วิญญาณเดียวดาย

"นิธินันท์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อไปเที่ยวทะเล

ดิฉันเคยได้ยินเรื่องผีๆ สางๆ มาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ ทั้งอ่านการ์ตูนและหนังสือ ทั้งดูหนังดูละครทีวีมากมายหลายสิบเรื่อง จนกระทั่งเติบโตขึ้นมีการมีงานทำแล้วก็ยังชอบเรื่องสยองๆ อยู่ตามเดิม

น้องสาววัยรุ่นของดิฉันชื่อกุ๊กไก่ มีรสนิยมแบบเดียวกับพี่สาวเปี๊ยบ แต่แกเรียกแบบวัยรุ่นว่า "เรื่องหยดหยอง" ค่ะ บอกว่าชอบมั่กๆ

รู้ทั้งรู้นะคะว่าเป็นเรื่องแต่ง คนเขียนจินตนาการเอา แต่เราอ่านหนังสือหรือดูหนังแล้วก็อดเคลิบเคลิ้มไปกับเนื้อเรื่อง ฉากน่ากลัว และภูตผีน่าขนลุกขนพองไม่ได้...บางทียังรู้สึกกลัวมากว่าตัวละครที่โดนผีหลอกด้วยซ้ำ

กุ๊กไก่บอกว่าเพราะเรา "อิน" สุดๆ น่ะซี!

แต่เมื่อจบเรื่องแล้วก็แล้วกันนะคะ ไม่ได้คิดว่าในบ้านเราจะมีผีสิงเหมือนในหนัง ไปไหนมาไหนก็ไม่เคยกลัวว่าจะมีภูตผีปีศาจมาหลอกหลอน หรือผุดโผล่มาเขย่าขวัญดื้อๆ หรอกค่ะ

เรื่องการไปเที่ยวต่างจังหวัดก็เหมือนกัน ได้ยินเขาเล่าว่าที่นั่นก็ผีดุ ที่โน่นก็ผีชุม! ถ้าเราเชื่อหรือกลัวก็คงไม่ต้องโผล่ออกจากบ้านไปไหนๆ แน่เลย

ดิฉันชอบหาโอกาสไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ ที่ยังโสดเหมือนกัน มักจะเป็นชายทะเลมากกว่าภูเขา เช่น บางแสน พัทยา หรือไม่ก็หัวหิน ปราณบุรี บางทีกุ๊กไก่ก็ไปด้วย แต่ส่วนมากแกชอบอยู่บ้านมากกว่า ถ้าจะเที่ยวก็เที่ยวในกรุงเทพฯ นั่นแหละ เดินห้างสรรพสินค้าหรือดูหนังกับเพื่อนๆ

เมื่อปีกลายนี้เอง ดิฉันไปเที่ยวหาดแม่พิมที่ระยอง แต่คราวนี้ประสบกับเหตุการณ์แปลกประหลาด ขอเล่าสู่กันฟังดังนี้ค่ะ

ปลายเดือนตุลาคมได้หยุดชดเชยวันปิยมหาราช ก๊วนเราปรึกษากันตั้งแต่ต้นเดือนแล้วว่าจะไประยองกัน ตุ๊กจัดการจองห้องพักชายทะเลเรียบร้อย อรกับหมวยและดิฉันรวมเป็นสี่สาวนักลุยก็นั่งรถตุ๊กออกจากกรุงเทพฯ ตอนบ่ายๆ รอให้พวกกลัวรถติดเขาล่วงหน้าไปก่อน

แวะดูอนุสรณ์สุนทรภู่ พระอภัยมณี นางเงือกและผีเสื้อสมุทร ด้านหลังมีแผงขายอาหารที่พวกเราโปรดปราน อย่างข้าวเหนียว ไก่ย่าง ส้มตำปู หมูปิ้ง...ก่อนจะเข้าโรงแรม นอนผึ่งพุง แล้วอาบน้ำแต่งตัวออกมาเดินชายหาดกับนักท่องเที่ยวอื่นๆ

หาดแม่พิมพ์นี่ก็ได้ข่าวผีดุพอๆ กับหาดแม่รำพึง สาเหตุมาจากมีคนจมน้ำตายบ่อยๆ เพราะคลื่นแรงกับใต้น้ำมีที่ลาดชัน เป็นอันตรายสำหรับคนว่ายน้ำไม่แข็ง โดยเฉพาะพวกเด็กๆ

ว่ากันว่า มีวิญญาณร้ายสิงสู่คอยคร่าชีวิตคนชะตาขาด...ตามฟอร์มค่ะ!

แหม! ผู้คนคึ่กๆ นับสิบนับร้อยเต็มหาด ผีก็ผีเถอะ...เผลอๆ อาจจะกลัวคนจนอกสั่นขวัญหายก็เป็นได้นะคะ ไม่ใช่อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวแบบในป่าในดงเสียที่ไหน

ขนาดพระอาทิตย์ตกทะเลไปแล้วยังมีคนเล่นน้ำกัน หัวเราะต่อกระซิกกันสนุกสนาน แทบจะกลบเสียงคลื่นเสียงลมที่ค่อนข้างแรงเสียด้วยซ้ำไป

ดิฉันเหลือบเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นพอดี!

อายุราว 7-8 ขวบ สวมชุดอาบน้ำลายดอก วิ่งขึ้นวิ่งลงที่ชายหาดเพียงคนเดียว มองหาพ่อแม่ของแกก็ไม่เห็น...แกวิ่งลงน้ำจนน่าตกใจ ขณะที่คลื่นลูกใหม่ซัดขึ้นมาดูเหมือนจะหายไปใต้น้ำ แต่แล้วก็โผล่ขึ้นมาวิ่งจี๋ขึ้นบนหาด พอถอนใจอย่างโล่งอกแกก็วิ่งโผลงน้ำอีกแล้ว

ลมหนาวกระโชกวูบเข้ามาเย็นเฉียบ เล่นเอาขนลุกซ่าไปทั้งตัว!

เราสี่คนมองสบตากัน ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ตุ๊กบอกว่าพ่อแม่ไปไหนไม่รู้ปล่อยให้ลูกตัวเล็กๆ เล่นน้ำอยู่คนเดียว แต่อรกับหมวยค้านว่าเขาอาจจะอยู่แถวนี้แต่เราไม่เห็น หรือไม่ก็คงจะลอยคออยู่ในน้ำก็ได้

เราชวนกันไปหาอาหารมื้อค่ำกินที่ตลาด...ดิฉันหันไปดูอีกครั้งก็เห็นเด็กหญิงคนนั้นกำลังยืนมองมาพอดี แถมโบกมือให้อีกต่างหาก!

คืนนั้นเอง ดิฉันก็ฝันเห็นเด็กหญิงคนเดิม ผมสั้น ผิวขาว ค่อนข้างเจ้าเนื้อกำลังวิ่งขึ้นวิ่งลงอยู่ที่ชายหาดคนเดียว ก่อนจะเดินเข้ามาหาพลางยิ้มอย่างประจบ บอกว่า...ขอหนูไปอยู่กับน้าด้วยคนได้ไหมคะ? แกพูดพลางจับมือดิฉันด้วยมือเย็นเฉียบ

ดิฉันย้อนถามพ่อแม่หนูไปไหน? แกส่ายหน้าตอบเสียงเศร้าๆ ว่า...ไม่รู้ซีคะ เขาหายไปไหนไม่รู้ หนูไม่อยากอยู่คนเดียว หนูอยากไปอยู่กับน้า...

พอดีคลื่นลูกใหญ่ซัดโครม กวาดเอาเด็กหญิงจมหายไปในทะเล เห็นแต่มือเล็กๆ ชูว่อนก่อนจะหายลับไป!

รุ่งขึ้น ดิฉันเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง ตุ๊กแซวว่าคนไม่กลัวผีทำไมฝันแบบนี้ล่ะ? อรบอกว่าคงเป็นห่วงแกมากไปน่ะ ส่วนหมวยบอกว่าอาจจะมีเด็กจมน้ำตายจริงๆ ก็ได้ อย่าไปสนใจดีกว่าเพราะมีคนมาเที่ยวเป็นร้อยๆ คน ทำไมจะเจาะจงมาที่ดิฉันคนเดียว

คืนนั้นก็หลับสนิทดีจนกระทั่งถึงวันกลับ...แวะส่งอรกับหมวยที่ประตูน้ำแล้วเลยมาถึงบ้านดิฉันที่สนามเป้าตอนค่ำ บ้านตุ๊กอยู่ที่ลาดพร้าวค่ะ

น้องสาวดิฉันเปิดประตูรั้วให้ ช่วยขนกระเป๋ากับของฝากก่อนจะหยุดชะงัก ถามว่า...เอาเด็กหญิงที่ไหนนั่งหลังรถมาด้วย? ขาวอ้วนน่ารักเชียว...ดิฉันกับตุ๊กหันขวับแต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย!

ตุ๊กดับเครื่องมือไม้สั่น เผ่นพรวดพราดออกจากรถเหมือนหนีไฟไหม้ยังไงยังงั้น หมาเจ้ากรรมก็หอนบาดใจทั้งซอย

คืนนั้นตุ๊กต้องขอค้างกับดิฉัน...แม้ว่าเรื่องน่ากลัวจะยุติลงแค่นั้น แต่ดิฉันเริ่มกลัวผีแล้วค่ะ!