62.ล่องใต้...ชมเกาะ เลาะหาด

​

 

พระอุโบสถ
​

 

​

สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างในวัดฉลองคือ กุฏิพ่อท่านสมเด็จเจ้า(กุฏิพ่อวัดฉลอง )
กุฏินี้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๕ มีลักษณะการสร้างเป็นรูปแบบเรือนไทย สร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง มีประตูทั้งหมด ๓ ด้าน ประตูไม้สักแกะสลักเป็นลวดรายสวยงามภายในกุฏิมีรูปปั้นหุ่นขี้ผึ้งขนาดเท่าองค์จริง ประดิษฐานอยู่ ๓ มุมของกุฏิมุมด้านซ้าย เป็นรูปหล่อหลวงพ่อท่านเกลื้อม มุมด้านขวาเป็นรูปหล่อหลวงพ่อท่านช่วง กลางเป็นรูปหล่อของหลวงพ่อท่านแช่ม สร้อยฟ้าฯ ไม่ได้เข้าไปถ่ายรูปด้วยเวลามีจำกัด ต้องรีบขึ้นรถไปแหลมพรหมเทพกันต่อ.....

..............................................................

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.2684782/[/MUSIC]

..............................................................
​

 

​

 

​

พวกเรามาถึงแหลมพรหมเทพกันประมาณเกือบหกโมงเย็น ยังเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงที่ดวงอาทิตย์จะตกลับขอบน้ำ ซึ่งระหว่างนี้ต้องหามุมกันถ่ายภาพดวงอาทิตย์ตก เพราะจุดนี้นักท่องเที่ยวต่างก็มาจับจองพื้นที่กันเต็มไปหมด เพื่อดูดวงอาทิตย์ดิ่งผืนน้ำทะเล....

แหลมพรหมเทพมีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าแหลมเจ้า เพิ่งจะรู้นี่แหล่ะ....

 

​

จังหวัดภูเก็ตนี้ได้รับฉายาว่าเป็นไข่มุกแห่งอันดามัน(Pearl of Andaman) เมื่อ ๓๐ ปีที่ผ่านมา ภูเก็ตเป็นเมืองที่มีเหมืองดีบุกและเป็นศูนย์กลางค้าดีบุก ภูเก็ตเป็นเมืองประวัติศาสตร์ของวีรสตรีไทยชาวใต้ในศึกถลางคือ ท้าวเทพกษัตรี ท้าวศรีสุนทร ปัจจุบันภูเก็ตเป็นเมืองอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีธรรมชาติของท้องทะเลที่สวยงาม ภูเก็ตมีสถาปัตยกรรมอาคารเมื่อ ๑๐๐ ปีที่อนุรักษ์ไว้
ในอดีต

จังหวัดภูเก็ตเป็นจังหวัดหนึ่งที่มีประวัติศาสตร์ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์(อ่านตรงนี้แล้ว งง ประวัติศาสตร์ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ??? ตามที่เคยอ่านๆ มา ประวัติศาสตร์จะเริ่มเมื่อผู้คนรู้จักการประดิษฐ์จารึกอักษร) จังหวัดภูเก็ตเป็นดินแดนสมัยก่อนประวัติศาสตร์ยุคหินใหม่ ชนเผ่าดั้งเดิมที่อาศัยอยู่ในจังหวัดภูเก็ต ได้แก่ เซมังหรือซาไก และต่อมาชนเผ่ามอญ-เขมร ได้อพยพเข้ามายึดดินแดนแถบชายฝั่งทะเลทั้งด้านตะวันออกและตะวันตกของแหลมมลายู เฉพาะส่วนที่เคลื่อนย้ายลงล่างสุดก็กลายเป็นพวกมลายูเดิม แต่พวกนี้ไม่พูดภาษามลายู และต่อมาเมื่อพวกมอญ-เขมรเจริญเต็มที่ก็เข้ามารุกรานชนเผ่ามลายูเดิม เข้าไปอยู่ในป่าบ้าง ในทะเลบ้าง พวกที่อยู่ในทะเลก็เรียกว่า พวกจากุน หรือที่ไทยเรียกว่า ชาวเล ชาวเลพวกพม่าเรียกว่า เซลัง หรือ ฉลาง หรือถลางนั่นเอง(ที่พม่าเรียกเช่นนี้ เพราะเห็นว่าชาวถลางอยู่ใกล้ทะเล แท้ที่จริงชาวถลางไม่ใช่ชาวเลแต่อย่างใด) ชาวเลที่อยู่ในจังหวัดภูเก็ตปัจจุบันอยู่ที่เกาะสิเหร่
ในสมัยอาณาจักรตามพรลิงค์ ในราว พ.ศ.๑๗๔๓ พระเจ้าศรีธรรมาโศกราช เมืองตะกั่วป่า และเมืองถลางเป็นเมืองหนึ่งในเมืองสิบสองนักษัตร มีเครื่องหมายหรือตราหมา(ปีจอ) ในสมัยสุโขทัย ถลางก็เป็นเมืองอยู่ในอาณาจักรสุโขทัยแต่ขึ้นอยู่กับจังหวัดนครศรีธรรมราช เช่นเดียวกับในสมัยอยุธยา ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์นับตั้งแต่รัชกาลที่ ๑ เมืองถลางมีบทบาทในการต่อสู้ป้องกันเมืองที่ถูกพม่ารุกรานอย่างสามารถ ด้วยฝีมือของวีรสตรีไทย คือ ท้าวเทพกษัตรี และ ท้าวศรีสุนทร ที่ชาวเมืองภูเก็ตในอดีตและปัจจุบันให้ความเคารพสักการะเป็นอย่างสูง ในสมัยรัชกาลที่ ๕ เมืองภูเก็ตมีฐานะเป็นมณฑล มีเขตการปกครอง ๗ จังหวัด คือ พังงา กระบี่ ระนอง ตรัง สตูล และตะกั่วป่า และต่อมาเมื่อเลิกระบบเทศาภิบาลในสมัยรัชกาลที่ ๖ ภูเก็ตจึงเป็นจังหวัด

 

​

ภูเก็ตในอดีตนับว่าเป็นจังหวัดที่มีความรุ่งเรืองเป็นอันมาก มีทรัพยากรธรรมชาติ คือ แร่ดีบุกที่อุดมสมบูรณ์ การขุดแร่ดีบุกของชาวเกาะภูเก็ต ทำมาช้านานมากกว่า ๕๐๐ ปี มีบริษัทของพวกฝรั่งเข้ามาทำการค้าขายแร่ดีบุกและตั้งบริษัทขุดแร่เป็นเวลาช้านาน ทำรายได้ให้กับประเทศไทยเป็นอันมาก ก่อนหน้าที่จะมีสะพานสารสินเชื่อมต่อระหว่างแผ่นดินกับเกาะภูเก็ต ต้องยอมรับว่า เกาะภูเก็ตเป็นดินแดนที่บริสุทธิ์ มีความสวยงามตามธรรมชาติ ทั้งหาดทราย ชายทะเล และป่าไม้ภูเขาที่สวยงาม และความสมบูรณ์ของสวนยางพาราอีกด้วย แต่ในปัจจุบันการขุดแร่ดีบุกไม่มี เหมืองแร่กลายเป็นเหมืองร้าง เศรษฐกิจของภูเก็ตจึงเปลี่ยนสภาพจากการทำเหมืองแร่ดีบุก กลายมาเป็นอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่ทำรายได้ให้แก่เกาะภูเก็ตเป็นอันดับหนึ่ง ในแต่ละวันมีชาวไทยและชาวต่างประเทศ เข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต นี่แหล่ะ ไข่มุกอันดามัน ก็ขอภาวนาให้เป็นไข่มุกที่ไม่เปื้อนแอลกอฮอล์ไปอีกนานๆ งง หล่ะสิ แอลกอฮอล์มาเกี่ยวยังไง ก็แอลกอฮอล์กับไข่มุกเป็นของที่เข้ากันไม่ได้ ถ้าไข่มุกถูกแอลกอฮอล์จะทำให้ผิวของไข่มุกเสียและจะแก้ให้กลับมาเงางามเหมือนเดิมไม่ได้อีก...

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

๓๐ นาทีเศษ ที่แหลมพรหมเทพ ถ่ายรูปไปร้อยกว่ารูป
​

 

อ่ะ ดวงอาทิตย์ตกน้ำป๋อมแป๋มที่แหลมพรหมเทพไปแล้ว พวกเราก็มุ่งหน้าสู่โรงแรมที่พัก คืนนี้พักโรงแรมแถวๆ หาดกะตะ อาหารมื้อเย็นวันนี้เป็นบุฟเฟ่ต์อาหารไทย...(ไม่มีรูป)

ทานอาหารเสร็จแล้วก็เดินดูบรรยากาศหน้าโรงแรมนิดนึง สังเกตดูว่า พวกข้าวของสินค้าที่ระลึกบางร้านคนขายของไม่ใช่คนไทยแฮะ เป็นชาวต่างชาติพูดไทยอ่ะ... คิดไปคิดมาชักหวั่นๆ ถ้าเปิดอาเซี่ยนแล้ว คนไทยจะตกงานไหมเนี่ยะ...

​