รากฐาณสำคัญแห่งธรรม ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

กาลใดที่ขาดสติ กาลนั้นเรียกว่า ขาดความเพียร แม้กำลังเดินจงกรม หรือนั่งสมาธิอยู่สักแต่ว่าเท่านั้น แต่มิได้เรียกว่าเป็นความเพียรชอบ ดังนั้นท่านจึงสอนเน้นลงในความมี สติ มากกว่าธรรมอื่นๆ เพราะสติเป็นรากฐาณสำคัญของความเพียรทุกประเภทและทุกประโยคที่ทำ จนกลายเป็นมหาสติขึ้นมาและผลิตปัญญาให้เป็นไปตามๆกัน ภูมิต้นเพื่อความสงบต้องใช้สติให้มาก ภูมิต่อไปสติกับปัญญาควรเป็นธรรมควบคู่กันไปตลอดสาย

ที่มา : หลักการทำสมาธิของ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต