11.สร้อยฟ้าฯ พาเที่ยว ตอน วัดโพธิสัตว์บรรพตนิมิต

๑๑

สร้อยฟ้าฯ พาเที่ยว ตอน วัดโพธิสัตว์บรรพตนิมิต​

กระทู้นี้ก็เกิดจากความโชคดีของสร้อยฟ้ามาลาและคณะผองเพื่อนร่วมงาน โดยเหตุเกิดจากตอนต้นปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๕๒ ทางท่านผู้ใหญ่ได้กำหนดยุทธศาสตร์การบริหารราชการโดยแบ่งเป็นหลายยุทธศาสตร์และแต่ละยุทธศาสตร์ก็แตกออกไปอีกหลายๆ กระบวนยุทธ โดยกำหนดแต่ละกระบวนยุทธจะมีโครงการต่างๆ ในการบริหารจัดการ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ การสัมมนาผู้ปฏิบัติงานในองค์กร หรือที่พวกเราๆ เรียกว่า Organization Development(O.D.) เพื่อจักได้นำมาเพิ่มพูนความรู้และนำไปปรับใช้ในการปฏิบัติงานเพื่อพัฒนาองกร​

นาคาและนาคินี หน้าวัด ที่จริงยังมียักษ์ยืนอยู่หน้าวัดอีก ๒ ตนด้วย แต่ไม่ได้ถ่ายภาพมา​

ในวันที่ ๒๒ - ๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมา สร้อยฟ้ามาลาก็ได้เข้าร่วมการสัมมนา O.D. ที่ต่างจังหวัด ซึ่งกำหนดการคราวนี้ไม่เหมือนก่อนๆ มา ไม่เน้นวิชาการแต่เน้นเรื่องสุขภาพและอาหาร เหมือนการไปพักผ่อนต่างจังหวัด ซึ่งระหว่างทางขาไป ทางคณะผู้จัดโครงการได้แวะให้ผู้เข้าสัมมนาได้ทำบุญกัน สร้อยฟ้ามาลาจึงได้ถือโอกาสนำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง(แต่เรื่องอาจจะซ้ำกับกระทู้ที่เคยตั้งไว้แล้วของสมาชิกท่านอื่นเมื่อหลายปีก่อน) หวังว่าคงไม่ว่ากันนะ
วัดโพธิสัตว์บรรพตนิมิต​

วัดโพธิสัตว์บรรพตนิมิต ตั้งอยู่ที่ตำบลหนองหญ้า อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี แม้จะตั้งอยู่ที่เมืองกาญจนบุรี แต่ก็เป็นวัดที่มีลักษณะของศิลปะแห่งล้านนา ด้วยเหตุที่ว่า ครูบาบุญคุ้ม เจ้าอาวาส ได้บรรพชาเป็นสามเณรกับ หลวงปู่หล้า วัดภูเขาจ้อ จังหวัดมุกดาหาร นอกเหนือจากจะได้ศึกษาวิชาจากหลวงปู่หล้าแล้ว ต่อมาได้ธุดงค์ไปถึงจังหวัดเชียงใหม่ ศึกษาวิชาจาก หลวงปู่หล้า ตาทิพย์ วัดป่าตึง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่ ความงดงามของศิลปะในพุทธศาสนาของแผ่นดินล้านนา จึงตกทอดมาสู่วัดโพธิสัตว์บรรพตนิมิตแห่งนี้ด้วย

​

ความเป็นมาของการสร้างวัดโพธิสัตว์บรรพตนิมิต และประวัติของพระครูใบฎิกาอภิลักษณ์ ปสนฺโน(ครูบาบุญคุ้ม)



กว่า ๔ ปีบนผืนแผ่นดินบริเวณแห่งนี้ที่ได้ก่อกำเนิดเป็น วัดโพธิ์สัตย์บรรพตนิมิต มีเส้นทางการเดินทางและความเป็นมาของพระนักสู้แห่งกองทัพธรรมรูปหนึ่ง ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่าเป็นเทพเจ้าแห่งเมืองนักรบ เมืองด่านหน้าที่ปกป้องผืนแผ่นดินสยามแต่โบราณกาล ด้วยกองกำลังทหาร แต่สำหรับครูบาบุญคุ้มกลับปกป้องด้วยกองทัพแห่งธรรม ด้วยคำกล่าวประโยคหนึ่งที่ยึดหัวใจคนทั้งปวงว่าสงบนิ่งชนะทุกสรรพสิ่งใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหวทั้งปวง จากพระธุดงค์ ผู้ปฎิบัติกรรมฐานวิปัสสนา ตามป่าเขาลำเนาไพรเพื่อยกจิตวิญญาณให้เข้าถึงหลักแห่งอัมตะธรรม โดยน้อมนำพระธรรมคำสั่งสอน แห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปใคร่ครวญและปฏิบัติตามแล้วจึงนำคำสั่งสอนที่ ปฏิบัติ แล้วนั้นมาเผยแพร่แก่สาธุชน หลายคนฟังจากท่านแล้ว ซาบซึ้งตรึงใจและได้ข้อคิดพิจารณาว่าทำอย่างไรเราจะมุ่งเข้าสู่ทางธรรมที่ถูกต้อง เป็น สัมมาทิฐิ

​

นอกจากนี้ครูบาบุญคุ้มยังได้ริเริ่ม สร้างปูชนียะวัตถุขึ้น เพื่อเป็นการประกาศพระพุทธศาสนาทางด้านรูปธรรมคือจุดเริ่มต้น ให้เป็นจุดยึดเหนี่ยวก่อนการเข้าสู่หนทางการละเอียดแยบคายคือการได้รับฟังธรรม เพื่อการเข้าถึงธรรมต่อไป จากชีวิตในวัยเด็กที่แสนจะลำบากในครอบครัวพี่น้อง ๗ คนเป็นหญิง ๒ ชาย ๕ ของ นายหุ้ม และ นางสม โดยครูบาบุญคุ้มมีชื่อเดิมคือ อภิลักษณ์ ทาสีเพชร เป็นคนที่ ๔ เกิดเมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๐๙ ปีมะเมีย ที่บ้านดอนฮี ตำบลสวาท อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร

ต่อมาได้ อพยพไปหักล้างถางพงได้ที่ดินผืนใหม่ที่บ้านโคกสูง ในวัยเด็กของครูบาบุญคุ้มนั้น ออกจะผิดแผกไปจากเด็กในวัยเดียวกันโดยทั่วไป ไม่ค่อยได้รวมกลุ่มเล่นกับเพื่อนๆ แต่ชอบจะหาผ้าห่ม มาคลุมตัวเล่นเป็นพระ แม้แต่เงินก็ไม่ขอพ่อแม่แต่ใช้วิธีไปหาผักมาขายขายได้สตางค์มาก็เก็บไว้จนพอซื้อศาลเจ้าคล้ายศาลเจ้าจีนมาไว้ในบ้าน ในวัยเด็กของครูบาเจ้าบุญคุ้ม มีเรื่องน่า อัศจรรย์ใจยิ่ง ที่เกิดขึ้นกับครูบาบุญคุ้มถึง ๒ ครั้ง ๒ ครา

ในครั้งแรกได้ชัก จนหมดสติ เสียชีวิตไปหมอชาวบ้านพยายามเอาน้ำมาป้อน บอกแม่ว่าลูกนั้นตายไปแล้ว แต่แม่อุ้มลูกคือครูบาบุญคุ้มมีน้ำลายไหลออกจากปาก แม่มีความรู้สึกว่าลูกยังไม่ตาย ก็กอดลูกไปร้องไห้ไป รอให้พ่อกลับจากธุระก่อนค่อยเอาไปฝัง แต่ด้วยบุญบันดารแม่เดินไปรอบๆบ้าน เจอห่อยาไวคุณเด็กตราหัวสิงห์จึงเอามาละลายค่อยๆหยอดลงปากลูก หยอดไปร้องไห้ไป ประมาณ ๑๐ นาที ลูกค่อยมีสติฟื้นขึ้นเอ่ยปากเพียง แม่ครับ แล้วก็ลุกขึ้นเดินได้ตามปกติ

ครั้งที่ ๒ ครูบาบุญคุ้มถูกม้าแตะจนเสียชีวิตไป ๑ วัน จนโยมพ่อให้นำไปฝังแต่โยมแม่ไม่ยอมจึงได้ อธิฐานจนท่านพื้นในที่สุด

หุ่นขี้ผึ้ง ครูบาบุญคุ้ม​

ต่อมาเมื่อ พ.ศ.๒๕๒๐ อายุได้ ๑๑ ปีจึงออกบรรพชาเป็นสามเณรตั้งแต่เยาว์วัยศึกษาเล่าเรียนจากหลวงปู่ลาภ เขมปัตโต แห่งวัดปู่จ้อก้อ อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหารท่านเป็นอาจารย์ สายวิปัสสนาของ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ที่มีชื่อเสียงทั่วดินแดนอีสานซึ่งเมื่อเติบใหญ่พอจะออกธุดงค์ได้ ได้ธุดงค์ไปจนถึงจังหวัดเชียงใหม่ ได้ไปนมัสการ หลวงปู่หล้า จันโท วัดป่าตองตึง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่ และน้อมถวายเป็นศิษย์ จากนั้นได้ฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงปู่เกษม เขมโก แห่งสำนักสุสานไตรลักษณ์ จังหวัดลำปาง ได้อยู่ปรนนิบัติรับใช้อยู่ในระยะหนึ่งครูบาบุญคุ้มได้บวชเป็นพระภิกษุในวันเดียวกับที่ ประชุมเพลิงหลวงปู่หล้า วัดปู่จ้อก้อ มี พระครูจันทวิสุทธา วัดศรีมงคลเหนือ จังหวัดมุกดาหาร เป็นพระอุปชา พระครูมุกดาหารโมลี เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระประยูร กันยาศีโล เป็นพระอนุสาวนาจารย์

/...........​

 

๒.​

ภายหลังได้ลาครูบาอาจารย์ลงออกธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพร เพื่อศึกษาหลักธรรมไปตามจังหวัดต่างๆ ทั้งในเขตพม่าและเขตเขมร กระทั่งเมื่อได้ ธุดงค์ ผ่านจังหวัด สุพรรณบุรี มาถึงพระแท่นดงบัง ได้อยู่ที่นั่น ๑ ปี พยายามพาลูกศิษย์สร้างสำนักสงฆ์ขึ้น แต่ก็มีปัญหา ก่อนตัดสินใจอะไร ครูบาบุญคุ้มเหมือนจะมีจิตสัมผัสก่อนทุกครั้ง เวลานั้นครูบาบุญคุ้มได้มีสัมผัสขึ้นว่ามีอุปสรรคเกิดขึ้นที่พระแท่นดงบัง หลังจากนั้น ก็เกิดนิมิตขึ้นว่าเห็นตัวเองไปยืนอยู่หน้าโบสถ์ แต่ว่าโบสถ์หลังเก่ามาก ในที่สุดก็มีคนขัดขวางอาตมาทำไม่ได้ จนกระทั่ง วันหนึ่ง คิดไปคิดมาว่าไม่สบายก็อยากลึก แต่พอตกกลางคืนก็เกิดนิมิตขึ้นเห็นพระประทานอยู่องค์ใหญ่มากมีแสงสีทองพุ่งออกมาโดนพระครูบาบุญคุ้ม ตัวครูบาบุญคุ้มก็เป็นสีทองหมดเลย พอตื่นเช้าก็เจอพระธุดงค์จึงชวนกันออกธุดงค์ ไปทางทิศตะวันตก เรื่อยๆ จนมาแยกกับเพื่อนที่สะพานสมเด็จพระสังฆราช จังหวัดกาญจนบุรี ครูบาบุญคุ้มได้เดินทางถึง ตำบล หนองหญ้า เข้าไปบำเพ็ญอยู่ในภูเขา ลูกหนึ่งอยู่ในช่อง เขาเรียกว่า ทางผ่านเขา ช่องเสด็จ

​

ตกกลางคืนได้นิมิตว่ามีคนใส่ชุดขาวมีความรู้สึกเหมือน เจ้าแม่กวนอิม และนำฉัตรมาถวาย ๔ ต้น อาตมามีความรู้สึกว่าอาตมาจะต้องสร้างวัด ต้องเผยแพร่ธรรม แก่ศิษย์ เมื่อไปอยู่ในถ้ำทางเจ้าหน้าที่กรมป่าไม้ได้มาขับไล่ให้ออกไป แต่ครูบาบุญคุ้มท่านได้บอกว่า มาแสวงหาความเงียบสงบสันโดษเท่านั้น ไม่ได้เคยคิดจะเอาอะไรติดไม้ติดมือไปจนในที่สุดเจ้าหน้าที่กรมป่าไม้ก็ได้ตกลงให้ครูบาบุญคุ้มท่านอยู่บำเพ็ญต่อไป อยู่มาวันหนึ่งครูมาบุญคุ้มได้คิดอยากเดินทางกลับ ใจจะเลือกว่าจะกลับระหว่างจังหวัดเชียงใหม่หรือว่าจะกลับไปที่บ้านเกิดคือจังหวัดยโสธร ดีในช่วงนั้นได้มีชาวบ้านได้เกิดแรงศรัทธาบอกว่ามีที่ดินแห่งนึ่งนิมิตให้ครูบาบุญคุ้มไปอยู่ เมื่อเข้าไปอยู่จึงรู้ว่ากันดารมากน้ำและไฟฟ้ายังไม่มี ซึ่งก็คือที่สร้าง สำนักสงฆ์วัดโพธิ์สัตย์บรรพต นี่เอง​

หลังจากนั้นครูบาบุญคุ้มได้นำธูปจำนวน ๑๙ ดอก มาจุดอธิฐานปรากฏว่า ได้มีผึ้งจำนวนมากก่อทำรังใหญ่ บนต้นตะโก ครูบาบุญคุ้มมีความรู้สึกว่าฤกษ์งามยามดีจึงได้ตั้งจิตอธิฐานว่าหากข้าพเจ้ามีบารมีขอให้ข้าพเจ้าได้น้ำขอให้ข้าพเจ้ามีลูกศิษย์ลูกหามาช่วยสร้างวัดภายใน ๑ ปีข้าพเจ้าจะบวชตลอดชีวิตและปฏิบัติธรรมรับใช้ศาสนาเป็นสาวกของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตราบชั่วกาลนาน ใน วันที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๔ ได้รับบริจาคที่ดิน ๒ ไร่จึงปลูกกุฏิเป็นเพิงแฝก และได้เข้าไปอยู่ในวันที่วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๔๔ มีสามเณร ๓ - ๔ รูปได้มาขออยู่อาศัยด้วย มีอยู่คืนหนึ่งฝนตกหนักมีพายุใหญ่เณรหนาวมากครูบาบุญคุ้มจึงนำจีวรไปคลุมไว้เป็นช่องๆ และคลุมตัวเองกันหนาวแต่ทุกๆ คนเปียกหมด พอรุ่งเช้าครูบาบุญคุ้มได้บอกแก่สามเณรว่าสึกเถอะลูกเณรมันเป็นทุกข์ แต่ตรงนั้นสามเณรกลับไม่สึกอยากอยู่ด้วยกันแต่อยู่ด้วยความยาก ไปบิณฑบาตได้ข้าวมานิดหน่อยกันฉันท์

มณฑปประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ​

ในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำครูบาบุญคุ้มได้คิดจะสร้างวัดขึ้นให้ได้ ตกกลางคืนคืนหนึ่งครูบาบุญคุ้มได้นิมิตว่ามีคนหามเสลี่ยงเป็นแถวเต็มไปหมดเหมือนคณะเจ้าเมืองเก่าๆ มากราบครูบาบุญคุ้มและได้พูดขึ้นว่าสถานที่นี้ต่อไปจะมีความเจริญรุ่งเรืองจะมีคนมีบุญบารมีมาก่อสร้างวัดให้ หลังจากนั้นไม่นานมีชาวสวิตเซอร์แลนด์และอุบาสกอุบาสิกาบอกความประสงค์ว่า จะร่วมกันสร้างกุฏิสงฆ์ให้สัก๑๑ หลังพร้อมศาลา ครูบาบุญคุ้ม ท่านบอกว่าเป็นไปไม่ได้เพียงแต่ระยะเดือนกว่าๆ หลังจากนั้นอีกเดือนก็ปรากฏผลขึ้นเขาเริ่มลงมือสร้างกุฏิให้ ๑๑ หลัง หลังละประมาณ ๘ - ๙ หมื่นบาท เป็นกุฏิทรงล้านนาทั้งหมด ตามที่ครูบาบุญคุ้มฝันเห็นและสร้างศาลาการเปรียญอีก ๑ หลังมี ๖ ห้อง ใช้ปัจจัยในการสร้างทั้งสิ้น ๒ - ๓ ล้านบาท พร้อมทั้งถมที่ให้ด้วย หลังจากได้สร้างกุฏิเสร็จแล้วครูบาบุญคุ้มยังมิได้ย้ายเข้าไปยังอาศัยอยู่ในกุฏิแฝกเพราะกุฏิยังไม่เสร็จและก่อนถึงวันเกิดในเดือนมิถุนายนจะมีคนมาสร้างกุฏิให้ครูบาบุญคุ้มก็ยังไม่เชื่อแต่ไม่นานชาวสวิตเซอร์แลนด์ ขนไม้มาจอดที่ด้านหน้าวัดมาบอกว่าจะสร้างกุฏิให้และหาที่ตั้งกุฏิปัจจุบันข้างกุฏิเขาขุดดินไปขายทิ้งไว้เป็นบ่อร้างมาแต่เดิม บ่อนั้นเก็บน้ำไม่ได้ครูบาบุญคุ้มได้ให้สร้างกุฏิตั้งไว้ที่ด้านข้างบ่อดินจะเกิดความอุดมสมบูรณ์และหันหลังพิงเขาใหญ่เหมือนมีแขนสองข้างโอบล้อมเรา​

​

ต่อมาครูบาบุญคุ้มได้ฝันเหมือนมีคนบอกในฝันว่า ครูบาเจ้าท่านอย่าได้ทุกข์ใจเรื่องน้ำต่อไปหากท่านได้น้ำให้ท่านเดินหาต้นมะขามเทศ หากเจอต้นมะขามเทศให้เจาะน้ำได้เลย และในฝันมีคาถามาให้ ๓ บท สวดแล้วให้เอาสิ่งมงคลไปโปรยลงในน้ำต่อไปน้ำจะเต็มบ่อทำให้วัดของท่านอุดมสมบูรณ์เขียวขจีชั่วนาตาปีซึ่งเมื่อเจาะแล้วได้น้ำอุดมสมบูรณ์มาจนกระทั่งทุกวันนี้มีบางคนถามครูบาบุญคุ้มว่าท่านเป็นพระกรรมฐานทำไมสร้างวัดใหญ่โตมโหฬาร และเน้นขนบธรรมเนียมประเพณีศิลปะล้านนา ซึ่งถ้าไม่มีประเพณีต่อ ครูบาเจ้าบุญคุ้มว่าต่อไปจะมีแต่คนป่าถอดผ้าเดินเพราะเดี๋ยวนี้เขานุ่งผ้าเหนือสะดือกันแล้ว ​

/..............​

​

 

๓.​

หลากหลายสิ่งหลากหลายอย่างที่ท่านบรรจงสร้างขึ้นในบวรพุทธศาสนา ไม่ว่าจะเป็นเนรมิตสิ่งก่อสร้างต่างๆขึ้นที่ วัดโพธิ์สัตย์บรรพตนิมิตหมายรวมถึงการ เคร่งครัดปฏิบัติจนเป็นที่ศรัทธาในหมู่พุทธศาสนิกชน เรียกว่าคลองใจชาวพุทธก็ว่าได้ ลุ่มแม่น้ำแควมีพระดีชื่อครูบาเจ้าบุญคุ้มผู้เปรียบเสมือนดวงใจของชาวลุ่มน้ำแควเป็นพระแท้ที่ผู้คนศรัทธาในญาณบารมี น้ำใจไม่เคยเหือดแห้งสาดส่องดุจแสงสุรีย์เบิกฟ้านี่คือคำกล่าวที่สะท้อนตัวตนของท่านอย่างแท้จริง ครูบาเจ้าบุญคุ้มกล่าวว่าจุดที่สำคัญของการเผยแพร่ธรรมผู้ฟังจะต้องได้รับผลที่เกิดขึ้นคือสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันเพราะผู้มีธรรมจะแก้ปัญหาชีวิตประจำวันได้ ผู้ที่แสดงธรรมต้องมีเป้าหมายที่จะกล่าวธรรมออกไปการแสดงธรรมจึงนะเกิดผลสำเร็จกับผู้รับธรรม ​

พระบรมสารีริกธาตุ​

ครูบาเจ้าบุญคุ้มเป็นผู้สืบทอดสายครูบามาจากเมืองเหนือผู้ที่ไปกราบท่านหลายคนต่างรู้สึกชื่นใจเย็นใจ จากพระธรรมที่ท่านเทศนาและเมตตา บารมี ที่ท่านแผ่ออกมา คนที่มาหาท่านด้วยความทุกข์ใจก็มากมาหาของดีก็มากที่มาฟังด้วยความรู้จริงในทางสายอริยมรรคหลากหลายเหตุผลที่ต้องการมาพบครูบาเจ้าบุญคุ้มล้วนไม่มีผิดหวังเพราะครูบาเจ้า ท่านเป็นสายพระเกจิและสายนักปฏิบัติสำหรับท่านที่ต้องการกำลังใจ ท่านก็มีวัตถุมงคลช่วยเสริมกำลังใจซึ่งหลายท่านนำพกติดตัวซึ่งก็ได้ผลดีมีประสบการณ์ด้วยกันทั้งสิ้น ยิ่งเป็นสุดยอดเครื่องรางตะกรุดไผ่ตัน อันเป็นอันเป็นเครื่องรางของดีที่ครูบาเจ้าบุญคุ้มพกติดตัวตลอดนั้นว่ากันว่ามีพุทธคุณทั้งแก้และกันของไม่ดีต่างๆทั้งยังเป็น เมตตามหานิยมได้ด้วยตะกรุดไผ่ตันที่ครูบาเจ้าบุญคุ้มพกติดตัวนั้นเป็น ของดีที่ได้จากหลวงปู่หล้าตาทิพย์ และถ่ายทอดสุดยอดเคล็ดวิชานี้ให้กับท่าน ทั้งศิษย์ใกล้ไกลต่างถวิลหาอยู่เนืองๆ​

​

สมัยที่เดินธุดงค์อยู่ในป่าเขาครูบาเจ้าบุญคุ้มก็ได้สิ่งมงคลนี้ปัดเป่าเภทภัย และคุ้มครอง ภยันตราย จากคุณไสย มนต์ดำที่คนเล่นของส่งมาลองภูมิซึ่งครูบาท่านรู้อยู่เต็มอกจึงตั้งจิตเจริญสมาธิแผ่เมตตาและ บริกรรมพุทธาคม กำกับด้วยตะกรุดไผ่ตันที่ประดุจพลังพุทธเวทย์ทุกวันจนเกิดเป็นพลังมวลสารศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธานุภาพมหาศาลสามารถต้านทานสิ่งอัปมงคลมิให้เข้าสู่ตัวได้ นอกจากตะกรุดตันแล้วครูบาเจ้ายังได้เก็บผงพิเศษที่ได้จากการสร้างตะกรุดไผ่ตันมาจัดสร้างวัตถุมงคลชุดพิเศษนั่นคือ พระผงรูปเหมือนมงคลจักรวาล พระผงรูปเหมือนมงคลจักรวาลนี้ เป็นของดีที่รวมอนุภาพพลัง วิเศษที่สุดของที่สุด นั่นคือตะกรุดเงิน ทุกองค์ตอกหมายเลขกำกับ เช่น พญาครุฑออกศึก พญาครุฑออกทัพสยบความจน ของดีที่ผ่านการปลุกเสกหนุนชาติ จากพลังจิตของครูบาเจ้าบุญคุ้มล้วนเป็นเครื่องรางของขลังที่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่เว้นแม้แต่ พระท่ากระดาน พระปิดตาแร่เหล็กไหลมหาลาภ พระยาจระเข้ เมตตาค้าขายดี ตะกรุดข้อมือ สร้อยคอกะลาตาเดียว ราหูอมจันทร์ ไม้ขนุนแก่ ๑๒ นักษัตร นกคุ้มมหาลาภ พระผงพิมพ์น้ำตาลแว่นโภคทรัพย์ กำไลข้อมือตะกรุดเงินแคล้วคลาด พญาครุฑมหาอำนาจและอื่นๆอีกมากมาย หากใครมีไว้พกติดตัวและเวลานำออกไปใช้ตั้งจิตอธิฐานถึงบารมีครูบาเจ้าบุญคุ้มจะคุ้มครองป้องกันภัยและบันดารโชคลาภได้ราวปาฏิหาริย์สิ่งสำคัญที่ทำให้ครูบาเจ้าบุญคุ้มเป็นที่เลื่อมใสศรัทธา นอกเหนือจากการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบและวัตถุมงคลที่โด่งดัง ยังมีเรื่องของการอนุรักษ์วัฒนธรรมล้านนาอีกด้วย​

​

/............​

 

๔.​

สืบสานภูมิปัญญาล้านนา ครูบาเจ้าบุญคุ้มเป็นผู้สืบสานด้วยการแห่ตุงและเสลี่ยงภายในวัดและในตัวเมืองกาญจนบุรี ท่านเล่าขานตำนานตุงว่าเริ่มเทศกาลสงกรานต์หรือวันปีใหม่ของไทยชาวล้านนามักมีการประดับธงหรือตุงจะมีสีและลวดลายทั้งที่ทำจากผ้า กระดาษและวัตถุอื่นๆมีการใช้ตุงปรากฏเป็นหลักฐานนานนับพันปี และพัฒนาไปตามความเชื่อในแต่ละสังคมจนใช้กันแพร่หลายในปัจจุบัน การใช้ตุงทางภาคเหนือปรากฏเป็นหลักฐานเป็นครั้งแรกในพระธาตุดอยตุงชาวเหนือนิยมใช้ตุงในการประกอบพิธีกรรมต่างๆทั้งทางศาสนาและพิธีที่เกี่ยวกับชีวิตงานเทศกาลและเฉลิมฉลองต่างๆตามคติความเชื่อการจัดงานของท่านครูบาเจ้าบุญคุ้มบาทเดียวก็ไม่มี ​

​

ขอขอบคุณเทวดาหรือผู้มาร่วมงานเทวดาทั้งหมดในนี้ คนใดฟังเทศน์จิตใจในขณะนั้นเป็นพรหมคนใดรักษาศีลขึ้นสู่ไตรลักษณ์ เค้าเรียกเริ่มเป็นอนาคามี คนใดไม่ฟังเทศน์หรือฟังธรรมระวังจะเกิดไปเป็นเปรตอสุรกายคือมีแต่โลภอยากได้ของเค้า คิดแต่กอบโกยแต่อนาคตของเราไม่แน่ว่าเมื่อใดยังมีชีวิตต้องทำความดีที่สุด คืออนาคตอย่างตรงนี้ไม่ใช่คิดว่าพรุ่งนี้จะได้เท่าไหร่ จะถูกโกง ใครจะมาทวงหนี้ ถ้าอนาคตมี ไม่เป็นไรวางในเป็นกลาง มัชฌิมา​

​

และให้ถือคติสงบนิ่งชนะทุกสรรพสิ่งไม่ว่าอะไรมารุมเร้าให้นิ่งๆใครว่าเราให้เฉยๆ ให้เราเอาคนเหล่านั้นเป็นครูเราจะไม่เป็นคนอย่างนั้นกล่าวในวันสงกรานต์นำศิลปวัฒนธรรมประเพณีเผยแพร่ว่าครูบาว่างานใดก็ตามหากว่าตามหากว่าเรามีความตั้งใจ หากว่าเรามีความเชื่อมั่น หากว่าสิ่งนี้เราทำลงไปทำคุณประโยชน์ให้แก่ส่วนรวมให้คนส่วนมากได้มีความชื่นชมยินดีและผู้ที่อยากจะทำหรือสืบสานไม่ให้สิ่งเก่าแก่ที่เป็นขนบธรรมเนียมประเพณีแต่โบราณที่สืบทอดกันมายังรุ่นหลังตั้งแต่รุ่นของปู่ย่าตาทวดได้สูญหาย หรือเป็นวัฒนธรรมที่โดดเด่นมีความงามและความอ่อนโยนอยู่ในตัวเอง มีศิลปะอันงดงามบ่งบอกสิ่งที่ดีสิ่งที่สวย และยังบ่งบอกถึงอนาคตบอกถึงอดีตให้เราได้รับรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง​

​

ครูบาท่านว่าเป็นธรรมะชนิดหนึ่ง หากใครมองทะลุได้ ศิลปะวัฒนธรรมประเพณี เป็นบ่อเกิดแห่งพลังสามัคคีให้แก่คนที่รักคำว่าพุทธ พุทธ คือเบ่งบาน จะเป็นศีลก็ได้ จะเป็นสมาธิอย่างเช่น มาร้อยดอกไม้หากว่าเราไม่มีจิตดี สมาธิไม่ดี ใจไม่ดี เราร้อยดอกไม้ไม่ได้สวยไหนจะสอดด้ายลงรูเข็มจับมันใส่ลงรูเข็มนั้นนิดเดียว เปรียบเสมือนธรรมะ เราจะนำด้ายแยงเข้าไปในรูเข็ม เราจะต้องมีสมาธิที่ดีอย่ามองการตบแต่งถ้าให้เกิดความสวยงามแต่หารู้ไม่ว่ามันลำบากกว่าจะได้มาลำบากมาก ผู้ที่จะอนุรักษ์ประเพณีนั้นต้องรักมันจริงๆ

/............​

 

๕.​

ครูบาเจ้าบุญคุ้มท่านยกตัวอย่างยุกต์วัฒนธรรมประเพณีอันดีงามถ้าคนรุ่นใหม่เห็นประเพณีชอบทุกคน แต่ว่าใครจะทำให้โดดเด่นสำคัญกว่า ต่อสังคม หรือต่อประเทศชาติ สมาธิสำคัญเบื้องหลังการทำงานสืบสานประเพณีกว่าจะออกมาได้อย่างสวยงามมันลำบากมาก เปรียบเสมือนการปฏิบัติธรรม เราบวชมาตั้งแต่เด็กๆ บวชมาตั้งแต่เณรกว่าเราจะฝ่ากิเลสไม่ลุ่มหลงไม่ยึดติด เหมือนกับการปฏิบัติมารักษาประเพณี หรือการตบแต่งขบวนบุพชาติหรือมาต้องลายคือการฉลุลายออกมาให้เป็นภาพที่เก่าแก่นำติดกับไม้ตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้างทำให้เกิดความสวยงาม ก็เปรียบเสมือนกับการแสดงธรรมนำมาแต่งนำมาเสริมจิตใจที่มันหายไปให้เกิดพลังที่สวยงาม ​

​

วันนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่คิดพิจาณาประเพณีจะเป็นตัวช่วย พระพุทธศาสนาให้คงอยู่ยืนนานได้ ประเพณีหรือวัฒนธรรมสำคัญ วัฒนธรรมก็คือการรักษาลูกหลานของเขา ประเพณีจะต้องกตัญญูกตเวทิตา ลูกหลานเราอยู่ที่ไหนก็เรียกมารวมกันเรียกว่ารวมพลัง เช่นประเพณีสงกรานต์ ตักบาตรเทโว เข้าพรรษาเป็นต้น จุดมุ่งหมายในการสร้างตุงจึงทำขึ้นเพื่อถวายเป็นพุทธบูชาสร้างกุศลให้ตนเองและอุทิศให้ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วจะได้พ้นจากเวรกรรมและได้ขึ้นสวรรค์ โดยเฉพาะภัยที่เชื่อว่าเกิดจากภูตผีปีศาจ หรือบาปกรรมทั้งหลาย และยังใช้ในทางไสยศาสตร์หรือพิธีกรรมเทศกาลต่างๆ เช่นพิธีสวดพุทธมนต์ พิธีสืบชะตา งานปอยหลวง ทอดกฐิน ประเพณีสงกรานต์ หรืองานอวมงคลเกี่ยวกับคนตาย ​

​

ปัจจุบันชาวล้านนาส่วนใหญ่ ก็ยังนิยมสร้างตุงเพื่อใช้ในพิธีกรรมต่างๆงานเทศกาลหรือเฉลิมฉลองเราจึงเห็นตุงประดับประดาตามสถานที่จัดงานต่างๆเพื่อ ความสวยงามแต่ทั้งนี้ควรนำตุงไปใช้ให้เหมาะสม เพราะหากไม่มีการอนุรักษ์หรือศึกษารูปแบบตามคติความเชื่อเกี่ยวกับการใช้ตุงให้เข้าใจ อย่างถ่องแท้ ก่อนนำไปใช้แล้ว อนาคต การใช้ตุงในพิธีต่างๆตามความเชื่อเดิมอาจจะถูกดัดแปลงให้ผิดเพี้ยนไปในที่สุด ครูบาเจ้าบุญคุ้มจึงได้สืบสานประเพณี แห่ตุงแบบวัฒนธรรมล้านนามาอย่างต่อเนื่อง เพื่อรักษาให้เป็น มรดกธรรม มรดกไทย มรดกโลก ต่อไป​

​

/....กลับบ้านก่อน เดี๋ยวมาเล่าต่อ.....​

 

๖.​

สำหรับการสร้างเสนาสนะต่างๆ ภายในวัดโพธิสัตว์ ที่สวยงามเหมือนเข้าสู่แดนสวรรค์ ครูบาเจ้าบุญคุ้ม บอกว่า เป้าหมายแรกเพื่อต้องการให้ชาวต่างชาติได้เห็นว่า ความสามารถของคนไทย และพระพุทธศาสนายั่งยืนอยู่ได้มาจากพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ การสร้างทุกสิ่งขึ้นมาในวัดมาจากเม็ดเงินอันบริสุทธิ์ของชาวพุทธที่นำมาสร้างศิลปะและวัฒนธรรมประดับประเทศชาติ มาประดับไว้ใน จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อให้คนที่มาได้นำไปปฏิบัติและเป็นการสืบทอดพระพุทธศาสนาต่อไป ​

​

เป้าหมายที่สอง คือการขยายอาณาเขตเอาไว้อบรมจริยธรรมเด็กนักเรียนชั้นมัธยมที่กำลังหลงใหลในการเที่ยวเตร่ หลงในโลกีย์ต่างๆ ที่กำลังสูญเสียอย่างมาก การสร้างสถานบำบัดจิตของคนที่กำลังจิตตก รวมทั้งเป็นสถานที่เพื่อรองรับคนที่มาปฏิบัติธรรม

​

ในอนาคตอันใกล้ ที่เป็นความหวังอันสูงสุดคิดไว้ว่า จะสร้างโรงพยาบาลรักษาคนที่เป็นโรคมะเร็ง โรคไต เพราะมีลูกศิษย์ที่วัดเจ็บไข้ได้ป่วยก็ต้องไปรักษาในกรุงเทพฯ ปณิธานที่มีอยู่สูงมาก ไม่รู้ว่าจะมรณภาพไปก่อนหรือเปล่า

​

มาวันนี้ ชีวิตที่ดำรงอยู่ภายร่มกาสาวพัสตร์ จึงมี ๔ เป้าหมายของการทำหน้าที่ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ประกาศศาสนา สร้างประเพณีให้เด่นชัด คนจะได้ไม่หลงทาง

/..............​

 

๗.​

และอีกอย่าง อยากสร้างสังคมให้มีความสงบ ด้วยคำว่าพุทธให้ปรากฏอยู่ในใจคน "อาตมาอยากให้ชาวพุทธมารักษาสืบทอดถาวรอยู่เย็นเป็นสุข ไม่ได้อยู่แบบมีโลกีย์ทุกวัน ไม่หลงตัวเอง ไม่หลงใหลอยู่กับวัฒนธรรมตะวันตก ที่มาเผยแพร่ความเน่าเปื่อยเสียหายในสังคมเรา เขาเลิกเน่า แต่ตัวเองยังเน่า วันนี้การปฏิบัติธรรมจึงไม่ใช่เป็นเรื่องงมงาย วัดจึงตั้งสถานปฏิบัติธรรมบำบัดจิต ให้เป็นศูนย์ล้างบาปในใจพุทธ ด้วยการใช้ธรรมะล้างบาปในใจก่อนปฏิบัติธรรม คือ โลภ โกรธ หลง" ครูบาเจ้าบุญคุ้ม กล่าวทิ้งท้าย ​

............................

​

​

​

ข้อมูลจาก ​

ครูบาเจ้าบุญคุ้ม | krubachaoboonkhoom.com
Welcome to ThaiMTB.com

เรียบเรียงอีกเล็กๆ น้อยๆ โดย สร้อยฟ้ามาลา
(ข้อมูลที่ได้มาค่อนข้างเก่า หาข้อมูลใหม่ๆ ไม่ได้เลย)

ภาพโดย สร้อยฟ้ามาลา

ในวันนั้นไม่เจอพระครูใบฎีกาอภิลักษณ์ ปสนฺโนหรือครูบาบุญคุ้ม เพราะท่านอาพาธไปโรงพยาบาล ก็ไม่เป็นไร ไม่เคยมาได้มาทำบุญไหว้พระที่วัดนี้แค่นี้ก็พอใจแล้ว ก็เป็นสุขใจได้

สรุป วัดโพธิสัตว์บรรพตนิมิต เป็นวัดพึ่งสร้างมาได้สิบกว่าปี สถาปัตยกรรมผสมกลิ่นไอแบบล้านนา หากใครผ่านมาโดยบังเอิญอาจจะตกใจว่าทำไมมีวัดทางเหนือมาตั้งอยู่ที่นี่ได้ ภายในวัดสงบ ร่มรื่น เหมาะแก่การหลีกหนีความวุ่นวายมาหาความสงบทางใจ... บ้าง และที่สำคัญได้มากราบพระสุปฏิปันโนอีกด้วย



สุดท้ายนี้อันกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำในครั้งนี้ขออุทิศถวายแด่ คุณพระพุทธ คุณพระธรรมคุณพระสงฆ์ คุณบิดาคุณ<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>มารดา วงศาคณาญาติ คุณครูบาอาจารย์ เจ้าฟ้า พระมหากษัตริย์เทพยดาทั้งหลาย พระอินทร์ พระพรหม พระยม พระกาฬ ท่านท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่ท่านท้าวเวสสุวรรณ เจ้ากรุงพาลี ภูมิเจ้าที่ทั้งหลาย คุณ<st1ersonName w:st="on" ProductID="แม่พระธรณี พระคงคา">แม่พระธรณี พระคงคา</st1ersonName>พระพาย พระเพลิง พระโพสพ พระยายมราช เจ้ากรรมนายเวรและขอให้ผลบุญจงได้สำเร็จผลแด่เพื่อนๆ สมาชิกในเว็ปพลังจิต ทุกท่าน

.....................​

เดี๋ยวมีประมวลภาพมาให้ชมกันอีกเล็กน้อย...​

 

สวยงามมากๆครับ อยากไปบ้างจัง

 

พ่อ (ครูบาเจ้าบุญคุ้ม ท่านจะแทนตัวท่านเองกับบรรดาญาติโยมที่ไปฟังธรมจากท่านว่า "พ่อ") ในความรู้สึกส่วนตัวของยายผีป่า ท่านเป็นพุทธภูมิบารมีปลายแล้ว

ทุกครั้งที่ไปกราบท่านนั้น รู้สึกได้ถึงความเมตตาเป็นที่สุด หากใครไปเพื่อยกตนห่มท่าน หรือไปอวดดีต่อหน้าท่าน ท่านจะวางเฉยไม่มีอาการดุด่า ท่านบอกว่า "เขาคิดได้แค่นั้น เขาน่าเห็นใจ สักวันเขาคงคิดได้ถูต้อง ต้องให้เวลาเขา "

ท่านจะไม่ค่อยอยู่วัด แต่ทุกครั้งที่ตั้งจิตไปกราบขอฟังธรรมจากท่าน แม้ท่านจะติดกิจหรือจะพักผ่อน ท่านบอกว่า ให้คณะนี้เข้ามา เพราะเขามาฟังธรรมจากพ่อ (อันนี้ท่านรู้ล่วงหน้า เราคิดอะไรในใจ ท่านตอบออกมาได้กระจ่างทั้งหมด)

เวลายายผีป่าไป จะพูดอิสาณกับท่าน ท่านก็ตอบอิสาณเช่นกัน ท่านคนอิสาณ

ท่านสร้างหมู่บ้านวิปัสสนา

ท่านบอกว่า "พวกเธอเหมาะกับการวิปัสสนาก่อน"

ท่านชอบเลี้ยงกล้วยไม้ โดยเฉพาะแวนด้า ฟ้ามุ่ย

 

เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่คุณยายมาเยี่ยมเจ้าค่ะ

ในวันนั้นที่ไป สร้อยฟ้าฯขอสารภาพว่าไม่รู้จักท่านครูบาบุญคุ้มเลย เมื่อทราบประวัติภายหลังของท่านก็เป็นที่น่าเสียดายว่าไม่ได้กราบท่านในวันนั้น เนื่องจากท่านอาพาธไปโรงพยาบาล เลยได้สักการะพระบรมสารีริกธาตุ กับทำบุญถวายปัจจัย และเดินชมวัด...

 

ถ้าไม่บอกว่าเมืองกาญจน์ จะนึกว่าอยู่แถววัดภาคเหนือนะเนี่ย วัดที่ภาคเหนือ จะพบพระที่สลักด้วยหินอ่อนอยู่หลายวัด

 

<TABLE style="WIDTH: 194pt; BORDER-COLLAPSE: collapse" cellSpacing=0 cellPadding=0 width=258 border=0><COLGROUP><COL style="WIDTH: 38pt; mso-width-source: userset; mso-width-alt: 1865" width=51><COL style="WIDTH: 65pt; mso-width-source: userset; mso-width-alt: 3145" width=86><COL style="WIDTH: 65pt; mso-width-source: userset; mso-width-alt: 3181" width=87><COL style="WIDTH: 26pt; mso-width-source: userset; mso-width-alt: 1243" width=34><TBODY><TR style="HEIGHT: 15pt" height=20><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; WIDTH: 38pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; HEIGHT: 15pt; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8" width=51 height=20> </TD><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; WIDTH: 65pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8" width=86> </TD><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; WIDTH: 65pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8" width=87> </TD><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; WIDTH: 26pt; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8" width=34> </TD></TR><TR style="HEIGHT: 15.75pt" height=21><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; HEIGHT: 15.75pt; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8" height=21> </TD><TD class=xl66 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8; mso-ignore: colspan" align=left colSpan=2>อนุโมทนา... สาธุ...</TD><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8"> </TD></TR><TR style="HEIGHT: 24.75pt; mso-height-source: userset" height=33><TD class=xl67 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; BORDER-BOTTOM: #002060 2pt double; HEIGHT: 24.75pt; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8; mso-ignore: colspan" align=left colSpan=4 height=33>ขอให้เจริญในธรรม..และถึงซึ่งนิพพาน</TD></TR><TR style="HEIGHT: 23.25pt; mso-height-source: userset" height=31><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; HEIGHT: 23.25pt; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8" height=31> </TD><TD class=xl68 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8; mso-ignore: colspan" align=left colSpan=2>ทาน ศิล สมาธิ ปัญญา</TD><TD class=xl65 style="BORDER-RIGHT: #ece9d8; BORDER-TOP: #ece9d8; BORDER-LEFT: #ece9d8; BORDER-BOTTOM: #ece9d8; BACKGROUND-COLOR: #b6dde8"> </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ​

 

ขอบคุณครับ ... คุณสร้อย ฯ ได้รู้จักวัดที่น่าสนใจอีกหนึ่งแห่ง



.

 

ขอบคุณพี่สร้อยจ้ะ

 

ขอบคุณคุณสร้อยฟ้านะคะขอมาเป็นสมาชิกตามเที่ยวด้วยคนชอบทุกที่เลยคุณถ่ายภาพและบรรยายได้เหมือนเราไปเที่ยวด้วยตัวเองเลย..เยี่ยมมากตบมือให้ดังๆเลยค่ะ

 

ขอบคุณ คุณเฮียปอฯ จ่ะ ที่เข้ามาอ่านนะ.... ว่างๆ ก็มาเที่ยวที่วัดนี้สิคุณเฮียปอฯ...

จ้าหนูปุ๊ก... ชวนอาป๋าไปด้วยสิ...

 

ขอบคุณจ้าคุณดาคนใหม่..... ว่างๆ ลองไปดูนะไม่ไกลจากกรุงเทพฯ

 

ยินดีอย่างยิ่งจ่ะ คุณลูกนัทแสนสวย ขอบคุณสำหรับคำติชมนะ...

 

ขอบคุณภาพสวยและข้อมูลสมบูรณ์ของคุณสร้อยฟ้าเช่นเคย
ยินดีที่ได้เข้ามาอ่านและชมภาพที่มีสาระดีๆเสมอค่ะ