รักพ่อแม่ อย่ากล่าวโทษท่านใน 5 เรื่องนี้

ในห้อง 'กฎแห่งกรรม - ภพภูมิ' ตั้งกระทู้โดย สาสนี, 14 พฤษภาคม 2017.

  1. สาสนี

    สาสนี Active Member

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 พฤศจิกายน 2015
    โพสต์:
    197
    กระทู้เรื่องเด่น:
    3
    ค่าพลัง:
    +210
    รักพ่อแม่ อย่ากล่าวโทษท่านใน 5 เรื่องนี้ อยากรู้ต้องอ่าน!


    1. ไม่โทษพ่อแม่ว่าไร้ความสามารถไม่มีใครที่เก่งไปทุกเรื่อง และไม่มีใครที่ทำทุกเรื่องได้สมบูรณ์ พ่อแม่คือผู้ให้ชีวิต ทุ่มเทเลี้ยงดูเราจบเติบใหญ่สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อย่าต่อว่าพ่อแม่ว่า “สู้พ่อแม่ของคนอื่นก็ไม่ได้” คำพูดนี้ เมื่อพูดออกไป ต่อให้ม้าฝีเท้าไวก็วิ่งตามไปเก็บกลับคืนมาไม่ทัน แล้วมันจะกลายเป็นตราบาปในชีวิตคุณไปทั้งชีวิต

    2. ไม่โทษพ่อแม่ว่าจู้จี้จุกจิกพ่อแม่เกิดมาก่อนเรา มีประสบการณ์มากกว่าเรา อย่าตะคอกท่าน เมื่อท่านจ้ำจี้จำไชให้กินข้าว ให้ใส่เสื้อผ้าหนาๆ ให้ใส่หมวกกันน็อก ให้กลับบ้านเร็วๆ ให้เก็บห้อง ให้ ฯลฯ เพราะคนที่รักเราจริงเท่านั้นที่จะจู้จี้ในเรื่องนี้กับเรา พ่อแม่ไม่มีทางจู้จี้กับคนที่ไม่ใช่ลูกหลานของท่านแน่นอน หรือคุณว่าไม่จริง!

    3. ไม่โทษพ่อแม่ที่ท่านบ่นว่าที่พ่อแม่บ่นว่า ก็เพราะเราทำไม่ได้ดี ที่บ่นว่าไม่ใช่เพื่อตัวท่านเองแต่เป็นเพราะเพื่อเรา ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูกของตนเอง ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่อยากให้ลูกเจริญก้าวหน้ากว่าตนเอง ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่อยากให้ลูกของตนเป็นอภิชาตบุตร ที่เก่งกล้าสามารถกว่าตนเอง

    4. ไม่โทษพ่อแม่ว่าชักช้ายามพ่อแม่แก่เฒ่า อย่าด่าทอว่าท่านทำอะไรชักช้า หากเรายังไม่เคยเป็นพ่อแม่ เราไม่มีทางรู้เลยว่าคนเป็นพ่อแม่ต้องใช้ความรักความอดทนมากเพียงใดในการสอนให้เราเดิน สอนให้เรากิน สอนให้เราอาบน้ำ สอนให้เรา...ฯลฯ ยามที่ท่านหนุ่มสาว ท่านทุ่มกำลังแรงกายเพื่อพวกเรา มาบัดนี้ร่างกายจึงทรุดโทรม หากวันหนึ่งพ่อแม่แก่ชราลง กำลังวังชาเริ่มเสื่อมถอย จงจำไว้ “เห็นพ่อแม่ในวันนี้ ดุจเห็นตนเองในวันข้างหน้า” เรื่องกตัญญู ต้องรีบลงมือทำ

    5. ไม่โทษพ่อแม่ยามท่านป่วยไข้ไม่ว่าพ่อแม่จะยุ่งเพียงไร จะดึกดื่นเพียงไหน จะฝนตกแดดออกปานใด พอเราเจ็บไข้ท่านจะละทิ้งการงานในทันที ท่านจะพาเราไปหาหมอในทันที ท่านจะหาวิธีเยียวยารักษาเราในทันที ยามที่ท่านป่วยไข้ เราทำเหมือนที่ท่านทำให้เราได้มากน้อยเท่าไหร่? หรือว่าเพราะพ่อแม่เจ็บป่วยนานวัน จึงทำให้ลูกไม่กตัญญูดูแลหรือ? หรือเราจะเป็นจำนวนคนที่สังคมตราหน้าว่าเป็นลูกอกตัญญูเพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่ง


    พ่อแม่ให้กายสังขารมา มิใช่ให้เรามาคอยกล่าวโทษท่าน ในขณะที่เราโตขึ้น พ่อแม่ก็เริ่มแก่ชราลง จวบจนลาโลก ลาลูกหลานไปอย่างไม่มีวันหวนกลับไม่มีพ่อแม่ก็ไม่มีเรา โทษกล่าวพ่อแม่ มิสู้เข้าใจพ่อแม่ หากแม้แต่พ่อแม่คุณยังให้อภัยไม่ได้ แล้วจะไปให้อภัยใครในโลกใบนี้ได้?

    ร้อยพันความดีงามความกตัญญูมาเป็นอันดับที่หนึ่ง เริ่มจากเวลานี้ วันนี้ อย่าได้โทษกล่าวพ่อแม่อีกต่อไป





    Credit: นุสนธิ์บุคส์




    service.php?category=storage&name=stream&sid=0&oid=9499866&server=strth1&file=large590042baae3c1.jpg
     
  2. สาสนี

    สาสนี Active Member

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 พฤศจิกายน 2015
    โพสต์:
    197
    กระทู้เรื่องเด่น:
    3
    ค่าพลัง:
    +210
    พ่อและแม่คือที่สุดของชีวิต จะไม่คิดล่วงเกินแม้แต่ความคิด

    ใครที่ไม่ค่อยสมหวังในความรักและหากินไม่ค่อยขึ้น โปรดพิจารณาเรื่องนี้สักนิดนึงค่ะ...

    ผู้ที่รักเราอย่างไม่มีเงื่อนไข. มีพรหมวิหารสี่ ปราถนาดีให้แก่เราเสมอ พ่อแม่บางคนรักลูกตนเองมากกว่าชีวิตตัวเอง เป็นความรักที่บริสุทธิ์มาก. เรายังไม่สามารถรับรู้สึกความรู้สึกเหล่านี้ เรายังตอบแทนความรู้สึกดีดีมอบคืนกลับตอบแทนท่านไม่ได้ แสดงความรักตอบแทนคืนท่านยังไม่เป็น ยังกระทำคืนนั้นกับท่านยังไม่ถูกต้อง!!!

    เมื่อเราเป็นตอบคืนแก่ดีแก่บิดามารดาของเราเองไม่ได้ ทำให้เราได้รับความรักจากบุคคลอื่นที่ต่างแล้วส่วนใหญ่มักมีเงื่อนไขอยู่ที่ความพอใจต่างต้องการความสุขจากคนรักก็ไม่ได้เช่นเดียวกัน!!
    เพราะเราไม่เคยใหัแก่ผู้ที่รักเราอย่างไร้งื่อนไขได้แล้วเราจะมีความรักอย่างจริงใจกับผู้ที่รักเราอย่างมีเงื่อนไขได้อย่างไร?

    การที่คู่รักจะรักกันได้อย่างยั่งยืนและตลอดไปนั้น ต้องออกมาจากใจที่รักและปราถนาดีต่อกันด้วยความบริสุทธิ์อย่างไร้เงื่อนไข มีความเมตตาต่อคนรักของตนเองเสมอ ความเมตตาคือความเยือกเย็นอ่อนโยนที่มีต่อกัน แม้จะไม่พูดแต่ก็รับรูักันได้ด้วยความรู้สึกจากใจ ให้เริ่มต้นหัดเรียนรู้จากพ่อแม่ของตนก่อน แสดงออกต่อท่านอย่างเป็นนิสัย นี่แหละค่ะผลบุญนี้เราจะได้รับจากคนรักปฏิบัติตอบคืนให้แก่เราอย่างแน่นอน!!!!!
     
  3. สาสนี

    สาสนี Active Member

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 พฤศจิกายน 2015
    โพสต์:
    197
    กระทู้เรื่องเด่น:
    3
    ค่าพลัง:
    +210
    ชีวิตของเราหนึ่งชีวิต ไดัเกิดมาบนโลกใบนี้ หากไม่มีพ่อและแม่เป็นผู้ให้กำเนิดชีวิตเราคงเกิดมาไม่ได้

    ชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด. สามารถบำเพ็ญบุญสร้างบารมีให้พ้นทุกข์ได้

    ขณะหนึ่งชีวิตที่ได้เกิดมา ต้องได้รับปัจจัยสี่ การทำนุบำรุงดูแลรักษาเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดปลอดภัย สิ่งเหล่านี้ล้วนพ่อแม่คอยดูแลในยามวัยเด็กจนกระทั่งโต. ร่างกายสังขารหากไม่มีอาหารหล่อเลี้ยง จะทุกข์ทรมานมาก. พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า"ความหิวเป็นทุกข์อย่างยิ่ง". ของสรรพสัตว์ ความลำบากที่ท่านเลี้ยงดู ทำมาหากินเพื่อมาเลี้ยงดูลูกให้อยู่ดีมีสุข แม้ตัวท่านจะลำบากเหนื่อยยากท่านก็ยอมทน...

    พระพุทธองค์จึงตรัสไว้ว่า...บุพการี มีความสำคัญอย่างยิ่ง ความกตัญญูกตเวที จึงมีแต่ความเจริญ เมื่อเราเลี้ยงตอบแทนคืนให้กับท่านยังไม่ได้ จึงไม่มีบุญใหญ่มาสนับสนุนให้ชีวิตประสบความรุ่งเรือง
     
  4. สาสนี

    สาสนี Active Member

    วันที่สมัครสมาชิก:
    16 พฤศจิกายน 2015
    โพสต์:
    197
    กระทู้เรื่องเด่น:
    3
    ค่าพลัง:
    +210
    พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของลูก เป็นผู้ให้เลือดเนื้อให้ชีวิตเพื่อให้ลูกได้เกิดมาทำความดีและกตัญญูตอบแทนบุญคุณของพระผู้ให้กำเนิด มีคำโบราณกล่าวไว้ว่า ผู้ใดทำให้พ่อแม่ร้องไห้น้ำตาตกนั้น คนผู้นั้นไม่มีวันเจริญได้ในชาตินี้

    คนที่ทำให้พ่อแม่เสียใจร้องไห้จะทำให้มีปัญหาอยู่ตลอดเวลาและไม่สามารถที่จะหาทางออกจากปัญหานั้นได้เลย ความเจริญก้าวหน้าทั้งหน้าที่การงานไม่มีทำให้มีปัญหากับเจ้านายและลูกน้องอยู่เสมอ ด้านการเงินทำให้ติดขัดหมุนเงินจนหน้าตั้ง รายได้ที่เข้ามาไม่พอกับรายจ่ายที่มี และไม่สามารถที่จะหาทางออกจากปัญหาได้เลย ไม่มีใครให้ความช่วยเหลือหรือสนับสนุน มีแต่จะเข้ามาสร้างปัญหาหรือเอาปัญหามาให้เพิ่ม

    คนที่ฆ่าพ่อแม่จะทำให้ตกนรกไปเป็นสัตว์นรกอยู่ในขุมที่ลึกที่สุดและโดนทรมานจนกว่าจะหมดกรรมซึ่งไม่รู้ว่านานเท่าไร และจะได้เกิดอีกหรือไม่ก็ไม่รู้เพราะการฆ่าพระอรหันต์ถือเป็นบาปที่สุด

    บาปจากการฆ่าพ่อแม่และทำให้พ่อแม่เสียใจร้องไห้นั้นหนักหนาขนาดไหน ใช้หนี้กันตลอดชีวิตก็ไม่หมด ถึงท่านจะจากเราไปแล้วก็ยังต้องทำบุญแผ่กุศลให้ท่านอยู่เสมอเพื่อเป็นการตอบแทนที่ท่านให้กำเนิดและเลี้ยงดูเรามาจนกระทั่งเติบใหญ่มีวิชาความรู้ มีหน้าที่การงาน สามารถหาเงินเลี้ยงดูตนเองได้ และเป็นคนดีของสังคม



    ข้อมูลโดย : อ.รักษ์ ภัทร์มนต์
     

แชร์หน้านี้

Loading...