ศีลเป็นคุณธรรมของมนุษย์ (หลวงปู่พุธ ฐานิโย)

(ช่วงที่๘)​

เราสังเกตุดูว่า
ในเมื่อจิตสงบแล้ว มันไม่มีความรู้ แล้วมันขึ้นวิปัสนาที่ตอนไหน​

เอากันอย่างนี้ก็แล้วกัน
ในเมื่อท่านทำจิตให้สงบนิ่งเป็นสมาธิขั้นละเอียดแล้ว
ในขณะนั้นความรู้สึกที่จะยกจิตไปไหนเนี๊ยะมันไม่มีแล้วล่ะ ​

อย่าไปหาว่า
แต่เราต้องรอเวลาที่จิตถอนจากสมาธิขั้นนี้มาแล้ว
พอรู้สึกว่ามีกายปรากฎเท่านั้น อย่ารีบดีใจ กระโดดโลดเต้นออกจาก
ที่นั่งสมาธิทันที
พระอาจารย์สิงห์ ท่านสอนให้ พิจารณาทบทวนความเป็นไปของจิต
ในระหว่างที่ทำสมาธิภาวนาก่อน เพื่อเป็นการกระตุ้นเตือนจิตให้เกิดมีควาคิด
หรือบางทีพอจิตถอนออกมาแล้ว รู้สึกมีกายปั๊ปเท่านั้น ความคิดบังเกิดขึ้นทันที
ในเมื่อจิตมีความคิดบังเกิดขึ้น เราปล่อยให้คิดไป แต่ให้มีสติตามรู้ไปรู้ไปรู้ไป ​

นี่เป็นลักษณะของจิตเดินก้าวขึ้นสู่ภูมิแห่งวิปัสนา ​

แต่ในคัมภีร์ ท่านกล่าวว่า การเจริญ วิปัสนานี่
ต้องกำหนดพิจารณา ขันธ์ ๕ อายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘
พิจารณาปัจจยาการ
อวิชาปัจจยาสังขารา อันนั้นเป็นภาคปฏิบัติ
แม้ว่าเราจะตั้งใจกำหนดจิตพิจารณา
รูปังอนิจจัง เวทนาอนิจจา รูป เวทนา สัญญา สังขาร
วิญญาณไม่เที่ยง ​

เรานึกเอา นึกเอา นึกเอา ด้วยความคิดธรรมดาๆ นี่แหล่ะ แต่เมื่อจิตสงบลง
เป็นสมาธิแล้วนี่ มันทิ้งคำว่า อนิจจังทุกขังอนัตตาไปแล้ว
จ้างอีกมันก็ไม่มีคำว่า รูปังอนิจจัง เวนาอนิจจา รูปัง ทุกขัง มันก็ไม่มี พอสงบปั๊ปลงไปเป็นสมาธิ
มันจะบรรดาล ให้เกิด ความรู้ ความคิดขึ้นมาเอง โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ ​

ที่นี่เมื่อจิต ของเราเกิดความรู้ ความคิดขึ้นมาเองเนี๊ยะ พึงรู้เถิดว่า
ความคิดเป็นวิตก สติรู้พร้อมเป็น วิจาร
ถ้าเราไม่เข้าใจผิด
ปล่อยให้มันคิดไป ตามอำเภอใจของมัน แล้วเราจะรู้สึกว่า
มีปีติ มีความสุข มีกายเบาจิตเบา
แล้วจิตก็ได้สมาธิขั้นต้น
ซึ่งเรียกว่า
ปฐมฌาน มี วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกคัคตา​

นี่ ลองลอง ลอง ลอง ดู
อย่าไปยึดมั่นแต่เพียงแค่ว่า ภาวนา พุทโธ พุทโธ แล้ว
พอจิตทิ้งพุทโธแล้ว ดึงมาหาพุทโธอีก
มันจะเป็นการเริ่มต้นอยู่ตลอดเวลา​

ต้องพิจารณาดูให้ดี ว่า ​

พุทโธ ที่เราคิดอยู่ก็คือความคิด
ความคิดที่จิตคิดขึ้นมาเองก็คือความคิด ​

เพราะฉะนั้น ในช่วงใด ที่จิต คิดไม่เป็น
เราเอาพุทโธ พุทโธ มากระตุ้น ให้มันเกิดพลังแห่งความคิด ​

ทีนี่เมื่อมันสงบลงไปนิดหน่อย
มันทิ้งพุทโธ มันไปหาความคิดใหม่ของมันมา
ก็ปล่อยให้มันคิดไป แต่ให่มี สติสัมปชัญญะ ตามรู้ไปเรื่อยๆ ​

ต่อไปแล้ว อะไรมันเกิดขึ้น ให้กำหนดรู้ สิ่งนั้น ​

เพียงแต่เรากำหนดรู้จิตของเราอยู่เฉยๆ ​

อะไรมันเกิดขึ้นกับจิตเราจะรู้เองโดยอัตโนมัติ
ในเมื่อรู้แล้วก็ให้ มีสติกำกับ อย่าไปเผลอ สติ
สติตัวเดียวเท่านั้นเป็นเรื่องสำคัญ ​

หลวงปู่แหวน ท่านเคยให้คติเตือนใจว่า
อย่าไปดูอื่น ให้จี้ ลงที่จิต ของตนเอง
บาปมันเกิดที่จิต
บุญมันเกิดที่จิต
ดีมันเกิดที่จิต
ชั่วมันเกิดที่จิต
เพราะฉะนั้นให้ดูจิตเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
แล้วเราสามารถ ที่จะรู้หมดทุกสิ่ง ทุกอย่าง ​

และอีกอย่างหนึ่ง
มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา ​

เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ​

ให้พิจารณา สิ่งนั้น​

แล้วก็ไปเข้าใจว่า ​

เราตั้งใจพิจารณา ตั้งใจคิด ​

แต่ความจริงน่ะ ​

ไม่ใช่อย่างนั้น คำว่า พิจารณา นี่ ก็หมายถึงว่า
กำหนดรู้สิ่ง ที่มันเกิดขึ้นดับไปเอง โดยอัตโนมัติ ​

ที่นี่ ถ้าสิ่งที่มันเกิดขึ้น
เราข้องใจสงสัย
เราไปตั้งใจพิจารณาเท่านั้น
จิตมันจะถอนจากสมาธิเด๊ะ ​

แต่ถ้าอะไรมันเกิดขึ้น
เรามี สติกำหนดดู ให้มันรู้อยู่ในที
จิตมันจะไม่ถอนจากสมาธิ
แล้วมันจะย้อนกลับ สงบละเอียดเข้าไป
สู่สมาธิตามขั้นตอนอีกครั้งหนึ่ง ​

เพราะฉะนั้น เวลาท่านนั่งสมาธิ จิตสงบดีแล้ว
เมื่อจิต ถอน จากสมาธิมา พอรู้สึกว่ามีกาย
อย่ารีบ ออกจากที่นั่งสมาธิ
ให้กำหนดรู้จิต ของตนเองอยู่ซักพักหนึ่ง ก่อน
ถ้าหากว่าจิต ไม่เกิดความรู้ ความคิด ขึ้นมาเอง
ก็ให้พิจารณา ทบทวนอ่า.. ที่เราเริ่มปฏิบัติมา
ตั้งแต่เบื้องต้น เราได้ไหว้พระสวดมนต์
เราได้อธิฐานจิต เราได้แผ่เมตตา เราได้กำหนดอารมณ์จิต
จิตของเรา สงบหรือไม่ สงบ
รู้หรือไม่รู้
สว่างหรือไม่ สว่าง ​

กำหนดพิจารณา ทบทวนดูซัก สอง สามที
ก่อนออกจากที่นั่งสมาธิ
อันนี้เป็นแนวทางของท่าน พระอาจารย์ สิงห์
ที่ท่านเขียนไว้
ในพระไตรสรณคมณ์ ย่อ ​

ดังนั้น สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระองค์ได้ตรัสรู้ ก็เพราะอาศัย
การเจริญสมาธิ
อาศัยหลักธรรมชาติ
คือท่าน มีสติ กำหนดดู ลมหายใจ
อันเป็นธรรมชาติ ของร่างกาย ​

มีสติกำหนดดูความคิด
อันเป็นธรรมชาติของจิต
แล้ว ในที่สุด
จิตก็ตามลมหายใจ
เข้าไปสงบ นิ่ง สว่าง อยู่ในท่ามกลาง ของร่างกาย
เป็นเหตุให้รู้ความจริง ของร่างกาย
จิตดำเนินเข้าไปสู่ฌาน สมาบัติตามขั้นตอน
แล้ว วกเข้าสู่ นิโรธสมาบัติ​

เรียกว่า​

เข้าสัญญาเวทยิตนิโรธสมาบัติ
ไปสร้างพลังจิตเพื่อการ ตรัสรู้ อยู่ที่ตรงนี้
แล้วจิต เปล่งบาน สว่าง ไสว ออกมาได้
ตรัสรู้ เป็น โลกะวิทู
เป็นโคตระภูญาณ
ได้พิจารณา ทบทวน ตลอดยามทั้ง สาม
จิตยอมรับสภาพความเป็นจริง
แล้วก็หมดกิเลส
ได้เป็น พระอรหังสัมมาสัมพุทโธ ภควา
พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นพระอรหันต์
ดับเพลิงกิเลส เพลิงทุกข์สิ้นเชิง
ตรัสรู้ชอบได้ด้วยตนเอง
การตรัสรู้สมบูรณ์แบบในปัชฌิมยาม
ด้วยประการฉะนี้<O</O
<O</O
อิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเมวะ สะมิชฌะตุ
สัพเพ ปูเรนตุ สังกัปปา
จันโท ปัณณะระโส ยะถา
มะณิ โชติระโส ยะถา
<O</O
สัพพีติโย วิวัชชันตุ สัพพะโรโค วินัสสะตุ
มา เต ภะวัตวันตะราโย สุขี ทีฆายุโก ภะวะ
อะภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฑฒาปะจายิโน
จัตตาโร ธัมมา วัฑฒันติ
อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง​

จบบริบูรณ์สำหรับกัณฑ์นี้
เรื่อง ศีลเป็นคุณธรรมของมนุษย์​

ขอให้ผู้อ่าน
ผู้ฟัง
ผู้เจริญรอยตามคำสอน
โชคดี
ได้ดวงตาเห็นธรรม
ตามพระสงฆ์สาวก
ผู้
ปฏิบัติดี
ปฏิบัติตรง
ปฏิบัติถูก
ปฏิบัติชอบ
โดยทั่วหน้ากันทุกท่านเทอญฯ​

ยินดีในบุญเพื่อนสมาชิก มณีน้อย ผู้ถอดเทป​

<O</O​

 

กิ๊วๆ หลงไปปู๊นนนน!!! แล้ว อาปราบ ฮี่ฮี่
แซวอาม่าเฉยๆ เรื่องของวี่วีร์ ไง ชอบเล่นบทโหดแบบพิศาล
ตบคู่สนทนาหัวทิ่ม บ่อยๆ วาจามาพร้อมมีดบิน หุหุ
(ขออภัยวี่วีร์ มันติดเป็นสัญญาเมื่อสายัณห์ ไปแระ 555)

เห็นอาม่า พูดถึงพิศาล จำเลยรัก อาเค เตลิดเปิดเปิง ขวัญหนีดีฝ่อ บ่อยๆ อิอิ
เลยมามาแซวอาม่า ว่าเห็นคุณพิศาลเล่นบทเป็นตัวเอก แล้วขำๆ ได้ยัง

แบบว่า คุณเอก จริงๆ เป็นไงเราไม่รู้หรอก แต่เห็นแกปามีดทีไร เราค๊ำขำ
ถึงแม้คุณเอกแกจะไม่ได้ปามีด แต่เราคิดเองเออเองว่าเขาปามีด เราก็ขำแระ
ไม่รู้ว่าจะเผลอปามีด หรือจะตั้งใจปามีด เห็นเมื่อไร ก็ขำเมื่อนั้น 555
เรามาซุ่มขำอยู่นานแระ ฮี่ฮี่
ดีนะนี่ ที่เขาเลิกสนใจ ขวาน แระ เราเลยไม่ต้องเป็นเป้าปามีด
ตอนนี้ นอกจากจะแอบขำวี่วีร์แระ มีแอบขำอาหลงอีก
พูดแบบนี้แล้วเขาจะเก็บค่าตัวเราไหมเนี่ย ว่ามาแอบดูเขา แถมยังแอบขำอีก

ปล.ไม่รู้ว่าพูดเรื่องเดียวกันกะอาปราบอยู่รึป่าว ฮี่ฮี่ พูดจากใจ ง่ะ

 

อิอิ วีวี๊ ... สมน้ำหวานหน้า วีวี๊ วีร์
อิอิ ขออีกดอกนะ เพ่ เสียบจะจะให้เห็นไม่ต้องแอบ

 

อ่านจบแหละ อาม่า มาอ่านธรรมที่อาปราบเทพนำมาโพสทุกครั้งที่มี ได้ความกระจ่างเป็นขั้นๆไป ตรงไหนยังไม่ถึงวางไว้ก่อน เดี๋ยวถึงเมื่อไหร่กลับมาหาอ่านอีกที
แต่อาม่ามีเรื่องรบกวนถามอาปราบเทพหน่อยน่ะ รบกวน รบกวน
ตอนทำสมาธิพอจิตรวมแล้ว ร่างกายเป็นโพรงโปร่งทั้งกาย มีแต่ความสว่างของจิตและมีอะไรที่มันลอยเด่นอยู่ มันไม่เห็นน่ะที่มันลอยเด่นแต่มันรู้ เห็นแต่กายที่เหยียดยาวมันโปร่ง
อาม่าเลยดูมันไปเรื่อยๆ สักพักพิจารณาไปยังไม่มีอะไร อะไรก็ไม่มีไปไหนต่อดีหว่า
พอเสร็จอาม่าเลยเอาสมาธิให้มันแน่นเข้าไปอีกคราวนี้มันสบาย สว่างอยู่อย่างเดียวเลย พอมาถึงตรงนี้อาม่าเลยเฮ้ย.......ตรงนี้คือกุญแจถ้าไปต่อคือฌานที่ต่อไปเรื่อยๆแน่ แต่ถ้าถอยกับไปตรงที่ยังมีกายโปร่งๆ ตรงนั้นยังรับรู็้้้้้้้ สามารถเจริญวิปัสนา้ได้ แต่อาม่าก็เข้าๆออก ว่าถ้าเราออกตอนนี้จะเข้าไปได้อีกมั้ย ก็เข้าได้ทำได้อย่างนั้น5-6เที่ยว จนทีสุดท้ายอันนี้สำคัญว่าเป็นจริงหรือไม่ กายที่นอนเหยียดยาวมันยังโปร่งอยู่แต่อาม่าดันเห็นว่าทำไม่มีกายที่เล็กกว่าซ้อนอยู่อีกที อาม่าก็ดูไปแต่อาม่าไม่รู้ว่ามันคืออะไร อาปราบเทพพออธิบายเรื่องนี้ให้อาม่ารู้หน่อยได้มั้ย ว่ามันถูกหรือเปล่านี่
ขอบคุณอาปราบเทพค่ะ เดี๋ยวอีกนิดนึงอาหลบภัยสบายดีป่าวเหาะได้เมื่อไหร่ต้องมาหาอาม่าด้วยน่ะ (ล้อเล่น)

 

แหะ แหะๆ อย่าใจร้อน อย่าใจร้อน


ขอให้อ่าน ช่วงที่๘ เล่นๆ อีก ซัก ๑๐ รอบนะครับ

ครบ ๑๐ รอบ เดี๋ยว มาชวนสนทนาครับ

:boo::boo:

 

มั้ยช้าย....มั้ยช้าย รุ่นนี้ต้องพระเอกคือ อั๊ม อภิชาติ
ตอนพงษ์พัฒน์ไม่เคยดูมีด้วยเหรอ
อาปราบเทพ ย่ามาอำอาม่า

 

หุหุ ม่ายรู้เหมือนกัน ที่บ้านที่อยู่นี่ไม่มีทีวีดูอ่า เลยไม่ค่อยรู้เรื่องละคร


ว่าแต่ พี่ วีวี๊ วีร์ ผม หายน้ำหวานไปเลยวันนี้ สงสัยงานจะยุ่ง :'''(

( อาเค อั๊วรู้ ว่าลื้อแอบขำ )


เดี๋ยว ได้เวลาอาหารจงกรมแระ เดี๋ยวมาคุยด้วย ยามวิกาลครับ

 

จาบอกหั้ย.......... สองคนนี้ชอบมารู้กัน ชงกันเอง น่ะ
อาม่าน่ะ ไม่รู้หรอกว่าตอนที่คุณพิศาลมองความคิดเห็นสาธารณะ เค้าเห็นว่างั้ย
แต่เค้าชอบพูดซับซ้อน อ่้านแล้วไม่เข้าใจ ฟังแล้ว งง ม่ะ ถ้าคุณพิศาลเค้าเขียนมาก อาม่าก็จะบอกกับตัวเองตอนอ่านว่าเนี่ยของชอบเค้าหล่ะ
ไม่นานมานี่อาม่ายังโดนปามีดใส่หน้าตาแหกหมด เข้าโรงบาลหมอบอกติดเชื้อในกระแสเลือด สงสัยมีดคุณพิศาลมีเชื้อโรค เรามันกระดูกออ่น เน้อ ฮิบโปมันดุ

 

มาสวัสดีเจ๊แดง..ด้วยครับ..ตอนนี้หน้าเทศกาลต้องรีบไปทำบุญกับหลวงตาครับ อีกอย่างถามไปมากแล้วเลยแอบมาอ่านของพี่ปราบเขาดีกว่า ไม่ต้องคิดครับ สบายดี ..ของพี่ปราบเขาดีจริงๆเลยต้องให้กระทิงแดงตลอดครับ..!

ขอเจ๊แดงเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นนะครับ..เจ๊ขวัญด้วย ปีใหม่แล้ว ห้ามด่ากลับ..บาปครับ..!(คนนี้แหย่ไม่ได้เดี๋ยวโดน):'''(

 

อ่าว...พี่การ์ตูนไม่สบายเพิ่งหายมาหรอ
ติดเชื้อในกระแสเลือดนี่เวทนากินน่าดู
เคยไปเยี่ยมอาเตี๋ยวอาการติดเชื้อเข้ากระแสเลือดนี่แหละ
เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็นไข้ขึ้นตลอด
อย่างพี่การ์ตูนหายจากโรคภัยรบกวนทางกายแล้วก็ยินดีด้วยนะคะ

เรื่องคุณพิศาลนี่เรื่องมันยาว อะ พี่
เสวนาธรรมกันมาตั้งกะปี 2007 ปู๊น สมัยเข้ามาศึกษาธรรมที่เว็บนี้
ก็เจอเค้าแล้วแหละ ถือว่าเป็นกัลยาณมิตรกันมายาวนาน
ก็มีโต้เถียงมั่ง เสวนาธรรมมั่ง ลอบทดสอบปั่นจิ้งหรีดเล่นมั่ง555
ชมกันมั่ง ชงชากันมั่ง เตะตัดขากันมั่ง แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรในกอไผ่หรอกค่ะ
คือเราไม่มี เราปล่อยวางไปแล้ว แต่ถ้าเขามีมันก็เรื่องของเขาแล้ว เราไม่เกี่ยว
555 แต่คิดว่าเขาก็ปล่อยวางกันหมดนะ นอกจากมีตามแหย่ เพราะยังสนใจ
ในธรรมของกันและกันอยู่ ก็ตามดู ตามสังเกต เพื่อการเรียนรู้ของตัวเอง

แต่คนอื่นก็ไม่รู้นะ คุณพิศาล เขาจะอะไรยังไง ก็ไม่ได้รู้ใจเขาหรอก
บางทีเขาอาจจะหวังดีกับคนอื่นมากไปหน่อย ตั้งใจรักษาปริยัติมากไปหน่อย
จนกระทั่งมีคนไม่ชอบขี้หน้าเยอะ เพราะวาจามาพร้อมมีดบินนี่แหละ หุหุ
ไม่รู้เผยแพร่พระธรรมยังไง กลายเป็นพุทธไม่เข้าใจพุทธ ด้วยกันซะงั้น
แต่มีข้อดีคือ ไม่มีพุทธพาณิชย์มาเกี่ยวข้อง ไม่มีเรื่องลาภสักการะ ไม่มีเรื่อง
อภินิหาร มีแต่เน้นเรื่อง ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เลย คุยกันมาได้นาน ยังไม่เคย
ระแคะระคายเรื่องที่ทำให้เสื่อมเสียนะ ก็นับว่าเป็นกัลยณมิตรที่ดีคนหนึ่ง
ก็ไม่ได้เห็นด้วยกับคุณพิศาลไปทุกเรื่อง เรื่องไหนเราเข้าใจที่เขาพูดได้
ก็เอาไปใช้ เรื่องไหนฟังแล้วไม่รู้เรื่อง ก็ อ๋อ...ธรรมชาติเขาเป็นอย่างนั้น

พี่การ์ตูน อาจจะมองว่า อาเค เกรงใจคุณพิศาลเค้า ก็อาจจะจริง
เพราะ ที่อาเค เป็นแบบนี้ในปัจจุบัน ส่วนหนึ่งก็เพราะเข้าใจเรื่องทางธรรม
จากคุณพิศาลเค้าด้วย นับเป็นอาจารย์ทางธรรมคนหนึ่ง ที่คอยออกข้อสอบ
โหดๆให้เราได้พิจารณา ปั่นจิ้งหรีดของเราจนเรารู้จักจิ้งหรีดของตัวเราเอง

ส่วนท่านขันธ์ อาหลง สันโดษ อาปราบ อาหลบ ก็เหมือนกัน
เป็นกัลยาณมิตรกันมายาวนาน ก็มีทะเลาะมั่ง ชงชากันมั่ง ชื่นชมกันมั่ง
ก็สนทนากันมานานจนรู้ว่าคุยเล่นกันได้ ไม่มีใครถือสากันจริงจังหรอก
ทุกคนก็ตั้งใจปฏิบัติธรรมกันทั้งนั้น ผิดเป็นครู ถูกก็เป็นครู
ที่นี่เป็นสนามซ้อมอารมณ์ของหมู่เฮา แต่คนอื่นที่เขาไม่เข้าใจ อาจจะรับไม่ได้
กับความบร้าระห่ำของหมู่เฮา ก็เลยเพลาๆไปแระ ไปทำกิจกรรมอย่างอื่นแทน
ก็ได้ปฏิบัติธรรมในแบบของใครของมัน ชอบแบบไหนก็บรรเลงกันไปทางนั้น

ก็มีกันแค่นี้แหละพี่การ์ตูน เพราะอาเคไม่ได้ไปเล่นที่อื่น ก็รู้จักแค่นี้
และค่อนข้างเป็นตัวของตัวเอง อัตตามากมายมหาศาล อิอิ เชื่อแต่ตัวเอง
ไม่ค่อยเชื่อคนอื่นแล้ว ก็เลยไม่ค่อยจะแลกเปลี่ยนกับคนอื่น หุหุ
ยกเว้นพวกที่รู้ใจกันเท่านั้น อาจจะเป็นช่วงกำลังเรียนรู้อัตตาของตัวเองอยู่มั้ง
เลยไม่ค่อยสนใจจะคุยกับคนอื่นซักเท่าไร ชอบอ่านเงียบๆ แล้วดูใจตัวเองไป

 

หวัดดีปีใหม่ด้วย กะด้าย
คิดได้งั้นก็ดีแล้ว เราเลิกหวังดีกับคนอื่นแระ (เลิกด่า แต่ไม่เลิกเหน็บ )
ใครจะดีจะชั่ว เราก็อุเบรคขาหมดแหละ
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ก็เป็นไปตามกรรมที่ทำแหละ
นะ (ไม่ได้ด่านะเนี่ย พูดเฉยๆ 555)

 

วันนี้ดูเป็ทางการมากเลย เรียกชื่ออาม่าเต็มยศเลย เดี๋ยวเค้าก็รู้กันพอดีว่ายังไม่แก่
อาม่าน่ะไม่ค่อยเก่งอะไรแบบที่ฝึกปะลองกันอยู่ เพราะอาม่าฝึกแบบสมถะนำก่อนเหมือนที่คุณพิศาลเค้าเคยบอกอาkwanนั่นแหละ เพราะอาม่าศึกษาปฏิบัติตามคำสอนสายพระป่า หลวงปู่เหรียญ ถือเป็นพ่ออาจารย์ใหญ่ของอาม่าในการปฏิบัติธรรม
แต่อะไรที่อาkwan กล่าวมาในเบื้องต้นอาม่าก็ขอบคุณที่ชี้ให้เห็น เชื่อมั้ยอาม่าเคยเก็บเรื่องอาพิศาลไปหลอนตอนนั่งสมาธิ หลอนว่าตานี้เป็นคนจริตอย่างไง (หัวเราะ) แล้วยังบอกตัวเองว่ามาคิดทำไม จริงจังเกินไปน่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้ว เฉยๆ
ส่วนเรื่องที่อาkwanเกรงใจคุณพิศาลน่ะ อาม่าก็คิดจริง แต่...อาม่าเชื่อเหตุผลของอาkwanว่าเค้าต้องดีพอ ไม่ยังงั้น คงไม่พูดคุยกันยาวนานแบบนี้ แต่อาพิศาลก็ชอบกุดหัว แยกตัวออกคนละทาง อาม่ายังไม่ถนัดแบบนั้น ก็เอาเท่าที่เค้าจะเสวนาด้วยก็พอ เนอะ
เรื่องอาการป่วย ตอนเป็นร่างกายได้รับผลกระทบมาก แค่6ชัวโมงทรุดฮวบ ไข้สูง เม็ดเลือดขาวเพิ่มจำนวนต่อต้านเชื้อ อาม่านึกว่าแย่แล้ว แต่จิตใจอาม่าตอนนั้นมีสติเต็มร้อยเห็นประโยชน์ในการเจริญภาวนาเลย เห็นคุณของการระลึกถึงความตายทุกวัน แต่ตอนนี้หายเกือบ100แหละ บ่ เป็นยังแหละ ส่วนเรื่องอื่นอาม่าจะค่อยๆเรียนรู้ไปถึงเวลามีปัญญาก็คงเข้าใจในส่วนที่ยังไม่เห็น อยู่เป็นเพื่อน ให้กำลังใจอาม่าก่อนน่ะ

 

อาปราบเบี๊ยวอาม่าแล้ว มัวแต่ไปปราบเทพอยู่ลืมนางฟ้าตกกะไดอย่างอาม่าแล้ว
จากตอนบ่ายแก่ๆๆๆๆๆ จนถึงตอนนี้อ่านไป100รอบพอดี ไม่ใช่10รอบ น่ะ

 

​

ธรรมดา มันเป็นเรื่องธรรมดา​

 

แหะๆ นอนเล่นเพลินไปหน่อย ดีนะครับ อ่านได้ตั้งหลายรอบ


ว่าแต่ ชวนอ่าน 10 รอบ อาม่าอ่านเกินนี่ เบี้ยวเหมือนกันนะนี่
ต้องลบออกครับ


เอ... ชวน 10 รอบ แต่อ่านไป 100 รอบ ต้องลบออก อีก 90 รอบครับ

:boo::boo:


อุย ลืม อินเทรน

 

มาเล่นถามตอบ กันจักหน่อย
ตอบถามที่ถามเป็น ข้อๆไปก่อนนะครับ



จิตรวมแล้ว ร่างกายเป็นโพรงโปร่งทั้งกาย มีแต่ความสว่างของจิตและมีอะไรที่มันลอยเด่นอยู่ มันไม่เห็นน่ะที่มันลอยเด่นแต่มันรู้ เห็นแต่กายที่เหยียดยาวมันโปร่ง
อาม่าเลยดูมันไปเรื่อยๆ สักพักพิจารณาไป.... จากประโยคนี้ ที่อาม่าว่า จิตรวม แต่อาม่า สามารถพิจารณาได้ แสดงว่า จิตรวมที่อาม่าเข้าใจ มันยังมีความคิด ความตรองอยู่ ใช่หรือเปล่า

ขอ ให้อธิบายใน ความเข้าใจความหมายของคำว่า พิจารณา ในความหมายของอาม่าหน่อย .....เอาแค่นี้ก่อนครับ เดี๋ยวจะถามอีก


ถามมาตอบไป ตอบมาถามไป สะบายๆนะไม่ต้องรีบ

 

ขอตอบเรื่องยังใช้ความคิดความตรองว่า
มันไม่ใช่อาการความคิดความตรองน่ะ!
อาม่าใช้คำว่ารู้ เพราะตอนนั้นที่อาม่ารู้จิตมันสงบปล่อยวางซึ่งความคิดแล้ว ก็ตัวที่มันเด่นออกมาเป็นตัวรู้นั่นแหละ มันเป็นเอกเทศค่ะ เปรียบยังไงดีเนอาะ ใช้คำเปรียบเปรยว่าเป็นรัฐที่ไม่ขึ้นตรงกับใครน่ะ

 

<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr><td class="thead">ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 6 คน ( เป็นสมาชิก 6 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> dangcarry, ขันธ์, natthanat_y, หลงเข้ามา, อโศ
อาปราบเทพ หายไปไหน
ตอนนี้มีผู้ทรงคุณาวุฒิทางธรรม มานั่งรอการอภิปรายอยู่
</td> </tr> </tbody></table>

 

โอเค โอเค ไอซี

คือ มีแต่รู้ อย่างเดียว มีแต่ตัวรู้ ความรู้ไม่มี เทียบคำพูดแบบนี้คงพอได้เน๊าะ

เป็นแบบนี้ป่าว กับคำว่าจิตรวม ของอาม่า


ขอเชิญ ชวนมาคุยต่อ ตรงที่ว่า

• แต่อาม่ามีเรื่องรบกวนถามอาปราบเทพหน่อยน่ะ รบกวน รบกวน
  ตอนทำสมาธิพอจิตรวมแล้ว ร่างกายเป็นโพรงโปร่งทั้งกาย มีแต่ความสว่างของจิตและมีอะไรที่มันลอยเด่นอยู่ มันไม่เห็นน่ะที่มันลอยเด่นแต่มันรู้ เห็นแต่กายที่เหยียดยาวมันโปร่ง
  อาม่าเลยดูมันไปเรื่อยๆ สักพักพิจารณาไปยังไม่มีอะไร อะไรก็ไม่มีไปไหนต่อดีหว่า

ตกลงคำว่า พิจารณา ของอาม่า คือ มีแต่รู้ อย่างนั้นเน๊าะที่อาม่าเข้าใจ

คราวนี้ ผม ขอถามต่อ

ในขณะ ที่ อาม่า บอกว่า ยังไม่มีอะไร อะไรก็ไม่มี ไปไหนต่อดีหว่า

ในประโยคนี้ มันเกิดขึ้น ในระหว่าง ที่ทำสมาธินั้นอยู่ หรือป่าว เน้นอีกทีกับคำว่า ไปไหนต่อดีหว่า

หรือ ว่า อาม่า มาเกิด ประโยคนี้ หลังจากที่เลิกนั่งสมาธิในครานั้นครับ

 

หวัดดี วันมาค่ะ มาฆะบูชา เนอะ วันนี้วันนี้ มีพระอรหันต์มาประชุมโดยไม่ได้นัดหมาย มาวันเดียวกัน พระพุทธเจ้าท่านทรงบวชให้อีกเนอะ น่ายินดีมมากๆ สาธุ

ศีลคือ คุณธรรมพื้นฐานของมนุษย์ แสดงว่าผู้ใดไม่มีศีลนี่ไม่ใช่มนุษย์เลยนะ
ขนาดศีลรักษาได้ยาก ยังแค่พื้นฐานเลย เนอะ แล้ว ยิ่งยากไปกว่าศีล ยิ่งยากเข้าไปใหญ่
แหะ ๆ
อ้อ หลบ ยังเหาะไม่ได้ มาม่า หลบยัง ห้อยตามกิ่งไม้อยู่เลย จ้า เนอะ ป้าเค เนอะ