สมาบัติ๘

สอบถามผู้รู้เกี่ยวการเพ่งกสิณถึงฌาน4แล้วต่อสมาบัติ8 อยากถามว่าถ้าเรายังไม่ได้เป็นพระอริยะบุคคล เราจะมีความรู้ต่างๆเพิ่มขึ้นมามั้ย เช่น รู้ภาษาต่างประเทศ รู้ธรรม เป็นต้น

 

ข้าพเจ้าเอามาฝาก เผื่อเป็นคำตอบได้อึกทางคะ

��ѧ�Ե� palungjit.org > ��ѡ�ٵ� �����Է��

 

และข้าพเจ้า...
จะถามเพิ่มว่า....
อรูปฌานนั้นคือ ช่วงสมาธิที่ไปยืนอยู่เห็นการแหวกโลกฉีกเป็นครึ่งหนึ่งและพบแต่ความว่างไม่มีอะไรเลย...อารมณ์นั้นใช่หรือไม่
พบแต่ความว่างเปล่า...ไม่มีอะไรเลย..นั้นใช่หรือไม่

 

คนเราจะส่าย..ตูดลงนรกได้ไม่ยาก
เมื่อจิตคิดชั่วๆ
กำลังใจมันต่างกัน...

 

คงยิงปืนใหญ่...ไม่ว่าง
สงสัยไปสวดคาถาเงินล้านอยู่...

 

เขียน ๑๐.๑๙

เอ...จริงป่าวเนี่ย มีอย่างงี้ด้วยรึ
บ๊ะ..ไม่ได้การ ต้องเสือกซะหน่อยแล้ว หึหึหึ
เอ้า..."ฝั่งโน้น" ใครอาสา เสนอหน้าหน่อยเร้ววว


โคนัน ยอดนักสืบ / เล็บครุฑ นารายณ์ทรง ทราบ
.

 

ฝั่งใหน....
รู้อีกฝั่งเฝ้าเด็กอยู่....
5555+

 

นิรุตติปฏิสัมภิทา - ปัญญาแตกฉานในนิรุกติ คือ ปัญญาแตกฉานในภาษาต่างๆ เป็นของพระอริยะ ครับ

สมาบัติ 8 ได้แก่ รูปฌาน 4 และ อรูปฌาน 4

สมาบัติ คือ การทำจิตให้อยู่ในฌานต่อเนื่อง ถึงพร้อม มีพร้อม(อุุคคห) คือ ทรงฌานทรงอารมณ์นั้นไว้เนืองๆ

ถ้าพิจราณาครอบคลุม แม้ตัวฌานเอง ยังมีเข้ามีออก มีเกิดมีดับ มีลำดับแปรเปลี่ยน(ปฏิภาค) ไม่สามารถคงที่ได้ตลอดไป
ไตรลักษณ์ ยกเป็นวิปัสสนา
ย่อมไม่เสียเวลาเปล่า
เห็นโดยยถาภูตา(ตามจริง)ตามพระพุทธองค์ เกิดวิเวก เกิดนิโรธ เกิดวิราคะ เกิดการรู้อันไม่มีโทษ ควรรู้ตามจิตที่มีกำลังทำงานนั้น
 

 

อารมณ์ที่พบแต่ ความว่าง ไม่มีอะไรเลย
เป็นอารมณ์ของ อรูปญานที่ 3 คือ ไม่มีอะไรเลย
หน่่อยหนึ่งก็ไม่มี นิดหนึ่งก็ไม่รู้สึก
ในขั้นนี้ จะเกิดจาก การนึกถึง อารมณ์สามอย่าง
โดยจะเกิดแค่อย่างเดียว
ก็เรียกว่า ขั้นอากิญจัญจะ แล้ว
่เช่น นึกถึงความว่างเปล่า
หรือ นึกถึงการไม่อยากรับรู้
หรือ นึกถึงความไม่มีอะไรเลย
เมื่ออารมณ์ใดเกิดขึ้น
ก็จะเรียกว่า ฝึกอรูปญานที่สามแล้ว

 

ประเด็นแรกนะครับ..พวกเครื่องรู้หรือความสามารถพิเศษต่างๆ
รวมทั้งสัมผัสต่างๆ การรับรู้แบบชิมลางทางด้านพิเศษๆนั้นนะครับ..
มันจะมาได้ของมันเองครับในขณะที่คุณทำการฝึกกสิณอยู่แล้วครับ..
ความจริงถ้าเราสามารถปั่นปฏิภาคนิมิตกสิณในระดับกำลังสมาธิ
ระดับสูงได้นะครับ ย้ำว่าระดับสูงนะครับก็คือ พูดง่ายๆว่าในสภาวะ
ลืมตาปกติ สามารถใช้จิตทำงาน หรือจิตทำงานได้จริง
เห็นผลจริง เราและบุคคลอื่นๆสัมผัสรับรู้ได้
อะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับการฝึกกสิณได้ภายในเสี้ยววินาทีครับ)
แต่ถ้าคุณจะฝึกกสิณนะครับ พวกความสามารถพิเศษต่างๆ
เครื่องรู้ต่างๆ สัมผัสการรับรู้พิเศษต่างๆ พระฯ ท่านห้าม
ให้สนใจเป็นอันขาด(ย้ำว่าห้ามสนใจเป็นอันขาด)
ไม่ว่าจะทาง ตา หู จมูก กาย จิต ห้ามสนใจ
จนกว่าจะสามารถปั่นปฏิภาคนิมิตกสิณได้ในกำลังสมาธิระดับสูง
และสามารถเรียกเป็นพลังงานกสิณขึ้นมาใช้งานได้อย่างน้อย
๕ กองคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ (ปกติถ้าเรียกพวกนี้ได้
กสิณสีจะเรียกได้ทุกกองอัตโนมัติครับและเป็นเรื่องธรรมดาไม่แปลก)
แต่เราต้องไม่ลืมอย่างหนึ่งว่าดวงจิตของแต่ละท่านนั้นในอดีตชาตินั้นมีการสะสม
แตกต่างกันมาครับ แม้ว่าเราจะฝึกเหมือนๆกันก็ตาม ตำราเดียวกันก็ตาม
ผู้สอนไม่ว่าทางโลก หรือทางภพภูมิท่านเดียวกันก็ตาม แต่ความ
สามารถพิเศษต่างๆในแต่ละด้านที่เกิดขึ้นได้เองระหว่างขณะที่ฝึกนั้น
ก็จะมีความชำนาญแตกต่างกันออกไปครับ เรียกว่าไม่มีใครรอบด้าน
แต่มีความถนัดและชำนาญแตกต่างกันครับ​​ และถ้าจะเอาแบบ
มีความสามารถพิเศษรอบด้าน จะเป็นระดับที่เรียกว่า
ปฏิสัมภิทาญานครับ นั่นหมายความว่าในชีวิตประจำวัน
ตัวจิตของผู้นั้นแทบจะไม่มีอะไรมาเกาะได้เลยเกือบทั้งวันครับ
พูดแบบบ้านๆก็คือ จิตแทบไม่เกิดแล้วครับ
และก็หาความสามารถแบบนี้ในฆารวาสแทบนับคนได้
ในห่มเหลืองก็มีน้อยครับ..
ประเด็นอีกอย่างที่ไม่ควรลืมเกี่ยวกับความสามารถที่เกิดระหว่าง
การฝึกก็คือ มันจะแย้มๆโผล่ๆ แว๊ปๆ มาพอหลอกๆให้เราหลงตัวเอง
ซะเป็นส่วนมากครับ ให้จำเอาไว้ว่า ความสามารถอะไรก็ตามถ้าเรา
คิดจะใช้งานเราไม่สามารถใช้งานได้ในเวลาปกติและภายในเสี้ยววินาที
ให้เราเฉยๆ และไม่ต้องไปสนใจมันทุกๆกรณีครับ แล้วให้เน้นการคลาย
การปล่อยวางตัวจิตให้ได้ในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าวิธีอะไรก็ตามมากกว่า
การไปหวังเรื่องความสามารถพิเศษอะไรเพราะไม่ใช่ทางหลุดพ้นจริงๆครับ
แต่ก็ทำให้เข้าใกล้เส้นทางหลุดพ้นได้ง่ายกว่าถ้าไม่ไปยึดติดกับมันครับ..
ส่วนจะไปสมาบัติแปด ขอให้คล่องกสิณกองใดกองหนึ่ง หรือใช้งานเกิดผล
มีความชำนาญในการใช้งานกสิณกองนั้นๆจริงๆและในกำลังสมาธิระดับสูง
ก็ถือว่าอยู่ในข่ายที่จะเรียกว่าเดินเข้าสู่ สมาบัติ ๘ แล้วครับ..
ส่วนอริยะ ความหมายหนึ่งคือ ผู้เป็นศัตรูกับกิเลสครับ..
เราห่างกิเลสตัวใดได้มาก(ไม่ใช่ไม่มีนะคับ เพราะเราไม่ใช่
พระอรหันต์ครับได้แค่ไหนก็แค่นั้นครับ)
โอกาสที่จิตเราจะสงบได้ง่ายก็สูงตามแต่ระดับกิเลสที่น้อยลงครับ
บวกกับเมตตา
ที่ฝึกแล้วหวังให้เกิดประโยชน์กับผู้อื่นมากกว่าตนหรือใช้งาน
เฉพาะที่เกิดประโยชน์ต่อผู้อื่นและทางธรรม โอกาสที่เราจะฝึก
อะไรก็ตามแล้วสำเร็จผลและใช้งานได้จริงก็จะสูงตามมากกว่า
การที่มุ่งฝึกเพื่อตนเองอย่างเดียวครับ
ปล.สุดยอดของทุกวิชาคือว่าง ครับ

 

;aa4

หาอีโมคอนใหม่ๆ สติ๊กเกอร์ทันสมัยมาเล่นหน่อยสิ

..ของควรทำกลับไม่ทำ คนไม่ควรแบนกลับแบน..!?