ศีล 5

ศีลคือข้อปฏิบัติเพื่อกาย วาจา ใจ ปรกติ เช่นศีล 5 ข้อ 1.ศีลข้อปาณาติบาท คืองดเว้นจากการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตหรือประทุษร้ายร่างกาย รวมถึงการไม่เบียดเบียนคนอื่นให้เขาได้รับความลำบากด้วย ข้อ 2.ศีลข้ออทินนา คือไม่มีเจตนาที่จะเอาของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้แล้ว ไม่ลักขโมย ไม่ทุจริตคอรัปชั่น ไม่คดโกงในเรื่องเงินๆทองๆ ข้อ 3.ข้อกาเม คือไม่ล่วงละเมิดทางเพศกับคนที่เขามีคู่ครองหรือเป็นสามีภรรยากันแล้ว ข้อ 4.ข้อมุสา พูดในเรื่องที่ควรพูด อะไรที่พูดไปแล้วทำให้ตัวเองเดือดร้อนก็ไม่ต้องพูด ไม่มีเจตนาพูดเท็จ พยายามลดวาจาหยาบคาย จะด่ากันก็ต้องรู้จักรุกรู้จักรับ พยายามพูดจาให้น่าฟัง ไม่พูดเจตนากระทบใคร และไม่พูดให้กลุ่มคนที่เขารักชอบกันต้องแตกความสามัคคี ข้อ 5.ข้อสุราเมรัย คือไม่ดื่มเหล้าหรือของมึนเมาทุกชนิด รวมทั้งไม่เสพสิ่งเสพติดต่างๆด้วย โทษของการดื่มสุราคือเป็นน้ำเปลี่ยนนิสัย ทำให้คนปกติกลายเป็นคนไม่ดี อารมณ์ดุร้าย และทำให้กลิ่นกายสกปรก เหล้าเป็นน้ำสกปรก ดื่มเหล้านิพพานไมได้...

 

แต่ถ้าจะให้ส่งผลต่อการปฎิบัติได้เร็ว..เราควรทราบในส่วนของความละเอียดของศีลแต่ละข้อด้วยตนเองด้วยครับ..บางอย่างบางข้อบางคนทำเป็นปกติ..โดยคิดว่าไม่ผิด...โดยไม่รู้ตัวเช่น เด็กๆที่ชอบหยิบสตังค์ ในกระเป๋าคุณพ่อไป โดยที่คุณพ่อปกติก็ไม่ว่าอะไร ควรจะต้องให้เด็กบอกทุกครั้งก่อนที่จะหยิบไม่งั้นจะผิดข้อลักทรัพย์..หรือ ผู้ชายบางคนมองผู้หญิงแล้วคิดอกุศลก็ต้องให้ดับความคิดแบบนี้ไม่งั้นก็ถือว่าผิดข้อ กาเม เป็นต้นครับ..​

 

ขออนุญาตินะคะ
แค่มองผู้หญิงแล้วคิดอกุศล ยังไม่ผิดศีลข้อกาเมฯ ค่ะ
เพราะ ไม่ครบองค์4 แห่งปโยคะของกาเมฯ ยังไม่ผิดศีลข้อกาเมฯค่ะ

แต่ผิด กุศลกรรมบถ 10 ค่ะ
เพราะมีทั้งกาย วาจา และ ใจ

 

มโนกรรม ไม่อยากได้ทรัพย์ของผู้อื่น ไม่คิดจองล้างจองผลาญทุกกรณี

มีความเห็นตรงต่อคำสอนพระพุทธเจ้าและปฏิบัติตามจนมีผล

ส่วนจิตคิดอกุศล(ชู้ทางใจ)ก็ขอให้เป็นกาเมฯอยู่ที่ใจอย่าออกมาทางกายเป็นใช้ได้

ผมคิดว่าน่าจะเป็นกามฉันทะอันเป็นโลกามิสไม่ทราบว่าท่านอื่นมีความเห็นอย่างไร

 

พอเข้าใจที่สื่อครับ..กรณีนี้หมายความว่า ถ้าจะให้ส่งผลต่อการปฏิบัติให้ไปได้เร็วครับ..เราจะถือรวมข้อปลีกย่อยๆแบบนี้ เข้าไปในข้อหลักๆ..เรามองคลอบคลุมนึกถึงนักปฏิบัติที่ไม่ได้อ่านตำรา และบุคคลส่วนมากด้วยครับอย่างคุณได้อ่านมาแล้วไม่มีปัญหาอะไรเรื่องนี้.​

ผมยกตัวอย่างกรณีแบบนี้เลยนะครับ..
เช่น นักปฎิบัติที่เคยอ่านตำราเผลอไปมองผู้หญิงคนหนึ่งแล้วคิดอกุศล..แล้วเค้าคิดว่า ยังไม่ครบองค์ 4 แห่งปโยคะของกาเมฯแต่ผิด กุศลกรรมบถ 10 เค้าเลยถือว่าไม่ผิดศีลข้อ กาเมฯ ก็เลยมองว่าไม่เป็นไร...แต่ในขณะทำสมาธิความคิดเรื่องอกุศลเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้จะผุดขึ้นมาในหัว ทำให้เป็นขวากหนามการทำสมาธิซึ่งจะตรงกับประเด็นที่บอกว่าส่งผลต่อการปฏิบัติอย่างแน่นอน...​

เพราะฉนั้น..ถ้าเราพูดถึงคนส่วนมาก.ที่ไม่ได้อ่านตำราหรือบุคคลส่วนมากทั่วๆไป.เผลอไปมองผู้หญิงคนหนึ่งและคิดอกุศล เค้าก็ต้องรีบดับความคิดทันที และก็มองว่า กรณีนี้เราคิดไม่ดีกับผู้หญิงคนนี้เป็นการผิดข้อกาเมฯได้ การที่คิดว่าคิดข้อกาเมฯได้ นี่หละครับที่ผมจะสื่อว่า เป็นส่วนละเอียดของศีลแต่ละหัวข้อที่เราจะต้องดึงเข้าไปหาให้ได้ด้วยตัวเอง...เพราะถ้าเราจะพูดเราต้องนึกในส่วนของคนส่วนมาก..ที่ไม่ได้อ่านตำรา แต่เราจะหากุศโลบายส่วนไหน ในการดึงเข้าไปหาข้อหลักๆของเราเองอย่างที่เคยได้กล่าวไว้..กรณีอย่างนี้เราต้องเริ่มดึงตั้งแต่ แค่คิดก็ผิดแล้ว ไงครับ..
พอจะเข้าใจที่ผมสื่อไหมครับ​

 

อืม... จริง ๆ อิฉัน ตั้งใจว่า
ช่วงนี้จะ งดเม้าส์เข้า พรรษา อ่ะนะ
แต่ พอมาเจอ กาทู้เกี่ยวกับ ศีล 5 ในห้อง อภิญญา
ก็คันปากยิก ๆ ชักจะ อดใจไม่ไหวแฮะ
งั้น แพล่มซ้าหน่อยก็ แระกัน เน๊าะ
ไงซะ ไอ้ที่ตั้งใจไว้นั้น มันก็ ม่ะช่าย การตั้งสัจจะ นิ
ศีลข้อ 4 คง มิถลอก แล เสีย ฟอร์ม นักปฏิบัติ อะไรนักหนาหรอกมั้ง อิอิ


อ้อ ในฐานะที่อิฉันมันเป็นพวกไม่มีศาสนา
เลยรู้สึกว่า ตนนั้น อาจจะยังไม่ค่อยประสีประสา ในเรื่องนี้ เท่าไร
จึง ขออนุญาต สอบถามท่านผู้รู้ ในเรื่องเกี่ยวกับเบญจศีล
สัก 5 ข้อ พอจะชี้ทางสว่างให้อิฉันได้ไหมเจ้าคะ

1.เอ ? แล้ว ถ้าเรารู้ทั้งรู้ว่า ในสนามหญ้า นั้น
ไงซะ มันก็คือ ระบบนิเวศน์ ที่ประกอบด้วยเหล่ามด
เหล่าแมลงตัวเล็กตัวน้อย อาศัยอยู่ในนั้นแน่ ๆ
แต่เราก็ยังทำไม่รู้ไม่ชี้ เดินเหยียบหญ้า กันอยู่ร่ำไป
เพราะ เห็นแก่ความมักง่ายสะดวกสบาย
แล้ว เอา เรื่อง อาบัติปาจิตตีย์ แบ่บจิ๊บ ๆ มาเป็นไม้กันหมานี่
ถามหน่อยจิ ว่า ทำงี้ ศีลข้อปาณาติบาท มันจะขาดไหมเจ้าคะ



2.เอ ? แล้ว ถ้าเรารู้ทั้งรู้ว่า
คอมพิวเตอร์ของตัวเอง มีโปรแกรมละเมิดลิขสิทธิ
แต่ก็ยังบ่มเพาะความตระหนี่ถี่เหนียว คิดเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้
เทียวไล้เทียวขื่อ ใช้ของโจร อยู่ร่ำไป งี้
ศีลข้ออทินนา จะมัวหมองป่ะคะ


แล้ว ไอ้การ ฉ้อราษฏร์ เบียดบังเวลาหลวง ไปใช้ทำธุระส่วนตัว
อาทิเช่น ไปถอนเงินที่ธนาคาร ฯลฯ
ทั้ง ๆ ที่ ถ้ารู้จักจัดสรร บริหารเวลาดี ๆ
ก็สามารถไปในเวลาพักกลางวันได้ แต่ก็ไม่ทำ นี่
มันถือว่าื เป็น การขโมยเวลาหลวงไปใช้ ผิดศีล ข้อ 2 ไหม คะ


อ้อ แล้วการ มาทำงานสายบ่อย ๆ
( ขโมยเวลาที่สมควรเป็นของหลวง )
หรือ การมักง่ายหยิบฉวย อุปกรณ์สำนักงาน ในที่ทำงาน
มาใช้ ในธุระส่วนตัว หรือ การเอา โทรศัพท์ ไปชาร์จแบต ในที่ทำงาน
นี่ก็ด้วย มัน ผิดศีล ข้อ 2 ไหม คะ





3.ถ้าใครสักคน อวดอ้าง ว่า
ตนนั้น แยกจิต ออกจากขันธ์ 5 ได้
แต่เขาก็ไม่ สามารถ โยนิโสฯ พอที่จะแยกแยะ ได้ ว่า
คนไหน คือ...เมียชาวบ้าน ก็เลยหว่านเสน่ห์
เที่ยวทำหมาหยอกไก่ไปทั่ว งี้

เขาคนนั้น จะผิดศีลข้อ กาเม ไหม คะ ?



4.ไอ้ศีลข้อมุสา ใน เบญจศีลนี่
มันมีขอบเขต ครอบคลุมเพียงแค่
เรื่องของ การงดเว้น การกล่าวข้อความอันเป็นเท็จ เท่านั้น มิใช่หรือเจ้าคะ
( เป็นแค่ sub set ของ สัมมาวาจา )


ส่วนไอ้เรื่อง พูดในเรื่องที่ควรพูด
อะไรที่พูดไปแล้วทำให้ตัวเองเดือดร้อนก็ไม่ต้องพูด
พยายามลดวาจาหยาบคาย จะด่ากันก็ต้องรู้จักรุกรู้จักรับ
พยายามพูดจาให้น่าฟัง ไม่พูดเจตนากระทบใคร
และไม่พูดให้กลุ่มคนที่เขารักชอบกันต้องแตกความสามัคคี


อันนี้ น่าจะ อยู่ในส่วน ของ สัมมาวาจา มากกว่า นะ



เออ จริง สิ แล้ว ในแวดวงข้าราชการเนี่ย
ไอ้เรื่อง เมคเบี้ยเลี้ยง( ค่าเดินทาง ) เวลาไปประชุมวิชาการ
เมค ตัวเลขค่าใช้จ่าย เวลาเขียนโครงการ
เมคเวลาเข้าทำงานไม่ตรงตามจริง
เพราะมาทำงานสาย (แต่ไม่อยากโดนแป๊กขั้น )
หรือ กระทั่ง ยอมเซ็นชื่อเข้าร่วมโครงการต่าง ๆ
เมื่อมีเพื่อนมาขอลายเซ็นไปเป็นหลักฐาน เบิกเงินทำโครงการ
( ทั้ง ๆ ที่ ตัวเองก็ไม่ได้ไปร่วมโครงการนั้นจริง ๆ )
นี่ ถือว่า เป็น วจีมุสา ไหมคะ ? หรือ เราจะทำเป็นโลกสวย
แล้ว เรียกมันว่า การ โกหกเพื่อมิตรภาพ ดีคะ ?



5.การกรึ๊บเหล้าเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยอ้างว่า ดื่มเพื่อเข้าสังคม นี่
ถือว่า ผิดศีลข้อสุราเป็นระยะ ๆ ไหมคะ


แล้ว ถ้า ศีลข้อ 5 รวมไปถึง การไม่เสพสิ่งเสพติดต่างๆด้วย
งั้น ไอ้พวกที่ ชอบ เอา บุหรี่ยาเส้น ไปถวายพระนี่
มันเป็นการส่งเสริมให้พระผิดศีล ข้อ 5 ไหมเจ้าคะ
เออ แล้ว ถ้าพระท่านรู้ทั้งรู้ว่า มีสารก่อมะเร็งในควันบุหรี่ ที่สูบ
แต่ก็ยัง พ่นควันให้เราสูดดม งี้ ถือว่าท่านทำผิดศีลข้อ 1
เข้าข่ายมีส่วนสมรู้ร่วมคิด กระทำการอันเบียดเบียนชีวิต
ด้วยการยัดเยียด มะเร็งปอดให้เรา โดยเจตนา ได้หรือไม่คะ



อิอิ ถามซะหลายข้อเรยวุ้ย
โปรดอย่าได้ถือสาในความอยาอยากรู้อยากเห็น ของอิฉันเลยคร้าา
มันเป็น นิสัยที่ติดตัวมา ของ บรรดา มาตุคาม อ่ะค่ะ แหะ ๆ
เฮ้ออ พูดถึง เรื่องศีล เนี่ย อิฉันคิดว่า
มันเป็น บาทฐานของวิปัสสนา นะ
จึง มักจะ ย้ำคิดย้ำทำ ให้ชาวบ้าน
มัน สำเหนียก สำนึก และ ระลึกไว้ เสมอ ไง ว่า

โอ้ว่า อนิจจา แต่ เขาเหล่านั้น ก็มิได้นำพา
ช่างน่าสงสาร คนที่รับพวกมันเอาไว้เป็นลูกศิษย์ลูกหา เสียนี่กระไร :'(


เฮ้อออ ว่า แล้วก็ชักจะ นึกครึ้ม แฮะ
ชวนท่านผู้อ่าน มา ชำแหละ ภูิมิศีล ในตน ที่ กาทู้นี้ซะหน่อยดีกว่าแฮะ
เห็น เคยสุมหัวคุยกันเรื่องอภิญญาสมาบัติ ทั้งหลายแหล่
กันจนน้ำไหลไฟดับ นี่นะ แสดงว่า ภูมิธรรม คงจะไม่ต่ำต้อยด้อยค่า
เลย ชักจะอยากรู้เหมือนกันว่า ภูมิศีล ของแต่ละคนนั้น มันจะ มีน้อยมีมาก
และ ทำให้ ครูบาอาจารย์ ของตน ภาคภูมิใจเป็นล้นพ้น ได้สักกี่คน กันหนอ ? :boo:

 

​

<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td class="thead"> Currently Active Users Viewing This Thread: 3 (2 members and 1 guests) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> blank123*, jittinon </td> </tr> </tbody></table>

โอ๊ะโอ๋ หวัดดีจร้าาา ไอ้ตี๋จิกตีนน
กาทู้นี้ อาเหล่าม่าม่ะได้กะจะ แขวนคอโชว์ นะจ๊ะ
ก็แค่ เอา ซาเราะ เอ๊ย แคเราะ มาฝาก เฉย ๆ อะซิก ๆ :'(

 

ทักกัน พอคุ้นเคยครับ ไม่คุยมาก อะซ่าๆ

 

....เขาว่า อกุศลธรรมย่อมเจริญ กุศลธรรมย่อมเสื่อม หรือ อกุศลธรรมย่อมเสื่อม กุศลธรรมย่อมเจริญ..นั่นแหละ แก่ผู้เสพ......

 

ขอบเขตของศีล ๕ คือการรักษากาย วาจาให้เรียบร้อยไม่มีโทษ

เป็นเคื่องชำระบาปอย่างหยาบที่เกิดทางกายและวาจา

ส่วนความเห็นของคุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->nopphakan<!-- google_ad_section_end --> ผมขอโมทนา

เรื่องอกุศลจิตที่คุณยกมามันเลยขอบเขตของศีล๕เป็นเรื่องของนิวรณ์

เป็นบาปที่ละเอียดขึ้นที่เกิดกับใจอันนี้ต้องใช้สมาธิมาระงับด้วยขันติธรรมก็ได้

ด้วยปัญญาก็ได้ดังที่คุณยกตัวอย่างมานั้นถูกต้องแล้ว

ส่วนจะมีผลต่อผู้ปฏิบัติหรือไม่นั้น ถ้าผู้ปฏิบัติมีศีลบริสุทธิ์ก็ไช้ได้แล้ว

ไม้ว่าผู้นั้นจะมีศีล ๕ หรือศีล ๘ เป็นไปตามกำลังใจของผู้นั้น สาธุ

 

5.การกรึ๊บเหล้าเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยอ้างว่า ดื่มเพื่อเข้าสังคม นี่
ถือว่า ผิดศีลข้อสุราเป็นระยะ ๆ ไหมคะ
ผิดสิ ผิดตอนกิน ตอนไม่กินก็ยังรักษาได้ ถ้ายาบางอย่างจำเป็นต้องใช้เหล้าก็ไม่เป็นไร อาหารที่เขาทำแล้วburnแอลกอฮอล์แล้วไม่เป็นไร ถ้าไม่แน่ใจอาหารนั้นก็ไม่กินซะก็หมดเรื่อง

แล้ว ถ้า ศีลข้อ 5 รวมไปถึง การไม่เสพสิ่งเสพติดต่างๆด้วย
งั้น ไอ้พวกที่ ชอบ เอา บุหรี่ยาเส้น ไปถวายพระนี่
มันเป็นการส่งเสริมให้พระผิดศีล ข้อ 5 ไหมเจ้าคะ
เออ แล้ว ถ้าพระท่านรู้ทั้งรู้ว่า มีสารก่อมะเร็งในควันบุหรี่ ที่สูบ
แต่ก็ยัง พ่นควันให้เราสูดดม งี้ ถือว่าท่านทำผิดศีลข้อ 1
เข้าข่ายมีส่วนสมรู้ร่วมคิด กระทำการอันเบียดเบียนชีวิต
ด้วยการยัดเยียด มะเร็งปอดให้เรา โดยเจตนา ได้หรือไม่คะ
คุณอยู่ของคุณดีๆแล้วท่านเดินมาหาคุณแล้วสูบบุหรี่ข้างคุณหรือ หรือท่านก็อยู่ของท่านแต่พวกเราเข้าไปหาท่านหล่ะ

สิ่งเสพติดมีหลายประเภท ถ้ามันทำลายประสาท กล่อมประสาทมันก็คล้ายเหล้าได้ ทำให้สูญเสียสติ มึนเมา พวกกัญชา ผงขาว โคเคน ยาบ้ายาโง่
บุหรี่ ยาเส้น ยังไม่เคยเห็นใครเสียสติเพราะไอ้นี่ เสียแต่ตังกับสุขภาพ ท่านที่เป็นพระอริยเจ้า จิตท่านไม่ติด แต่อาจสูบด้วยหลายสาเหตุ เช่นให้ลูกศิษย์เกิด
ปิติ เกิดสุขที่ท่านเมตตารับไว้ใช้ ชินกับเวลาที่สูบ ชินรสที่สูบ เหมือนชินรสกินข้าว จิบน้ำชา ชินกิจวัตรประจำวัน ปกติผู้ใกล้ชิดท่านจะไม่คิดอคติ คิดปรามาส ถ้าผู้อื่นคิดท่านอาจพูดเตือน บางท่านถ้าเป็นพระสอนปฏิบัติต้องพบกับคนหมู่มาก ท่านเมตตาไม่อยากให้ผู้อื่นปรามาสท่านจะไม่สูบเลยครับ ส่วนท่านที่สูบแล้วคนเห็นแล้วไม่ศรัทธาท่าน ท่านก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ถ้าคนสนใจธรรมที่ท่านมีย่อมอยากให้ท่านสอนโดยไม่สนใจเปลือกคือกายท่าน กริยาของท่านครับ
กินหมากก็เหมือนกัน แต่กินหมากไม่เหมือนบุหรี่ หมากเหมือนเป็นการให้เกียรติ
เคารพบูชา นับถือกัน หรือแสดงมารยาทไมตรีจิตร คนโบราณเขาต้องจัดชานหมากและน้ำเพื่อต้อนรับแขก พระราชาก็ใช้ พระสงฆ์สมัยก่อนก็ใช้ จะเห็นว่าการทำพิธีบูชาครูอาจารย์จะมีหมากด้วย บูชาเทวดาต้องมีหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่คิดว่าน่าจะมีด้วยเหตุผลข้างต้น บูชาปู่โตนี่น่าจะต้องมีหมากเป็นต้น ถ้าดูหนังพระนเรศวร คุณจะเห็นในที่ประชุมเขาจะมีหมากด้วย ใครมาหาที่บ้านต้องต้อนรับด้วยหมาก ทางทิพย์เขาตัดมานะก็จริง แต่จริงๆก็มีอวุโส มีคุณธรรมอันดับที่เขาทำความเคารพนับถือกันอยู่ แสดงความเคารพนับถือกัน แสดงความนอบน้อมต่อกันแต่ไม่ได้ถือมานะ

ส่วนเรื่องร่างกายท่าน ถ้าท่านมาทางนิพพานก็ไม่สนใจการเจ็บป่วยกายแล้ว



อิอิ ถามซะหลายข้อเรยวุ้ย
โปรดอย่าได้ถือสาในความอยาอยากรู้อยากเห็น ของอิฉันเลยคร้าา
มันเป็น นิสัยที่ติดตัวมา ของ บรรดา มาตุคาม อ่ะค่ะ แหะ ๆ
เฮ้ออ พูดถึง เรื่องศีล เนี่ย อิฉันคิดว่า
มันเป็น บาทฐานของวิปัสสนา นะ
จึง มักจะ ย้ำคิดย้ำทำ ให้ชาวบ้าน
มัน สำเหนียก สำนึก และ ระลึกไว้ เสมอ ไง ว่า


โอ้ว่า อนิจจา แต่ เขาเหล่านั้น ก็มิได้นำพา
ช่างน่าสงสาร คนที่รับพวกมันเอาไว้เป็นลูกศิษย์ลูกหา เสียนี่กระไร :'(
การเป็นลูกศิษย์ไม่ได้บอกว่าคนๆนั้นเขารับความดีและคำสอนของครูอาจารย์มาปฏิบัติครับ ต่อให้คนใกล้ชิดก็เหมือนกัน พระ ครูอาจารย์ ท่านเมตตาสอนแล้ว ตักเตือนก็แล้ว เขาจะทำหรือไม่ก็เรื่องของเขา กรรมของเขา เป็นเรื่องปกติธรรมดา ป้อนอาหารใส่ปากแล้ว มันไม่กินจะให้ครูกินแทนหรือไง

เฮ้อออ ว่า แล้วก็ชักจะ นึกครึ้ม แฮะ
ชวนท่านผู้อ่าน มา ชำแหละ ภูิมิศีล ในตน ที่ กาทู้นี้ซะหน่อยดีกว่าแฮะ
เห็น เคยสุมหัวคุยกันเรื่องอภิญญาสมาบัติ ทั้งหลายแหล่
กันจนน้ำไหลไฟดับ นี่นะ แสดงว่า ภูมิธรรม คงจะไม่ต่ำต้อยด้อยค่า
เลย ชักจะอยากรู้เหมือนกันว่า ภูมิศีล ของแต่ละคนนั้น มันจะ มีน้อยมีมาก
และ ทำให้ ครูบาอาจารย์ ของตน ภาคภูมิใจเป็นล้นพ้น ได้สักกี่คน กันหนอ ? :boo:[/QUOTE]
อย่างนี้แหละที่ไม่ได้อยากรู้เพื่อฝึกตน ศีลเขาละการเบียดเบียนตัวเองและผู้อื่น

ผมเขียนเพราะอยากให้เป็นประโยชน์กับผู้อ่านทุกๆคน เพราะนอกจากคุณ blank123แล้ว ยังเห็นมีข้อสงสัยกันคล้ายกับที่ blank123ถาม ในกระทู้อื่นๆ และเห็นมีแบ่งเป็น ศีลขาด ทะลุ ด่าง พร้อย.... ดูท่าจะเครียดกันจน
วิตกจริต เศร้าหมองกันได้ เอากลางๆ ดูเจตนา เบียดเบียนเขาและเราด้วยไหม
วิตกเกินเหตุไป ก็นั่นแหละ ศีลทำแล้วจะปกติ สบายกายสบายใจ

 

หากสีม่วงมีเส้น ลืม นอนู๋ไปตัว จะได้อาหารเสริม แบรน. ! ไหม

 

<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr><td class="thead"> Currently Active Users Viewing This Thread: 3 (2 members and 1 guests) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> blank123*, THE SEVEN</td></tr></tbody></table>

โอ๊ะ โอ๋ สงสัยจะมี กรรมต่อกัน...เอ๊ย...ใจตรงกันวุ๊ย
เข้ามาอ่านกระทู้ในเวลาราชการเหมียนกันเรย หุหุ
เอ ? ว่าแต่ทำงี้ นู๋บีจะผิดศีลไหมหว่า :'(

ปอลิง
อืม..แล้วเด๋วจะมาแพล่ม
ตอบคำถาม ของทั่นซ้อ7 เอ๊ย ทั่น seven
ให้หายสงสัย ก็แระกันเน๊าะ
( เพราะนาน ๆ ที จะโชคดี มีคนมาลับฝีปาก ด้วย อิอิ )

 

--จงใจ ตั้งใจ-----เจตนานั้นแหละ สำคัญ.....

 

หาจังหวะให้เจ้ แถลงการณ์เรื่อง
สัมมัปปธาน ๔

สักหน่อย เจ้มีแฮงพอไหมครับ ผมว่าเจ้น่าถนัดเพาะ ว่าเจ้ชอบคุยเรื่องศีล

วิจัยขอรับ

 

แมร่ง ! เซ็งว่ะ ไอ้ตี๋ 5 นี่
นอกจากมันจะชอบ เอาปากจ้อยร่อย คอย จิกตีน ชาวบ้านแล้ว
มันยังชอบมา ดักคอ ชาวบ้านด้วยเว้ย เฮ้ยยยย ( นกรู้ จริง ๆ นะเมิง )
นี่แหน่ะ ไอ้ตี๋ อย่าเปิดหน้าไพ่ นักสิวะ เด๋วไก่ตืนนนนนนนนน


เฮ้ออ ปล่อยให้ เจ้ โยนหินถามทาง
เล่นบท นางเอ๋ง ผู้ไร้เดียงสา มั่ง ไม่ได้หรือไง กันนะ อะซิก ๆ :'(



ปอลิง

ถึง เจ้ จะ ไม่ได้ โด๊ป แบรน ทุกวัน
แต่ เจ้ก็มั่นใจว่า เจ้ แฮงดี ไม่มีตก ย่ะ
นี่ ครึ้ม ๆ เบื่อ คุยเรื่อง ศีลวิจัย เมื่อไร
เจ้ก็กะว่า จะเปิดประเด็น คุยเรื่อง ธรรมวิจัย
ว่าด้วยการ พิณา ไตรลักษณ์ ตอน ไคลแมกซ์ ด้วยอ่ะ หุหุ
แต่ก็เสียวไส้ กัวว่า จะได้อาหารเสริม เป็น แบน ไม่มี ร. :boo:

 

อืม...ก็ สาวสวยผู้ทรงศีล อย่างอิฉัน น่ะ
มัน ตีค่า จากทุกสิ่งทุกอย่าง ที่อยู่รอบ ๆ ตัว
จาก ประโยชน์ใช้สอย นี่เจ้าคะ
ไม่ว่า จะเป็น ผู้ชาย หรือว่า ศาสนา ก็เหอะ



และ ในสายตาของอิฉัน แล้ว
ศาสนาพุทธของคุณก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดี
ไม่มีคุณค่า หรือ ไม่มีประโยชน์ หรอกนะ
เพียงแต่ มันยังดีไม่พอ และ ไม่มี คุณค่าคู่ควร
ที่ จะทำให้ ปัจเจก อย่างอิฉัน จะ ลดตัว ลงไปนับถือ อ่ะค่ะ


เฮ้ออ ถ้าจำไม่ผิด อิฉันเคยบอก ใครหลาย ๆ คนว่า
ศาสนาพุทธของคุณ มันก็เหมือนกับ ยารักษา มะเร็ง พวก เคมีบำบัด นั่นแหล่ะ
และ มีเหตุปัจจัยอะไร ที่ จะต้องมาคะยั้นคะยอ
ให้ หญิงสาวที่มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง อย่างอิฉันต้องหันมาใช้ ยาพวกนี้ ด้วยล่ะ
ก็ในเมื่อ อิฉันไม่ใด้เป็น มะเร็งหัวใจ แบบพวกคุณ ซะหน่อยนิ



และ ถ้าจะเปรียบ พุทธศาสนาเป็น หนังสือ
มันก็คงเหมือน หนังสือ ฮาว ทู สักเล่ม
ที่ถูกอิฉันหยิบเอามาอ่าน แล้ว จนปรุ แล้วนั่นแหล่ะ
อ่านจบเก็บเกี่ยวความรู้เสร็จแล้ว
หนังสือเล่มนั้นมันก็หมดความหมาย สำหรับอิฉัน แล้วอ่ะ
จะให้ เก็บมันไว้บนหิ้ง คอยกราบไหว้บูชา ทำไมให้เมื่อย
ก็แค่ โล๊ะมันทิ้ง ด้วยการเอาไปชั่งโลขาย หาตังค์กินหนม
หรือไม่งั้น ถ้านึกครึ้ม ก็ เอาไป บริจาคให้ พวกเด็กด้อยโอกาส มันอ่าน เป็น ทาน ก็แค่นั้นแหล่ะ


อุปมา เหมือน แพและค้ำถ่อ ที่เราเอาไปใช้ประโยชน์
ส่งเรา ถึงฝั่ง จนเสร็จกิจแล้ว เราก็แค่ ถีบหัวส่ง อ่ะ
มีความจำเป็นอะไร ที่ต้องแบกมันไปไหน ต่อไหน
ให้ถ่วงความเจริญในชีวิตล่ะ ?



เฮ้อออ ไบเบิ้ล เคยกล่าวเอา ไว้ว่า

ผู้ที่เห็น ความจริง ศรัทธา ย่อมไม่จำเป็น นี่นะ


ในเมื่อ อิฉัน ยอมรับกับ ความจริง ที่เห็น
ในเรื่องของ ไตรลักษณะ แห่งนิยามทั้ง 3
คือ พีชนิยาม กรรมนิยาม และ ธรรมนิยาม แล้ว
จะ มีความจำเป็น อะไรล่ะ ที่จะ ต้องยอมรับนับถือ
ก้มหัวไปศรัทธา ไตรสรณะ แบบตะพืดตะพือ น่ะ
ก็ในเมื่อ มันไม่ใช่ ปัจจัยที่ 5 ในการดำรงชีวิต ของอิฉันนิหว่า


อีกอย่างนะ คนอย่างอิฉัน สามารถเป็นคนดีได้
โดยไม่จำเป็นต้องแบกศาสนาไว้บนหัว ด้วย
พิณา ได้จาก ภูมิศีล ที่แสนจะเลิศเลอ เปอร์เฟค ของ อิฉัน
ที่มัน ผุดผ่องเป็น ยองเป็นใย ยิ่งกว่า พุทธมามกะจ๋า หลาย ๆ คน น่ะนะ


แล้ว นอกจากนี้ อิฉันก็ คิดว่า ตัวเอง เจ๋งพอ
ที่จะสามารถ ยืนหยัดบริหารจัดการความทุกข์ ณ ปัจจุบัน ขณะ ได้ ด้วยตัวเอง
โดยไม่จำเป็น ต้องหา อะไร มาเป็น ที่ ยึดเหนี่ยว จิตใจ ด้วย วะ
แล้ว งี้ จะให้อิฉัน ไปนับถือศาสนา ทำติ้ง อะไรล่ะเจ้าคะ
ถ้าไม่ศรัทธา แล้วเอา สถานะพุทธมามกะ แปะไว้ในบัต ประชาชน
อิฉัน มิกลายเป็นคนโกหกจน ศีล ข้อ 4 มันถลอก หรอกหรือ ?:'(

เอาล่ะ อิฉันแพล่มซะขนาดนี้ แล้ว
หวังว่า คนที่ถาม อ่านแล้วคงจะเก็ทขึ้นมามั่งนะ อิอิ

 

อิฉัน ก็ไม่ได้คิดจะโอ้อวด ภูมิศีลในตน อะไรนักหนาหรอกจร้าาา
เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันก็ผุดผ่องเป็นยองเป็นใย
เปล่งรัศมีธรรมโม๊ะมากมาย
จนเบื่อที่จะเป็น ปูชนียบุคคล จะแย่อยู่แระ :'(
( อยากเป็น นางในฝันร้าย ของ ผู้ชายทั้งโลก มากกว่า อิอิ )


อ้อ แล้ว ก็ไม่ได้ คิดจะ ลองภูมิ ใครใน ห้องนี้ ด้วย
เพราะ เท่าที่ ดู แล้ว เก๊าะเห็น ๆ กันอยู่ นี่นะ
ว่า ภูมิศีล ของ นักปฏิบัติ แถวนี้ น่ะ มัน อนุบาล แค่ไหน
เลยไม่รู้จะเสียเวลา ลองภูมิ พวกมัน ทำติ้ง อะไร



อิอิ หมาน( พ่อฉัน ) เคยสอนเอาไว้เสมอ อ่ะ
ว่า คนดีชอบแก้ไข คนจัญ...ชอบแก้ตัว
อิฉัน ก็เลยมองโลกในแง่ดี คิดไปเองว่า
ณ ห้อง อภิญญาแห่งนี้คงจะมี นักปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ อยู่มั่งอ่ะค่ะ
ก็เลย โยนหินถามทาง ไปงั้นเองอ่ะจร้าาาาาาา
เผื่อว่า น้ำลายที่อิฉันปากเปียกปากแฉะ แพล่ม ๆ ออกไปนั้นน่ะ
มันจะทำให้ ใครต่อใคร ฉุกคิด สำเหนียก สำนึก
และ ระลึก อะไร ขึ้นมาได้มั่ง
( ถ้าคนฟัง ยังมิใช่ พวก มือถือสากปากถือศีล ที่ยากเกินเยียวยา อ่ะนะ )



แล้ว ถ้าอยากจะ ทรงศีลได้ดีน่ะนะ
แค่ พรหมวิหาร 4 กระจอก ๆ เนี่ย คงไม่พอหรอกมั้ง
มันต้องรู้จัก โยนิโสฯ แล้วใช้ สัมมาวายามะ
โดยมี สัมมัปปธาน 4 เป็นตัวกำกับ ด้วย
มันถึงจะเป็น สัมมาศีล ไม่ใช่ ศีลพรตปรามาส
หรือว่า ศีลแบ่บตามใจฉัน ที่สักแต่ว่า ถือตามกัน
โดยไม่รู้ถึงที่มาที่ไป ของ ศีลในข้อนั้น ๆ



ใครคนหนึ่ง เคยบอก อิฉันว่า
เมื่อวาน เหยียบมด ไปตัวหนึ่ง รู้สึกจิตตกมากมาย
อิฉันเลย ถามกลับไปว่า จิตตกเพราะกลัวตัวเองจะบาปที่ทำผิดศีล
หรือ จิตตก ที่ตนนั้นได้ไปกระทำการเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น ?
รู้ไหม เขาตอบ อิฉันว่าไง เขาบอกว่า เขาจิตตก เพราะกลัวตัวเองจะบาป อ่ะค่ะ


ศีลน่ะ ถ้า ถือให้มัน ถูกที่ ถูกท่า และ ถูกทาง
มันก็จะมีกลไกแบบออโต้ มากระตุกหาง คอยเตือนเรา
เวลาที่ เรากำลังจะ ก้าวล่วงศีล นะ
แถม ครึ้ม ๆ มันยังจะ หาทางหนีทีไล่
ที่ทำให้เรามีทางออก ที่ หมดจดงดงาม
และ ปลอดโปร่งโล่งฉะบาย ได้เสมอจร้าาา
ทำแล้ว ชีวิตจะมีแต่ความปกติ ไม่มีเศร้าหมองหรอกนะ

 

อืม...สมณะโคดม สอนพวกคุณ มาแบบนี้ล่ะหรือ
เบียดเบียนชีวิตอื่น แล้ว ทำไม่รู้ไม่ชี้ คิดถึงแต่สิ่งดี ๆ
พร้อมกับ แสร้งทำมาเป็น ขออโหสิกรรม อุทิศส่วนบุญไปให้ทีหลัง
โดยอ้างว่า มันเป็นเหตุสุดวิสัย จริงจริ๊งงงงงงงงงงง งั้นหรือ ?
แหม ? นี่ ถ้ามีผู้ชายคนไหน ยกแม่น้ำทั้ง 5
มาสาธยาย ให้ฟังแบบนี้ แถวบ้านอิฉัน เขาจะบอกว่า
ไอ้หมอนี่ มันเป็น พวกผู้ชายมักง่าย
ขาดสำนึกรับผิดชอบในการกระทำของตัวเองค่ะ
อนาคต มีแนวโน้ม จะเป็นพวก ชอบฟันแล้วทิ้งงงง :'(



เอ้า เอา กระทู้นี้ ให้อ่านเล่น ๆ จะได้เห็นภาพ