงๆ
ส่วนผลที่จิตรู้เท่าทัน อันนั้น แล้วแต่เหตุสมควรของเผือกมัน

อย่างที่อุส่า ไปยกคำหลวงปู่หล้า มาว่า

"ไม่ต้องไปทำให้จิตว่าง แค่รู้เท่า จิตก็ว่างแล้ว"




ในพระไตรปิฎก บอกว่า

จิตมีโลภะ ให้รู้ว่าจิตมีโลภะ ทำไมท่านจึงกล่าวแบบนั้น

เพราะว่าเป็นการเชื่อม คำสมมุติบัญญัติเข้าไปสู่สภาวะปรมัตถ์
จิตจะมีความจำตรงนี้ในการบันทึกของสัญญา ที่เรียกว่าถิระสัญญา
พอเกิด อารมณ์แบบนี้ ขึ้นมา เมื่อจิตผ่านการฝึกมาอย่างชำนาญ
จิตมันจะมีสติรู้เท่าทัน จิตที่มีโลภะทันที

 

จริงสมมุติจริงบัญญัติจริงปรมัตถ์

 

หลวงปู่ฝากไว้/อาตมานำมาฝากต่อ

 

บอกแล้วไงสองคนคุยกันคนละเรื่องเดียวกัน////จะสมมุติจะปรมัต////ถ้าเกิดกับใจตนเองแล้ว/สิ้นสงสัยทันที

 

เอาแบบพูดหล่อรึพูดจริงดีลุง แต่ปกติพูดจริงคับ พอเราแต่งเรื่องราวไปเองตามคิดตนเองหรือความคิดใครมายัดหัวแล้วมันไม่จริงนี่ เรื่องนี้ค่อนข้างยากที่จะแก้ไข แต่แก้ได้คับลุง ลุงคงอยากให้มันอยู่กับลุงนานๆก็อาจเป็นได้ เลยมีโวหารสวยๆเสมอ ดับไปเองรึไม่นั้น มันก็ไม่เชิงจะไช้คำว่าดับไปเอง และก็ไม่เชิงจะเป็นผู้ทำให้มันกับ เพราะว่ากิเลส เกิดจากการสร้างขึ้นด้วยความยึดมั่นในอะไรก็ช่าง มันคงค่อยๆดับไปทีละอย่าง แต่จะใช้คำว่าดับคงไม่ได้ เพราะมันก็เกิดขึ้นให้เห็นตลอดเพียงแต่ มันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเหมือนอะไรมาบดบังอะไร ผมรู้แค่ว่าคือการอุปมา คำว่าบดบังคือปัญญาไม่เกิด สติไม่เกิด รับรู้ได้ไม่เท่าทันกิเลส จึงหลงไปกับ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณนั้นๆ ไม่ต่อให้อีกนะคับ เพราะลุงแมวคงเอาไปต่อเองได้

 

ผมคิดว่าไก่กับกาฟังไม่เข้าใจนะ แต่ลุงแมวคงเข้าใจได้ ลองดูคับ

 

พัก/ฟังข่าวแป๊บ

 

ต่อด้วยเพลง/โฆษณาแป๊บ

 

ความหลง หรือจะเป็นกิเลส3 ทั้งหมดมัน
ก็มีธรรมชาติเกิดดับ ด้วยหน่า
ให้รู้ความจริงตรงนี้ไปเรื่อยๆ
มันก็เป็นมรรคได้ ถูกหรือผิดเนี่ย
เช่น เรากำลังหลง ก็รู้ว่ากำลังหลง
หรือกำลังโกรธก็รู้ว่ากำลังโกรธ เป็นต้น