วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร

วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร





เดิมเป็นวัดพุทธาวาสประจำเมือง ไม่มีพระภิกษุจำพรรษา เป็นธุระของชาวเมือง เจ้าเมืองและคณะสงฆ์ ตลอดทั้งพุทธศาสนิกชนทั่วไปในภาคใต้ ร่วมกันบำรุงรักษา

รศ.ศรีศักร วัลลิโภดม กล่าวว่า เป็นมหาเจดีย์ของชุมชนชาวพุทธในภูมิภาค เช่นเดียวกับมหาเจดีย์อื่นๆ เช่น พระปฐมเจดีย์ พระธาตุพนม ที่ไม่สร้างในตัวเมืองใด แต่สร้างไว้นอกเมือง เพื่อให้เป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนิกชนไม่จำกัดเมือง โดยเมืองที่สร้างหรืออยู่ใกล้ ได้รับฐานะเป็นผู้ดูแลรักษาและได้รับการยอมรับเป็นศูนย์กลางโดยปริยาย <TABLE style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px dotted; BORDER-TOP: #ffffff 1px dotted; BORDER-LEFT: #ffffff 1px dotted; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px dotted" cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=right border=1><TBODY><TR bgColor=#ffe9ff><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

เฉพาะที่พระบรมธาตุนครศรีธรรมราช นอกจากมีคณะสงฆ์ลังกาแก้วที่วัดตะเขียนบางแก้ว เมืองพัทลุง และคณะสงฆ์กาชาดที่วัดพะโคะ เมืองสงขลา ยังมีระบบการดูแลรักษา โดยตั้งพระเถระผู้ใหญ่ของเมือง 2 รูป เป็นหัวหน้าผู้รักษาพระบรมธาตุ (พระครูเหมเจติยานุรักษ์-พระผู้รักษาเจดีย์ทอง และพระครูเหมเจติยาภิบาล-พระผู้ดูแลเจดีย์ทอง) ร่วมกับพระครูกาแก้ว-การาม-กาชาด-กาเดิม ที่ทำหน้าที่รักษาพระบรมธาตุทางทิศต่างๆ

พระบรมธาตุเจดีย์เพิ่งจะอยู่ภายในตัวเมืองในสมัยอยุธยา เมื่อย้ายเมืองจากเมืองพระเวียงทางตอนใต้มาสร้างกำแพงใหม่ครอบคลุมองค์พระบรมธาตุเจดีย์

ในสมัยรัชกาลที่ 5 พระบรมธาตุเจดีย์ มีสภาพถูกทอดทิ้งทรุดโทรมมาก พระภิกษุปาน อาสานำชาวใต้และชาวนครทำการซ่อมแซมครั้งสำคัญ ระหว่างปี พ.ศ.2437-2441 เรียกชื่อทั่วไปว่า วัดพระบรมธาตุ วัดพระธาตุ วัดพระมหาธาตุ

ต่อมา ในคราวเสด็จประพาสเมืองนครศรีธรรมราช เมื่อปี พ.ศ.2458 รัชกาลที่ 6 ได้พระราชทานนามอย่างเป็นทางการ เพื่อการจัดระเบียบวัดหลวงไม่ให้ชื่อพ้องพระอารามหลวง ที่มีมหาเจดีย์ในภาคใต้ว่า วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร

พร้อมกับสถาปนาเป็นพระอารามหลวงชั้นเอกชนิดวรมหาวิหาร เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2458

วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร เป็นศูนย์กลางและสัญลักษณ์ทางจิตใจที่สำคัญของชาติและพุทธศาสนิกชน

-------------------------
Ref.
http://www.matichon.co.th/khaosod/k...g=03fea03070350&day=2007/03/07&sectionid=0327