73.สวัสดีหนองคาย สบายดีเวียงจันทน์

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

ไหว้พระและเดินชมหอพระแก้วแล้วคณะของเราก็ไปกันต่อที่ศูนย์อะไรก็ไม่รู้ เป็นศูนย์ที่เขาขายยาสมุนไพรและครีมบัวหิมะ ที่นี่ห้ามถ่ายรูป แต่สร้อยฟ้าฯ ขอโม้ให้ฟังหน่อยนึง ที่นี่มีห้องสาธิตหลายห้องแต่ละห้องจุคนได้ประมาณ ๒๐ กว่าคน โดยจุดขายของการสาธิตคือต้องการแสดงสรรพคุณของครีมบัวหิมะ โดยผู้ที่สาธิตเป็นสุภาพสตรี ส่วนเครื่องมือสาธิตคือ โซ่เส้นใหญ่ๆ ที่ถูกเผาไฟแดงๆ โดยให้ผู้สาธิตใช้มือเปล่าๆ ลูกไปที่โซ่ แล้วหลังจากนั้นใช้ครีมบัวหิมะทาทีฝามือให้เห็นว่ามือไม่เป็นอะไร... สังเกตจากตอนที่คนสาธิตกำลังจะลูบโซ่หน้าตาเหมือนว่ากลั้นใจลูบ พอฝามือโดนโซ่ร้อนๆ ก็เกิดควัน แล้วผู้ช่วยก็รีบโป่ะครีมบัวหิมะที่ฝามือคนสาธิต เห็นหน้าและท่าทางรู้เลยว่าร้อน แต่ครีมก็ช่วยบรรเทาไม่ให้เกิดอาการพุพอง พี่ในคณะขอดูมือ ก็ไม่ถึงกับแดงแต่เส้นลายมือบางมากแล้ว ถามกลับไปว่า ไม่ต้องลูบไม่ได้เหรอ ตอบกลับมาว่าไม่ได้เป็นงานที่ต้องทำ ซึ่งต้องทำวันละครั้ง เห้อ เป็นอาชีพของเขาอ่ะเนอะ พอสาธิตเสร็จแล้ว ต่อไปก็จะมีหมอมาตรวจอาการถ้าใครอยากตรวจก็ให้หมอตรวจได้...แล้วสุดท้ายก็เชิญชวนให้ซื้อผลิตภัณฑ์ของศูนย์สมุนไพร ก็มีคนซื้อบ้าง ไม่ซื้อบ้าง หลายๆ อย่างราคาค่อนข้างแพง แต่จุดสำคัญคือบางคนซื้อเพราะความสงสารคนสาธิต บางคนซื้อเพราะเชื่อในสรรพคุณทางยา แต่ในตู้เย็นที่บ้านมีครีมบัวหิมะนอนแช่ความเย็นอยู่จึงขอผ่าน...ตรงนี้เหมือนกับตอนที่ไปเกาหลีใต้เมื่อปีที่แล้ว แต่ที่นั่นจะเป็นการสาธิตสรรพคุณของโสมเกาหลี แบ่งเป็นห้องๆ สาธิตเหมือนกัน...

 

จากตรงนี้ไปพวกเราก็ไปทานอาหารกลางวันกันที่ภัตตาคารใกล้แม่น้ำโขง อาหารอร่อยใช้ได้ ส่วนมากเน้นอาหารประเภทปลา ทานอาหารอิ่มแล้วก็เดินทางไปช็อปปิ้งสินค้าเครื่องหนัง ตรงนี้ลงไปเดินดูเฉยๆ ไม่ได้ซื้ออะไร แล้วก็ไม่ได้ถ่ายรูป ต่อจากนั้นก็ไปไหว้พระกันที่ พระธาตุหลวง

 

​

“พระธาตุหลวงเวียงจันทน์” พระธาตุคู่บ้านคู่ที่เป็นที่เคารพศรัทธาของชาวลาว เดิมพระธาตุองค์นี้เป็นพระธาตุองค์เล็กๆ ชื่อว่า องค์พระธาตุศรีธรรมาโศก เชื่อกันว่าสร้างขึ้นในราวพุทธศตวรรษที่ ๑๓ – ๑๔ หรือในยุคอาณาจักรศรีโคตรบอง อายุร่วมสมัยกับพระธาตุพนม ภายในองค์พระธาตุประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุส่วนกระดูกหัวเหน่า ต่อมาในปี พ.ศ.๒๑๐๙ พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชทรงสร้างพระธาตุหลวงใหม่ครอบองค์พระธาตุเดิม และให้ชื่อว่า "พระธาตุเจดีย์โลกจุฬามณี" แต่ชาวลาวยังนิยมเรียกว่า “ธาตุหลวง”

แต่พระธาตุองค์สีทองอร่ามที่เห็นในปัจจุบันนี้ได้บูรณะขึ้นใหม่เป็นรูปทรงตามคติจักรวาลที่มีเขาพระสุเมรุเป็นแกนกลาง องค์พระธาตุรูปทรงดอกบัวตูมมีความสูง ๔๕ เมตร และมีเจดีย์บริวารล้อมรอบ ๓๐ องค์ ทุกวันเพ็ญเดือน ๑๒ ของทุกปีจะมี “งานบุญธาตุหลวง”

 

พระธาตุหลวง ปีพ.ศ.๒๔๒๓




พระธาตุหลวง ปีพ.ศ.๒๔๕๓




พระธาตุหลวง ปีพ.ศ.๒๕๐๓




พระธาตุหลวง ปีพ.ศ.๒๕๒๖




พระธาตุหลวง ปีพ.ศ.๒๕๕๑​

 

​

พระธาตุหลวงหรือ พระเจดีย์โลกะจุฬามณี นับเป็นปูชนียสถานอันสำคัญยิ่งแห่งนครหลวงเวียงจันทน์ ตามตำนานกล่าวว่าพระธาตุหลวงมีประวัติการก่อสร้างนับพันปีเช่นเดียวกันพระธาตุพนมในประเทศไทย และปรากฏความเกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์ของดินแดนทางฝั่งขวาแม่น้ำโขงอย่างแยกไม่ออก สถานที่นี้ถือได้ว่าเป็นสัญลักษณ์สำคัญอย่างของประเทศลาว ดังปรากฏว่าตราแผ่นดินของลาวที่ใช้อยู่ในปัจจุบันนี้มีรูปพระธาตุหลวงเป็นภาพประธานในดวงตรา
พระธาตุหลวง ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของประตูชัย พระธาตุหลวงแห่งนี้ถือเป็นศาสนสถานที่สำคัญที่สุดของประเทศลาว เป็นสัญญาลักษณ์ประจำชาติและยังแทนความเป็นเอกราชและอำนาจอธิปไตยของประเทศลาวอีกด้วย

 

​

ตามตำนานอุรังคนิทานได้กล่าวไว้ว่า พระธาตุหลวงสร้างขึ้นคราวเดียวกับการสร้างเมืองนครเวียงจันทน์ หลังจากก่อสร้างพระธาตุพนมแล้ว ผู้สร้างคือ บุรีจันอ้วยล้วย หรือ พระเจ้าจันทบุรีประสิทธิศักดิ์ เจ้าเหนือหัวผู้ครองนครเวียงจันทน์พระองค์แรก พร้อมกับพระอรหันต์ ๕ องค์ เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุส่วนหัวเหน่า ๒๗ พระองค์ ซึ่งได้อัญเชิญมาจากเมืองราชคฤห์ ประเทศอินเดีย โดยก่อเป็นอุโมงค์หินคร่อมไว้ อุโมงค์นั้นกว้างด้านละ ๕ วา ผนังหนา ๒ วา และสูงได้ ๔ วา ๓ ศอก เมื่อได้ทำการบรรจุพระบรมสารีริกธาตุแล้ว พระเจ้าจันทบุรี จึงได้มีพระราชดำรัสให้เสนาอำมาตย์สร้างวิหารขึ้นในเมืองจันทบุรีหรือนครเวียงจันทน์ ๕ หลัง เพื่อให้เป็นที่อยู่จำพรรษาของ พระอรหันต์ทั้ง ๕ องค์นั้นด้วย ตามตำนานดังกล่าวระบุศักราชการสร้างว่าอยู่ในช่วง พ.ศ.๒๓๘

 

​

ในระยะต่อมาแม้ว่าชื่อของเวียงจันทน์จะไม่ได้ปรากฏในหนังสือประวัติศาสตร์ใดเลย แต่อย่างไรก็ดี นครเวียงจันทน์ก็ยังคงเป็นเมืองสำคัญอยู่ตลอดมา ดังปรากฏการอ้างถึงชื่อเมืองเวียงจันทน์ในหลักศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแหง และในพงศาวดารลาวฉบับต่างๆ ก็ระบุด้วยว่านับตั้งแต่พระเจ้าฟ้างุ้มเสวยราชสมบัติที่เมืองหลวงพระบางแล้ว ก็ได้มีการส่งเชื้อพระวงศ์และขุนนางสำคัญมาปกครองเมืองนี้โดยตลอด จนกระทั่งในปี พ.ศ.๒๑๐๙ หลังจาก พระเจ้าไชยเชษฐาธิราช วีรกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรล้านช้าง ได้ทรงย้ายราชธานีเมืองเชียงทองหลวงพระบาง ลงมายังนครเวียงจันทน์ได้ ๖ ปีแล้ว พระองค์จึงได้มีพระบรมราชโองการให้สร้างองค์พระธาตุหลวงขึ้นมาใหม่ ในเขตพระราชอุทยานทางด้านทิศตะวันออกของกรุงเวียงจันทน์ โดยสร้างครอบพระธาตุองค์เก่าที่มีมาแต่โบราณกาล เมื่อสร้างพระธาตุหลวงเสร็จแล้ว จึงทรงขนานนามพระธาตุนี้ว่า "พระธาตุเจดีย์โลกจุฬามณี” หรือ “พระธาตุใหญ่” แต่คนส่วนมากมักเรียกว่า “พระธาตุหลวง” และมีพระราชโองการให้อุทิศข้าพระธาตุจำนวน ๓๕ ครอบครัว อยู่เฝ้ารักษาพระธาตุนี้ พร้อมทั้งที่ดินสำหรับให้ครอบครัวของข้าพระธาตุทำกิน

 

​

องค์พระธาตุมีความสูง ๔๕ เมตร รูปลักษณะคล้ายดอกบัวตูม อันหมายถึงสัญลักษณ์คำสอนของพระพุทธเจ้า มีพระธาตุเล็กอยู่บนพระธาตุใหญ่ชั้นที่สอง รองทั้งสี่ด้าน มี ๓๐ องค์เรียกวา “สัมมติงสบารมี” อยู่ในธาตุองค์เล็กทั้ง ๓๐ องค์นี้ ผู้สร้างได้นำเอาทองคำมาหล่อเป็นรูปพระธาตุเล็ก ๆ ๓๐ องค์ แต่ละองค์หนัก ๔ บาท และเอาทองคำมาตีเป็นแผ่น รูปลักษณะเหมือนใบลาน เรียกว่า “ลานคำ” ๓๐ แผ่น แต่ละแผ่นยาวศอกกำมือ (คือวัดศอก โดยกำมือไว้ ไม่วัดจากปลายมือ กำมือแล้วยื่นนิ้วก้อยออกมา วัดที่สุดปลายนิ้วก้อยเท่านั้น) แล้วเขียนคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าลงในใบลานคำทุกใบว่า “เยธัมมา เหตุปปัพวา เตสัง เหตุง ตถาคโต เตสัญจะ โย นิโรโธ จะ เอวัง วาทิ มหาสมโณ” แปลว่า “ธรรมทั้งหลายเหล่าใด มีเหตุเป็นแดนเกิด พระตถาคตเจ้า ตรัสเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น และเพราะเหตุเหล่านั้น พระมหาสมณะมีปกติตรัสเช่นนี้” แล้วเอาทองคำและใบลานลงไว้ในพื้นธาตุเล็ก ทั้ง ๓๐ องค์ การที่ได้สร้างพระธาตุขนาดเล็กนี้ขึ้นมา มีความหมายว่า “ผู้ที่จะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น จะต้องได้สร้างคุณงามความดีไว้ให้ถึง ๓๐ ประการ มีทานบารมี เป็นต้น จนถึงอุเบกขา ปรมัตถบารมีเป็นปริโยสาน

รูปชั้นล่างสุดเป็นฐานพระธาตุ ๔ เหลี่ยม ทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตกยาวด้านละ ๖๙ เมตร ส่วนทางทิศเหนือและทางทิศใต้ยาวด้านและ ๖๘ เมตร ด้านล่างมีใบเสมรอบ ๔ ด้าน มีทั้งหมด ๓๒๓ ใบ มีหอไหว้ทั้ง ๔ ด้าน มีบันใดขึ้นหอไหว้ทุกหอ

 

​

 

​

 

​

 

​