สมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน และครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัตดีปฏิบัติชอบ

บ้านที่ผมอาศัยอยู่ทุกวันนี้ ท่านก็เป็นผู้ชี้แนะให้ซื้อแยกออกมาอยู่กันเองก่อนหน้านี้ผมต้องช่วยรับภาระเรื่องบ้านที่พ่อผมซื้อเอาไว้แต่ผ่อนต่อไม่ไหวเป็นช่วงที่ผมแต่งงานและมีลูกพอดี ผมต้องมารับช่วงต่อ พ่อผมมีลูกสองคนคือ ผมมีพี่ชายอีกคนที่ยังไม่แต่งงาน

ตอนที่ผมมารับช่วงต่อนั้นยังไม่เคยคิดเลยว่าจะมีปัญหาเรื่องบ้านจนสมเด็จนางพญางิ้วดำบอกให้ผมหาซื้อบ้านแยกออกมา ผมก็ทำตามที่ท่านแนะนำ และหลังจากนั้นไม่นาน มันก็เริ่มมีปัญหาเรื่องความเป็นเจ้าของ เพราะพี่ชายเขาก็อยากมีส่วน พ่อกับแม่ก็คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะให้ลูกอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้มองว่าพอลูกมีครอบครัวแล้วมันจะเป็นอีกอย่าง

 

อนาคตังสญานของสมเด็จนางพญางิ้วดำล่วงหน้าถึงเกือบ 10 ปี จึงเป็นไปตามที่ท่านบอกไว้

ช่วงปลายปี 2558 ที่ผ่านมานั้น ผมได้ตั้งจิตอธิษฐานเรื่องการเงินที่ไม่คล่องตัวมานานนับสิบปีเศษตั้งแต่แต่งงานมาจนลูกคนโตอายุ15ปีในปีนี้ ผลคำอธิษฐานขอต่อครูบาอาจารย์ที่เคารพศรัทธาสำเร็จได้งานพิเศษมาทำ ค่าตอบแทนหลักหลายแสนบาท สามารถปลดหนี้สิ้นไปได้เยอะเลย มีเงินแบ่งไปทำบุญแบบไม่กดดันเหมือนก่อนหน้านี้เลย....สาธุ

และก็เพิ่งจะมานึกออกว่า สมเด็จนางพญางิ้วดำท่านบอกผมไว้นานมากแล้วน่าจะตั้งแต่ช่วงปี2549-2550 ท่านบอกว่า จะมีผู้ใหญ่เอางานพิเศษมาให้ทำ ตอนที่ท่านบอกใหม่ๆ ผมก็เฝ้ารอดูอยู่เป็นวันเป็นอาทิตย์จนเป็นเดือนเป็นปี และเป็นหลายปี ก็ยังไม่มีวี่แววเลย จนมาเดือนธันวาคม ปี 2558 จึงเป็นไปตามที่ท่านบอกไว้เมื่อเกือบสิบปีก่อน

 

งานบุญของสมเด็จนางพญางิ้วดำ

ทุกปีท่านจะต้องพาลูกศิษย์ร่วมสร้างบุญกัน ถ้าจำไม่ผิดบางปีก็ทอดกฐินบ้าง ทอดผ้าป่าบ้าง ส่วนมากจะเป็นวัดที่ไกลๆที่มีฐานะอัตคัต และบางทีก็เป็นบุญสาธารณะเช่น มอบเงินและอุปกรณ์การศึกษากับให้โรงเรียนตามต่างจังหวัดไกลๆ

ส่วนผมก็ร่วมบริจาคเล็กๆน้อยตามกำลัง แต่มีอยู่ครั้งนึงที่เข้าไปช่วยงานบุญของท่านมากที่สุด คืองานสร้างแท่นประดิษฐานพระพุทธรูปประจำโรงเรียนบ้านกระสังข์ จ.บุรีรัมย์

 

พระสมเด็จไม้งิ้วดำแกะ พิมพ์พระสมเด็จ วัดใหม่บ้านดอน จ.นครราชสีมา

 

งานบุญเมื่อปี 22 เมษายน 2549

ที่มาของสร้างพระพุทธรูปปางลีลา : พระปรเมศร์พุทธรัตนโกเกศบุรีรมย์

สมเด็จนางพญางิ้วดำท่านบอกว่า ที่โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนบ้านเกิดของพี่คนทรง และแถวๆนั้นมีศาสนาอื่นเข้าไปเผยแพร่กันมาก เขาทำ PR ให้ความช่วยเหลือชาวบ้าน มีแจกสิ่งของเครื่องใช้เพื่อให้คนเข้านับถือ

ท่านเลยกลัวว่ากลัวว่าคนบ้านเราแถวนั้นจะนับถือพุทธศาสนาจะลดน้อยถอยลง เลยเป็นที่มาของการสร้างพระพุทธปางลีลาเป็นพระพุทธรูปประจำโรงเรียน เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวกับครู เด็กนักเรียนและผู้ปกครอง

 

งานบุญนี้สำเร็จได้ด้วยใจ

ก่อนหน้าประมาณ 10 วันที่จะทำพิธียกพระขึ้นแท่น ช่างก่อสร้างมีปัญหาเรื่องอ่านแบบ เลยโทรมาหาผม คุยกันไปคุยกันมา อธิบายกันอย่างไรก็ไม่เข้าใจ สรุปคือช่างเขาคงอยากให้คนออกแบบซึ่งก็คือตัวผมเอง ให้ไปช่วยดูเพราะมีบางจุดที่เขาดูแบบแล้วไม่เข้าใจ ผมเลยตัดสินใจรับปากว่าจะไปดูให้ตอนช่วงวันหยุดวันจักรี 6- 9 เมษายน 2549

ช่วงนั้นเป็นวันหยุดยาวต่อเนื่อง 3 วัน ผมเลยลาอีกหนึ่งวัน เลยได้หยุด 4 วัน ผมกับแฟนจึงพาลูกๆกลับบ้านแฟนที่ต่างจังหวัด นครนายกและผมตั้งใจไว้ว่าก่อนจะกลับกรุงเทพฯ จะขับรถไปดูงานก่อสร้างแท่นพระที่โรงเรียนบ้านกระสัง ตำบลกระสัง อ.เมือง จ.บุรีรัมย์

วันที่จะขับรถไปดูงานก่อสร้างแท่นนั้น ผมต้องตื่นตั้งแต่ตีสามของเช้าวันที่ 9 ผมจำได้ว่าใจของผมมันอยู่ในท่ามกลางระหว่าง การรักษาสัจจะกับไม่รักษาสัจจะ คือผมมีความรู้สึกว่า ทำไมผมต้องมาลำบาก ต้องตื่นนอนตั้งแต่ตีสามและยังต้องขับรถไปคนเดียว เป็นระยะทางไกลมาก ใช้เวลาขับรถตั้ง 5-6 ชั่วโมงและยังต้องรีบขับรถกลับมารับแฟนกับลูกๆที่นครนายกเพื่อจะเข้ากรุงเทพฯอีก

ตอนช่วงต้นของการอาบน้ำใจก็คิดไปว่าจะไปทำไมให้ลำบาก แต่มันคิดได้ว่า เราให้สัจจะไปแล้ว และเราก็เป็นลูกศิษย์ของสมเด็จนางพญางิ้วดำ เราต้องทำ ใจมันเลยดีดกลับมา เลยเลิกความคิดเรื่องความลำบาก รีบอาบน้ำให้เสร็จและแต่งตัวขับรถออกมาจากบ้านพ่อตาตอนตีสามครึ่ง แฟนเขาตื่นมาดูเตรียมเสื้อผ้าให้และมาส่งที่ประตู เขาก็เป็นห่วงเพราะต้องขับรถไปคนเดียวตอนมืดๆ ก็เลยสั่งว่าให้โทรหาเป็นระยะๆ

 

งานบุญนี้สำเร็จได้ด้วยใจ (ต่อ)

ผมขับรถออกจากบ้านพ่อตาแถวอ.ปากพลี จ.นครนายก ตอนตีสามครึ่ง วิ่งมาทางอ.บ้านนาเพื่อตัดเข้าทาง บ้านนา-แก่งคอย จ.สระบุรีและวิ่งไปตามถนนมิตรภาพ เพื่อไปนครราชสีมา และมุ่งหน้าไปทางจังหวัดขอนแก่น แล้วเลี้ยวขวาแยกไปบุรีรัมย์ ที่ถนนทางหลวงหมายเลข 226ผมไปถึงที่โรงเรียนบ้านกระสัง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะประมาณเวลา 10.00 น ได้พูดคุยกับช่างที่รับเหมาก่อสร้างและก็ตรวจดูงานเสร็จประมาณเที่ยง

ผมก็ขอตัวกลับ ขับรถย้อนกลับมากินข้างกลางวันที่ สี่แยกก่อนเข้าเมืองบุรีรัมย์ตอนกินข้าวไปก็ดูแผนที่ไปว่าจะกลับทางไปโคราช-สระบุรีหรือว่าจะกลับทางเส้นไปปราจีนบุรี สุดท้ายเลยตัดสินใจวิ่งออกจากบุรีรัมย์ เข้าถนนทางหลวงหมายเลข 24 เพื่อไปเลี้ยวซ้ายเข้าถนนเส้น 304 ไปอ.กบินทร์ จังหวัดปราจีนบุรี

ตอนขับรถกลับวิ่งด้วยความเร็วไม่ต่ำกว่า 120 กม./ชม บางช่วงผมเหยียบถึง 160 กม/ชม. ต้องรีบขับเพราะวันนี้จะต้องกลับเข้ากรุงเทพฯ ตอนที่ขับรถบนถนน 24 นั้นเหยียบไม่ยั้งเลย มีอยู่ช่วงหนึ่งกำลังเหยียบเพลินๆ ปรากฎว่ามีหินกระเด็นใส่หน้ากระจกรถ ทั้งๆที่มีรถผมอยู่คันเดียว รถวิ่งสวนก็ไม่มี ผมเลยรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเลยรีบลดความเร็วเหลือประมาณ 110 กม/ชม.

 

งานบุญนี้สำเร็จได้ด้วยใจ (ต่อ)

ผมยังจำได้ดีว่า พอมีก้อนหินมากระทบกระจกหน้ารถ ผมรู้สึกว่าเออ!!! มันแปลกดีวิ่งรถอยู่คันเดียวกับมีเศษหินมาโดนกระจกได้ไงหว่า เลยรีบตั้งจิตระลึกของสมเด็จนางพญางิ้วดำให้ท่านช่วยคุ้มครองให้กลับโดยปลอดภัย พอผมลดความเร็วได้ไม่เกินห้านาที เหมือนหนังตลก เพราะว่ามาเจอด่านตำรวจตั้งด่านตรวจอยู่ ตอนนั้นเลยรู้สึกว่าที่ใจคอไม่ดีตอนโดนหินตกใส่กระจกก่อนหน้านี้เหมือนจะเป็นการเตือนให้เราลดความเร็วก่อนเจอด่านตำรวจหรือเปล่าหนอ!!!

ถ้าไม่มีหินโดนกระจก ผมก็ยังเหยียบด้วยความเร็ว 140-160 กม./ชม. มาถึงด่านตำรวจคงไม่รอด เฮ้อ !!! เดชะบุญจริงๆวุ้ย

ขับรถผ่านทางเขาใหญ่จนลงเขามายัง อ.กบินทร์ จ.ปราจีน ตอนนั้นรู้สึกว่ามีกำลังใจขับรถหน่อยเพราะว่าอีกไม่ไกลจะถึงปากพลี นครนายก ผมเลยจอดรถแวะกินก๋วยเตี๋ยวเรือสุพรรณ ร้านอยู่ฝั่งขวามือตอนวิ่งจากกบินทร์มายัง อำเภอประจันตคาม ก่อนถึงอ.ประจันตคามไม่ไกลนัก พอกินเสร็จก็ขับรถออกมาแบบสบายใจ ไม่เครียดแล้วเพราะว่าวิ่งอีกแป้บนึงก็ถึงแล้วสบายๆ เวลาตามที่วางแผนไว้ ตอนนั้นก็เป็นเวลาประมาณ บ่ายสามถึงบ่ายสี่โมง

 

เพราะรักษาสัจจะที่ให้ไว้กับครูบาอาจาย์เลยได้เจอกับพระธุดงค์รูปนึง

เพิ่งเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต

ตอนที่ผมขับรถมุ่งหน้ามา อ.ประจันตคาม ไม่นานก่อนถึงทางแยกเข้าประจันตคาม ผมเห็นมีพระธุดงค์รูปนึงท่านกำลังเดินมาทางกบินทร์คือท่านเดินสวนทางกับรถผม พอใกล้จะถึงตัวท่านผมก็รีบชะลอรถและจอดลงเข้าไปกราบท่านและขอถวายเงิน และขออาสาขับรถพาท่านไปยังจุดที่ท่านต้องการ

คือท่านรับรู้แล้วแต่ท่านยังไม่ตอบผมว่าจะยังไง ตอนที่ผมรอคำตอบอยู่นั้น พระธุดงค์ท่านก็เดินเข้าไปยังด้านหลังแนวต้นไม้เตี้ยๆสูงประมาณท่วมหัวคน ท่านหายเข้าไปน่าจะประมาณสองหรือสามนาที พอท่านออกมาท่านก็บอกว่าอนุญาตให้ขับรถไปส่งท่านได้ เพราะท่านพักอยู่เลยทางเข้าประจันตคามไปหน่อยเดียวเอง คือผมต้องผ่านทางนี้เพื่อกลับนครนายกอยู่แล้ว สบายมาก

 

มีบุญได้กราบพระธุดงค์



ปีนี้ครบ 10 ปีที่ผมได้เจอกับพระธุดงค์หลังจากกลับจากดูงานก่อสร้างแท่นพระที่บุรีรัมย์

ผมได้ขับรถพาท่านมาส่งยังที่พักเป็นศาลาไม้ ตั้งอยู่หลังบ้านหลังหนึ่งริมถนนเป็นบ้านที่ไม่มีรั้ว ซึ่งเลยทางแยกเข้าประจันตคามไปทางศาลพระนเรศวรทางขึ้นเขาใหญ่

ท่านก็สอบถามความเป็นมาที่ต่างคนต่างมาพบกันในวันนี้ ผมก็ได้พูดคุยกับท่าน ผมรู้สึกว่าท่านเก่งนะ ท่านอยู่องค์เดียวได้และเดินธุดงค์ไปทั่ว ตั้งแต่เหนือจรดใต้ ตอนท่านเล่าเรื่องที่ท่านออกธุดงค์นั้นได้รสชาดมากครับ ผมฟังเพลินเลย มีอยู่ตอนนึงที่ท่านธุดงค์ไปทางใต้ ซึ่งตอนนั้นมีผู้ก่อการไม่สงบแล้ว ท่านบอกว่า ก่อนที่พวกนี้จะมาถึงที่พักท่าน ท่านก็จะย้ายไปก่อนทุกครั้งท่านบอกว่าท่านมีเทวดาคอยบอกว่าให้ไปทางนั้นทางโน้นเลยแคล้วคลาดจากผู้ก่อนการไม่สงบทุกครั้งไป

ท่านบอกผมว่าตอนที่เจอกันระหว่างทางนั้น เทวดาที่ท่านเอ่ยถึงนั้น บอกให้ท่านเดินตามทางนี้ ท่านบอกว่าท่านก็ยังงงอยู่ว่า เทวดาของท่านบอกให้เดินมาทางนี้ทำไม เพราะว่าสถานที่สำคัญๆแถวนี้ท่านก็เดินไปมาหมดแล้วไม่ว่าจะเป็นรูปปั้นบุคคลสำคัญ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แถวปราจีนฯ

 

สิ่งที่พระคุณเจ้ารูปนี้บอกกับผมในวันนั้น

ผมขอเล่าต่อถึงสิ่งที่ท่านบอกเกี่ยวกับการเจอกันในครั้งนี้

ท่านบอกว่า ตัวท่านเองก็รู้สึกงงๆว่า ทำไมเทวดาจึงบอกให้ท่านเดินไปทางกบินทร์ ท่านบอกว่าพอหลังจากที่ได้เจอผม ท่านจึงรู้แล้วว่า ทำไมเทวดาจึงให้เดินมาทางนี้ คือเทวดาให้ท่านมาดักรอผม ผมก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ท่านพูดจะเท็จจริงอย่างไร แต่มันก็ทำให้ใจของเรามีความ ปลาบปลื้มเป็นปิติ มีกำลังใจมากขึ้น ทำให้เรารู้สึกดีกับในสิ่งที่เราตั้งใจทำ ถึงแม้จะไม่มีใครเห็น ไม่มีใครรู้นอกจากตัวเรากับคนใกล้ชิดอีกแค่คนคนเดียวเท่านั้น แต่สิ่งที่เราทำนี้ก็ไม่สามารถรอดพ้นต่อการเฝ้ามองของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ของครูบาอาจารย์ไปได้

ในทางกลับกันผมคิดว่าถึงแม้เราจะแอบทำในสิ่งที่ไม่ดี แอบทำลับๆและรู้อยู่แค่เฉพาะตน ก็คงไม่สามมารถรอดพ้นจากรับรู้ของสิ่งศักดิ์์สิทธิ์ครูบาอาจารย์ได้เช่นกัน

 

ตอนท้ายก่อนกราบลาพระคุณเจ้า

ก่อนผมจะกลับนครนายก ผมเลยขออนุญาตท่านถ่ายรูปท่านเก็บไว้เผื่อได้มีโอกาสพบกับท่านอีก ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะพบกับท่านได้ที่ไหนและเมื่อไหร่ ท่านก็อนุญาต วันนั้นผมพกกล้องดิจิตอลไปด้วยเพื่อไปถ่ายงานก่อสร้างแท่นพระที่โรงเรียน

พอถ่ายเสร็จท่านก็บอกกับผมว่า เออ!!! แปลกดีนะ ที่ถ่ายรูปท่านติด ปกติคนที่ถ่ายจะถ่ายรูปท่านไม่ติด

และเหตุการณ์ที่ได้เจอกับพระธุดงค์รูปนี้เองที่ทำให้ผมได้ไปพบเจอกับคุณแม่สมใจ สำนักปฏิบัติธรรมเทพมงคลสุข เพราะว่าหลังจากนั้นผมพยายามขับรถไปหาท่านตามเส้นทางเดิมและบริเวณใกล้เคียงก็ไม่เคยเจอกับท่านเลย ผมได้ตามหาท่านมาตั้งแต่ปี 2549 มาจนถึงต้นปี 2553 จึงได้มาเจอป้ายงานบุญหล่อพระรูปเหมือน หลวงปู่เทพโลกอุดร ที่สำนักปฏิบัติธรรมเทพมงคลสุขใจ บ้านโง้ง อำเภอประจันตคาม จ.ปราจีนบุรี และทำให้ผมได้เข้าไปช่วยเหลืองาน โดยมีหน้าที่ดูแลปรนนิบัติพระสงฆ์ที่คุณแม่ได้นิมนต์มาในงานบุญหล่อพระ (ตามที่ผมได้โพสไว้ในกระทู้ ตรวจภาพพลังพระเครื่อง ด้วยเพนดูลั่ม ของอาจารย์เอกณัฐยศ โพสที่ # 629)

ปล.พระคุณเจ้าท่านบอกกับผมว่า วันหน้าจะได้เจอกันอีก แต่นี่ก็ผ่านมาเป็นเวลา 10 ปีแล้วครับ ยังไม่มีวี่แววจะได้เจอท่านเลย ซึ่งมาถึงวันนี้ผมก็เลิกตามหาท่านแล้ว คิดแค่ว่าถ้ามีบุญก็คงได้เจอกับท่านอีก

 

ก่อนจบเรื่องราวของพระธุดงค์

ผมยังจดจำความฝันในคืนนั้นได้ดีไม่เคยลืม

คือวันหยุดเสาร์-อาทิตย์บางเดือน แฟนผมจะพาลูกๆกลับไปเยี่ยมบ้านพ่อตาที่นครนายก ก็นอนค้างกันหนึ่งคืนเสาร์พอเย็นวันอาทิตย์ก็กลับเข้ากรุงเทพๆ

ซึ่งก่อนเข้านอนในคืนวันเสาร์คืนนั้นผมก็ครุ่นคิดอยู่ว่า ตอนเช้าวันอาทิตย์ผมจะขับรถไปตามหาพระธุดงค์ไปตามทางที่เคยเจอท่านและพอตอนเช้ามืดก่อนตื่นนอน ผมฝันดีมาก ผมฝันไปว่าได้เจอกับหลวงปู่สอ สายวัดป่า (ผู้เป็นเจ้าของหลวงพ่อเจ็ดกษัตริย์) จำไม่ได้ว่าในฝันเจอกับท่านที่บ้านหรือที่วัด ในความฝันพอผมเจอท่าน ผมดีใจสุดๆ ผมรีบเข้าไปกราบท่าน ท่านก็เอากำไลข้อมือที่เป็นเม็ดดำๆดูคล้ายกับนิลมาใส่ข้อมือให้ผม และท่านก็ให้สายสิญจน์ข้อมือกับแฟนและลูกผม เสร็จผมก็ตื่นขึ้นมา ใจคิดเลยว่าความฝันนี้เป็นมงคล วันนี้น่าจะได้เจออะไรดีๆเป็นแน่ และพอขับรถก็มาเจอป้ายบอกงานบุญหล่อพระที่สำนักปฏิบัติธรรมเทพมงคลสุขใจ เลยได้แวะเข้ากราบคุณแม่สมใจ ก่อนงานบุญหล่อพระไม่กี่อาทิตย์

สิ่งที่ผมเล่ามาทั้งหมดตั้งแต่เรื่องราวของสมเด็จนางพญางิ้วดำ เรื่องราวของพระธุดงค์และเรื่องของคุณแม่ชีสมใจ นั้นผมมีความคิดว่ามันเหมือนจะมีความต่อเนื่องกัน มีการยึดโยงเหมือนกับสายโซ่อย่างไงอย่างงั้่นเลย

 

อนาคตังสญานของสมเด็จนางพญางิ้วดำ

อนาคตังสญานของสมเด็จนางพญางิ้วดำที่ท่านบอกเกี่ยวกับครอบครัวของผมยังมีอีกแต่ยังไม่เกิดขึ้น ถ้าผมจำไม่ผิด น่าจะเหลืออีกสักสามถึงสี่เรื่อง ซึ่งตอนนี้คงยังไม่ถึงเวลา

แต่สิ่งที่ท่านบอกไว้ก่อนหน้านี้นั้นก็เกิดไปเมื่อไม่นานมานี้ อย่างเช่น ท่านบอกว่ากับผมว่าจะมีบ้านหลายหลัง (ผมเพิ่งกู้แบงค์ซื้อคอนโดที่อยุ่ใกล้กับ โรงเรียนลูกไปเมื่อปี่ 2558 ) และจะมีที่นา ตอนนั้นผมยังคิดเลย จะซื้อไปทำไมที่นา (พอถึงปี 2553 คืออาของแฟนเสีย อาสะใภ้แกเลยไม่อยากเก็บที่เอาไว้แฟนผมซื้อที่นาต่อจากอาสะใภ้) ก็เกิดขึ้นตามที่ท่านบอกไว้

 

สิ่งที่ท่านบอกกับผมไว้นั้น ท่านบอกตอนช่วงเวลาที่ผมก็ไม่ได้มีเงินมีทองอะไรมากขนาดนั้นหรอกครับ ตอนนั้นผมต้องพึ่งสถาบันการเงิน (เป็นลูกหนี้) ยืมเงินเขามาใช้ก่อนผ่อนทีหลังทุกเรื่อง มาตอนนี้จึงค่อยยังชั่วขึ้นมาตามเงินเดือนที่ปรับขึ้นมา แต่ก็ยังต้องผ่อนหนี้เก่าอยู่ พอเกษียณหนี้คงหมดพอดี

 

ช่วงนี้มีเวลาว่างเยอะ มานั่งไล่อ่านกระทู้เก่าๆที่เคยลงไว้ จนรู้ว่ายังมีเรื่องอนาคตังสญาณของสมเด็จนางพญางิ้วดำอีกเรื่องนึงที่เกิดขึ้นไปแล้ว เมื่อต้นเดือน พฤษภาคม ปี 2557 แต่ผมลืมเล่าไป

คือท่านบอกผมไว้พร้อมกับเรื่องที่อ้างอิงไว้ข้างบน ท่านบอกกับผมว่า จะได้ไปต่างประเทศพอ มาถึงเดือนพฤษภาคม ปี 2557 ผมก็ได้ไปประเทศสวิสเซอร์แลนด์ตามที่ท่านบอกไว้ คือผมได้เดินทางไปประชุมดูงานประมาณ 7-8 วัน อนาคตังสญาณของท่านดูล่วงหน้าไว้นานมากจริงๆจนเกือบลืมไปเลย

 

อนาคตังสญาณของสมเด็จนางพญางิ้วดำ ที่ท่านบอกกับผมไว้ก่อนที่ท่านจะหมดวาระ เท่าที่ผมจำได้ยังมีเหลืออยู่อีกประมาณอีก 6 เรื่องซึ่งยังไม่เกิดขึ้น คือ
- เป็นเรื่องเกี่ยวกับลูกของผม 2 เรื่อง
- เป็นเรื่องของ ฐานะหน้าที่การงานและการเงิน อีก 3 เรื่อง
- เรื่องของภัยพิบัติ 1 เรื่อง

 

ผมมีสมเด็จไม้งิ้วดำแกะหนึ่งองค์ครับ
ได้มาเพราะความอยากได้แล้วได้จริงๆ
คนให้มาบูชานั้นเช่ามาจากวัดสมัยนั้นพร้อมตลับและใบกำกับเลย หลังจากนั้นผมก็มาหาข้อมูลซึ่งไม่คิดว่าจะมีใครนำมาลงในปัจจุบัน แต่มีจริงๆ!!สาธุ!!
แต่ต้องปฏิบัติการบูชายังไงครับ (ดูเงียบๆ)ผมอยู่ต่างประเทศ
แล้วที่ว่าท่านจะหมดวาระ...!?!คืออะไรครับ

 

1. ต้องบูชาอย่างไร (ดูเงียบๆ) นี้หมายถึง อยากให้ได้รับผล สำเร็จบางอย่างจากการบูชาพระสมเด็จนางพญางิ้วดำ ถูกต้องไหมครับ

ผมขอตอบตามแนวทางที่ผมได้รับคำแนะนำสั่งสอนมาจากสมเด็จนางพญางิ้วดำนะครับ

- ต้องมีศรัทธาจริงไม่กลับกลอก
- เป็นไปตามกฎแห่งกรรม อะไรที่จะเป็นของของเราแล้ว อย่างไรก็ต้องใช่
ส่วนอะไรที่ไม่ใช่อย่างไรมันก็ไม่ได้
- ท่านมุ่งเน้นให้ทำดีเพื่อธรรม
- เมื่อทำดีแล้วครูบาอาจารย์จึงจะสงเคราะห์เรา

คำสอนหลักๆของท่านทั้ง 4 อย่างนี้ผมคิดว่ามันต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกันครับ ไม่สามารถแยกออกจากกัน

 

2. ท่านจะหมดวาระ...?

คำตอบ :

ตอนช่วงปี 2550-52 ช่วงที่ผมได้ไปสนทนาธรรมกับท่านที่ตำหนัก ท่านคอยบอกเสมอว่าท่านจะหมดวาระแล้ว ตอนแรกผมเข้าใจว่าพี่คนทรงจะต้องถึงแก่กรรม

แต่สุดท้ายผมก็เข้าใจคำว่า หมดวาระของท่านคือ ท่านไม่ลงทรงอีกเลย หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ไปที่ตำหนักอีกเลย ...แต่ถ้าเราอยากจะเจอกับท่านอีกเราคงต้องเพียรพยายามปฏิบัติให้ได้เหมือนผู้พิพากษาท่านนั้นที่นั่งสมาธิจนเจอกับสมเด็จนางพญางิ้วดำ