สามสิ่งที่ต้องมีสำหรับโสดาบัน

คุณสงครามพระอย่าเอาแต่จ้องจะ......ซิครับ
พยายามจะหาสิ่งที่ผิดจากผม
โน้นๆ หาได้เยอะแยะจากที่ผมโพสไว้ยาวๆครับ

จริงๆเจอกันมาตั้งนานแล้วเน๊อะ ผมกะคุณ"สงครามพระ"
ถ้าผมใบ้ให้นี่รู้เลย "คนบ้านเดียวกัน"

 

เดี๋ยว จะ งง

คิดว่าเป็น " ยึดมั่น กับ ไม่ยึดมั่นถือมั่น " ถ้าไปยึดมั่น ถือมั่น ก็คงไม่ใช่

แต่ในทีนี้

คือ โดยรวมๆ คุณ นันทะ เขา " เสนอใช้ตัณหาละตัณหา " ยึดความเป็น
กลางเอาไว้ก่อน เพื่อ การเจริญมรรค ก็เลยไม่มีอะไรขัด

 

สงสัย เพราะ บ้านเดียวกัน อะเป่า

เลย เห็นกันเป็น พิเศษ

จริงๆ อะไรแบบนี้ ก็เหมาะกับ หมัดเทวะ เนาะ

งั้น เดี๋ยวป๋ม ไสหัว ไปก็ล่าย

 

เจริญมรรค เจริญอย่างไรครับ ที่ว่ายึดความเป็นกลางไว้ก่อน
เดี๋ยวกลับมาอ่านครับคุณสงครามพระ

 

ขอบคุณครับ ผมก็เพิ่งมา..แปลกแต่จริง พอคุณ นันทชัยดี กับคุณ ก้อยหายไป ..คนชมทั้งกรุ๊ป 20 กว่าคนที่เข้าชมกะทู้.. ก็หายเกลี้ยงพร้อมกันเลย..ทั้ง20 กว่าคน..
เดี่ี๋ยวนี้ จัดตั้งกันขนาดนี้เลยหรือครับคุณก้อยแก้ว..คุณไม่ยอมตอบ ว่ารู้จักกันไหม ศิล5 พื้นฐานของคุณนะครับ มาตอบหน่อยครับผมอยากรู้ หากไม่ตอบแสดงว่ารู้ใช่..รู้จักกัน นัดกันมาใช่นะครับ

 

จะไป งง ทำไมหละนี่

อย่า มัวแต่ เล่นคำ จิฮับ

เวลากล่าว ธรรมสองฝั่ง เพื่อชี้ มัชฌิมาปฏปทา

มันเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ที่จะใช้ สำนวนภาษา " ยึดตรงกลาง " เขียน
ตามภาษาโบราณก็คือ " ไม่เข้าไปส่วนสุดทั้งสอง "

พูดตามภาษา พระป่า ก็ " เกาะบริกรรม ไว้ก่อน เป็นหลักเป็นเกณฑ์ "


เอางี้


ถ้าอย่างไร คุณ ลองแสดง ปฏิปทา ที่ว่า อยู่ดีๆ ก็ทำหน้าทำตา ไม่ยึดมั่นถือมั่น
ให้ดูหน่อย อธิบายให้ดูหน่อย จะลงมือปฏิบัติยังไงหว่า ไม่ถือมั่นอะไรเลยเนี่ยะ

เอาแบบ " อ.แดม ขี้ตา " อีกหรือเปล่า เอะอะ นิพพานอยู่แล้วไม่ต้องเพียร
พิจารณาเข้าไปเห็นตามความเป็นจริง เพื่อให้เกิด ผัสสะธรรม จักขุงธรรม

อยู่ดีๆ อโลโกอุปาธิเกิดเอง วิชชาเกิดเอง จักขุงเกิดเอง ไม่ต้องเพียรประกอบ
ไม่ต้องเข้าไปทำการเห็น เพ่ง ...........อะไรเลย

 

ขอโทษค่ะที่ตอบไม่ทันใจคุณสับสน ไปทำธุระส่วนตัวมาค่ะ ดิฉันกับคุณนันทะรู้จักกันค่ะ รู้จักตอนที่เข้ามาอ่านนี่แหละ เรื่องจัดตั้งอะไรดิฉันไม่ทราบ ไม่เข้าใจค่ะ ที่นี่มีการจัดตั้งทีมด้วยหรือคะ หรือว่าคุณสับสนทำเองบ่อยๆ

ดูๆ แล้วเหมือนคุณจ้องจับผิดนะ ไม่ดีหนอ วางจิตให้เป็นกลางๆ หน่อยค่ะ นักปฏิบัติพึงระวังรักษาจิตตนในทุกขณะ ทุกอิริยาบถค่ะ

ปกติ ดิฉันไม่ค่อยสนใจใครหรอกค่ะ สนใจแต่ธรรมปฏิบัติ ไม่ยึดติดตัวตนบุคคลเราเขา เหตุผลที่คุณยกมาในความเห็นก่อนหน้านี้ พอจะเข้าใจดีค่ะว่าคุณแปลกใจที่มีคนสนใจกระทู้นี้มากกว่ากระทู้อื่นๆ นั่นคือปัญหาของคุณที่คุณจะต้องไปพิจารณาต่อไป ไม่ใช่ปัญหาของดิฉันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักและร่วมสนทนากันนะคะ

 

เหตุใดการตอบกะทู้-ถามกะทู้ ของคุณ.. จึงสอดคล้องแย่งเป็นกะทู้ต้นเรื่องตลอด..กับกะทู้ของผม และอยู่ในช่วงที่ผม มาตอบกะทู้พอดี ทั้งวันเลยเเเเเเท่าที่ผมสังเกตุ
พอผมไม่โพสต์ คุณก็ไม่ถามคุณ นันทชัยดี..กะทู้ก็ไม่เลื่อน หยุดตามซะอีก.. พอเกิดเหตุคุณนันทชัยดี..นี่หายไปเลยครับ
อย่าว่าผมคิดมากเลย มันมีเหตุที่น่าสงสัยมาก มันน่าสงสัยมาก คุณตอบได้คมดีนะครับ จิตใจคุณ คงรู้ดีแก่ใจดี เอาละใครทำอะไรก็ขอให้ได้อย่างนั้นก็แล้วกันครับ

 

อ้าว...เป็นความผิดของดิฉันหรือนี่ ที่ไปโพสต์ถามคุณนันทะเวลาเดียวกับที่คุณโพสต์ ดิฉันอยู่ในกระทู้จะรู้ได้อย่างไรคะว่านอกกระทู้มีใครกำลังทำอะไรอยู่ แน่นอนอยู่แล้วค่ะดิฉันทำอะไรลงไปย่อมรู้ดีแก่ใจตน มีสติดีค่ะ

 

วิปัสนาญาณ

หากเริ่มเกิดขึ้น ไม่ได้ไปรู้อะไรมากเป็นตัวหนังสือ
หรือไปรู้คัมภีร์พระไตรปิฎก 84,000 พระธรรมขันธ์หรอกครับ

เป็นแต่เพียงรู้ เกิด ดับ

ซึ่งมันไม่มี ภาษาสมมุติบัญญัติ จะเรียก ในขณะที่รู้


แต่หากถอยออกมาแล้ว จิตได้ทบทวน
มันจึงจะเทียบเคียงกับภาษาสมมุติบัญญัติได้

ในขณะ เจริญมรรค แม้ไม่ต้อง สำเร็จพระโสดาบัน

แต่อยู่ในขณะเจริญมรรค
ศีลก็เริ่ม เป็นอธิศีล จิตก็เริ่มเป็นอธิจิต ปัญญาก็เริ่มเป็นพร้อม ในคราวเดียวกัน

แต่ไม่ใช่ ว่าไปค้างเติ่งนะ

หากยังไม่แจ้งในสักกายยทิฐิ ก็ยังต้องล้มลุกคลุกเพียรต่อไป

 

หาก สดับคำสอน จำวิธีการได้

แม้อะไรเกิดขึ้น ก็กำหนดรู้ ที่จิตได้
นั่นเรียกว่า ตรงทาง

ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น
ทุกข์เื่่ท่านั้นที่ดับไป

ใจสลดเหี่ยวแห้งเกิดขึ้นเป็นสิ่ง ที่ ต้องกำหนดรู้

 

ท่านเจ้าของกระทู้อธิบายพื้นฐานองค์ประกอบของการเข้าถึงธรรมเบื้องต้นได้เกือบสมบูรณ์ น่าชื่นชม
ส่วนท่านก้อยแก้ว ก็วางใจได้ดี วางใจได้เป็นกลางซึ่งจะง่ายต่อการเข้าถึงอริยะมรรค หรือ ทางสายกลาง
ผู้อ่านท่านอื่นควรดูเป็นตัวอย่าง

การเข้าถึงอริยะมรรคเบื้องต้นก็คือ การทำความพร้อมของจิตที่จะเข้าถึงอริยะมรรคนั้นเอง เรียกอีกอย่างว่าเป็นผู้พร้อมแก่การเข้าถึงอริยะมรรค อริยะผล
จิตที่มีความพร้อมแก่การเข้าถึง อริยะมรรค ก็คือ จิตที่วางตนได้เป็นกลาง รวมถึงมีสติ มีสัมปชัญญะ
พูดธรรมเก่ง เถียงธรรมเก่ง ไม่ใช่สาระที่จะชี้ได้ว่าผู้นั้นเข้าถึงธรรมหรือไม่ สาระสำคัญอยู่ที่ใจมีธรรมหรือไม่เท่านั้น

 

พระโสดาบันจะต้องถือศีล 5 ไม่มีเจตนาจะละเมิดศีล

 

นี่คุณสงครามพระครับ เมื่อกี้เห็นยังคิดแทนเค้าอยู่เลย
คุณสงครามพระ แสดงมาแค่บรรทัดเดียว

"พูดตามภาษา พระป่า ก็ " เกาะบริกรรม ไว้ก่อน เป็นหลักเป็นเกณฑ์ "

แสดงให้เต็มที่สมกับคุณสงครามพระหน่อยครับ
กับความเห็นอื่น เค้าไม่ได้ถาม ยังร่ายรำได้เป็นหน้าๆ
กลัวจะแสดงสิ่งผิดต่อหน้าผมหรือครับ

อีกอย่างไม่สงสัยหรือครับ ทำไม่ผมกล่าวไปสั้นๆ แค่นั้น
เพราะผมไม่ได้จ้องจะคัดง้าง แต่เปิดช่องให้เค้าได้อธิบาย
แต่ไหงคุณสงครามพระมางับเบ็ดซะได้

แล้วยังจะให้ผมแสดงปฏิปทา บอกแล้วไงครับโน้นๆ เยอะแยะ
หรือจะหยิบกระทู้เก่า ก็ปฏิปทาแบบเดียวกันหมด

และปฏิปทาพวกนั้น ต้องตั้งธงไว้ในใจหรือเปล่าว่า "นี่ตรงกลาง"
ลองไปดูเอาครับ

และความพยายามอีกอย่างของคุณสงครามพระ
พยายามเอาผมไปติดกับ อ.แดง
อู๊ย!! ดูก็รู้แล้วว่า คนละปฏิปทา ถ้าผมไม่เคยแสดงปฏิปทาอะไรเลยก็ว่าไปอย่าง
หรือถ้าผมเอาธรรมแบบเดียวกับ อ.แดง มากล่าวก็ว่าไปอีกอย่าง
ผมก็บอกไปแล้วครับในโพสกระโน้นว่า ไม่เห็นด้วยกับการโยนมรรคทิ้ง ของ อ.แดง
ยกฟ้องครับ

เฟ้นเอาธรรมที่ฟังอยู่ตรงหน้าไม่ได้ โยนทิ้งเกลี้ยง
อย่างนี้หรือเปล่าครับ เรียกว่า "ฟังธรรมเป็น"

 

กั๊กๆๆๆ

พยายามจะงัด. การฟังธรรมจากอะไรก็ได้ เอาสุตรสำเร็จบางอย่างตั้งธง
แล้วล้อตาม

คุณคร้าบ วิธีการที่คุณใช้มันโฉ่งฉ่าง. ภาษาพระคือ โฆษณาชวนเชื่อ

การดูคุณธรรมนั้น. เขาจะดูกันตอนเผลอ


พระพุทธตรัสว่า. การจะดูสามัญผลของบุคคลนั้นไม่ยาก

จะดูที่อาการเชิดชูบุคคลที่เต็มไปด้วยมิจฉาทิฏฐิ

ถ้ามี ก็ ปิดศาลได้ทันที ไม่ต้องไปดูอาการแก้ตัวเอาหน้ารอด

เพราะจะกลายเปนเหน ธาตุแท้เข้าไปอีก


การเปนผุ้ฟังได้ มันจะต้องฟังแล้วก้นิ่ง ไม่ชื่นชม ไม่คัดค้าน

แต่ถ้าเขาจาบจ้วงสัทธรรม ต้องแก้ปัญหาได้ คนละเรื่องกับ
การไปไล่ต่อว่าเขาหน่าคร้าบ

 

แล้วประเดนเกาะบริกรรมไว้ก่อน คุณอ่านหนังสือไม่เปนหรือครับ

ผมขมวดหัวข้อเอาไว้ตอนต้น. ใช้ตัณหาละตัณหา. แค่นี้ก้อธิบายอยุ่แล้ว

ถ้าคุณงง. ก็ไปอ่านกระทู้ของ จขกท ในหลุมดำเอาจิฮับ


ผมไม่ได้คิดเอง. ก็สรุปมาจาก. บทปฏิบัทธรรมของเขาละเอียดยิบ
และชี้ชัดอยุ่แล้วว่า เปน พวดตัณหาจริต

 

ดูจากรุปการณ์ จขกท. คงวางตัวว่าเปนเด็ก

โพสเล่าเรื่องไม่ควรเล่าในห้องหลุมดำ


ทำให้พวกมิจฉาทิฏฐิ อาสัย กระทู้โปรโมทตัวเองบ้าง

โดยเฉพาะ. พยามหาแม่กาลี ของ. กล้วยแก้ว. ตามด้วย. จารุจาของนพกาม

จขกทเลยสลับฉาก มาบรรยาย การไม่ติดนิมิตด้วยการไม่อินในเรื่องที่
ตนถอดจิตไปรู้ และก้น่าจะสำคัญในความสามารถแบบเด็กไม่เคยเหน
เลยประกาศขั้นแข่น


จริงๆ เขายังกำหนด. ความยินดียินร้ายไม่ถุกตัวเลย ยังถือว่ารุ้อยุ่ที่เรื่อง

จริงๆ. การออกไปเหนด้วยวิธีพิเศษ นั้นคือการเกิดจักขุ หรืออยานตนะ

ดังนั้นหากจะเอาโสดา ต้องเอาอยานตนะออกด้วยอุบายที่ถุกวิธีต่างหาก

นี่ยังไม่รุ้เรื่องการเอาอยานตนะออกเลย. ก็เลยอาพาธจากเนื่งที่ไปเหน
ซึ่ง แก้ไม่ถูกที่ราก


ขั้นแข่นน่าจะใส่กุญแจ. วางจิตวางใจ แล้วหันกลับมาศึกษาธรรม
ให้ได้ชื่อ ปุถุชนผู้หมั่นสดับ จะดีกว่า

 

แต่ไม่ขัดหน่าคร้าบ หากจขกท จะปฏิบัติไปอย่างเดิม


ยกให้ เพราะดุมีสัมมาคารวะดี หรือ นิ่งเก่งดี

แบบนี้เดี๋ยวพอได้จังหวะ ก็คงเจอครุที่ซัดจนหมอบได้เอง

เว้นแต่ จะเรียกจิดกพระสงฆ์ว่า. พวกห่มเหลือง


ก็จะถือว่า ขุดรากตนปิดนิพพานไปแบบนพกาม

 

อ้าวแล้วนี่ล่ะ..คุณนันนทชัยดี.

..ถ้าหากเขา ไม่มีคุณสมบัติ การเป็นโสดาบันทุกข้อที่คุณ นันทชัยดี ยกมานี่ ..ท่านโกลิตะ-ท่านอุปปติสสะ..จะสำเร็จโสดาบันไหมครับ:'(



__________________

 

ท่านโกลิตะ-ท่านอุปปติสสะ ท่านเกิดอาการอย่างคุณว่ามาไหม ตามตำราที่คุณเรียนนะ แล้วท่านสำเร็จโสดาบันยังไง อ่านไหมครับ ตำราคุณระบุไหมครับ..ท่านทั้ง2 รู้จักอุคหนิมิตรที่คุณว่ามาไหมครับ:'(