รุกขเทวีตะเคียนวัดบางนมโคให้หวยหญิงหม้าย

นางตะเคียน คือรุกขเทวดาที่อาศัยอยู่บนต้นตะเคียนที่วัดบางนมโค อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา นางตะเคียนที่มีความสำคัญอยู่ 2 ต้น คือต้นใหญ่เวลานี้ยังอยู่ ยังไมมีใครโค่น สมัยนั้นหลวงพ่อปานท่านมีความประสงค์จะโค่น แต่ว่านางตะเคียนไม่ยอมให้โค่น จะรานกิ่งท่านก็บอกว่าเธอไม่ยอมให้ราน ถามว่าแล้วหลวงพ่อว่ายังไงล่ะขอรับ ก็เลยสัญญากับเขา ท่านว่าอย่างนั้น ฉันก็เลยสัญญากับเขาว่า ถ้ากิ่งของตะเคียนนี่หล่นมาโดนหลังคากุฏิ ถ้ากระเบื้องของฉันลิไปนิดเดียวฉันจะตัด นางตะเคียนเขาก็ให้สัญญาว่าจะไม่ทำอันตรายแต่กุฏิพระ นี่ก็เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์เหมือนกัน บางคราวนะ กิ่งใหญ่ๆ แห้งหักแล้วก็แห้งห้อยอยู่ ก็คิดว่าหล่นมาเมื่อไหร่ หลังคากุฏิพระจะต้องแตก หรือไม้อาจจะต้องหัก แต่ห้อยอยู่นั่นนานแสนนานไม่ยอมหล่น พอจะหล่นเข้าจริงๆ ก็ปรากฏว่ามีลมพัดมา ทำเอากิ่งตะเคียนอันนั้นแหละไปหล่นอยู่โน่น เลยกุฏิพระไปประมาณ 2 วา อันนี้อาตมาเห็นเองนะ รับรองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ก็เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ แต่ว่าลมนั่นจะเป็นลมของนางตะเคียน หรือว่าธรรมชาติ อาตมาก็ไม่ทราบเหมือนกัน เป็นว่าเคยเห็นก็แล้วกัน
ตานี้มาคุยกันถึงนางตะเคียนให้ห้วย นางตะเคียนนี่ก็มีดีเหมือนกัน ให้หวยได้ เลขท้าย 3 ตัว เลขท้าย 2 ตัวนี่ให้ได้
เรื่องราวก็มีอยู่ว่า มีหญิงคนหนึ่ง เป็นหญิงหม้าย ชื่อว่าละออ นามสกุลงามลักษณ์ เป็นภรรยาของอดีตครูของอาตมานี่เอง ครูคนนี้เคยสอนเบื้องต้นในชั้นประถม ความจริงท่านเป็นคนดีมาก เป็นคนที่ชาวบ้านรักมาก เข้าสังคมได้ดี ทำตัวเป็นคนเสมอกัน ต่อมาก็มาเป็นปลัดอำเภอ เมื่อท่านตายไปแล้ว ตระกูลนี้เมื่อท่านอยู่รู้สึกว่ามีความรุ่งเรืองตามสมควร อาศัยความดีของท่าน สมัยที่เป็นปลัดอำเภอเวลาคนเขาไปหา ขึ้นไปบนอำเภอไปดูโต๊ะโน้นโต๊ะนี้ บางท่านเขาไม่สนใจ คือเรียกว่าชาวบ้านเขาขึ้นไปอำเภอน่ะ ไปหาเจ้าหน้าที่ของอำเภอ หาคนสนใจไม่ได้ บางรายจะไปติดต่อเสียภาษีอากร เจ้าหน้าที่ก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ลืมดินสอบ้าง ลืมปากกาบ้าง ลืมลูกกุญแจเสียบ้าง ทำโยกๆ โย้ๆ จนกระทั่งพ่อค้าแม่ค้า ชาวบ้าน ชาวไร่ชาวนา เบื่อข้าราชการไปตามๆ กัน เพราะว่าข้าราชการเลวๆ อย่างนี้มีปริมาณสูง ในอำเภอนั้นนะ แต่ว่าอำเภออื่นเขาจะเป็นยังไงก็ไม่ทราบ ตอนคุณยุ้ย งามลักษณ์ สามีคุณละออ งามลักษณ์ไปเป็นปลัดอำเภอ ไม่ว่าอำเภอไหนที่ท่านขึ้นไปอยู่ เมื่อเห็นคนขึ้นไปแล้วในฐานะที่เคยเป็นครูมาก่อน ก็ออกต้อนรับขับสู้ ถามว่ามาธุระอะไร มีธุระอะไร ถ้าใครเขาไม่ว่างก็ทำให้เลย อย่างนี้เป็นที่รักของคนไปติดต่อบนสถานที่ราชการมาก ก็เลยมีรายได้ดี คำว่าได้ในที่นี้ไม่ใช่ได้มาจากไหน ถึงเวลาวันเกิดทีหนึ่งก็มีคนมาสงเคราะห์ท่าน เอาเงินมาช่วยบ้าง เอาอะไรมาช่วยบ้าง ตามเรื่องตามราวของชาวบ้านที่มีความกตัญญูกตเวที และบูชาความดีของคน เป็นอันว่าฐานะของบ้านนี้อยู่ในเกณฑ์ดีพอสมควร ไม่มั่งคั่ง เรียกว่าพอใช้พอสอย ต่อมาไม่ช้า ท่านปลัดอำเภอยุ้ย งามลักษณ์ ก็ตาย วันหนึ่งแกมาขอหวยอาตมา บอกว่าขอหวย ถามว่าจะเล่นไปทำไม บอกว่าจะเอาเงินไปส่งลูก ก็เลยบอกว่าพี่ พระน่ะให้หวยไม่ได้นะ ถ้ารู้จริงๆ มีเหมือนกัน บางคราวถ้าเผลอเท่านั้น จึงได้พูดไป ถ้าเวลาไม่เผลอ ตั้งใจพูดจริงนี่ให้ไม่ได้ เป็นระเบียบของพระ เพราะการให้ไปแบบนั้นก็เท่ากับเอาอาวุธให้แก่โจร เป็นการปล้นเจ้ามือเขา การเล่นกันตามธรรมดาเป็นการเสี่ยงโชค แล้วอีกประการหนึ่ง คนที่รับหวย เลขหวยไปจากมือพระหรือจากใครก็ตาม ถ้าหากว่าไม่มีลาภสักการะจริงๆ ตัวเองบุญยังไม่ถึงจริงๆ ก็มักจะไม่เล่น ดูตัวอย่างหลวงพ่อจง ให้คนบอกว่าเลขนี้ตรง เล่นไม่ต้องกลับ แต่ท่านก็ทราบว่าเขาไม่เล่นของท่าน ท่านก็บอกว่าให้ไปแล้วก็ไม่เล่น คนนั้นก็ยืนยันว่าจะเล่น ในที่สุดเวลาหวยออกจริงๆ ปรากฏว่าเลขของหลวงพ่อจง เขาไม่ได้เล่น เล่นของอาจารย์อื่น เมื่อหวยออกมาแล้วเป็นเลขของหลวงพ่อจงตรงเป๋ง ไม่ต้องกลับ เลยบอกแกอย่างนี้ บอกว่าไอ้นี่มันเป็นเรื่องของโชคลาภ พี่อย่าเล่นมันเลยพี่ จะเล่นก็เล่นอย่างอื่นเถอะ ค้าขายดีกว่า แกก็บอกว่าทุนมันน้อย แล้วก็ไม่ถนัด ก็เลยจะหาทางให้แกเลิกเล่นหวย ในฐานะที่แกเป็นผู้หญิง ก็คิดว่าจะทำไม่ได้ แล้ววัดบางนมโคสมัยนั้น ต้นไม้ก็ครึ้มไปหมด กลางคืนน่ากลัวมาก ไฟฟ้าก็ไม่มี บอกว่าพี่ เอายังงี้ดีกว่านะ นางตะเคียนที่หน้าวัดนี่นะมีอยู่ 2 ต้น ต้นใหญ่ๆ ต้นหนึ่งมีโพรง นางตะเคียนนี่นะ ต้นหนึ่งให้หวยเก่งจริงๆ ถ้าหากว่าพี่จะขอหวยให้ดีละก็ เวลากลางคืนประมาณ 4 ทุ่มนะ หรือว่าเลยนั้นไปแล้วก็ดี อย่าให้คนเห็น พี่เอาดินสอมาเล่มหนึ่ง แล้วก็เอากระดาษเปล่าๆ มาแผ่นหนึ่ง เอาธูปจุดบูชานางตะเคียนขอให้ให้หวย จะเอาเลขข้างล่างหรือเลขข้างบนก็บอกให้ชัด จะให้ให้เลขกี่ตัวก็ได้ตามที่นางตะเคียนจะบอก จะบอกได้ตัวเดียว หรือ 2 ตัว หรือ 3 ตัวก็ตามใจ ขอให้บอกเท่านั้น บอกว่าขอให้เขียนเป็นเลขลงไปในกระดาษ แล้วพี่ต้องมาเอาเวลาเช้ามืดนะ ประมาณตี 4 เพราะถ้าสว่างแล้วเลขที่นางตะเคียนเขียนจะมองไม่เห็น จะลบไป ไอ้ที่บอกอย่างนี้ไม่ใช่อะไร เพราะแกเป็นผู้หญิง เวลามาขอหวยต้องมาคนเดียว ก็คิดว่าแกเป็นผู้หญิงจะมายังไง วัดบางนมโค อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ต้นไม้ครึ้มน่ากลัวจะตาย เวลากลางคืนพระองค์เดียวยังไม่ค่อยจะกล้าเดินนัก แต่ที่ไหนได้ พี่ละออแกเกิดไมกลัวขึ้นมา อาตมาไปรู้เอาเวลาผ่านไปประมาณ 3 ปีแล้ว แกจึงมาเล่าความจริงให้ฟัง รู้สึกว่านับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา 2 - 3 เดือน ค่าใช้จ่ายที่แกจ่ายในการทะนุบำรุงลูก ให้การศึกษาดูเหมือนจะไม่อั้น ลูกอยากจะเรียนอะไร ก็ส่งให้เรียน ทั้งๆ ที่รายได้อะไรก็ไม่มี คิดว่าแกมีรายได้อย่างอื่น หรือมีเงินกู้หลังจากสามีตายไปแล้ว คือว่าสมัยอยู่อาจจะมีเงินให้เขากู้ก็ได้ คิดว่ายังงั้น ไม่ได้สงสัยว่าได้หวย 3 ปีผ่านไป นางตะเคียนเขียนไว้ในกระดาษบอกว่านับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ขอให้เลิกเล่นหวย เงินที่ได้จากรายได้หวยพอแล้ว แกจึงมาเล่าให้ฟัง แกบอกว่าท่านมหารู้ไหมที่ท่านมหาบอกฉันให้ไปขอหวยที่นางตะเคียนน่ะ มีผลดีจริงๆ ก็ตกใจถามว่า พี่มาขอจริงๆ น่ะรึ แกบอกว่า ก็ท่านบอกอย่างนั้นนี่ ฉันก็มาจริงๆ ถามว่ามากับใคร บอก มาคนเดียว ถามว่าพี่ไม่กลัวผีรึ บอกฉันอยากได้เงินนี่ ฉันไม่กลัวผีหรอก แล้วกัน เอาเข้าแบบนี้ แล้วถามว่าผลเป็นยังไง แกก็เลยเล่าให้ฟังว่า เอาธูปมา 3 ดอกจุดบูชาขอหวย ขอให้นางตะเคียนให้หมายเลขรางวัลที่ 1 ตอนท้าย 3 ตัว จะให้ได้ 1 ตัว 2 ตัว หรือ 3 ตัว ก็ตามอัธยาศัยตาที่ท่านบอก ถ้าให้ละก็ขอให้เขียนใส่กระดาษ แล้วแกก็เอากระดาษใส่ไว้ในโพรงไม้ เอาดินสอใส่ไว้ด้วย เวลาตอนตี 4 หรือตี 3 เศษๆ แกก็มา ได้หมามันก็เห่า แกว่ายังงั้น ต้องถือขนมมาด้วยสัก 2 - 3 คราว แทนที่มันจะเห่า มันก็วิ่งไปขอขนมกิน แกบอกว่าได้อาศัยหมาเป็นเพื่อน หมาตอนนั้นเยอะ เกือบร้อยตัว เพราะว่าวัดเลี้ยงหมา ไม่เลี้ยงก็ไม่ได้ เพราะว่าอะไร เพราะว่าหมามันมาก มันมาเองนี่ ก็เลยต้องเลี้ยงมัน แกบอกว่าบางคืน พอหยิบออกมาแล้ว ทั้งๆ ที่อากาศมืดๆ ก็เห็นเลขชัด งวดแรกจริงๆ ได้เลขท้าย 3 ตัว แล้วก็มีหนังสือเขียนไว้ว่า จงอย่าเล่นเกิน 20 บาท คือว่าอย่าซื้อเกิน 20 บาท และอย่าบอกใคร แกไปแกก็ซื้อเลขตัวนั้นในอัตรา 20 บาท ปฏิบัติตามคำสั่งจริงๆ แกก็ได้เงินหมื่นสองพันบาท งวดต่อมาอีกให้ 2 ตัว บอกว่าคราวนี้จงอย่าเล่นเกิน 5 บาท แกก็เล่น 2 ตัว ไม่เกิน 5 บาท มาคราวที่ 3 ให้เลขตัวเดียว บอกว่าเลขตัวนี้อยู่ท้าย ให้เล่นปักท้าย จงอย่าเล่นเกิน 5,000 บาท แกก็ไปซื้อปักท้าย 5,000 บาท เขาก็ใช้มานะบาทละ 7 บาท ก็คิดดูแล้วกันได้เท่าไหร่ แล้วในระยะต่อมาก็ให้ตัวเดียวมาอีกสัก 2 - 3 ครั้ง กำหนดเงินให้เล่นคราวละพันบาทบ้าง 2 พันบาทบ้าง สัก 5 - 6 คราว ก็ให้สามตัวครั้งหนึ่ง แล้วก็ให้ 2 ตัวอีกครั้งหนึ่ง แต่ว่าจำกัดเงินในการซื้อ แกบอกว่าได้อย่างนี้มาตลอดปี เป็นเวลา 3 ปี เวลานี้มีเงินที่เก็บไว้ และให้เขากู้ไปประมาณ 2 แสนบาทเศษ เป็นเงินกู้ที่พอจะเลี้ยงตัวเลี้ยงลูกได้ แล้วก็เงินใช้สอยในการลงทุนค้าขายเล็กๆ น้อยๆ มีทุนหมุนเวียนพอสมควร เวลานี้นางตะเคียนบอกให้เลิกแล้ว แล้วถามว่าพี่จะเล่นต่อไหม แกก็เลยบอกว่าฉันไม่เล่นหรอก เพราะว่านางตะเคียนให้ทำแบบไหนฉันก็ทำแบบนั้น แล้วก็บางคราวฉันมีความขัดข้องอะไรขึ้นมา ฉันก็มาตอนมืดๆ อย่างที่แล้วมานั่นแหละ เดินดินสอใส่ลงไป กระดาษใส่ลงไป ขอให้แม่นางตะเคียนพยากรณ์เหตุร้ายหรือความต้องการหรือความกลุ้มใจที่เกิดขึ้นนี่ จะปัดเป่าให้หายไปด้วยวิธีใด ก็ปรากฏว่าตอนเช้ามืดมารับกระดาษนั้น ก็เห็นขอคามที่นางตะเคียนเขียนหนังสือบอกไว้ แกก็ปฏิบัติตามนั้น ผลจริงๆ ที่ได้รับก็คือความสุขใจ คลายความขัดข้องลงไปได้
นี่แหละท่านผู้ฟัง เรื่องของผีที่ตายแล้วนี่ก็มีประโยชน์กับคนเหมือนกัน นางตะเคียนก็ถือว่าเป็นผี จะว่าไม่จริงก็ไม่ได้ เมื่อความจริงมันปรากฏอย่างนี้ ประสพการณ์มีมาอย่างนี้ก็มาเล่าสู่กันฟัง ท่านผู้ฟังจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจท่าน คนพูดมีหน้าที่พูด คนฟังมีหน้าที่ฟัง แล้วก็มีหน้าที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ขอให้เป็นไปตามอัธยาศัยของท่าน