ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ได้ยินเสียง เจื้อยแจ้ว แว่วคำหวาน
ดังกังวาน แว่วสำเนียง เสียงขานไข
เปิดประดู จ้องดู ว่าเป็นใคร
น้องปลาไง คนดี ของพี่ติง



​

 

พี่ไม่รู้ ที่มา คราหนหลัง
ด้วยว่ายัง ปฏิบัติได้ ไม่ถึงไหน
คงต้องถาม ผู้รู้ นะดวงใจ
ท่านขานไข ให้ฟังเล่น เช่นตำนาน
​

 

ฉันรักเธอ จนหัวใจ หวั่นไหวมาก
มิอาจพราก เธอจาก เขามาได้
ศีลธรรมยังมีในจิตใจ
ฉันจึงให้ความห่วงใยเท่านั้นพอ

 

ได้ยินพี่ติงติงแต่งกลอนหวาน
ดุจพบพานพานพบที่ขอบฟ้า
จักรวาลคู่ขนานยังตรึงตรา
จึงต้องมาร่วมสนุกสุขกับกลอน
​

 

โอ้ละหนอ ตัวข้านี้ อาภัพนัก
คนไร้รัก หน้าหมอง และมองเหม่อ
เมื่อไหร่รัก จักแวะผ่าน มานะเออ
คนคอยเก้อ แกว่งเท้ารอ จนเสี้ยนตำ

 

หวั่นไหวนะรู้ไว้หวั่นไหวมาก
ถ้าลาจากห่างไปใจคงเศร้า
ได้แต่ยืนห่างห่างเสมือนเงา
ที่คอยเฝ้าดูแลเธอตลอดไป

 

เด็กน้อยน้อย คนหนึ่ง พึงสดับ
คราพี่จับ ไปเดินเล่น เห็นขบขัน
พระธุดงค์ ผ่านมา ว่าไว้พลัน
เด็กคนนั้น เลี้ยงให้ดี จะมีคุณ

เมื่อเติบใหญ่ ข้างหน้า ท่านว่าไว้
แม้อยากได้ อะไร ไม่ผิดหวัง
ฟ้าลิขิต กุศลด้วย ช่วยไม่ยั้ง
เด็กน้อยฟัง แสนปรีเปรม อิ่มเอมใจ.​

 

ไม่เห็นเธอตอบอะไร...โกรธรึเปล่า
ฉันเลยเศร้าไม่รู้จะเริ่มง้อตรงไหน
อย่ามาทำให้ความหวังเดี๋ยวเจ็บใจ
ทนอ่อนไหว....เก็บใจไว้รอเธอ

 

วาเลนไทน์ ปีนี้ หรือปีไหน
เคยเปลี่ยวใจ ไร้คู่ ดูเงียบเหงา
ตั้งความหวัง ว่าปีนี้ ปีของเรา
จะอับเฉา หรือสมรัก จักคอยดู.
​

 

พี่เคยเป็น เช่นน้องปลา คราใจหมอง
น้ำตานอง รินเป็นสาย ไม่คลายเหงา
เหม่อมองนก เจ้าจักเป็น เหมือนเช่นเรา
ผู้ครองเศร้า ระทมรัก สุดหักใจ.​

 

อย่ามาทำว่าเป็นห่วงฉันเลย
อย่างเช่นเคยก็ดีอยู่แล้วรู้ไหม
อย่ามาทำน่าสงสารให้ฉันตายใจ
ไม่เป็นไรยังรักเธออยู่ดี

 

อยากให้ง้อ นะคนดี นะที่รัก
ให้ประจักษ์ ว่าเธอแคร์ สักแค่ไหน
ง้อหน่อยนะ ง้อสักนิด ให้ดีใจ
ฉันจะให้ รางวัล เธอฝันดี.​

​

 

โอ้คนดี เจ้าทำเมิน เหินห่างพี่
หรือพี่นี้ ต่ำต้อย น้อยคุณค่า
เจ้าไม่มอง ไม่แล แม้ชายตา
ให้พี่ยา ระทมแล้ว แก้วตาเอย.​

 

เขียนหัวใจ บนผืนทราย พอคลายเหงา
เขียนรอยเศร้า จารไว้ว่า ข้าหม่นหมอง
หยดน้ำตา หลั่งจากใจ ไร้คนจอง
ฤาจะต้อง เขียนจนตาย ในชาตินี้. ​

 

หนุ่มบ้านนา บุญน้อย ด้อยศรีศักดิ์
ที่พำนัก กระท่อมนี้ ที่อาศัย
อยู่เป็นสุข สำราญ ทั้งกายใจ
บ้านไม่ใหญ่ อยู่เดียวดาย ไร้คู่ชม​

​

​

 

เล่นกีต้าร์ ร้องเพลงหวาน วานให้เจ้า
ฝากนงเยาว์ จดจำไว้ ในวันหลัง
ว่ามีหนุ่ม ข้างบ้านน้อง ร้องให้ฟัง
แล้วเจ้ายัง ชมพี่ชาย ให้หวั่นใจ



​

 

คบกันมา สองปี พี่กับน้อง
ไม่กล้าจอง นวลนาง ช่างหวั่นไหว
ด้วยพี่นี้ ยากจน ข้นแค้นใจ
เก็บรักไว้ ไม่กล้าเอ่ย เผยความนัย



​

 

อกร้าวราน ขื่นขม ระทมเศร้า
เมื่อรักเรา มลาย กลายผิดหวัง
น้องส่งการ์ด ให้พี่ยา พาใจพัง
ลืมความหลัง แล้วหนอเจ้า พี่ร้าวใจ



​

 

ร่วมแจมด้วนคนครับ

อันตัวเรา ค้นหารัก ไปถึงไหน
ไม่รู้ใคร คนที่หา อยู่ไหนบ้าง
คนๆ นั้น อาจอยู่ไกล สุดเส้นทาง
อาจเลือนลาง ไม่ได้พบ ประสบเอย

แต่ไม่แน่ พรหมลิขิต อาจจะเผย
ไม่นิ่งเฉย ความตั้งใจ อย่างที่หวัง
ความตั้งมั่น ของเรานั้น เป็นพลัง
ไม่อาจรั้ง คนที่รอ หมายพบเจอ

 

ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งคร๊าบบบบ
อันนี้เอาเพลงมายำเป็นกลอน แต่ทำนองคงไม่ให้ อิอิ

หลับตาฝันก็มีแค่ฉัน ไม่เคยพบใคร
แหละฉันต้องรออีกนานเท่าไหร่ ที่จะเจอใครคนนั้น
คนที่มาเติมเต็มความฝัน ที่มันขาดหาย
ให้เขาเป็นคนสุดท้าย ที่ฉันได้บอกรักเขาหมดหัวใจ ฮื้อ ฮือ