รักแท้...จริงหรือ (แค่ฝันไป)

ใจดวงน้อยดวงนี้มีที่รัก
แน่ประจักษ์รักเดียวไม่มีสอง
รักพุทธะธรรมะพระประคอง
ไม่ต้องหลอนหลอกตนจนสิ้นใจ

ใครบางคนหลงมนต์เสน่หา
ร้าวอุรากามาพาสยอง
ปีนต้นงิ้วริ้วพลาดขาดตริตรอง
จึงหม่นหมองครองเศร้าทุกเช้าเย็น

 

เห็นแค่เห็นเห็นใจใช่ไม่เห็น
แต่คงเป็นไม่ได้ใช่ความฝัน
เห็นแล้วไม่ยุ่งยากลำบากพลัน
หยุดความฝันหันดูอยู่กับจริง

สรรพสิ่งเกิดขึ้นไปตามเหตุ
ใช่อาเพทวิปริตผิดตรงไหน
ผิดที่ทำผิดศีลกัดกินใจ
จะโทษใครถ้าไม่ใช่เพราะกรรมเวร

 

อโหสิกรรมทำพลาดขาดสติ
จึงดำริออกจากกามข้ามความหมอง
เนกขัมมะเพื่อละการครอบครอง
ไม่สนองหยุดเสนอเธออย่าครวญ

อัตตาหิ อัตนาโน นาโถนี้
เป็นที่พึ่งอย่างดีที่ควรหา
พึ่งให้ได้กายใจละสัญญา
อุเบกขาในธรรมตอกย้ำไป

เกิดที่เหตุจบที่เหตุก็เด็ดขาด
อย่าบังอาจรานรุกสนุกหมาย
โลกธรรมทำร้ายใครต่อใคร
ทำร้ายใจเราไม่ได้อย่าหมายเลย

เห็นธรรมเห็นทางกระจ่างแจ้ง
จึงแสดงโวหารสำราญผล
ธรรมลิขิตกีดกั้นทุรชน
อย่าหวังผลซึ่งบ่วงกรรมที่นำมา

เชิญร้อยรัดอัตภาพขนาบภพ
เชิญบรรจบครบเครื่องเรื่องตัณหา
เชิญวิ่งเล่นเช่นเก่าก่อนกับสัญญา
เชิญตกหลุมเสน่หาที่ร้อนรน

อย่าดึงเราเข้าไปเกี่ยวหรือเอี่ยวด้วย
ความมอดม้วยรออยู่ทุกแห่งหน
ตายแล้วเกิดคงไม่เลิศดอกทุรชน
สิ้นสงสารสิ้นผลจนสิ้นใจ :'(

 

วันนี้...ไม่เหมือนวันเก่าก่อน
อย่ามาย้อนอย่ามาย้ำคำมั่นหมาย
เกิดกี่ชาติขอให้ขาดจากกันไป
เพราะไม่ใช่นิยายที่ขายดี

อันความงามอยู่ที่ใจใช่ที่อื่น
หลงระรื่นหลงตนจนสงสาร
เข้าไปอวยพรให้ได้ชื่นบาน
ใช่อยากสานสัมพันธ์วันก่อนเคย

รู้ไว้ด้วยรู้ไว้จะได้แจ้ง
สิ่งแสดงทั้งหมดหมดความหมาย
แค่กิเลสเต้นเร้าเราเข้าใจ
ไม่ได้เห็นเป็นกายใดๆ เลย

อย่ายึดมั่นถือมั่นในขันธ์ห้า
อวิชชาพาตนให้หม่นหมอง
ขาดสติดำริหลงจงไตร่ตรอง
ได้แต่มองช่วยอย่างไรไม่ได้เลย

ศีลข้อสามกามกิเลสเหตุแห่งทุกข์
มีทุกยุคคนมองข้ามทำตามฝัน
รักไม่ลืมลืมไม่รักหักใจกัน
กิเลสผันเป็นทุกข์สุกจนตาย

 

Imagine

Imagine there's no heaven,
It's easy if you try,
No hell below us,
Above us only sky,
Imagine all the people
living for today...

Imagine there's no countries,
It isn't hard to do,
Nothing to kill or die for,
No religion too,
Imagine all the people
living life in peace...

Imagine no possesions,
I wonder if you can,
No need for greed or hunger,
A brotherhood of man,
imagine all the people
Sharing all the world...

You may say Im a dreamer,
but Im not the only one,
I hope some day you'll join us,
And the world will live as one.

 

ความรักครั้งสุดท้าย ENDLESS LOVE

แหมๆ ฟังชื่อเรื่องแล้วใจแป้วเลยเนอะ เชื่อว่ามีหลายๆ คนได้เดินทางมาจนถึงความรักครั้งสุดท้ายของชีวิตหนึ่ง ต่างกันที่รักครั้งสุดท้ายของใครบางคนเป็นรักที่สมหวัง และใครบางคนเป็นรักที่ผิดหวัง

วันนี้ขอเล่าแบบถอดจิตวิญญาณของเราเองเลยแล้วกันนะ

เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่านั่นคือความรักหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ทำไมใจจึงเจ็บแปลบๆ เมื่อได้รู้ความจริงว่าเขาไม่รัก น่าจะเรียกว่าความหวังมากกว่านะ หวังว่าเขารัก 555 จบลงไปแล้วค่ะ ไม่รักแล้ว...ก็จบกันไป วันนี้มาหวนระลึกถึงใหม่เพราะเห็นว่าใกล้เทศกาลวันแห่งความรักค่ะ เมื่อปีที่แล้วยังทำการ์ดส่งให้กันอยู่เลย มาปีนี้...ไม่รู้จะส่งให้ใครดี:'(

"...กับการรอคอยที่ดูจะเลือนลาง แบกความหลัง แบกความทุกข์ไปวัน ๆ
เจ็บปวดลึกๆ ในใจตั้งแต่วันนั้น ที่รู้ว่าเธอกลายเป็นอื่นไป
...จากวันเป็นปีเฝ้ารอเธอคืนมา ปล่อยเวลาให้ทำร้ายทำลายใจ
แต่จากวันนี้จะไม่รอเธออีกต่อไป จะอยู่เพียงผู้เดียว
....หัวใจ ว่างเปล่า ไม่มีเธอเหมือนเก่า ไม่มีเธออีกต่อไป
หัวใจว่างเปล่า เพราะรอจนเข้าใจ เธอคงไม่กลับมา (คงไม่กลับมา)
บอกกับใจจะไม่จำ จะไม่ถามถึงอดีต สิ้นสุดเสียทีการรอคอย..."

บทเพลงรักซึ้งๆ...หัวใจว่างเปล่า...ของโรสค่ะ นานๆ ฟังที ก็ไพเราะจับใจดีนะ

หันมารักตัวเองเหมือนเดิม ความจริงแล้วคนเราทุกคนล้วนรักตัวเองนะ ไม่ได้รักใครจริงๆ หรอก ถ้าไม่รักตัวเองก็คงไม่แสวงหาคนมารัก คนที่มีคุณสมบัติพร้อมสำหรับตัวเอง และที่สำคัญคือมีใจตรงกัน ชอบอะไรเหมือนๆ กัน ความคิดความอ่านคล้ายๆ กัน ช่วยเหลืออุ้มชูกัน

ความรักครั้งสุดท้าย ก็คือรักตัวเองนี่แหละค่ะ นำพาตัวเองให้รอดไปถึงฝั่ง รอดพ้นจากการเป็นอาหารปลาในห้วงแห่งโอฆะนี้

ขอให้ผู้ที่มีความรักได้สมหวังกันทุกคน ทุกคู่นะคะ และมีความสุขมากๆ กับเทศกาลวาเลนไทน์ที่จะมาถึงนี้

 

สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ
มอบให้เพื่อนๆ ทุกคน...

 

ทุกข์ของคนไม่มีแฟน ก็คือจะทำอย่างไรให้ตนมีแฟน ก็หาทำทุกวิถีทาง
ทุกข์ของคนมีแฟน ก็คือจะทำอย่างไรให้แฟนรักตนคนเดียว มีตนแค่คนเดียว ก็หาทำทุกวิถีทางเช่นเดียวกัน

จะเห็นได้ว่าทุกข์ทั้งสองจำพวก มีเหตุแห่งทุกข์อย่างเดียวกัน นั่นก็คือ ตัณหา...

 

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ เพราะเหตุใด?

พระพุทธองค์ตรัสว่า “มีความรักที่ไหนย่อมมีความทุกข์ที่นั่น มีรักร้อยก็มีทุกข์ร้อย มีรักหนึ่งก็มีความทุกข์หนึ่ง ไม่มีรักเลยก็ไม่มีทุกข์เลย” ก็เพราะว่าตัวความรักก็อยู่ในกฏของไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) แต่ผู้ที่มีความรักมองไม่เห็นตัวนี้ (เหมือนสำนวนที่ว่า ความรักทำให้คนตาบอด) อยากให้ความรักเป็นนิจจัง เที่ยงแท้ถาวร ยึดมั่นถือมั่น ชอบไปฝืนกฎธรรมชาติ เมื่อความจริงปรากฏจึงมีความทุกข์ต่าง ๆ นา ๆ เป็นเพราะเราไม่ยอมรับความจริงตัวนี้นี่เอง ไปยึด ไปติด ไปหลง อยากให้สิ่งต่าง ๆ ที่เรารักอยู่กับเราตลอดไป ทั้ง ๆ ที่ไม่อาจฝืนกฏของความจริงที่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนไม่เที่ยงแท้แน่นอนไม่ควรไปยึดติด ล้วนเป็นอนิจจัง ทุกสิ่งที่เรายึดติดล้วนเป็นสิ่งที่ให้ความทุกข์กับเราทั้งสิ้น

“ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณ และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้ว ก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น ความสุขที่เกิดจากความรักนั้น เหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง เธอทั้งหลายอย่าพอใจในความรักเลย เมื่อหัวใจยึดไว้ด้วยความรัก หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่”

“ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจนั้น เป็นเรื่องทรมานยิ่งและเรื่องที่จะบังคับมิให้พลัดพราก ก็เป็นสิ่งสุดวิสัย ทุกคน จะต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจ ไม่วันใด ก็วันหนึ่ง”

…..ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์


ที่มา...https://dinnamfa.wordpress.com/2011/02/05/ที่ใดมีรัก-ที่นั่นมีทุก/

 

ก็ได้เห็นอารมณ์ของคนที่มีรักสมหวัง และอารมณ์ของคนที่ผิดหวังในความรักอยู่ทุกวันนะคะ
ทำให้ได้เห็นกิเลส เห็นอนิจจัง แล้วก็คิดไปว่าทำไมคนพวกนี้ช่างโง่จัง ทำไมไม่ปลดใจออกมาจากห่วงร้อยรัดอันนั้น
ซ้ำยังดิ้นรนที่จะเข้าไปติดห่วงนั้นอีก หรือเป็นเพราะว่ายังไม่เข็ด ยังหวังว่าจะได้เจอรักแท้...สักครั้งหนึ่งในชีวิต

เราเริ่มรู้สึกว่าเราโตขึ้น อ้าวแต่ไหนแต่ไรมายังไม่โตหรือ ความจริงร่างกายมันโตมานานแล้วค่ะ แต่ความคิดความอ่านยังเป็นเด็ก
ไม่ทันโลก ไม่ทันเกมส์ ไม่ทันกิเลสมายาในใจตน แต่ตอนนี้มันใสมาก มันชัดมาก มันเห็นไปถึงตอนจบเลย
เข็ดกับเรื่องราวทางโลก เข็ดกับโทษของกิเลส เข็ดกับมายาที่มาลวงหลอกใจ เห็นใจทุกคนเลย เอาใจช่วยทุกคนเลย
แม้ในที่สุด...ต้องได้พบกับน้ำตา แต่ก็ยังปรารถนาให้ทุกคนได้สมหวังอยู่ดี

 

จริงเหรออออออออ...

 

กลับไม่ได้ไปไม่ถึง

ฉันรู้ว่าเธอรู้ และฉันก็ดูรู้ มันดูว่าเรื่องเราเริ่มไปกันใหญ่
กว่าจะรู้ก็เริ่มพัวผัน ปล่อยให้รักกันได้ยังไง ทั้งๆ ที่เธออยู่กับคนนั้น
ไม่รู้ว่าใจคิด ไม่คิดว่าใจเพ้อ เวลาได้ใกล้เธอหัวใจมันสั่น
ในสมองว่าให้เลิกไป แต่ลึกๆ หัวใจต้องการ แล้วฉันจะยืนอยู่ที่ตรงไหน

กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง
เหมือนมีอะไรที่ดึง ไม่ให้เราเลือกทางใด
รักคนมีเจ้าของ ต้องทนเก็บมันในใจ
ไม่รู้จะทำอย่างไร และชีวิตจะเดินต่อไปทางไหนดี

ฉันรู้ว่าเธอรัก รักเขาออกปานนั้น เรายังมารักกันพวกคนใจอ่อน
กลับชีวิตครึ่งๆ กลางๆ ไม่มีหวังที่แท้และแน่นอน ไม่รู้ใครเริ่มก่อนในเกมนี้

ถอนหัวใจ ให้เหมือนเป็นคนไม่รักกัน
แต่ก็ทำไม่ได้ ก็ลืมไม่ได้ ไม่ง่ายดายขนาดนั้น....:'(

https://www.youtube.com/watch?v=uSZLI388e7A

 

เมื่อรักไม่ลืมลืมไม่รัก...ที่แห่งนี้

ที่แห่งนี้มีความรักอยู่ คอยรับรู้และคอยเข้าใจ
แม้ข้างนอกจะเป็นอย่างไร จะร้อนหรือหนาวแค่ไหน ก็ไม่สำคัญ

จะเตรียมความรักไว้ให้เธอพักผ่อน ลืมความร้อนเรื่องราวที่ไหวหวั่น
และรอยยิ้มที่มาจากใจ เพื่อเพิ่มเติมความสดใส เมื่อไหร่ที่พบกัน

ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ นานเท่าไรก็จะมี ให้กับเธอ (อยู่ตรงนี้/คนนี้)

แม้วันนี้เธอยังไม่รู้จัก แม้ความรักฉันเธอไม่เห็นค่า
แต่ฉันก็รู้ดีว่าสักวัน คู่แล้วคงไม่คลาดกัน ฉันขอสัญญา

ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน ไม่มีวันที่ใจที่ฉันจะลืมตามสักที
จะคงรอแต่เธอเสมอไป รอให้ใจได้ใกล้สักที ฉันจะบอกเธอ คำๆนี้(f)

https://www.youtube.com/watch?v=o8-uRmuw7iw

 

สัญญารักติดตรึงใจอะไรนี่
อยู่ดีดีคิดถึงเขาเฝ้าร่ำหา
จากไปแล้วคนดีของพี่ยา
วันเวลาผันผ่านกาลเลื่อนลอย

หรือว่าเจ้าน้องน้อยกลอยใจพี่
ยังภักดีหนีจากเพียงฟากฝัน
ยังอยู่ดีรอพี่ทุกคืนวัน
รอความฝันยังมีเจ้าเฝ้าอุ่นใจ

โอ้กระไรใจจากไม่อยากกลับ
ไกลลิบลับเหนือโลกเศร้าโศกแสน
เจ้าไกลลับกลับถิ่นทิ้งทุกแดน
คืนอ้อมแขนคืนรักสลักใจ

วันนี้พรากเพื่อพบบรรจบพักตร์
เจ้าจงหักอาลัยในสงสาร
พบเพื่อจากจากเพื่อพบจบดวงมาลย์
รอประสานสัญญาฟ้ายังคอย

 

ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่ามีเส้นบางๆ ระหว่างเราเสมอ จวบจนกระทั่ง สิ่งที่เคยรู้สึกนั้นเป็นความจริง
และแล้วเราก็แยกจากกันพร้อมด้วยบาดแผลในใจ ฉันสมานและเยียวยาแผลนั้นด้วยตนเอง
จะมีใครมารักษาให้เล่าถ้าฉันไม่รักษามันเอง...ชิมิ

วันเวลาผ่านไปจนลืมเรื่องราวทั้งหมด ให้อภัยเธอและเขาไปจนหมดใจ ไม่ยึดไว้ให้ใจเจ็บ
ลบภาพความทรงจำ ลบทั้งเธอและเขาออกไป จนใจว่างเปล่า หรือเป็นเพราะร้องเพลงหัวใจว่างเปล่ามากไปหน่อย 555

แล้วเธอก็ก้าวมาอีกครั้ง ฉันน่าจะดีใจ แต่เปล่าเลย ฉันลืมความรู้สึกเก่าๆ ไปหมด ฉันลืมว่าเคยรักเธอ
เคยยอมให้เธอทุกอย่าง เคยเจ็บช้ำเพราะเธอ ในใจมันว่างไปหมดเลย ไม่มีทั้งรักและชัง นี่ฉันผิดปกติไปหรือเปล่าเนี่ย....

ฉันทดสอบตนเองทุกวัน มองดูภาพเธอและเขาซ้ำๆ ในทุกวัน แล้วก็ดูที่ใจตนเองว่ายังมีความรู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า
มีริษยามั้ย มีอาฆาตพยาบาทมั้ย มีขุ่นเคืองมั้ย เวลาผ่านไปหกเดือนกว่าๆ ความรู้สึกต่างๆ เหล่าน้้นมันค่อยๆ ลดเลือน
กลายเป็นความยินดีที่มีให้แก่เธอและเขา ขอให้ไปดี และรู้สึกโล่งใจที่ฉันไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะนั้นอีก
และถึงอย่างไรเราก็คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีก นี่คือสิ่งที่ฉันรู้ในตอนนี้

แหมๆ อารมณ์สุนทรีย์มาทันที...จัดให้เพลงนึงเลยนะ

 

...แด่คนที่ฉันเคยรัก...

...แด่คนที่ฉัน เคยรัก แด่คนที่เคย ซื่อตรง
ที่พาชีวิต ฉันพลัด ฉันหลง ไม่มีชิ้นดี

เธอทำให้ฉัน หัวเราะ เธอทำให้ฉัน ร้องไห้
เธอทำชีวิต ที่มีความหมาย ฉันตาย.ทั้งเป็น

ฉันมันไม่ดี ตรงไหน โง่เกินไป หรือเปล่า
แผลที่เธอทำ มันลึก มันร้าว มันเข้าไปฝัง.ใจ

ฉันมันไม่ดี ตรงไหน จะบ้าจะตาย เพราะเธอ
หัวใจยังจำ ยังคิด เสมอ ถึงเธอ คนทำ

เธอทำให้ฉัน หัวเราะ เธอทำให้ฉัน ร้องไห้
แต่คงเป็นคน สุดท้าย ที่ฉัน จะยอมให้ทำ

..ฉันมันไม่ดี ตรงไหน โง่เกินไป หรือเปล่า
แผลที่เธอทำ มันลึก มันร้าว มันเข้าไปฝัง.ใจ

ฉันมันไม่ดี ตรงไหน จะบ้าจะตาย เพราะเธอ
หัวใจยังจำ ยังคิด เสมอ ถึงเธอ คนทำ

เธอทำให้ฉัน หัวเราะ เธอทำให้ฉัน ร้องไห้
แต่คงเป็นคน สุดท้าย ที่ฉัน จะยอมให้ทำ

https://www.youtube.com/watch?v=GqF5kTCPd3s

 

ไม่มีรัก...ไม่มีชัง...ดังใจหมาย
คนทั้งหมดสูญหายจากใจฉัน
เหลือเพียงใจว่างเปล่าคราวพบกัน
แค่ความฝันเพราะสิ่งนั้นมันไม่จริง

 

^_^ ^_^ ^_^ ^_^ ^_^ ^_^ ^_^ ^_^ ^_^ ^_^ ^_^

 

=^. ^= =^. ^= =^. ^= =^. ^= =^. ^= =^. ^= =^. ^= =^. ^=