สรุปเนื้อหาการประชุมกลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ ครั้งที่ 2

เรียนคุณ Chayutt และเพื่อนๆทุกท่าน

ยินดีอย่างยิ่งที่คุณ Chayutt มองเห็นความยากลำบากในการติดตั้ง Repeater ทำให้ผมสามารถ เสนอความคิดต่อไปได้....

ตัวอย่างระบบที่มีอยู่ในปัจจุบัน

เครือข่ายระบบวิทยุของตำรวจ = ศูนย์วิทยุ + โรงพัก + ตำรวจ
เครือข่ายระบบวิทยุของมูลนิธิร่วมกตัญญู = ศูนย์วิทยุ + จุดเฝ้าระวัง + อาสา
เครือข่ายระบบวิทยุของอพปร. = ศูนย์วิทยุ + จุดเฝ้าระวัง + อพปร.
เครือข่ายระบบวิทยุของกระทรวงสาธารณะสุข = ศูนย์วิทยุนเรนทร + รถพยาบาล + หมอพยาบาล และมีการทำ Link Voice over IP ไปยังศูนย์นเรนทรต่างจังหวัด

จากโครงสร้างข้างต้น เครือข่ายแต่ละเครือข่ายเป็นอิสระต่อกัน หากจะติดต่อกันระหว่างแต่ละเครือข่าย (เช่น อพปร. ไปยัง รถพยาบาล ) จะใช้ ว.13 (โทรศัพท์) และจะไม่มีการเชื่อมต่อเครือข่ายเข้าด้วยกัน ใครอยู่สังกัดใด... ก็ต้องรายงาน ไปยังศูนย์วิทยุของตนเท่านั้น

เป็นไปได้ในทางทฤษฏีที่จะ Link แต่ละเครือข่ายเข้าด้วยกัน แต่ในทางปฏิบัติแทบเป็นไปไม่ได้ เพราะเรื่องสายการบังคับบัญชา และเรื่องต้นสังกัด ยิ่งในยามภัยพิบัติหากไม่มีผู้มีอำนาจสั่งการทุกเครือข่ายได้เปิดไฟเขียว ก็ยากที่จะทำให้เกิดขึ้น (สรุปว่าเป็นเรื่องการเมือง...ซึ่งผมว่าท่านทั้งหลายน่าจะทราบ)

ผมเองไม่ได้คิดว่าจะสร้างเครือข่ายขึ้นมาเองทั้งหมด... ตั้งใจจะทำบางส่วน... ให้เพื่อนๆที่มีแนวความคิดคล้ายๆกัน ช่วยทำอีกบางส่วน

เช่น ในเขตกทม. เราให้ความรู้เกี่ยวกับภัยพิบัติแก่ประชาชน พร้อมทั้งเสนอแนวคิดเรื่อง...เครือข่ายระบบสื่อสาร

หากประชาชนท่านใดเห็นดีด้วย และมีทาวเวอร์ หรือมีตึกสูง(4-5ชั้น) พอที่จะตั้ง ศูนย์ + Repeater ได้ เราชักชวนเพื่อนๆในเขต กทม. ร่วมมือร่วมใจกันทำขึ้นมาสัก 1 แห่ง เงินจำนวน 15,000 บาทนั้นอาจพอหรือไม่พอ แล้วแต่ความอลังการของแต่ละศูนย์ ว่าต้องการระบบดีมาก-ดีน้อยเท่าใด ผมเชื่อว่าหากพวกเราช่วยกันก็ไม่ใช่เรื่องหนัก

ผู้ที่เป็นสมาชิกศูนย์ (ก็พวกเราๆที่เข้ามาในเวปนั่นแหละ) สามารถซื้อวิทยุ CB245 แล้วติดต่อกับศูนย์หรือติดต่อกันเอง เป็นการติดต่อกันโดยถูกต้องตามกฏหมาย และเป็นการฝึกใช้วิทยุไปในตัว

ในท่วงทำนองเดียวกันพี่น้องของเราแถบ อยุธยา สิงห์บุรี อ่างทอง ชัยนาท อุทัยธานี.... ก็เกิดความศรัทธา มีความคิดเช่นเดียวกัน ก็ช่วยกันตั้งศูนย์วิทยุขึ้นมาในพื้นที่ของตน และใช้วิทยุ CB245 เช่นกัน

เมื่อเพื่อนๆเดินทางไปต่างจังหวัด หรือเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัดเดินทางมา กทม. ก็สามารถพูดคุย แจ้งข่าวการเดินทาง แจ้งอุบัติเหตุ ไปยังศูนย์ในจังหวัดนั้นๆได้ทันที เป็นการใช้งานศูนย์วิทยุร่วมกัน (จริงๆก็เป็นบทบาทของนักวิทยุทั่วๆไปอยู่แล้ว)

การบำรุงรักษาก็มอบหมายให้เจ้าของบ้าน เจ้าของศูนย์ และสมาชิกศูนย์ช่วยกันดูแล (ปัดกวาด เช็ดถู แชร์ค่าน้ำค่าไฟ ในรูปค่าสมาชิก เป็นต้น)

อนึ่ง...

1. ในขั้นต้นนี้จะยังไม่ใช้ระบบ Repeater เพราะกฏหมายยังไม่อนุญาต แต่ต้องทบสอบและเตรียมความพร้อมเอาไว้ ให้สามารถใช้ได้ทันทีที่ต้องการ

2. ศูนย์ CB245 ในกทม. และต่างจังหวัดนั้นมีอยู่แล้วแทบทุกจังหวัด แต่เขาเหล่านั้นอาจยังไม่ทราบเรื่องโครงการภัยพิบัติ

หากทราบแล้ว...เห็นว่าไม่เสียหาย...ก็เอากับเราด้วย อย่างนี้ก็ไม่ต้องทำอะไรมาแค่ติดตั้ง Repeater Controller และปรับปรุงอุปกรณ์สายอากาศก็ใช้งานได้ทันที

หากทราบแล้ว...เห็นว่าไม่เป็นเรื่อง...เราก็ต้องผลักดัน ช่วยเหลือสมาชิกให้ตั้งศูนย์ขึ้นมาใหม่ โดยใช้พื้นที่ของสมาชิกของเราที่พร้อมที่สุด

3. ศูนย์ทุกศูนย์จะตั้งอย่างถูกต้องตามกฏหมาย มีการขออนุญาต มี+ใช้ เครื่องวิทยุ , มีการขออนุญาตตั้งสถานี เป็นต้น

4. ศูนย์ทุกศูนย์จะต้องพร้อมที่จะเชื่อมเครือข่ายสื่อสารเข้ากับเครือข่ายราชการ (กรณีฉุกเฉิน) เพื่อเป็นแขนขาให้แก่หน่วยงานราชการ เช่น เป็นแขนขา (เครือข่าย) ให้แก่ศูนย์นเรนทร เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัย

5. หากศูนย์วิทยุ คือ สถานที่ที่เดียวกันกับวิทยุชุมชน จะเป็นการดีมาก...เพราะสามารถใช้ทรัพยากรร่วมกันได้หลายอย่าง

หวังว่า...คงพอจะเห็นภาพกว้างๆนะครับ
<!-- / message --><!-- edit note -->

 

ผมจะไปให้ได้ใน meeting ครั้งหน้า 18 กุมภา 2550 ใช่มั้ยครับ?

 

เท่าที่อ่านดูในบทความนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง...เพราะเมื่อคืนผมก็เจอมาแล้ว และช่วงนี้มีสมาชิกในเว้บพลังจิตของเราอีก 2 คนที่จิตตก ถูกสิ่งที่มาจากต่างมิติคุกคามผมก็พยายามช่วยเขาสองคนอยุ่ เมื่อคืนน่ะ04.30 น-04.40 น. ผมก็งีบอยุ่หน้าคอม10นาทีและก็ฝันว่าเกิดพายุใหญ่มา ทุกคนหนีไปหมดแล้ว เหลือผมคนนึง และก็เกิดมืดฟ้ามัวดินขึ้นมา และมีมืออสุรกายมาจับขาผมไว้ไม่ให้ไปไหน ตอนนั้นผมถอดพระสังขจายน์ไว้บนคอมพ์และใส่ไว้แต่อุกกาบาตเหล็ก ผมจึงใช้มือซ้ายกำอุกกาบาตไว้และท่องนะโมพุทธายะ กะลังท่องแค่นะโม...ปรากฏว่าพระสังขจายน์ที่อยุ่บนคอมพ์ ซึ่งองค์พระเป็นเนื้อเมฆพัตร ก็เปล่งรัศมีมาทางผมและผมก้ใช้พลังของผมสลัดมืออสูรนั้นและออกกมาตามแสงที่พระสังขจายน์ทรงเปล่งแสงครับ / อันนี้คือเรื่องราวที่บอกเหตุแห่งภัยพิบัติว่า มันจะเกิดเรือ่งใหญ่ แต่ผมจะยังไม่ตายในตอนมีเรื่องแบบนี้ / แต่ผมก็เตรียมการมานานแล้วครับคือ ผมเป็นเป็นคนที่ชอบเก็บสะสมข้ออมุลความรุ้หลากหลายสาขาวิชาเอาไว้ ดังนั้นผมจึงทำหน้าที่เก้บรวบรวมข้อมุลความรุ้เอาไว้ เพื่อในอนาคตหากเกิดภัยพิบัติจริง แม้มนุษยชาตจะสูญสิ้นไปมากมาย แต่ข้อมูลความรู้เหล่านี้ต้องไม่สูญสิ้นเหมือนสมัยก่อนแน่นอนครับ ดังนั้นถ้าใครมีความรุ้ดีๆก็รวบรวมไว้หรือถ่ายทอดออกมาได้แล้วครับ เพื่อใช้ในอนาคต / คือผมรู้ว่าถ้าถึงเวลาแล้วจะมีอุโมงที่เก็บทรัพยืสมบัติอันล้ำค่าเปิดออกมาเพื่อที่จะให้ข้อมุลความรู้ถูกเก็บซ่อนเอาไว้ที่นี่จนกว่าจะมีคนมาพบอีกกครั้งครับ อุโมงนี้ถูกปิดเมื่อ 100 ปีก่อน แม้ผมจะรุ้ว่าอยู่ตรงไหน ผมก็ไม่สามารถบอกใครได้ว่าอยุ่ตรงไหน เพราะมันเป็นแดนศักดิสิทธิ์และมันก็อยุ่ภายใต้สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ด้วย ที่ผมรุ้ตำแหน่งของทางเข้าแดนศักดิ์สิทธิ๋น้เพราะผมเป็นนักโบราณคดีครับ เคยทำข้อมุลหลายที่เลยรุ้เรื่องของอุโมงที่อยุ่ใต้แดนศักดิ์สิทธิ์ สถานที่นี้คนเป็นมิอาจกล้ำกราย คนตายมิอาจเข้าใกล้ มีแต่ผู้ที่ไม่ใช่ทั้งคนเป็นและคนตายเท่านั้น/ดังนี้นด้ยเหตุนี้หลายๆท่านจะเห็นว่าพ่อมดโลจิ ไมไหลับไม่นอนเพราะอะไร เพราะผมกำลังฝึกวิชาอมฤต วิชานี้คือ วิชาลมปราณอมตะนั่นเอง หายใจนาทีละ 1 ครั้ง และสิ่งที่ผมบริโภคเป็นประจำก้คือ น้ำผึ้งแท้ 100 % ซึ่งจัดเป็นยาอายุวัฒนะขนานเอกของพวกนักพรตฤาษีทั้งหลายและบ้านผมมีน้ำอมฤตคับ คนในตำบลผมเขาไม่ดื่มน้ำที่มีคนมาส่งตามบ้านนะครับ เขาดื่มน้ำจากบ่อน้ำวิเศษ ที่มีชาวบ้าน 4 หมุ่บ้านมาเอาน้ำดื่มที่นี่ น้ำตรงนี้เป็นน้ำที่มีพลังแม่เหล็กสุงมากและอยุ่ใกล้ๆวัดครับ ผมก็ไปเอามาดื่มมิได้ขาด และก็ฝึกจิตตัวเองไปพร้อมๆกันด้วยครับ / วิชานี้มีไว้ทำไม วิชานี้ไม่ได้ทำให้ไปนิพพาน ไมได้ให้ไปสวรรค์หรือนรก และไมได้มีไว้เพื่อให้อยุ่ยงคงกระพันต่อสรรพวุธใดๆ หากแต่ผู้ฝึกวิชานี้ได้ เมื่อไม่มีข้าวกินก็ไม่เดือดร้อน ไม่มีน้ำกินก็ไม่เป็นไร ไม่ได้พัก่ผ่อนนอนหลับก็ไม่ตาย เมื่อฝึกจิตร่วมกกับวิชานี้แล้วด้วยก็ยิ่งสามารถที่จะดำรงขันธ์อยุ่ใด้โดยที่สภาพร่างกายแก่ช้ากว่าที่ควรจะเป็นครับ / แล้วทำไมต้องฝึกวิชานี้ ก็เพื่อที่จะได้ช่วยเหลือคนไงล่ะครับ / คืออยู่เพื่อช่วย/ วิชานี้เป็นวิชาสายพระป่าไงครับ เป็นวิชาแห่งการบำเพ็ญพนตและของพระธุดง / แต่ฆราวาสก็สามารถฝึกได้ ถ้าผ่านการฝึกจิตและปัญญามาแล้ว/ แต่ใช่ว่าจะไม่มีทางรอดนะครับ มีใครรุ้ไหมว่า มันมีกกเกณฑ์ที่ตายตัวอย่างหนึ่งที่มีน้อยคนจะรู้ " คำว่า ข้าพระธาตุ จะไม่ตายเพราะการศึกสงครามและภัยธรรมชาติ มันเป็นบันทึกโบราณครับ คนโบราณบันทึกไว้ว่า เมื่อเกิดศึกสงครามขึ้นมานั้นคนส่วนใหญ่ถ้าไม่ไปเป็นทหารก็ต้องถูกข้าศึกฆ่าตาย แต่มีคนกลุ่มหนึ่งที่จะไม่ตายในศึกสงคราม คือ ข้าพระธาตุ คนกลุ่มนี้คือ คนกลุ่มที่เป็นคนมีศีลธรรมและคุณธรรมคอยดูแลและรักษาพระธาตุต่างๆเอาไว้ แม้แต่ผู้มีอำนาจมากขนาดไหนก้ตามก็ไม่มีสิทธิที่จะสั่งการให้ ข้าพระธาตุไปทำสงครามได้และทหารข้าศึกก็ไม่ทำร้ายคนที่เป็น ข้าพระธาตุด้วยครับ เพราะในเขตที่เป็นพระธาตุนั้นเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ แม้แต่สิ่งมีชีวิตเช่น นก หนู ปู ปลา ฯลฯ ที่อยู่ในบริเวณนี้ก็จะไม่มีใครทำร้ายครับ / ครั้นพอเกิดภัยพิบัติต่างๆตามมา พระธาตุต่างๆจะปกป้องคุ้มภัยคนที่เป็น ข้าพระธาตุครับ คือ คนพวกนี้มักจะแก่ตาย / ปริศนานี้ผมจึงขอเปิดเผยตรงนี้ละกันครับว่า ที่ที่จะปลอดภัยนั้นคือ พระธาตุ ครับ แต่ต้องเป็นคนที่มีจิตใจดีงามหรือคนปฏิบัติธรรมนั่นเองครับ / พระธาตุต่างๆที่สร้างกันนั้นสามารถช่วยในยามมีภัยครับ / ขอดวงจิตแห่งธรรมจงมีแด่ทุกท่าน / ทีนี้ทุกท่านคงเข้าใจ คำว่า " ข้าพระธาตุ " แล้วนะครับ

 

^^
อุโมง น่าสนใจจัง พี่โลจิ พยามหน่อยนะ

 

ครับคุณปริม ไม่ได้เจอกันนานนะครับ เรียนหนักรึเปล่าครับ^_^ ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ เรียนให้สำเร็จ

 

^^
พี่เรา ระงับการใช้ชั่วคราว ???

 

อ๋อ ทราบแล้วครับคุณปริม ^_^