สมเด็จตรัสฝากหลวงพ่อมาบอกพุทธบริษัท

...เป็นอันว่าวันนี้จะขอย้ำเรื่อง เวทนานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน สักนิดหนึ่งคือในเรื่อง เวทนานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน นี่เป็นเรื่องของจิตโดยตรง การเจริญพระกรรมฐาน เราฝึกกันที่จิต ฉะนั้นสำนักของเรานี่ย่อมเป็นที่รังเกียจของสำนักบางสำนัก ที่สำนักนั้นชอบฝึกกาย ใช่ไหม แล้วเวลาจะทำก็ต้องทำเครียดต้องทำกันนับชั่วโมง แต่ทว่าของพวกเราอย่าไปติสำนักนั้นๆ ว่าท่านทำไม่ถูก การฝึกอารมณ์ของจิตก็สุดแล้วแต่กำลังใจของคนอย่างหนึ่ง หรือว่าจริยาตามปกติตามภาคพื้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาตมาถือ กลุ่มเดิม เป็นสำคัญ คำว่ากลุ่มเดิมนี่ก็หมายความว่า เป็นคนที่บำเพ็ญบารมีร่วมกันมาตั้งแต่อดีตชาติ ถ้าจะนับเป็นชาติๆ นี่นับไม่ถ้วน เอ พวกที่นั่งป๋อหลออยู่นี่ ๙๙เปอร์เซ็นต์นี่ ทีนี้อีกเปอร์เซ็นต์ไม่แน่ ใช่ไหม แล้วทำไมเป็นอย่างนั้น เอาอย่างนี้ไหม พูดกันตรงๆ ดีกว่าไหม พูดกันแบบตรงไปตรงมา

ถ้าเราได้ ปุพเพนิวาสานุสติญาณ เราก็จะรู้ว่าตัวเราเองเกิดมากี่ชาติ ระยำมาเท่าไร ดีมาเท่าไร ฉันนี่ระยำมาก แล้วคนเรากว่าจะเดินเข้าไปหาความดีได้ มันต้องคบกับความชั่วก่อน ใช่ไหม กว่าจะรู้ความดี รู้ผลของความดีก็ต้องแวะเข้าไปคุยกับความชั่วก่อน แล้วจนกว่าจะเข้าเขตพระพุทธพยากรณ์ กว่าจะเข้าเขตพระพุทธพยากรณ์ได้ก็ไม่รู้ว่าผ่านมาเท่าไร พอหลังจากได้รับเขตพุทธพยากรณ์แล้ว ก็ผ่าน ๑๖ อสงไขยกันแสนกัป เล่นนับกันเป็นอสงไขยกันนะ อสงไขย แปลว่า นับไม่ได้ แล้วก็เอาหน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน แล้วก็เติมศูนย์ท่านเรียกว่าโกฏิ เติมไปอีกสามศูนย์ เรียกว่า อสงไขยกับแสนกัป นับชาติชาติซิพวกคุณ ตั้งแต่รัตน์โกสินทร์นี้ ฉันตะบันเกิดมาแล้วตั้งสี่หนนะ นี่ชาตินี่ นี่พระพุทธกาลนี่ แค่หลังๆ นี่ สมัยพุทธกาลตั้งแต่สมัยเชียงแสน สุโขทัย อยุธยา แล้ว รัตนโกสินทร์นี่สี่ครั้ง นี่มันยังไม่ถึงอีกเขตหนึ่งของกัป มันไม่ใช่ในสิบของกัป เพราะเกิดขึ้นขึ้นมาตั้งสิบกว่าครั้ง นี่ถ้ากัปหนึ่งเราเกิดเท่าไร เรานับเป็นอสงไขยกัป มันเกิดกันเท่าไรไหวไหมช่วยคิดที ไม่คิดดีกว่าปวดหัว

เป็นอันว่า คณะของเราก็ตามกันมาเป็นระยะ ที่หนีไปนิพพานนับไม่ถ้วนแล้ว พวกนั้นขี้ขลาด สู้พวกเราไม่ได้ มีตัวอย่างที่ไหน วิ่งกันพรึ่บๆๆ เรานี้ต้องมาตกระกำลำบาก มาช่วยคนโน้น ช่วยนี่ วิ่งนี่วิ่งนั้น เราจะกินยังเข้าไปก็ไม่ค่อยจะมี แต่ก็ยังพยายามหาเลี้ยงคนอื่นใช่ไหม พวกนั้นไม่ได้ความ สู้เราไม่ได้นะ เรามายกย่องตัวเองนะ เขารอให้ชาวบ้านเขายกเมื่อไรจะได้ยกย่องได้ยก ใช่ไหม ไม่ชมตัวเองรอชาวบ้านชม เมื่อไรจะได้ยกย่อง ใช่ไหม ไม่ชมตัวเองรอชาวบ้านชม เมื่อไรจะได้ชมก็ชมมันซะเองก็หมดเรื่อง นี่เจ้าบ้านบอกหมาขี้ ไม่มีใครไปยกหาง ไม่ตรง เวลานี้จะขี้มันบอกอะไร เหอะ ยกหางดีไม่ดีก็เปื้อน นี่เป็นอันว่า ท่านที่ไปนิพพานนับไม่ถ้วน

ตอนนี้ลองสอบดูนิดหนึ่ง นี่เวลาถามว่า คณะสายของข้าพระพุทธเจ้ามันนี่มีกี่สายนี่ ข้างหลังบ้านออกไปนี่ ท่านบอกว่ามี ๓๗ สาย ถามสายหนึ่งระยะยาวเท่าไร ท่านก็บอก สองแสนโยชน์ หรือสี่แสนโยนช์ สายน่ะมันมี ๓๗ สาย แล้วก็ไปดูวิมานนี่สายพระนิพพาน แล้วไปนี่เขาตั้งเต็มไปหมด แล้วพวกนี้จะไปอยู่ไหนไม่รู้ ไม่มีที่ซิ นี้ใครอยากไปอยู่ก็มาจองไว้ จัดสรร คิดไร่ละเท่าไรก็ว่ากันไป ใช่ไหม เป็นอันว่า ๓๗ สายนี่ วิมานเต็มไปหมด ไม่มีพร่อง สายหนึ่งประมาณสองแสนโยชน์ ว่าจะย่องดูมานิดหนึ่ง คือว่าเรื่องของเรื่องมันก็มีเด็กเขาสงสัยว่า สายมันมีกี่สาย หัวหน้าทีมสร้างบ้านใหญ่อยู่ด้านหน้า ต่อมาก็มีถนนซอยเข้าไป ที่ทางด้านของพระนิพพานนี่เขาอยู่กันเป็นกลุ่มของ พระพุทธกัสสป อย่างพระพระอะไร กกุสันโธ ท่านอยู่กลุ่มหนึ่ง คือกลุ่มจัดเป็นสายข้างหลัง พระโกนาคมโน ท่านก็อยู่กลุ่มหนึ่ง วิมานของพระพุทธเจ้าตั้งข้างหน้า บริวารก็เป็น สายอยู่ข้างหลัง พระพุทธกัสสป ท่านก็ตั้งจุดหนึ่งของ สมเด็จพระมหาสมณโคดม ก็ตั้งจุดหนึ่ง ตอนนี้ของอาตมามันก็เป็นจุดแปลก จุดที่แปลกวิมานมาตั้งอยู่ในเกณฑ์เรียงของพระพุทธเจ้าใหญ่ คล้ายคลึงกัน แต่สวยสู้ท่านไม่ได้เพราะเราไม่ใช่พระพุทธเจ้า เพราะฐานะที่ปรารถนาพุทธภูมิมาสิ้นระยะเวลา ๑๖ อสงไขยกับแสนกัปพอดี

แต่ว่าแสนกัปนี่ถ้าทนไม่ไหวเลยเลยไม่เกิด เอามันแค่นี้พอ ใช่ไหม ถ้ารออีกอีก ๗ ครั้งในกัปนี้แหละ ไม่ต้องรอ แล้วก็ต้องรอเป็นองค์ที่ ๒๒ หลังจากพระศรีอริย์ โฮ้ ไปนั่งบี้ตะโพนอยู่นั้น ไม่เอาเปิดดีกว่า อีโธ่ ถ้าไม่ไหว กลืนไม่ลงนะ ถามเท่าไหร่ ยี่สิบสอง เฮอะ ยี่สิบสองไปนั่งเป่าปี่อยู่โน้น ชั้นดุสิต ตั้งยี่สิบสององค์ เมื่อไรไม่รู้ ที่เขาคอยตั้งนาน บอกฉันหลีกทางให้เปิดดีกว่า เป็นอันว่าหาจุดพร่องไม่ได้ ตามสายของพวกเรา แต่ว่าหาจุดพร่องไม่มี แต่ความจริงวิมานสวยไม่เต็มที่มีอยู่มากพอสมควรแต่ก็ไม่เต็มสาย ที่วิมานไม่สวยมาก เพราะจิตของบุคคลใดถ้ารักนิพพานวิมานจะปรากฏที่นั้น แต่ทว่าจิตใจของท่านผู้นั่นยังไม่ถึงอรหัตผลเพียงใดวิมานจะไม่สวยเต็มที่ จิตกะวิมานมันสวยเท่ากัน ใช่ไหม เดินไปนี่จะรู้เป็นอันว่า วิมานนั่งคอยอยู่เพราะอะไร เพราะว่าอาตมาปรารถนาพุทธภูมิ

อันนี้คณะที่ร่วมปฏิบัติกันมาในกาลก่อนร่วมกันมาปรารถนาที่จะเป็นสาวกใน สมัยนั้นในเมื่อหัวเรือใหญ่เลี้ยวเข้าตามตรอกไปเสียแล้วเข้าคลองเล็ก บรรดาเรือทั้งหลายมันก็ต้องเลี้ยวตาม ถ้าขืนวิ่งไปคนเดียวหลงแน่ เป็นอันว่า ฉะนั้นวิมานมันตั้งอยู่เต็ม เป็นอันว่าคนที่ติดตามมาไม่พลาดพระนิพพานนะ แต่ว่าพลาดในชาตินี้ ชาตินี้พลาดก็ไปจั้งโน้นศาสนา พระศรีอาริย์ นะไม่เหลือ เพราะโยมท่านคอยอยู่ โยมท่านดัก ไม่ยอมให้ไปไหนแน่
เป็นอันว่าระหว่างนี้ใครปฏิบัติดีบ้าง ปฏิบัติชั่วบ้าง ก็เป็นของกฎของกรรมขณะใดที่กรรมที่เป็นกุศลให้ผล ขณะนั้นจิตเราก็จะเป็นสุข บางครั้งกรรมที่เป็นอกุศลมันตามมาให้ผล มันก็มีความวุ่นวาย แต่เรื่องนี้ เราจะแพ้มันในระยะเวลาตายไม่มี ไม่มีทาง เราจะให้มันเฉพาะในระหว่างที่มีชีวิตมันจะทรงอยู่เท่านั้น ถ้าใกล้จะตายจริงๆ อาตมารับรองว่าทุกคนไม่ไร้สติ แล้วก็ไม่ไร้ความดีที่ปฏิบัติ เพราะอะไร ไปตรวจบ้านหมดแล้ว

วันนี้ สบายกลับมาตีหุ่ย เลยไม่กลับเลย ดีใจ กลับขึ้นไปนอน ความจริงนอนไม่ได้ มีงานทำต่อ เพราะอะไรเพราะว่าเริ่มจะพักเลยไม่ได้พัก อาบน้ำเสร็จ ฉันยาเสร็จ นึกว่าจะพักสักหน่อยพอนั่ง นอนปุ๊บลงไป ก็เจอะพระ แฮะ

 

...เป็นอันว่าวันนี้จะขอย้ำเรื่อง เวทนานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน สักนิดหนึ่งคือในเรื่อง เวทนานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน นี่เป็นเรื่องของจิตโดยตรง การเจริญพระกรรมฐาน เราฝึกกันที่จิต ฉะนั้นสำนักของเรานี่ย่อมเป็นที่รังเกียจของสำนักบางสำนัก ที่สำนักนั้นชอบฝึกกาย ใช่ไหม แล้วเวลาจะทำก็ต้องทำเครียดต้องทำกันนับชั่วโมง แต่ทว่าของพวกเราอย่าไปติสำนักนั้นๆ ว่าท่านทำไม่ถูก การฝึกอารมณ์ของจิตก็สุดแล้วแต่กำลังใจของคนอย่างหนึ่ง หรือว่าจริยาตามปกติตามภาคพื้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาตมาถือ กลุ่มเดิม เป็นสำคัญ คำว่ากลุ่มเดิมนี่ก็หมายความว่า เป็นคนที่บำเพ็ญบารมีร่วมกันมาตั้งแต่อดีตชาติ ถ้าจะนับเป็นชาติๆ นี่นับไม่ถ้วน เอ พวกที่นั่งป๋อหลออยู่นี่ ๙๙เปอร์เซ็นต์นี่ ทีนี้อีกเปอร์เซ็นต์ไม่แน่ ใช่ไหม แล้วทำไมเป็นอย่างนั้น เอาอย่างนี้ไหม พูดกันตรงๆ ดีกว่าไหม พูดกันแบบตรงไปตรงมา

ถ้าเราได้ ปุพเพนิวาสานุสติญาณ เราก็จะรู้ว่าตัวเราเองเกิดมากี่ชาติ ระยำมาเท่าไร ดีมาเท่าไร ฉันนี่ระยำมาก แล้วคนเรากว่าจะเดินเข้าไปหาความดีได้ มันต้องคบกับความชั่วก่อน ใช่ไหม กว่าจะรู้ความดี รู้ผลของความดีก็ต้องแวะเข้าไปคุยกับความชั่วก่อน แล้วจนกว่าจะเข้าเขตพระพุทธพยากรณ์ กว่าจะเข้าเขตพระพุทธพยากรณ์ได้ก็ไม่รู้ว่าผ่านมาเท่าไร พอหลังจากได้รับเขตพุทธพยากรณ์แล้ว ก็ผ่าน ๑๖ อสงไขยกันแสนกัป เล่นนับกันเป็นอสงไขยกันนะ อสงไขย แปลว่า นับไม่ได้ แล้วก็เอาหน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน แล้วก็เติมศูนย์ท่านเรียกว่าโกฏิ เติมไปอีกสามศูนย์ เรียกว่า อสงไขยกับแสนกัป นับชาติชาติซิพวกคุณ ตั้งแต่รัตน์โกสินทร์นี้ ฉันตะบันเกิดมาแล้วตั้งสี่หนนะ นี่ชาตินี่ นี่พระพุทธกาลนี่ แค่หลังๆ นี่ สมัยพุทธกาลตั้งแต่สมัยเชียงแสน สุโขทัย อยุธยา แล้ว รัตนโกสินทร์นี่สี่ครั้ง นี่มันยังไม่ถึงอีกเขตหนึ่งของกัป มันไม่ใช่ในสิบของกัป เพราะเกิดขึ้นขึ้นมาตั้งสิบกว่าครั้ง นี่ถ้ากัปหนึ่งเราเกิดเท่าไร เรานับเป็นอสงไขยกัป มันเกิดกันเท่าไรไหวไหมช่วยคิดที ไม่คิดดีกว่าปวดหัว

เป็นอันว่า คณะของเราก็ตามกันมาเป็นระยะ ที่หนีไปนิพพานนับไม่ถ้วนแล้ว พวกนั้นขี้ขลาด สู้พวกเราไม่ได้ มีตัวอย่างที่ไหน วิ่งกันพรึ่บๆๆ เรานี้ต้องมาตกระกำลำบาก มาช่วยคนโน้น ช่วยนี่ วิ่งนี่วิ่งนั้น เราจะกินยังเข้าไปก็ไม่ค่อยจะมี แต่ก็ยังพยายามหาเลี้ยงคนอื่นใช่ไหม พวกนั้นไม่ได้ความ สู้เราไม่ได้นะ เรามายกย่องตัวเองนะ เขารอให้ชาวบ้านเขายกเมื่อไรจะได้ยกย่องได้ยก ใช่ไหม ไม่ชมตัวเองรอชาวบ้านชม เมื่อไรจะได้ยกย่อง ใช่ไหม ไม่ชมตัวเองรอชาวบ้านชม เมื่อไรจะได้ชมก็ชมมันซะเองก็หมดเรื่อง นี่เจ้าบ้านบอกหมาขี้ ไม่มีใครไปยกหาง ไม่ตรง เวลานี้จะขี้มันบอกอะไร เหอะ ยกหางดีไม่ดีก็เปื้อน นี่เป็นอันว่า ท่านที่ไปนิพพานนับไม่ถ้วน

ตอนนี้ลองสอบดูนิดหนึ่ง นี่เวลาถามว่า คณะสายของข้าพระพุทธเจ้ามันนี่มีกี่สายนี่ ข้างหลังบ้านออกไปนี่ ท่านบอกว่ามี ๓๗ สาย ถามสายหนึ่งระยะยาวเท่าไร ท่านก็บอก สองแสนโยชน์ หรือสี่แสนโยนช์ สายน่ะมันมี ๓๗ สาย แล้วก็ไปดูวิมานนี่สายพระนิพพาน แล้วไปนี่เขาตั้งเต็มไปหมด แล้วพวกนี้จะไปอยู่ไหนไม่รู้ ไม่มีที่ซิ นี้ใครอยากไปอยู่ก็มาจองไว้ จัดสรร คิดไร่ละเท่าไรก็ว่ากันไป ใช่ไหม

เป็นอันว่า ๓๗ สายนี่ วิมานเต็มไปหมด ไม่มีพร่อง สายหนึ่งประมาณสองแสนโยชน์ ว่าจะย่องดูมานิดหนึ่ง คือว่าเรื่องของเรื่องมันก็มีเด็กเขาสงสัยว่า สายมันมีกี่สาย หัวหน้าทีมสร้างบ้านใหญ่อยู่ด้านหน้า ต่อมาก็มีถนนซอยเข้าไป ที่ทางด้านของพระนิพพานนี่เขาอยู่กันเป็นกลุ่มของ พระพุทธกัสสป อย่างพระพระอะไร กกุสันโธ ท่านอยู่กลุ่มหนึ่ง คือกลุ่มจัดเป็นสายข้างหลัง พระโกนาคมโน ท่านก็อยู่กลุ่มหนึ่ง วิมานของพระพุทธเจ้าตั้งข้างหน้า บริวารก็เป็น สายอยู่ข้างหลัง พระพุทธกัสสป ท่านก็ตั้งจุดหนึ่งของ สมเด็จพระมหาสมณโคดม ก็ตั้งจุดหนึ่ง ตอนนี้ของอาตมามันก็เป็นจุดแปลก จุดที่แปลกวิมานมาตั้งอยู่ในเกณฑ์เรียงของพระพุทธเจ้าใหญ่ คล้ายคลึงกัน แต่สวยสู้ท่านไม่ได้เพราะเราไม่ใช่พระพุทธเจ้า เพราะฐานะที่ปรารถนาพุทธภูมิมาสิ้นระยะเวลา ๑๖ อสงไขยกับแสนกัปพอดี

แต่ว่าแสนกัปนี่ถ้าทนไม่ไหวเลยเลยไม่เกิด เอามันแค่นี้พอ ใช่ไหม ถ้ารออีกอีก ๗ ครั้งในกัปนี้แหละ ไม่ต้องรอ แล้วก็ต้องรอเป็นองค์ที่ ๒๒ หลังจากพระศรีอริย์ โฮ้ ไปนั่งบี้ตะโพนอยู่นั้น ไม่เอาเปิดดีกว่า อีโธ่ ถ้าไม่ไหว กลืนไม่ลงนะ ถามเท่าไหร่ ยี่สิบสอง เฮอะ ยี่สิบสองไปนั่งเป่าปี่อยู่โน้น ชั้นดุสิต ตั้งยี่สิบสององค์ เมื่อไรไม่รู้ ที่เขาคอยตั้งนาน บอกฉันหลีกทางให้เปิดดีกว่า เป็นอันว่าหาจุดพร่องไม่ได้ ตามสายของพวกเรา แต่ว่าหาจุดพร่องไม่มี แต่ความจริงวิมานสวยไม่เต็มที่มีอยู่มากพอสมควรแต่ก็ไม่เต็มสาย ที่วิมานไม่สวยมาก เพราะจิตของบุคคลใดถ้ารักนิพพานวิมานจะปรากฏที่นั้น แต่ทว่าจิตใจของท่านผู้นั่นยังไม่ถึงอรหัตผลเพียงใดวิมานจะไม่สวยเต็มที่ จิตกะวิมานมันสวยเท่ากัน ใช่ไหม เดินไปนี่จะรู้เป็นอันว่า วิมานนั่งคอยอยู่เพราะอะไร เพราะว่าอาตมาปรารถนาพุทธภูมิ

อันนี้คณะที่ร่วมปฏิบัติกันมาในกาลก่อนร่วมกันมาปรารถนาที่จะเป็นสาวกใน สมัยนั้นในเมื่อหัวเรือใหญ่เลี้ยวเข้าตามตรอกไปเสียแล้วเข้าคลองเล็ก บรรดาเรือทั้งหลายมันก็ต้องเลี้ยวตาม ถ้าขืนวิ่งไปคนเดียวหลงแน่ เป็นอันว่า ฉะนั้นวิมานมันตั้งอยู่เต็ม เป็นอันว่าคนที่ติดตามมาไม่พลาดพระนิพพานนะ แต่ว่าพลาดในชาตินี้ ชาตินี้พลาดก็ไปจั้งโน้นศาสนา พระศรีอาริย์ นะไม่เหลือ เพราะโยมท่านคอยอยู่ โยมท่านดัก ไม่ยอมให้ไปไหนแน่


เป็นอันว่าระหว่างนี้ใครปฏิบัติดีบ้าง ปฏิบัติชั่วบ้าง ก็เป็นของกฎของกรรมขณะใดที่กรรมที่เป็นกุศลให้ผล ขณะนั้นจิตเราก็จะเป็นสุข บางครั้งกรรมที่เป็นอกุศลมันตามมาให้ผล มันก็มีความวุ่นวาย แต่เรื่องนี้ เราจะแพ้มันในระยะเวลาตายไม่มี ไม่มีทาง เราจะให้มันเฉพาะในระหว่างที่มีชีวิตมันจะทรงอยู่เท่านั้น ถ้าใกล้จะตายจริงๆ อาตมารับรองว่าทุกคนไม่ไร้สติ แล้วก็ไม่ไร้ความดีที่ปฏิบัติ เพราะอะไร ไปตรวจบ้านหมดแล้ว

วันนี้ สบายกลับมาตีหุ่ย เลยไม่กลับเลย ดีใจ กลับขึ้นไปนอน ความจริงนอนไม่ได้ มีงานทำต่อ เพราะอะไรเพราะว่าเริ่มจะพักเลยไม่ได้พัก อาบน้ำเสร็จ ฉันยาเสร็จ นึกว่าจะพักสักหน่อยพอนั่ง นอนปุ๊บลงไป ก็เจอะพระ แฮะ


คัดมาบางส่วนตอนจากหนังสือ รวมคำสอนธรรมปฏิบัติ ของพระราชพรหมยานเล่ม ๘ หน้าที่ ๑๗๐-๑๗๒

 

พิมพ์ซ้ำครับ

 

ขออภัยครับ

 

หลวงพ่อท่านได้เดินนำทางไปก่อนแล้ว
ท่านได้มอบแผนที่(หนังสือธรรมะ) และเข็มทิศ(เสียงธรรมะ)ไว้ให้ลูกหลาน
เข้ามาเปิดดูแผนที่และใช้เข็มทิศเพื่อนำทางตามหลวงพ่อไปยังจุดหมายเดียวกัน คือ "พระนิพพาน" ซึ่งเป็นสถานที่ ที่ไม่ต้องมาเวียนว่าย ตายเกิดอีก
เป็นสถานที่มีแต่ความสุข ความสงบ และสบายอย่างไม่มีที่ใดเทียบได้อีก

ธรรมใดที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ตรัสรู้แล้ว ขอให้ลูกได้รู้ธรรมนั้นด้วยเถิด
ธรรมใดที่หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษีรู้แล้ว ขอให้ลูกได้รู้ธรรมนั้นด้วยเถิด
หลวงพ่อไปที่ไหน ลูกจะติดตามไปด้วย
หนทางแม้จะมีอุปสรรค์ ก็ต้องคิดว่าเป็นเครื่องพิสูจน์กำลังใจ
หากมองไม่เห็นทุกข์ ก็ย่อมไม่เห็นธรรม

ขออนุโมทนากับคุณwatnatangnok namai เป็นอย่างสูงครับ

 

โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับ

พระคาถาเงินล้านของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานวัดท่าซุง จ.อุทัยธานี
ตั้ง นะโม ๓ จบ
สัมปะจิตฉามิ (คาถาสนองกลับ)
นาสังสิโม พรหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะรายันติ (คาถาปัดอุปสรรค)
พรหมา จะ มหาเทวา อภิลาภา ภะวันตุ เม (คาถาเงินแสน)
มหาปุญโญ มหาลาโภ ภะวันตุ เม (คาถาลาภไม่ขาดสาย)
มิเตพาหุหะติ (คาถาเงินล้าน)
พุทธะมะอะอุ นะโมพุทธายะ วิระทะโย วิระโคนายัง
วิระหิงสา วิระทาสี วิระทาสา วิระอิตถิโย พุทธัสสะ
มานีมามะ พุทธัสสะ สวาโหม (คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า)
สัมปะติจฉามิ (คาถาเร่งลาภให้ได้เร็วขึ้น)
เพ็ง เพ็ง พา พา หา หา ฤา ฤา

(บูชา 3,7,9 จบ ตัวคาถาต้องว่าทั้งหมด)​