สอบถามเพิ่มเติม

เวลา สุขมันตีขึ้นมา ให้กำหนด
รู้ว่าจิตกำลัง เหน ลมละเอียด

เหนลมละเอียดไม่เที่ยง เปนทุกข์
ไปตรงๆ

อย่าไปเสียว อย่าย้อนกลับไป
วิจาร(แนบกับลมหยาบ) เสียว...
รู้ว่าเสียว รู้ซื่อๆจะเกิด แสง

เหนแสงเปน อีกปริเฉทของ ลม
ละเอียดขึ้นไปอีก ตามเหนแสง
ไม่เที่ยง เปนทุกไปอีก อย่าย้อน
กลับสุข ...จะเริ่มเหนการ ข้าม
ฝากตาย โดยที่ ก้ยังมี อายตนะ
อยู่ มี"รู้"อยู่ มีลม(กาย)อยู่ สติ
สัมปชัญญะบริบูรณ์เพราะมีอุเบกขา

เอาเท่านี้ก่อน ยังมีอีกเยอะ อย่า
ชิงสุกก่อนห่าม ก้จะไม่ต้องรอ
โรคเบาหวานมาตัดชีวิต ...พ้นลม
โดยที่อายตนะอยู่ครบ ก้จะ อ๋อ.....
ไม่ใช่สะกดจิตไม่ใช่คิดสั้น...มีแต่
ชีวิตาที่มีองค์8ของมรรค มีทิฏฐี
คอนเซป เจรจาพาที.....ตลอดจน
อาชีพชอบ

 

ยังมีต่อภาค2 อีกหรอคับนี้ โอ้ยยย

 

แล้วแต่ อินทรีย์

พอดี ก้ ผั๊วะ

ดีเกิน เซิ้งกระติ๊บ

 

ดีไม่พอก็ เป็นจานลายเล่าปัง
ดีเกินก็เป็น เบาหวานเหมือนผม
แต่ยังไงก็ ช่างมะแร่งมัน....

 

สอนโคตรจะจานลายเลย
พอตอนจบ เอาตรู มาปิดท้าย มะแร่งตะล๊อดๆ
ช่างมะแร่งมัน....
ก็สันดานมันเป็นแบบนี้
โดนผมด่านิดหน่อย ก็สมควรแล้ว

 

ไอ้คำว่า จานลาย..นี่ มันหมายถึงอะไร ผมก็ไม่ทราบ

เห็นแต่เล่าปัง พูดบ่อยๆ มันคงจะดีมั้ง เล่าปังจึงชอบพูด

ผมก็เอามาเป็น ฉายาของเล่าปัง ซะเลย

รวมแล้ว เป็น.....จานลายเล่าปังคุง...เท่ซะไม่มี

 

ทำไมจับสุขแล้วเหมือนกะจะตายเลยคับ

 

มันจะอย่างนั้นแหละ .....

ถ้า ปัญญินทรีย์ กล้า ก้จะแยบว่า
มันเปน ขันธ์ อุปทานขันธ์ พอ
มนสิการก้จะมี ขันติ เปรอุปการ
ธรรม ข้าม โดยที่มันจะมีอยู่อย่าง
นั้นแหละ ... (นามกายไม่มี เหน
แต่เปน ผัสสะ อยู่ห่างๆ ..เหน
เก่งๆ สุญญตา อนิมิต อัปณิหิต
ไม่มีที่ตั้งจะมาเรียง)

ถ้า จริตไปทางสมถะ ก้จะบอกว่า
อย่าประมาท (สำนวน พระไตรปิฏก)

"อย่าป๊อดจิ ตั้งจิตเสพ สู้ " (สำนวน
ดิจิต่อนแล้ว) .....แล้วเหนนู้นเหนนี่
ซึ่ง....หากกำหนดรู้ ล้วนเกิดดับ ก้
ลุยเลย ....หากรู้ลงไตรลักษณ์ไม่
ได้ร้อยละร้อย ตัวใครตัวมัน มักกู่
ไม่กลับ

อินทรีย์อื่นๆ ก้มีอีกหลายปริเฉท
แต้ปรารภตามที่ถามได้....น่าจะมี
ปัญญินทรีย์ พอใช้

พินาเอาเองฮับ

จะยากหน่อย ตรงเนี่ยะ ช้างรอดรูเข็ม

 

เอา ง่ายๆ ก้เหน ความเปน อินทรีย์
กับ ความเปน พละ เข้ามาก้ได้

คะแนน ไม่ตกน้ำ

ภาวนาไม่ผ่าน ก้รู้ไปตรงๆ อินทรีย
ไม่พอพละก้ไม่พอ ... ไม้ต้อง ดี
ก้ได้

สำคัญคือ เหนความไม่เที่ยง
ในทุกๆสิ่ง

 

ทำไม่เขาไม่ให้ไปทางสมถะคับ

 

หรืออยากให้เห็นทุกของอารมสมถะ

 

ไม่ได้ห้าม จิฮับ

ห้ามไม่ได้

ของมันแปรไปตาม ปัจจัย

บุคคลใด เหน ความแปรไป
ตามปัจจัยชัด กู่ไม่กลับ..แต่
....ผั๊วะ!! ก้มี

 

อาไรที่บังไว้ ไม้ให้รับรู้ความทุกนี้คับ

 

เอา คำตถาคต ในพระไตรปิฏก

ก้ "อย่าประมาทในเจโตสมาธิ"

เปน สำนวนแปลไทย ในบริบท
ที่ พระศาสดา สอน พระโมัคคัล
ลานะในการ ทำฌาณ

พระโมคคัลลา ทำฌาณไหนได้
ก้เกิดการหยุด เพลินอยู่กับฌาณ
ที่พึ่งโคจรได้

พระศาสดา ต้องทรง แทรกเข้า
ไปใน วิหารธรรมนั้นๆ แล้วตรัส
ว่า "อย่าประมาท"

ซึ่ง ไม่ใข่การเข้าไปห้าม และก้
ไม่ใช่เข้าไป บอกให้เสพความ
เพลิน...

ทรงชี้ให้กำหนดรู้ คุณ และ โทษ
เหนความเปนปัจจัย

ปล. แต่....สุดท้าย พระโมคคัล
ลานะ ก้เพลินตามอุปนิสัย ดังมี
หลายพระสูตรเข้าไปจ๊ะจ๋าบุค
คลาธิษฐานในภพต่างๆ( ต้องดูดีๆ
ถึงจะเหน ความเปนปัจจัย )

 

สมถะมีประโยดเยอะนะคับ ดูแล้วสมถะจะผ่านง่ายกว่านะคับ

 

มันถึงได้ เสียว แล้วไม่ผ่าน

พิจารณา โทษ ด้วยจิฮับ

คุณเยอะ แต่ โทษ หนะ คือ ยังไง
ก้ดับ หายไป

ถ้า ไม่พินาโทษ

จะถึง.ก้ ลุ้น(อยากได้) ตกกำกระถาง

ถึงแล้ว. ก้ สุขหนอ อยากเข้าอีก ตก
กำกระถาง

ถึงแล้ว เห็นนั่นเหนนี่ หัวถึงหมอน.
ไปแล้วตกจาก...อนุปาทานิพพาน
ต้องไป หาแก้วมาหลอกเปนนิพ
พาน ปะผุ

นะ

คุณของ ปฐมฌาณ คือ สงัดจาก
กามสัญญา โทษ คือ ผัสสะนิดๆ
หน่อยๆ แทรกปั๊ป ตกมากำกระ
ถาง ....( ภาวนาถูก จะมีแต่
ยิ่ง บึ๊ดจั้มบึ๊ด .. แต่ถ้าเอาแต่พอดี
.จะถีบตัว ขค้นฝั่งไป พินาเอาฮับ)

 

เคล๊ดลับ นักปักหมุด

ข้างๆความสุข ความเสียว
ความสว่าง ความ.....

มันจะมี ลหุสัญญา อันเกิด
จาก จิตที่พิจารณาขันธ์
ลงไตรลักษณ์ ....นักภาวนา
ที่มี ปฏิภาณ จะ เอาจิตที่พ้น
จากขันธ์ มีความเบา นุ่มนวล
ควรแก่การงาน มา....ผั๊วะ ผ๊ะ
( เน้นนะว่า พ้นขันธ์ หรือ หมด
เจตนา ...หลวงพ่อพุธ ท่านถึง
กับบอกว่า สมถะ เริ่มเมื่อหมด
เจตนา วิปัสสนาเริ่มเมื่อ....ฯ )

ปล. หมดเจตนา สมถะเริ่ม นี้
จะเหนเลยไม่มี 0 ไม่มี 100
ไม่มีวิชา "เดินขวิต" ติดลิขสิทธิ

 

แปลประมาณว่าจิตที่ละกิเลสได้ป่ะท่าน ถึงจะใช่

 

อย่า ถาม จิฮับ

ถ้า ลุยมา มีทุน
จะตอบได้เอง

ถ้า ถามมากๆ จะเริ่มเอา ทิฏฐิ
นำหน้า สมาธิ อินทรียก้ำเกิน
กัน เสียของเป่าๆ

ของ จริง จึง นิ่ง ตำลึงทอง

 

จิตละกิเลสไม่ได้...ฟอนเคิม
แม้แต่จิตจานลายเล่าปังคุง ก็ละกิเลสไม่ได้....ฟอนเคิม