สติปัฏฐานสี่ แบบพระพุทธเจ้า คือ

ครับ การฝึกสติปัฏฐานสี่ ที่พระพุทธเจ้าท่าน ชี้เอาไว้

กับสติปัฏฐานสี่ แบบ สุญญตา
หรือสติปัฏฐานสี่แบบ มโนมยิทธิ
หรือสติปัฏฐานสี่แบบ ธรรมกาย

สามแบบเลย ที่กล่าวมา มันทำไมต้อง บัญญัติขึ้นมาใหม่ เพื่อสิ่งใดครับ

 

มีบ้างมั้ยครับ ที่สาวกไม่ แต่งเติม หรือบัญญัติขึ้นมาเอง
แล้วสติปัฏฐานสี่ แบบไหน คือของแท้จริง ที่พระพุทธเจ้าท่านชี้เอาไว้ครับ

ใครพอมีความเข้าใจ ก็เอามา เปิดเผยได้นะครับ

 

​

 

คงแตกรายละเอียดตามจริต กระมัง

ส่องอันไหนแล้วโปร่ง ก็อันนั้นแหละ ลุยเลย รีบๆเข้า เวลามีน้อย

 

คุณ khajonsak9999 ครับ สติปัฏฐานแบบที่พระพุทธเจ้า บอกสอน ก็คือ อานาปานสติ ครับ ทั้ง 16 ลำดับนั่นแหละครับ คุณ khajonsak9999 เข้าใจสติปัฏฐานยังไงรบกวน อธิบายด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

กายตยคติ ตามที่คุณเข้าใจนั่นแหล่ะครับ ถูกแล้ว แต่เวลาปฏิบัติคุณจะปฏิบัติถูก ตามแบบที่ท่านชี้เอาไว้หรือเปล่า อีกเรื่องหนึ่งครับ

 

แล้ววิธีที่ถูกต้อง ทำกันอย่างไร ชวนคุยครับ แบบที่คุณkhajonsak9999 ทำอยู่นะครับ

 

เห็นด้วยครับ คุณ ตั้งฉาก เวลามันน้อยจริงๆ คิดเป็นวันนี่ 2หมื่นกว่าวันเองนะ แล้วไม่รู้จะอยู่ถึงด้วยหรือเปล่าด้วยซ้ำ ส่วนคนที่ไม่เพียรปฏิบัติแล้วไม่ได้มรรคผลที่ ไม่น่าสงสารนะ แต่ผมเห็นบางคนนี่เพียรแบบสุดยอด แล้วไม่ถึงซะที อันนี้น่าสงสาร ถามว่าเป็นเพราะอะไร คำตอบคือ เพียรผิด ไม่รู้ว่าว่าที่ตนทำอยู่นะถูกทางอะเปล่า บางคนนี่ได้แต่สักแต่ทำ มันง่ายต่อการที่จะแป๋ คนสมัยนี้ไม่เห็นภาพรวม เลยไปลงลึกในส่วนท่าทาง แบบที่ควรลงลึกไม่ลง อันไหนไม่ควรลงลึกก็ลงลึก แต่เอาแบบตรงๆนะ เร็วที่สุด ไม่มีไซด์เอฟเฟ็ค ด้วยก็ อานาปานสติของพระพุทธเจ้านี่แหละ เป็นสติปัฏฐานทั้ง4เลยครับ คุณ ตั้งฉาก เห็นด้วยไหมครับ

 

ที่ถูกต้องคือ เอาสติดู ดูทั้งกายรวมจะเห็นทั้งกายเห็นทั้งเวทนาเห็นทั้งจิต ถ้าอานาปาณสติก็สติอยู่กับลมแต่รู้ทั้งกาย(รู้ตัวตลอดเวลา) ไม่เอาสติไปอยู่ที่เฉพาะกายหรือเฉพาะความคิด แต่ให้สติอยู่กับลมแต่รู้ทั้งลมทั้งกายทั้งเวทนาทั้งจิตพร้อมกันเลยทีเดียว เริ่มแรกฝึกอาจต้องนั่งนิ่งๆ จนสติสามารถอยู่กับลมได้และรู้กายพร้อมได้ ก็พัฒนาเป็นดูกายได้ทุกอิริยาบทนั่นเอง

การดูกายโดยรวม ให้ทำแค่ดูทั้งกายโดยรู้เห็นทั้งกายทั้งเวทนาทั้งจิต ให้ทำแค่นี้คือดู ส่วนต่อไปถ้าสงบได้จริง ก็จะเกิดปัญญารู้ เห็น จากการดู

 

คือถ้าอยากฝึกจริง ก็ต้องมาเรียนรู้จริงครับ เพราะแค่ถามเอาคำตอบ คุณก็จะไม่ได้ฝึก

 

มีคนที่ฝึกตามผม เขาถามผมว่า ทำไมมันยากจัง แค่ให้ดูเฉยๆ ทำไมมันยากจังก็ในเมื่อเขาดูกายทั้งกายได้แล้ว เห็นเวทนาแล้ว เห็นจิตแล้ว รู้กายแล้ว รู้เวทนาแล้ว รู้จิตแล้ว จนรู้เห็นครบทั้งสามส่วนคือ กาย เวทนา จิต แล้ว ยังไม่พออีกหรือ ผมก็ตอบว่ายังไม่พอหรอก นั่นมันแค่เห็น การตั้งอยู่และการดับไป แต่ยังไม่เห็นการเกิดขึ้นและก่อนที่จะเกิดขึ้น มันต้องเห็นก่อนการเกด และเห็นการเกิดด้วยเสียก่อน ซึ่งมันก็ยังไม่พอ เพราะนี่แค่เห็นสิ่งที่เป็น สิ่งที่ถูกรู้ถูกเห็น แต่ยังไม่เห็นตัวที่รู้ตัวที่เห็นเลย(ยังไม่เห็นว่าตนเองคืออะไร)

และซึ่งเมื่อฝึกจนเห็นตัวที่รู้ตัวที่เห็น (อัตตาตัวตนของตนเอง) มันก็ยังไม่พอ อีกนั่นแหล่ะ

 

การดูกาย คือให้ดู ห้ามคิด
การดูกายคือให้มีสติรู้ตัวทั้งตัวทั้งกายให้ครบทุกส่วนให้ได้ ห้ามขาดบางส่วน
การดูกาย ตามแบบพระพุทธเจ้า ท่านกล่าวว่า เมื่อเสร็จกิจฉันอาหาร ทำความสะอาด หมดกิจ ให้มานั่งตัวตรงขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย วางจิตให้เป็นกลางคือวางสติที่ลม สติก็จะไม่จับที่กายหรือที่ความคิด แต่สติจับที่ลมแต่รู้ทั้งกาย และการนั่งหลังเสร็จกิจนี่เอง คือ อิ่มแล้วกายอิ่ม กระเพระมันกำลังทำงาน ความหิวไม่มาเป็นนิวรณ์ ความอิ่มคือปีติสุข และเมื่อสงบกายสงบจิต สติที่ดูกาย จะรู้เห็นอาการกาย ที่กายกำลังย่อมอาหาร กายทำงานเห็นเวทนาต่างๆ ทั้งกาย ดูกายเห็นกายเห็นเวทนาเห็นจิต(ความคิด) ซึ่งอันนี้คือดูเพื่อเห็นความจริงของกายและเวทนากาย ส่วนของความคิดก็จะได้เข้าใจว่า ความคิดมันเกิดจากกายรับรู้กายทำงาน ได้ยังไง

 

คนที่ฝึก เมื่อเขาสงบได้ เขาจะเกิดปัญญารู้เห็น แล้วค่อยเอามาถามว่า ต่อไป นี่คืออะไร นั่นคืออะไร มันคืออะไร ผมก็จะได้อธิบาย ต่อได้ครับ ซึ่งใครไม่ฝึก ก็จะไม่เข้าใจ หรอกครับ

 

การนั่งสมาธิ เอาฌาณน่ะ มันไม่ยากหรอกครับ

แต่การนั่งเอาปัญญา นี่สิครับ มันยากกว่า เพราะต้องถอยฌาณสี่มาฌาณสองเพื่อรับรู้การทำงานของกาย เป็น กายตยคติ แต่ก็มีการสอนไปอีกว่า ให้แยกย่อย อวัยวะเป็น ชิ้นๆ ส่วนๆ อันนี้ สำหรับคนที่ ติดในกามรูป เท่านั้น(วัยรุ่นหรือคนที่ไม่มีสามีภรรยาเป็นของตนเอง)

 

ผมว่า ต้องมีคนสงสัยอยู่เป็นแน่แท้ว่า การดูเฉยๆ จะเกิดปัญญาได้อย่างไร นี่ไง คำถามที่ผมเจอมาบ่อยๆ นั่นเพราะมีแต่ถาม แต่ไม่เคยฝึกจริงจัง

มีคนถามผมว่า ต้องฝึกสติปัฏฐานแบบที่ผมเข้าใจนี้ด้วยหรือ ผมก็ตอบว่า ทุกคนนั่นแหล่ะ ต้องมาฝึกและรู้ไตรลักษณ์ให้ได้เสียก่อน มันถึงจะหมดสงสัยเรื่องโลกเรื่องจักรวาลได้ แล้วมันถึงจะกลับมาสงสัยตนเองได้จริงๆ ไม่งั้น ไม่ต้องพูดเลยเรื่องอรูป เอาเรื่องรูป(โลกและสรรพสิ่งให้จบได้ก่อน) ถึงจะมาที่อรูป(ขันธ์ของตนเอง) ได้

 

** มาตรา 32 ทับ 23 ***


---------------------------------------------------------
ปลลิง : เป็นข้อความหน่าคร้าบ ไม่ใช่ แปะรูป ท่านปราทานของจันทโครพ

 

ยอมรับ ผิดทุกกฏ หมดความเป็นพระนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป นะนิวรณ์
หวังเฉา หม่าฮั้น เปิดประตู เอามันออกไป ปล่อยไว้ที่โลก ดังเดิม เอวัง

ปิดดดดดดดดดสานส์

 

ทุกวันโกน 14 ค่ำ คือวันสารภาพบาป วันเข้าศีลอุโบสถ วันสารภาพบาป ชำระบาป

แต่ถ้า หมดจากความเป็นพระ เพราะผิดทุกกฏ หรือ ขอลาสิกขา อันเดียวกัน คือ การขอออกจาก การเป็นสมมุติสงฆ์ จงจำเอาไว้ว่า ทางเข้าก็คือทางออก ทางเดียวกัน

 

ใครที่สาพภาพบาป เพื่ออยู่ทำบาปต่อ ก็คือคนที่ ยอมอภัยให้กับตนเองโดยอภัยให้กับตนเองน่ะ เป็น แต่อภัยให้กับคนอื่น อีก อารมณ์ มันไม่เหมือนกัน

หรือ ต่างฝ่ายหรือทั้งสองฝ่าย ต่างอภัยกันและกันเพื่อสร้างบาปต่อไป ถือว่า สมรู้ร่วมคิด ที่จะ เอามาเป็นเพื่อประโยชน์ในการสร้างบาปต่อไป ถือว่า ผิดโดยเจตนา

 

สติปัฏฐานสี่ ที่พระศาสดา ตรัสจากพระโอษฐ์ ของพระองค์เองและสอนสาวกไว้ในครั้งพุทธกาล คืออานาปานสติ เท่านั้น