วิธีสกัดกิเลส สกัดด้วยสติรู้ขันธ์ 5ได้ไหมฮับ

ที่ผมกล่าวเพราะรู้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นคือสิ่งที่เขายอมรับแล้วว่า เขาคือศิษย์ของพี่คับ แม้เขาจะยอมรับหรือไม่การกระทำนั้นสนองตัวมันเองว่าเขาเอาแบบอาจารย์เขา แต่เขาไม่ได้สนทนาตรงๆ อย่างศิษย์อาจารย์ปกติ คงติดที่สถานะ ซึ่งคิดว่า ถ้ายึดถือตามความละเอียดของจิต มี่เป็นลำดับวาระ หากเขาอยู่ในสายธรรมย่อมควรรับรู้ได้ว่าองค์ธรรมของพระอริยะบุคคลนั้นประกอบด้วยอะไร

 

และที่มองว่าโลกสวยเพราะว่า หากโลกมันเป็นจริงตามจริงทั้งหมด อาจหมายถึงโอกาสของสรรพสิ่งต้องดับลงและไม่เป็นเหตุให้ต้องสั่งสมบารมีต่อไป และหากทุกคนที่เป็นแบบเดียวกันนี้เห็นจริงในเรื่องนั้น คงถึงกาลวิบัติของยุคสมัย เพราะความจริงจะเป็นทุกข์เสมอไม่อาจแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงได้คับ

 

บางอย่างเกิดขึ้นเพราะกรรมในอดีตบางอย่างก็เกิดขึ้นเพราะกรรมปัจจุบัน เพราะเลือกเกิดไม่ได้เพราะต้องเป็น/ปตามกรรม หน้าที่ที่ควรทำคือชำระจิตใจตนเอง จะเกลือกกลั้วของสกปรกแต่ไม่ชำระจิตจะสกปรก มากเข้ามันจะสะสมเป็นก้อนและออกยาก ต้องชำระไปเรื่อยๆ จนกว่าจะไม่เหลืออะไรต้องชำระ แต่ไม่ใช่วันนี้

 

ไม่ใช่ฮับ เพราะหากไม่เห็นตามจริง ก็จะไม่พบความจริงเลย หากไม่รู้ความจริงก็ย่อมไม่รู้เช่นกันว่าสิ่งที่มันเรียกว่า "บารมี" หรือเปล่าใช่ไหมละฮับ และการเห็นตามจริงไม่ใช่ทุกข์แต่อย่างใด. ขณะที่เสพสุขก็รู้ว่าสุขอยู่ ขณะที่เครียดก็รู้ว่าเครียดอยู่

หากไม่เห็นตามจริงผมจะยกตัวอย่าง ผัวเมียทะเลาะกันให้นะฮับ เช่น คุณภรรยาตอนรักกันดีอยู่สามีทำอะไรก็ "ไม่เป็นไรเรารับได้(คิดเอาเองว่ารับได้)ขณะที่จิตมันไม่ชอบแต่ดันหลอกตัวเอง เมื่อแต่งไปถ้าอารมณ์รักลดลง โดยไม่มีปิติ กับ สุขมาเพิ่ม หากไม่มีลูกโอกาสเลิกจะมาถึงโดยพลัน เพราะไม่รู้ตามจริงนั่นแหละฮับ "เหตุ" ตรงๆเลย เพราะหลอกตัวเองว่า รับได้ หลายๆครั้ง มนุษย์สอนให้หลอกตัวเองซึ่งไม่ถูกต้อง ศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งความจริงหากไม่เห็นตามจริง ผู้นั้น ไม่ใช่นักปฏิบัติฮับ

 

บางอย่างก็ต้องละไว้ตามฐานที่เข้าใจ เพราะถ้ารู้แล้วแต่ใจรับไม่ได้ มันจะเสียการ

 

ที่บอกว่ายังไงก็ทุกข์เพราะไม่ว่ายังไงตัวเราก็ไม่พ้นมันไปได้ ด้วยเจตนานั้น สิ่งที่เห็นจริงจึงเป็นทุกข์มากกว่าอย่างอื่น ที่กลบเกลื่อนเพราะว่าถ้ามีแต่ทุกข์จะมีคำถามว่าค้นหาเพื่ออะไร เมื่อคนเราไม่เห็นทุกข์ก็จะไม่เห็นสุข ถ้าคนเราเห็นจรืงในทั้งทุกข์และสุข ทุกสิ่งก็หมดความหมายแต่นี่ก็แค่คำพูดเท่านั้น เอาเป็นว่าวิธีคิดผมอาจแตกต่างกันกับหลายๆท่านคับ อย่ากังวล

 

ถ้าทุกอย่างเราไม่ได้กำหนดจะลงเอยแบบนั้น แต่ถ้าทุกอย่างเราเองเป็นผู้กำหนดตั้งแต่ลืมตามาดูอะไรก็ไม่รู้นี่ ทุกสิ่งจะแตกต่างไปจากที่คิดโดยสิ้นเชิง และบางสิ่งมันเป็นจริงและคิดตามได้ยาก จึงต้องตัดออกไปเพราะมันไม่ใช่ฐานะ

 

เวลาสร้างบารมีทุกครั้งเราจะเห็นสถานการณ์ ถ้าไม่ใช่กาลที่ควรก็ไม่ต้องทำ แต่ถ้าไม่รู้กาลก็ทำเพราะคิดว่าคือการสั่งสม อันนี้ยากจริงยอมรับว่า ใครจะอยู่ที่ไหนของการสั่งสม ที่สำคัญเลย เราจะไม่เอาคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาร่วมทางด้วย ถ้าเขาไม่มีบุพกรรมกับเรา เช่น ต้องมีเมีย มีลูก หรือมีศิษย์ คนอื่นที่ไม่มียุพกรรมร่วมกันจึงไม่ควรที่จะไปยุ่งกับเขา แต่ละครั้งที่มาสร้างกุศลตามฐานะ บาปและกรรมบางอย่างก็ละไม่ได้ เพราะยังไม่ถึงที่สุดแห่งทุกข์ อันนี้พอเข้าใจนะคับ

 

ที่พูดนี่ก็ไม่ได้มีจิตคิดก้าวล่วงพี่ธรรมชาตินะคับ

 

ไม่ใช่ฮับ ทุกอย่างเรากำหนดยกเว้นวิบากที่เราไม่ได้กำหนดฮับ อย่างกำหนดจะเดินเราก็กำหนดแต่ไม่มีสติพอจะรู้ว่าเราเองกำหนด หรือหากจะทำอกุศลก็เรานี่ล่ะที่กำหนดแต่ด้วยอิทธิพลของอารมณ์ตะหากที่ทำให้เราเลือกจะกำหนดอย่างนั้น พระพุทธองค์จึงให้ทำกรรมดีงดเว้นกรรมชั่ว เพราะเราไม่เท่าทันทอารมณ์(ยกเว้นเลือกจะติดข้องในอารมณ์นั้นเองก็ไม่ว่ากัน) เพราะถ้าไม่ได้ "กำหนดเอง" แล้วทำไมถึงต้องใช้กรรม(การกระทำ)แปลกไหมฮับ

 

ขออนุโมทนาในธรรมของทุกท่านด้วยความเคารพครับ

ข้าพเจ้าไม่มีความรู้อะไรจะร่วมเสวนาในเรื่องของกระทู้นี้ได้หรอกครับ แต่ข้าพเจ้าสะกิดใจในข้อความของคุณ Sataniel คุณเองก็น่าจะไม่ธรรมดานะครับ คุณมองเห็นได้ว่าเราเป็นผู้กำหนดกรรมด้วยตัวเอง

จะสังเกตได้ว่า ก่อนที่เราจะกระทำอันใดลงไปนั้น เช่นการตัดสินใจที่จะกระทำเนื่องมาจากความโกรธ. ในระหว่างนั้น จิตเราไม่ได้อยู่ที่ความคิดที่จะทำอย่างนั้นเพียงอย่างเดียว หรือไม่ได้อยู่กับอารมณ์นั้นเพียงอย่างเดียว มันจะมีหลายความคิดเกิดขึ้น ทั้งดีและไม่ดีหรือกลางๆ และอารมณ์ก็ไม่ได้มีอารมณ์เดียว มันเกิดดับ แปรเปลี่ยนไปตลอดเวลา ว่างเปล่าก็มี แต่เราก็เลือกที่จะกระทำตามอำนาจแห่งความโกรธลงไป เพราะ.........

อำนาจแห่งกรรมนั้นจะเกิดผล หรือเป็นผลของกรรมหรือเป็นวิบากกรรมได้นั้น จะต้องครบองค์ประกอบของกรรมนั้นๆ ไม่ว่าจะกรรมชั่วหรือกรรมดี เหมือนผัดกระเพราหมูสับ ถ้าไม่มีกระเพราก็ไม่ใช่ ถ้าไม่มีหมูสับก็ไม่ใช่ อย่างนั้น มันเป็นไปตามสภาวะธรรมชาติของมัน

คงพอเท่านี้ดีกว่านะครับ ความรู้ข้าพเจ้ายังน้อยหากผิดพลาดต้องขอโทษด้วยครับ

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปทุกท่านครับ

 

ไม่หรอกครับผมรู้เท่าที่รู้ได้ เพราะได้อานิสงค์จากอาจารย์ที่สอนผมครับ ต้องขอบคุณตัวเองที่ทำกรรมมาดี นั่นแลฮับท่านสุภพ

 

กล่าวได้ดี ขอสนับสนุนอีกหนึ่งเสียงครับ
เพราะขี้เกียจเขียนเอง ค่อยเสริมผู้อื่นดีกว่ากันเยอะ
สบายกว่ากันเยอะเลย อยู่เฉยๆดีกว่า

 

บารมีที่สั่งสมคนหลายคนคิดว่ามีมากแล้วจะไม่ทุกข์ ถ้ามันเป

ผมว่ายังมีอีกมากที่เรายังไม่รู้คับ ถ้าเราอยากรู้ก็ปิดลงไม่ได้ แต่ถ้าเราไม่อยากรู้หรือไม่จำเป็นต้องรู้ก็เท่ากับว่าเราเสียเวลาที่ต้องมาที่นี่ ขึ้นอยู่กับว่าเรามาเพื่อเรียนรู้หรือเรามาเพราะรู้แล้ว แต่ข้อหลังนี่/ม่เคยมีและเป็นไปไม่ได้เลยคับ

 

ถ้าเราเจตนาจะติดข้องละ อันนี้ใครจะพิสูจน์ให้ บอกแล้วว่ามันยากและเกินฐานะ แต่ถ้าจะต่อว่ากันมันก็แค่เรื่องธรรมดาคับ มันเป็นอะไรที่ไม่ใช่ของทั่วไป แต่ไม่ใช่ว่าจะดีกว่าใคร เพราะตั้งใจไว้แบบใดต้องได้แบบนั้น ไม่ใช่แบบโลกๆ ที่เขาทำกัน เอาให้ตนเองดีแล้วเอาสิ่งดีที่ตนมีใช้กับคนอื่นก็พอ สิ่งไม่ดีละไว้ไม่นำมาใช้

 

วิบาก เป็นผลไม่ใช่สิ่งที่กำหนด แต่วิบากมีและเป็นไปตามสถานะที่สร้าง คนที่มองว่าเป็นวิบากอาจเพราะเขาไม่ยอมรับความจริงว่า ไม่ว่าจะทำอะไรต้องพบอุปสรรคและปัญหาไม่ต้องอุปมาถึงพระมหาชนก โดยปกติต้องพบแน่ๆ แต่ใครจะยอมรับความจริงได้มากเท่าไหร่ก็สุดแต่ละบุคคล

 

ที่ไม่เห็นด้วยเรื่องชีวิตเพราะว่าความสมบูรณ์มันไม่ใช่ตัดออกแต่มันรู้ว่านี่คือองค์ประกอบของชีวิต คนที่ไม่มีใครเพราะเขาไม่ได้สร้างกรรมร่วมกันมา หรือคนที่สิ้นสุดกรรมนั้นแล้ว หมายถึงชดเชยและตอบแทนให้แล้วตามกรรมตามวาระที่เหมาะสม เห็นจริงหรือไม่ในแง่นั้นจึงใช้ไม่ได้ในแง่ทุกข์ เพราะบางคนมีเมียก็ไม่รู้ว่ามีไปทำไม บางคนแย่กว่าคือไม่มีเมีย แต่คนที่เหนือกว่าเพราะรู้ว่าเมียไม่ได้ให้และเป็นที่สุดของชีวิต แต่ผมคือต้องมีเพราะชีวิตที่ต้องมีและเติมสิ่งที่ขาดหายกรรมก็เป็นของที่มีร่วมกันมาทั้งในอดีตปัจจุบันและอนาคต อันนี้ไม่รู้ว่าจริงไหมแต่เห็นแบบนั้น

 

ขออนุโมทนาครับ

 

+++ คำว่า "ศิษย์" นั้น จากการให้นิยามความหมายจาก https://th.wiktionary.org/wiki/ศิษย์

+++ ในข้อที่ 3 (ซึ่งไม่ใช่ศิษย์โดยตรง) ต้องมีอาการดั่ง ข้อความตามนี้
+++ คือผู้ที่ "ผู้ที่ศึกษาหาความรู้จากตำราของผู้ใดผู้หนึ่ง แล้วนับถือผู้นั้นเป็นเสมือนครูบาอาจารย์ของตน"

+++ แต่ คณะของ "มหาโจร" รายนั้น "ไม่มีอาการ นับถือ แต่ประการใดทั้งสิ้น" มันหวังตั้งตัวเป็น อาจารย์ เสียเอง

+++ ดังนั้น คำว่า "ศิษย์" ย่อมไปปรากฏตามความเป็นจริง "ในจิตของมัน"

+++ คุณ kenny2 คงทราบอยู่แล้วว่า "สภาวะที่ผม ถ่ายทอด" ออกมาในเวปนี้
+++ คือ สภาวะที่พ้นจากความ "เกิด แก่ เจ็บ ตาย และ ไร้ทุกข์"
+++ การถ่ายทอดของผม ถ่ายทอด ด้วยวิธี "เดินจิต"

+++ การ "เดินจิต" ที่ผมเอามาถ่ายทอดนี้ เกิดจาก "ประสพการณ์จริง ที่ผม ผ่านมาด้วยตนเอง"
+++ ดังนั้น "การใช้ภาษา รวมถึง วิธีการขั้นตอนการ ปฏิบัติทางจิต (เดินจิต)" จึงเป็น แบบฉบับส่วนบุคคล
+++ หากมีผู้ใดมา "ปลอมปน ลอกเลียนแบบ" จึง "ไม่ยาก" ที่จะจำแนกออกมาได้อย่างง่าย ๆ

+++ ส่วนผู้ที่ "ทำการปลอมปน ลอกเลียนแบบ" แล้ว นำมาแสดงธรรม โดยที่ "ไม่มีสภาวะธรรมนั้น ปรากฏในตน"
+++ ตรงนี้ "พระพุทธองค์" ทรงกล่าวไว้ว่า เป็นการ "อวดอุตริมนุษย์ธรรม อันไม่มีในตน" ตรงนี้แหละ คือ "ปาราชิก"

+++ ส่วนการที่ จะรู้ได้ว่า "ผู้นั้น มีสภาวะธรรมในตน จริงหรือไม่" สามารถทำได้โดยการ "เดินจิต" ตามที่ผู้นั้นกล่าวไว้
+++ เมื่อผลลัพธ์ ที่ปรากฏมานั้น "ออกมากันคนละทาง หรือ ไม่เกิดตามความเป็นจริง" ย่อมถือได้ว่า
+++ สภาวะธรรมนั้น "ไม่มี/ไม่บังเกิด ในบุคคลผู้นั้น"
+++ หากบุคคลผู้นั้น "นำมาแสดง โดยไม่มีสภาวะธรรมนั้น ในตน"
+++ บุคคลผู้นั้น "เป็น ปาราชิก" โดยอัตโนมัติ

+++ ผมของย้ำอีกทีนะว่า "พวก ปาราชิก" ผมไม่รับเป็น "ศิษย์"
+++ คุณ kenny2 พอเข้าใจคำว่า "โลกสวย" มากขึ้นกว่าเดิมหรือไม่
+++ ขืนมองโลกในแง่ที่ "ไม่ถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริง" มันจะเป็น "โลกซวย" เอานะ

+++ สถานะ "ปาราชิก" ในขณะที่ "อยู่ในเครื่องแบบ สงฆ์"
+++ รวมทั้ง "ปาราชิก" ในขณะที่ "เป็นโดย ไม่ต้องอยู่ในเครื่องแบบ สงฆ์ (ตุ๊ด)"

+++ สรุปก็คือ "สถานะ ปาราชิก" เนียะนะ อย่าเอามาโยนให้เป็น "ศิษย์" ใครต่อใครล่ะ
+++ คุณ kenny2 จะเอา "ศิษย์" ประเภท "ปาราชิก" ก็เอาไป ผมไม่ว่า "ขอให้โชคดี ก็แล้วกัน"

+++ ปาราชิก นี้ อยู่ในสาย "ห้าม มรรค ผล นิพพาน" ขาดจากการเป็น "พระ/นักบวช" โดยอัตโนมัติ
+++ คุณ kenny2 "ยังพยายาม มองสาย ปาราชิก ว่าเป็นสาย ธรรม" อยู่อีกเหรอ
+++ หากยังมองอย่างนี้อยู่ร่ำไป "โลกสวย ย่อม = โลกซวย" อย่างแน่นอน เพราะ "สัจจธรรม" ไม่เหลือเลย
+++ พยายาม "อย่าเอา สิ่งที่เชื่อว่าเป็นความดี ตามที่โลกนิยม" แล้วเอามา "กลบเกลื่อน สัจจธรรม ในพุทธศาสนา"

+++ ผมจะ "พยากรณ์" ไปตาม "กฏแห่งกรรม" ให้คุณ kenny2 ไว้ข้อหนึ่ง ในตอนนี้เลยก็ได้
+++ ต่อไปเบื้องหน้า ในอนาคต คุณ kenny2 จะได้ "ศิษย์" ที่เป็น "ตุ๊ด หรือไม่ก็ ปาราชิก" มาก่อนหน้านั้นแล้ว
+++ และ "ย่อมได้มา ด้วยความเชื่อว่า เป็นความดี เป็นมงคล" จนกว่า "สัจจธรรม" จะแสดงผลของมันออกมา
+++ หลังจากนั้น คุณ kenny2 จะ "ลืมตาตื่น ขึ้นมาได้" และย่อมสามารถ "แยกความเชื่อ ออกจาก ความจริง" ได้
+++ แล้วหลังจากนั้น จึงค่อย "พัฒนาจิตตน" จนหลุดพ้น จากความเชื่อทั้งปวงได้ แล้วมุ่งตรงต่อ "สัจจธรรม" อย่างเดียว
+++ เหตุการณ์ที่กล่าวมานี้ "จะบังเกิดในยามที่ คุณ kenny2 ลืมเลือน เรื่องราวที่พูดกันใน โพสท์นี้ไปนานแล้ว"
+++ ขอให้ "ผ่านพ้น" ปรากฏการณ์นั้น ไปด้วย "ความเร็วสูง" นะครับ

 

กระทู้เด้งแล้วคิดถึงลุงแม้ว
สงสัยไปเข้ากำกระถางปิดวาจาอยู่

ไม้ขีดก้านเดียว ก็เป็นไฟลามทุ่งได้
สังขารแม้น้อยนิด ก็เป็นภัย...