วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

ขออนุโมทนาในดวงจิตมหากุศลของอาจารย์ และของทุกๆ ท่านด้วยค่ะ สาธุ

 

กราบขอบคุณอ.มากๆเลยค่ะ

 

สวัสดีครับ พี่คณานันท์ และทุกๆ คน 5555555
ช่วงนี้ น่านๆ โผล่มาทีนึง

ตอนนี้ เร่งทำบุญ กุศลอยู่ หนีกรรมก่อน ฮา.....
เร่งปฎิบัติตัวหนะครับ ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา เดี๋ยววิบากมา แบกไม่ไหว คำแปงตัวนิดเดียว


ขอทุกคนมีส่วนแห่งกุศลที่ผมได้ทำนะครับ สาธุ...

 

เวลาเหลือน้อยลงไปทุกขณะ ขอท่านทั้งหลายขวนขวายในการกุศลและกิจอันเป็นการชำระล้างใจตนให้เปลื้องจากอกุศลทั้งหลายไปจนถึงกิเลส อาสวะเครื่องเศร้าหมองของจิต เป็นสำคัญ

เมื่อใจเราสะอาดผ่องแผ้วมีพรหมวิหารสี่หล่อเลี้ยงใจเราให้ อิ่มเต็มดีแล้ว

มีวิปัสนาญาณเครื่องประหัตประหารกิเลส ด้วยปัญญาในธรรมอันคมกล้าแล้ว

ก็จงถึงพร้อมด้วยพละห้า มีปรารถความเพียรเป็นที่ตั้ง หมั่นพิจารณาในกาย เวทนา จิต และธรรมอยู่เนืองๆ เป็นธรรมดาเป็นปกติของใจ

จนจิตปล่อยวาง คลายจาก อุปาทานความมั่นหมายในร่างกาย
ในขันธุ์ห้า ในภพ ทั้งปวง

มีกำหนดจุดเดียวคือพระนิพพานเป็นที่สุด

นิพพานัง ปรมังสุขัง

 

" ดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวธรรม "

ขอทุกท่านสามารถผ่านบททดสอบ บทสุดท้ายนี้ได้ด้วยเทอญ

สาธุ

 

หัวใจการเจริญพระกรรมฐาน

ให้ระงับความคิด ที่จะไปนั่งเพ่งเล็งชาวบ้านเขา คนนั้นดี คนนี้เลว ดูใจเราเฉพาะเท่านั้น ว่าใจของเรามันดี หรือว่าใจของเรามันเลว ใช้สติสัมปชัญญะควบคุมให้มีศีลบ<wbr>ริสุทธิ์ ระงับนิวรณ์ห้าประการได้ทุกขณะ ทรงพรหมวิหารสี่

พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมย<wbr>าน




-------------------------------------------------------

สรุปรวมลงว่า

ละอกุศลจิต งดการเพ่งโทษโจทย์ความผิดผู้อื่น

สร้างกุศลจิต คิดพูดทำแต่ดี แต่บุญ แต่กุศล ให้ถึงพร้อม

ทำจิตรักษาจิตเราให้เบิกบานแจ่มใส ผ่องใส มีพรหมวิหารสี่เต็มบริบูรณ์ในใจ

ทรงไตรสรณะคมม์มั่นคงไม่หวั่นไหว มีพระนิพพานเป็นที่สุด

 

ไล่อ่าน และพิจารณาธรรม พร้อมทั้งปฏิบัติอยู่นะคะ อาจารย์ รอด้วยนะคะ

 

ผมคิดว่า หากเกิดรอดไปได้ คงเหมือนตกนรกทั้งเป็นแน่ เพราะสิ่งแวดล้อมที่มนุษย์จำเป็นเพื่อให้ชีวิตรอด คงพังพินาศหมดแล้ว ความเป็นอยู่คงต้องย้อนยุคเหมือนคนในสมัยโบราณที่ไม่มีเทคโนโลยี่ และที่สำคัญอาหารการกินก็จะยิ่งยากลำบาก เพราะคงถูกทำลายหรือเป็นพิษไปหมดแล้ว หากคิดจะมีชีวิตรอด คงต้องกระเสือกกระสน ทุกข์ทรมานตลอดชีวิตแน่นอน การเอาชีวิตรอดจากภัยพิบัตินิวเคลียร์หรือสารพิษเคมีต่าง ๆ ที่มาจากน้ำมือมนุษย์ด้วยกัน มันยากยิ่ง แต่การดำรงชีวิตหลังจากเอาชีวิตรอด ยิ่งยากกว่าหลายเท่า เพราะสิ่งแวดล้อมที่จำเป็นในการดำรงชีวิตถูกทำลายหมดแล้ว

 

สุขทุกข์อยู่ที่ใจครับ คนโบราณก็ไม่มีเทคโนโลยี่อะไรมากแต่กลับมีความสุขกว่าคนเราในยุคปัจจุบันนี้

ท้ายที่สุดศาสตร์ของทางตะวันออก ที่มุ่งเน้น ความเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ความเรียบง่าย ให้ความสำคัญกับจิตใจก็จะกลับมา

เมื่อผ่านยุคสมัยแห่งภัยพิบัติไปได้ คนเราจะมีเมตตาต่อกันมากขึ้น มีความเจริญรุ่งเรืองทางด้านจิตใจมากขึ้น เกิดอภิญญาจิตจนไม่หลงติดกับวัตถุจนเกินไป

 

เร่งทำสมาธิให้มากขึ้น ฝึกจิต น้อมใจให้มีวิปัสนาญาณที่ละเอียดขึ้น มีความมั่นคงในพระรัตนไตรที่เข้มแข็งขึ้น

จากนั้นมาทบทวนวิชชาที่เคยฝึกมา และเราจะต้องนำไปใช้กันในยามเกิดภัยพิบัติ ซึ่งผมจะจัดสอนให้ในการเรียนสมาธิของเดือนนี้ครับ

 

คุณkananunคะ จอยอยาากทราบข้อมูลที่จะจัดสอนสมาธิอะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

 

วิชาที่สอน รอ อจ.บอก

ส่วน การเดินทาง ไปบ้าน อจ.คณานันท์

*การเดินทาง
จุดสังเกตุ จะอยู่ติดกับร้านทำเบาะ ชื่อ 99

อยู่ตรงข้าม ซ.ลาดหญ้า 14
ถ้า จากวงเวียนใหญ่ เข้าถนนลาดหญ้า ผ่านโรบินสันลาดหญ้า
ผ่านแยกท่าดินแดง ผ่าน 2 ป้ายรถเมลล์ จะอยู่ด้านซ้ายมือ
เลขที่ 725

ใช้รถไฟฟ้า BTS มาลงสถานีวงเวียนใหญ่
แล้วต่อมอเตอร์ไซค์มาราว 30 บาท หรือ รถเมล์-รถเล็ก

รถเมล์ที่ผ่านมี สาย 84 ,3, 111, 89,120,149,

ปอ. 3,84,177

ปอพ. 24

รถสองแถวเล็ก คลองสาน-ศิริราช ,คลองสาน-วัดปากน้ำ

 

ครั้นถึงเวลานั้น ก็จงเข้าสมาธิสงบจิตเป็นฌานจนจิตสงบนิ่ง ลมหายใจดับ ปิดวาจา ปิดอายตนะ สงบนิ่งอยู่ภายใน ด้วยดวงจิตอันมั่นคงในพระรัตนไตร มีพระพุทธองค์เป็นพุทธนิมิตรธงชัยเหนือเศียรเกล้า ขอฉัพพรรณรังสีด้วยอำนาจแห่งพุทธานุภาพอันไม่มีประมาณ แผ่ปกคลุมเป็นเกราะแก้วคุ้มกายคุ้มภัย

อย่าได้หวั่นไหวในสิ่งใด

สมาธิและธรรมอันเพาะบ่มมา เพื่อรวบรวมใจให้เป็นหนึ่งเดียวทรงสติ ทรงความตั้งมั่นเด็ดเดี่ยว

ยามคับขันสมาธิจะรวมตัว จิตจะรวมในภาพพระพุทธเจ้าและคำภาวนาเอง แต่หากไม่เคารพพระรัตนไตรแล้วความหวั่นไหว วิจิกิจฉาจะเกิดในจิต

ยามนี้ยิ่งต้องทำสมาธิกันให้มาก ตัดตายตัดกายให้มาก จับพระนิพพานจับภาพพระพุทธองค์ให้มาก

เรื่องอกุศลละเสีย เรื่องคนอื่นเป็นอย่างไรละเสีย เรื่องไร้สาระก็พึงละเสีย

เอาสมาธิ เอาการเจริญวิปัสนาให้มากเอาไว้ สร้างกุศลเป็นต้นทุนบุญให้มาก ปล่อยปลาช่วยให้ชีวิตทานให้มาก ทำโดยจิตมุ่งเมตตา มุ่งสละจาคะ อย่าได้ทำเพราะกลัวตาย อย่าได้ทำโดยมุ่งประโยชน์ตน แต่จงทำโดยมุ่งประโยชน์แห่งส่วนรวมเป็นที่สุด

 

ขอบคุณค่ะอาจารย์ ( จอยขอเรียกว่าอาจารย์นะคะ ) ที่มาแนะนำสมาชิกใหม่ ตอนนี้ยังตามอ่านไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ แต่จะสู้ต่อไป ขอให้อาจารย์แนะนำต่อๆไปนะคะ

 

เมื่อวานไปปล่อยปลามาค่ะ
ปลามันคงสำลักน้ำใหม่
มันไม่ยอมว่ายไป
ต้องนั่งเฝ้ามันเกือบ ๒๐ นาที เพราะกลัวคนจะมาจับมัน
สงสัยเพราะอธิฐานให้รอดจากภัยพิบัติแน่เลย
เกือบไปนั่งมโน ที่ซอยสายลมไม่ทัน

 

โมทนาบุญด้วยครับ

ปล่อยแล้ว ช่วยแล้ว วางจิตขณะปล่อยปลา ว่า เราปล่อยเราให้ชีวิตแก่เขาด้วย "เมตตา"

เมื่อเขาพ้นแล้วรอดลงน้ำแล้ว เราก็วางจิตเป็น "อุเบกขา"

อย่าให้จิตเราห่วง หรือกังวล อย่าให้จิตมีคิดติ คิดตำหนิในจุดใดในการสร้างบุญ ครับ

ให้จิตเราผ่องใสตลอดวาระ ทั้งก่อนสร้างกุศล ระหว่างสร้างกุศลและภายหลังสร้างกุศล

กุศลและความดีทั้งหลายนั้นก็จะเต็มบริบูรณ์

ตอนนี้เราทุกคนก็รำลึก อนุโมทนาบุญ ภายหลังกุศลในครั้งนี้ให้จิตแช่มชื่นผ่องใสกันครับ

บุญเกิด อิ่มเต็มบริบูรณ์แล้วครับ ดูใจเราเอง เรารู้ได้ด้วยตนเอง

---------------------------------------------------------------------------------

และงานกุศลใดก็ตามเช่นกัน หากเราพลาดเราเผลอจิต ไปติ ตำหนิ เพ่งโทษ หรือกังวลห่วงแล้วก็ตาม

เราก็หวนจิตย้อนรำลึกสลายล้างอารมณ์จิตที่เศร้าหมองมีตำหนินั้นได้โดยรำลึกถึงอานิสงค์ รำลึกถึงผลแห่งความดีที่เราทำ เราถวาย เอาไว้ จนจิตเราเกิดความอิ่มความชื่นบานในใจเรา
สิ่งใดเศร้าหมองเราวาง สิ่งใดอิ่มจิต อิ่มใจเราประคองรักษาให้เต็มจิตเต็มใจเราเอาไว้

มาเข้าในหลักแห่งพระพุทธศาสนา

ละจิตและอารมณ์อันเป็นอกุศล

เจริญจิตอันเป็นกุศล

ประคองรักษาจิตให้ผ่องใส

 

เมื่อวานพอจัดสัมภาระลงกล่องพร้อมเคลื่อนย้ายเสร็จ ไปถ่ายน้ำมันเครื่อง ตรวจสภาพรถ แล้วเอาเจ้าปลาดุก 3 ตัวไปปล่อยที่ท่าน้ำหลังวัดละหาร บางบัวทอง นนทบุรี ตอนอธิษฐานจิตปล่อย เจ้าปลามันลอยนิ่งไม่ว่ายหรือดิ้น พอปล่อยลงน้ำ มันว่ายวนกลับไปมา 2-3 รอบก่อนจะจากไป พอปล่อยแล้วก็ให้อาหารปลามันจะได้อยู่แถวนั้นเพราะเป็นเขตอภัยทาน มันรู้สึกดีมากที่ได้ปล่อยปลา

 

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ครับ

 

เวลามีน้อยลงไปเรื่อยๆ เร่งฝึกจิตทำสมาธิให้จิตสงบเย็น ตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเอาไว้

ศีลภายในจาก จิตเมตตา

ไตรสรณะคมม์มั่นคงไม่หวั่นไหว

เมตตาพรหมวิหารสี่ประคองรักษาใจ ให้ผ่องใส

พิจารณาในความไม่เที่ยง ความแปรปรวนของโลก

 

ลำดับกำลังใจในการทำความดีนั้นต่างคนต่างมีความคิดมีกำลังใจแตกต่างกันไป


ทำความดีเพื่อให้คนอื่นมองหรือเข้าใจว่าเป็นคนดี
ทำความดีเพราะต้องการคำชมคำสรรเสริญว่าเราดี
ทำความดีเพราะหวังผลในความดีนั้น
ทำความดีเพราะหวังในอานิสงค์แห่งความดีนั้น ในอนาคตกาล

ทำความดีเพราะปรารถนาให้ผลแห่งความดีของเราเกิดประโยชน์ต่อบุคคลอื่นหรือส่วนรวม ไม่ใช่เพื่อตนเอง

ทำความดีเพราะหวังให้เกิดแรงบันดาลใจในการทำความดีของบุคคลอื่น เป็นการต่อแสงเทียนแห่งความดี
ทำความดีเพราะเป็นการสละ ละ วาง ปลดเปลื้องใจเราจากโลภะโทสะโมหะ
ทำความดีเพื่อพระนิพพานเป็นที่สุด


ไม่มีแบบไหนถูกหรือผิด เพียงแต่ดวงจิตเขาวางในภูมิจิตภูมิธรรมจุดไหน


ขึ้นชื่อว่าเป็นกุศลเป็นความดีอย่าไปติ อย่าไปทำลายกำลังใจเขา แต่จงยินดีกับความดีของเขา


แล้วใจเราจะพลอยเป็นสุขเย็น