วิญญาณ..หวงชมพู่

เรื่องราวนี้เกิดขึ้นกับตัวผู้เขียนเองเมื่อประมาณ 40 กว่าปีผ่านมาแล้ว สมัยก่อนตอนที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก ข้าพเจ้าใช้ชีวิตอาศัยอยู่ในเรือแทนบ้าน ลักษณะเป็นเรือเอี้ยมจุ๊น จอดอยู่ริมฝั่งคลองบางหลวง บริเวณใกล้ต้นชมพู่ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขา ชมพู่ต้นนี้ลูกดกมาก บางทีข้าพเจ้าก็แอบสอยมากิน เพราะความที่ยังเด็ก ก็เลยไม่ได้คิดอะไร

มีอยู่วันหนึ่ง ข้าพเจ้าต้องตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะปั่นป่วนท้องมาก จึงได้ไปนั่งปลดทุกข์ที่ริมกาบเรือนั่นแหละ ใกล้จะเสร็จธุระอยู่แล้ว ลูกชมพู่เจ้ากรรมดันตกลงมาใส่หลังคาเรืออย่างแรง เวลานั้นข้าพเจ้าตกใจสะดุ้งสุดตัว แต่ด้วยความที่อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมถึงได้มาหล่นเอาตอนนี้ จึงได้แหงนขึ้นไปมองบนต้นชมพู่ ฉับพลันนั้นสายตาของข้าพเจ้าก็ได้ปะทะกับอะไรบางอย่าง มันเป็นเงาของคนดำทะมึนนั่งห้อยขาแกว่งไปมาอยู่บนต้นชมพู่ สูงขึ้นไปห่างจากตัวข้าพเจ้าเพียงไม่กี่วาเท่านั้น ดูเหมือนว่าสิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นนั้นได้มองลงมาที่ข้าพเจ้าเช่นกัน ในยามดึกสงัดบรรยากาศวังเวงแบบนั้น ไม่ต้องสงสัยอะไรอีกแล้ว ทำได้เพียงรีบนุ่งผ้าแล้วเผ่นมุดเข้ามุ้งนอนทันทีโดยที่ก้นก็ยังไม่ได้ล้าง พ่อก็ไล่ให้ไปล้างยังไงก็ไม่ไป ยันเช้ามันก็แห้งกรังไปเอง รุ่งขึ้นเล่าให้พ่อฟังแกบอกเหลวไหล ผีสางอะไร ไม่มีหรอก
แกอาจจะรู้อะไรก็ได้ แต่กลัวว่าเราจะเสียขวัญเพราะยังเด็กอยู่

เป็นประสบการณ์ที่ฝังใจข้าพเจ้ามายันโต สิ่งลี้ลับที่ได้พบเห็นในวันนั้น เขาอาจเป็นเจ้ากรรมนายเวร สัมภเวสี หรืออะไรก็แล้วแต่ไม่อาจรู้ได้ แต่ที่แน่ๆคือ เขามีความผูกพันกับต้นชมพู่ต้นนั้น...เพราะอะไร

เวลาทำบุญคราใด ข้าพเจ้าก็ไม่ลืมที่จะอุทิศส่วนกุศลให้เขาด้วย จะได้ไม่ต้องตามติดผูกพันกันไปในชาติหน้า...สวัสดี

ขอขอบคุณ ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต