สวดมนต์ต้องสวดออกเสียงไหมครับ

ผมมีเรื่องสงสัยว่าสวดมนต์ต้องสวดออกเสียงไหมครับ ปกติผมจะสวดในใจครับ พอดีนอนกับคนอื่น ต้องสวดในใจ กลัวคนอื่นจะรำคาญครับ แล้วถ้าเราเปิดเทปเสียงสวดมนต์แล้วสวดตามไป จะมีอานิสงส์เหมือนกันไหมครับ

 

ปกติอยู่ห้อง เมตไม่อยู่ผมก็สวดเสียงพอได้ยิน....เมื่อเข้ามาแล้วผมก็สวดในใจนะ....

คือถ้าให้ดีท่านว่าสวดพอให้เราได้ยินจะดี....เทวดาท่านชอบ..ท่านว่ามางี้...

 

ข้อนี้ผมก็สงสัยเช่นกัน เพราะบางครั้งก็สวดออกเสียง แต่บ่อยครั้งก็สวดในใจ รอท่านผู้รู้ช่วยให้ความสว่างด้วย

 

แล้วคนใบ้สวดไงหละครับ..คนแกไม่มีแรงอีกหรือคนป่วย ทำไงดีครับจิตเป็นกุศลตั้งใจสวดได้ไหมเอ่ย แล้วถ้าสวดผิดจะเป็นอะไรไหม บางบทพิมพ์ไม่ตรงกันหลายเวอร์ชั่น อักขระ งงๆ ขอแบบกระจ่างๆครับ

 

สวดออกเสียง

 

พระผู้มีพระภาคตรัสบอกพระจุนทะ แนะให้รวบรวมธรรมภาษิตของพระองค์ และทำสังคายนา คือจัดระเบียบทั้งโดยอรรถและพยัญชนะเพื่อให้พรหมจรรย์ตั้งมั่นยื่งยืนสืบไป (ปาสาทิกสูตร พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ หน้า ๑๒๘ ถึงหน้า ๑๕๖)

นอกจากนี้ พระพุทธเจ้าและพระสาริบุตรได้เห็นความสำคัญของการรวบรวมพระพุทธวจนะร้อยกรองให้เป็นหมวดเป็นหมู่ แต่เนื่องจากไม่มีการบันทึกเป็นลายลักษณ์ ดังนั้นการจดจำพระธรรมและพระวินัยจึงใช้การท่องจำและบอกกันปากต่อปาก เรียกในภาษาบาลีว่า มุขปาฐะ

หลังพุทธองค์ปรินิพพาน มีประเพณีสร้างพระพุทธรูปขึ้นเป็นเครื่องหมายของการเคารพสักการะแทนพระพุทธเจ้า ซึ่งถูกประดิษฐานไว้ ณ สถานที่สำคัญของวัด ชาวพุทธจึงนิยมเข้าไปยังสถานที่นั้นๆ โดยปฏิบัิติเหมือนว่าได้เข้าเฝ้าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกเช้า-เย็น และพากันสวดสรรเสริญคุณพระรัตนตรัย ซึ่งเรียกว่า การทำวัตร และสวดพระสูตรและพระปริตรต่างๆ ซึ่งเป็นพระพุทธพจน์ เป็นพระโอวาทเรียกว่า สวดมนต์ เท่ากับได้ฟังพระโอวาทของพระพุทธเจ้าทุกเช้า-เย็น การกระทำเช่นนี้นิยมแพร่หลายขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเป็นระเบียบพิธีขึ้นจนถึงทุกวันนี้

จากข้อความข้างต้นจะเห็นว่าการสวดเป็นการท่องออกเสียงเพื่อให้กล่าวถึงพุทธพจน์ พุทธโอวาท และพุทธวินัย อย่างถูกต้อง ตัวอย่างเช่น ในวินัยปิฎก (เล่มที่ ๙) มีพระพุทธภาษิตโต้ตอบกับพระอุบาลีในข้อปัญหาทางพระวินัยมากมาย หรือการสวดปาฏิโมกข์ คือการ "ว่าปากเปล่า" หรือการสวดข้อบัญญัติทางพระวินัย ๑๕๐ ข้อ ในเบื้องแรก และ ๒๒๗ ข้อในกาลต่อมาทุกๆ กึ่งเดือนหรือ ๑๕ วัน เป็นข้อบัญญัติทางพระวินัย

แต่ในปัจจุบัน สภาพสังคมเปลี่ยนไป เราจะเข้าวัดทุกเช้า-เย็น คงจะเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นเราสามารถทำวัตรที่บ้านต่อหน้าพระพุทธรูป ในการสวด หากเราออกเสียงได้จะดี เพื่อให้เกิดความคุ้นเคยกับพุทธพจน์ เวลาเราจะพูดถึงบทไหน เราสามารถนึกขึ้นมาได้โดยอัตโนมัติและสามารถพูดได้อย่างถูกต้อง ดีกว่าเีพียงจำไว้ในใจแต่ไม่ได้ใช้หรือไม่ได้กล่าวออกมา แต่หากบุคคลอยู่ในสภาวะที่ไม่อำนวย ก็ควรท่องในใจ เื่พื่อไม่ก่อความรบกวนแก่บุคคลอื่น หรือบุคคลนั้นมีปัญหาทางสุขภาพ ก็เพียงท่องจำในใจก็พอ

 

หากมีความสามารถออกเสียงได้ควรออกเสียง เสียงมนต์นั้นจะทำให้มีสิ่งศักดิสิทธิได้ยินและอนุโมทนา มงคลก็จะเกิดกับตนเองและสถานที่ อยู่กับเพื่อนก็บอกเพื่อนซิครับ ขอสวดมนต์วันละ 15 นาที

 

อยากออกเสียงอยู่ครับแต่ว่าห้องพักที่ผมอยู่รอบล้อมไปด้วยคนที่เป็นอิสลามก็เลยต้องออกเสียงเบาหน่อยครับ

 

ขอให้ข้อคิดเห็นตามความถนัดของตนเอง เพราะเป็นคนชอบสวดมนต์ในใจ เนื่องจากไม่อยากให้คนที่ได้ยินและไม่ศรัทธาเกิดปรามาสพระรัตนตรัยแล้วป็นบาป การสวดมนต์ทุกครั้งให้จิตจับในพระรัตนตรัย น้อมนึกตามเพื่อให้เกิดสมาธิค่ะ ส่วนที่ว่าเทวดาหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆ ท่านจะโมทนานั้น ท่านน่าจะทำได้อยู่แล้วเพราะจิตท่านเป็นทิพย์ ละเอียดกว่าเราจึงสามารถรับทราบถึงจิตของเราได้ค่ะ

 

ควรออกเสียงค่ะ...
ยกเว้นหากจะเป็นการรบกวนผู้อื่นก็สวดในใจค่ะ

 

สวดออกเสียงก็ดี
สวดในใจก็ดี
สำคัญสุดคือจิตที่เราน้อมบูชาคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์
และมีสมาธิในการสวดค่ะ

 

เอาศรัทธาเป็นตัวตั้ง จะออกเสียงหรือไม่ออกเสียงก็ไม่เป็นไรครับ

 

เคยเจอเหตุการณ์กับตัวครับอยู่ห้องด้วยกันกับเพื่อนผมสวดมนต์ปรากฎว่าเพื่อนหงุดหงิดมาก!!! แต่พอเพื่อนอีกคนเปิดเพลงเสียงดังกลับไม่โดนว่าครับ T_T

 

สวดมนต์สมควรออกเสียง แต่ในบางกรณีและบางเหตุการณ์ ก็ต้องสวดในใจ

สำคัญที่จิต

 

ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่จิต และ การตั้งมั่นมากกว่าค่ะ
หากเราสวดมนต์แบบออกเสียง แต่ไม่ได้ตั้งมั่น ก็ไร้ประโยชน์
สู้สวดมนต์ในใจและตั้งมั่นไปพร้อมกัน ยังดีเสียกว่า

ดังนั้น อานิสงน์จะเกิดหรือไม่ ใจ .. สำคัญที่สุด

 

คนอวัยวะครบก็สวดได้ คนอวัยวะไม่ครบก็สวดได้ เช่นคนใบ้ ที่สวดไม่ได้คือคนตาย ที่สวดมั่วๆไม่เป็นภาษาหรือไม่มีความหมายของภาษาก็คือคนบ้าและคนหลงตัวเอง
มีเสียงก็ดี ไม่มีเสียงก็ได้