สับสนในใจ

เคยไหม เคยมีใครมีความรู้สึกอย่างนี้ไหม สับสน อยากพูด อยากรู้จัก กับเธอคนนั้น แต่พอเขามาอยูใกล้ ๆ ก้อรู้สึกว่า มือสั่น ปากหนักเหมือนมีหินทับไว้ ใจเต้นแรง พอเขาเดินจากไป ก็รู้สึกเสียดายโอกาสที่จะได้ทำความคุ้นเคย เพียงเพราะเธอ คนนั้นเป็นคนที่ตรงใจเรา และยิ่งทรมานใจมาก เมื่อไม่ได้มีโอกาศพูดเป็นเดือน ทำให้รู้สึกว่าแม้แต่สุขภาพก็แย่ นอนหลับตาก็มีหน้าเขาโผล่มา หรือเป็นเพราะเราเข้าสู่วัยรุ่น จึงเป็นคนอารมณ์อ่อนไหว แต่นั่นก็ไม่น่าใช่เพราะตัวเราก็พยายามจะตัดสิ่งเหล่านี้ออกจากใจ ต้องการที่จะตัด เรื่องของกิเลส ความอยากทุกอย่างแม้แต่เรื่องของความรู้สึกทางใจ
ใครว่างช่วยตอบหน่อย ว่าอาการเหล่านี้คือ อะไร แล้วควรทำอย่างไงดีต่อไป บอกคำเดียวว่า ทรมานมาก อยากให้มันหมดไปจากเราเร็ว ๆ แล้วกลับมาเป้นคนเดิม

 

ชมพูจะพูด เืท่าที่จะช่วยได้นะ แต่ตัีวเองไม่เคยเป็นแบบนั้นเื่ท่าไหร่อ่ะ

คือว่า เราจะต้องกล้า สวยมากก็อึเหม็น ตดเหม็น ไม่อาบน้ำตัีวก็เหม็น
เีืรื่องของเรื่ิอง มองเธอให้เป็นคนให้ได้ ไม่ใช่นางฟ้่า ถ้่าเธอเป็นคนดี ก็คือ"คน"ดี

แล้วก็ทำในสิ่งที่อยากทำ

มั่นใจในตัวเองนะ แล้วถ้า kob in kala เกิดความรู้สึกที่ชอบอย่างจริงใจ ไม่ใช่หลงไหล
ก็บอกตัวเอง ให้ไปพูด นำความรู้สึกทีั่จริงใจไปมอบให้กับเธอ
แต่อย่าหวัง หรือจินตนาการอะไรไปก่อนนะ มันจะืำทำให้ฟุ้งซ่าน

ก็คือ ไม่เห็นต้องกลัวเลยนะ อย่างมากเค้าก็ไม่ชอบ ก็ดีนะ จะได้ move on
ิอ้ำอึ้งไป ไม่เกิดประโยชน์ิเลย

ถ้าจะให้มีกำลังใจ อธิษฐานต่อองค์สมเด็จพระสัมมา่่้่สัมพุืทธเจ้า หรือหลวงพ่อองค์ใดก็ได้
ให้ตัวเองมีความกล้า ให้ท่านช่วย
ไม่มีพลัีงใด จะยิ่งใหญ่และมีค่า เท่ากับพลังเมตตาแห่งพุีัำพทธองค์

จำไว้น้า เกิดมาครั้งนี้ ได้เจอ ชาติหน้าหล่ะ

 

ุ้ถ้าจะให้เลิกชอบเหรอ
เป็นชมพู คงถามผู้รู้มั้ง เป็นการให้กำลังใจตัวเอง
ถ้าเค้าบอกไม่ใช่คู่ ก็จะได้เลิกคิด เพราะไม่ใช่ ก็คือไม่ใช่
แต่ถ้าใช่ ยังไงก็ใช่

เป็นอุบายให้ตัวเองรับสิ่งที่เกิดขึ้นให้่ได้

ชมพูนะ คุยกับคุณยายนะ ดีขึ้นมากเลย

 

เป็นแบบเพลงนี้เลยรึปล่าวววจ๊ะ อิ อิ คนลักษณะแบบนี้เป็นคนรักใครรักจิงนะเนี่ย ....
ถ้าเราได้มีโอกาสเผชิญหน้ากับความกลัวที่อยู่ในจิตใจของเรา จงรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี
ทะลายกำแพงแห่งความกลัวนี้ออกไปให้จงได้ แล้วใจเราจะถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ (i)
เราจะค้นพบความกล้าหาญที่หลับไหลอยู่ในตัวเรา ไม่ได้หมายความถึงเรื่องนี้เรื่องเดียวหรอกนะ
เพราะในชีวิตคนเรา มีเรื่องให้ตัดสินใจอยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าเรามัวแต่กลัว เราก็จะพลาดโอกาสดีๆ
ในชีวิตไปได้นะ และโอกาสดีๆ บางทีมันก็เดินเข้ามาแบบที่เราไม่รู้ตัวหรอก กว่าจะรู้ตัวอีกที มันก็เดินหนีไปไกลแล้ว แล้วจะมานั่งเสียใจทีหลังก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
ความกลัว บางครั้งมันก็น่ากลัวกว่าที่เราคิด อย่าให้มันเกาะกินความคิดเรานะ มันน่ากลัว ...
แนะนำว่า...ลองคิดว่าจะคุยกับเค้าแบบเพื่อนสิ รู้สึกว่าเค้าเป็นเพื่อน มันจะรู้สึกตื่นเต้นน้อยลงและจะเป็นธรรมชาติขึ้นนะ ... ลองทำดู คุณทำได้ อิ อิ

[MUSIC]http://palungjit.org/attachment.php? attachmentid=10116&stc=1[/MUSIC]