สายใต้ฟันธง ตรงหรือหลงทาง เหรียญรุ่นแรกและพระสังกัจจายน์ หลวงพ่อดิษฐ์ วัดปากสระ

เหรียญรุ่นแรกครับ

 

เพิ่มเติมรูปครับ

 

เพิ่มเติมรูปครับ

 

เพิ่มเติมรูปครับ

 

ต่อที่พระสังกัจจายน์ครับ องค์นี้ไม่เป็นเลยจริงๆ

 

เพิ่มเติมรูปครับ

 

เพิ่มเติมรูปครับ

 

กรุณาแนะนำด้วยครับ

 

เหรียญ ส่วนตัวดูออกไปทางจะไม่ค่อยดีงะพี่ ไม่ต้องเชื่อผมนะครับ ลองดูพี่ท่านอื่น

 

ขอบคุณมากครับ ผมเองก็ลุ้นๆอยู่เหมือนกัน

ขอความเห็นท่านอื่นๆด้วยครับ

มีรูปเพิ่มด้วยครับ

 

ขอโทษครับพี่ผมขอกลับคำครับ _/\_ ผมเมาสีเหรียญด้านหลัง เหรียญแท้ครับ

ถ้าผมตอบผิดพี่ๆทักได้เลยนะครับ

 

ขอบคุณอีกครั้งครับ ความเห็นนี้ทำให้ผมดีใจและเพิ่มความมั่นใจขึ้น ยังรอความเห็นท่านอื่นๆด้วยครับ

พระสังกัจจายน์ดูไม่ดีเลยใช่ไหมครับ

 

ใช่ครับ
ผมให้ดูของเพื่อนผม แบบแท้ร้อยตาทุกสนามเทียบกันนะครับที่เขาเช่ามาเกือบล้าน

ใครจะเล่นพระสายใต้ผมขอเตือนนิดนึง สายนี้เซียนทางอื่นโดนต้มจนเปื่อยกับพระสายใต้เกือบหมด ถึงกับออกหนังสือลงเล่มครูของเก๊ๆ
ล่าสุดเจอบิ๊กเซียนพันธ์ทิพย์หลายคนโชว์สายใต้ มาในเฟสคนกดไลค์ตามเป็นร้อยเป็นพันทั้งๆที่งานเก๊สนามของพื้นที่ สังเกตุมีแต่ชมพระสวยไม่มีชมแท้ดูง่าย หรือถามเปิดราคานั่นแหละให้ระวัง
คนท้องที่นั่งหัวเราะก๊ากสนุกสนาน ใครเอาต่อไปได้แต่สมเพชเวทนา ส่งประกวดกรรมการรับหมดเพราะพวกนี้ก็เอามาจากกรรมการทั้งนั้น

อาจารย์ดิษฐ์สังขจายมี 2พิมพ์ พิมพ์ใหญ่แบบในรูป พิมพ์เล็กเอกลักษณ์หูที่ซาวน์เบาด์คาดหู

 

ขอบคุณครับ ชอบความเห็นที่ให้มานะครับ ชัดเจน ตรงๆ มีประโยชน์กับคนรุ่นใหม่ที่ศรัทราหลวงพ่อดิษฐ์ จะได้ไม่เป็นเหยื่อต่อไป องค์ในรูปงามสุดยอดเลยครับ

แล้วเหรียญผมผ่านมั้ยครับ รบกวนด้วย

 

เหรียญปั๊มผมไม่เล่นครับ

ส่วนพระทางสายใต้ผมไม่ค่อยเช่าหรอกครับ เพียงแต่ว่าโชคดีพอได้เห็นของมั่งก็ครูลักพักจำๆมาเวลาเขาเทรดกันหลักแสนหลายแสน เลยพลอยๆไปขอเขาส่องไม่ชำนาญเท่าไรหรอกนอกจากพวกเก๊กากๆอันนี้ถึงกล้าฟันธง

 

ฝากถามพระปิดตาด้วยครับ ว่าที่ไหน สายใต้เปล่าครับ

 

หลวงพ่อดิษฐ์นี้ มีนามว่า พระครูเนกขัมมาภิมณฑ์ เป็นผู้ที่ถ่ายทอดวิทยาคุณคัมภีร์เขาอ้อ เอาไว้อย่างเต็มตัว ว่ากันว่า ท่านมี วิชาสำคัญคือ วิชาธนูสั่ง วิชานี้เป็นวิชาที่หลวงพ่อดิษฐ์มีความเชี่ยวชาญชำนาญ เช่นเดียวกับ หลวงพ่อเอียด วัดดอนศาลา อันเป็นยอดเกจิเมืองใต้อีกองค์หนึ่งในยุคเดียวกันด้วยครับ
วิชาธนูสั่ง นี้ เป็นศาสตร์วิชาสำคัญของสำนักเขาอ้อ ผู้ครอบครองวิชาธนูสั่งนี้ ว่ากันว่า เมื่อใกล้มรณภาพจะต้องนำคัมภีร์ไปคืนเจ้าสำนักเขาอ้อ ว่ากันว่า ผู้ครอบครองวิชาคัมภีร์ธนูสั่ง คนสุดท้ายคือ อาจารย์เอียด วัดดอนศาลานั่นเองครับ
เรื่องเล่าขานเกี่ยวกับวิชาธนูสั่ง หลังหลวงพ่อดิษฐ์ มรณภาพ ทางวัดได้สร้างรูปปั้นจำลององค์ท่านไว้ เคยมีวัยรุ่นเกิดเรือ่งยิงกันในวัด ได้เล็งปืนยิงมายัง เจ้าเคราะห์ที่วิ่งหนี และ มาหยุดอยู่ตรงหน้ารูปปั้นหลวงพ่อดิษฐ์ ปรากฎว่า กระสุนปืนก็กลับข้ามหัวของคนถูกยิง ไปตกที่หลังคากันแดดฝนของรูปปั้นหลวงพ่อเฉยๆ
อีกเรือ่งคือ เคยมีคนถูกฟันด้วยมีดดาบ วิ่งไปหาหลวงพ่อดิษฐ์และ วิ่งวนไปรอบๆตัวหลวงพ่อ คนไล่ฟันจึงลงมือฟัน คนฟันๆพลาดลงไป แต่ฟันพลาดไปถูกไหล่ของหลวงพ่อเข้า หลวงพ่อยืนเฉย ตรงที่ถูกฟันไม่มีรอยแผลแม้แต่น้อย เล่นเอาคนฟันตกอกตกใจเป็นอันมาก
ประสบการณ์อื่นๆ ว่ากันว่า กำนันคนหนึ่งพกพระเครือ่งหลวงพ่อดิษฐ์ ติดตัว โดยคู่กรณีดักรอบทำร้าย ยิงด้วยปืนเอ็ม ก็ยังยิงไม่เข้า สร้างความแปลกประหลาดให้กับคนที่อยู่ละแวกรอบข้างเป็นอันมาก
ตามประวัตินั้นว่ากันว่า หลวงพ่อดิษฐ์ วัดปากสระ ท่านเป็นคนอุปนิสัยเยือกเย็น สุขุม มีเมตตาต่อเพือ่นมนุษย์ และ เป็นพระเถระที่สมถะอย่างมาก ไม่เก็บทรัพย์ไว้เป็นของส่วนตน เมือท่านมรณภาพนั้น จึงไม่มีเงินก้อนเลย มีเพียงแต่พอใช้ค่ายารักษาตัวเท่านั้นครับ เป็นการแสดงให้เห็นถึงการละเว้นในลาภ กิเลสใดๆ
บุคลิกลักษณะนั้น ว่ากันว่า ท่านเป็น ผู้มีตาคม น่ากลัว เหมือนตางู ปากครบสิบนั่นคือ มีวาจาสิทธิ์ ท่านเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านในแถบนั้น อันจะเห็นได้ว่า วัตถุมงคลที่สร้างนั้น ไม่เคยเพียงพอกับความต้องการ บางคนเอารถยนต์แลกกับวัตถุมงคลรุ่นเก่าๆของท่านเป็นคันๆ ก็เคยมีประวัติมาแล้ว

วัตถุมงคลในช่วงสมัยสงครามอินโดจีนนั้น หลวงพ่อได้สร้างวัตถุมงคลแจกทหารอาสาสงคราม ผลคือ ทหารที่ได้รับวัตถุท่านไปนั้น รอดชีวิตจากอาวุธศัตรูมาได้ทุกคน จนเป็นที่กล่าวกันไปทั่ว ว่า หลวงพ่อดิษฐ์ วัดปากสระ นั้นเป็น สุดยอดปรมาจารย์วิชาธนูสั่ง และ เข้มขลังในวิทยายุทธ์พุทธาคม เขาอ้อ มากที่สุดองค์หนึ่งในยุคนั้นเลยทีเดียวครับ

เนื้อหาพระเครื่องหลวงพ่อมีวิธีการสร้างวัตถุมงคลโดย ท่านจะ เก็บโลหะ จำพวก ปลอกกระสุนปืนน้อยใหญ่ หัวกระสุนปืน สะเก็ดระเบิด และ สรรพาวุธทั้งปวง และชิ้นส่วนโลหะทองแดง ทองเหลือง ทองฝาบาตรๆลๆ
เมื่อได้มาแล้วท่านจะนำมาลง อักขระ ปลุกเสกกันเป็นชิ้นๆเลย และ เอามารวมไว้ ปลุกเสกไปเรือ่ยๆจนท่านมีความมั่นใจ จึงนำโลหะเหล่านี้ไปหลอมรวมกันเป็นโลหะก้อนใหญ่ก้อนเดียว และ นำมาปลุกเสกต่อไปอีกเป็นครั้งที่สอง จนพอใจแล้ว ท่านจึงนำมา กร่างให้เป็นผงตะไบ รวบรวมไว้ได้โหลใหญ่ๆ
เมือ่ได้โลหะมาอีก ท่านก็จะนำมาลงอักขระเลขยันต์อีก และ ปลุกเสกเหมือนครั้งแรก และ นำผงตะไบที่กร่างไว้หนแรกมาผสมลงไปในทุกเบ้าโลหะที่จะหลอมเป็นพระเครื่องออกมา ครับ
สรุปคือ การปลุกเสกทับซ้อน กันไปมาอย่างไม่ขาดเลย ยิ่งปลุกเสกนานยิ่งดีกว่า นั่นคือ เคล็ดการสร้างพระเครื่องของท่าน ประเภทปลุกเสกกันลวกๆ สั้น ไม่มีสำหรับหลวงพ่อดิษฐ์ครับ

แม่พิมพ์นั้น ท่านได้ ใช้วิธีปั้นหุ่นขี้ผึ้ง และ พอกดินเหนียว เผาเบ้าเอาหุ่นขี้ผึ้งออก และ จึงนำไปหล่อได้พระโลหะผสมมาหนึ่งองค์ และ นำไปกดในเบ้าที่มีส่วนผสมกระเบื้อง ถ้วยชามเอามาบดให้ละเอียดและคลุกเคล้าด้วยน้ำตาลและใบบอนจนเหนียว แล้วเอาไปเผาไฟไหม้ให้แข็งใช้เป็นเบ้าหล่อพระต่อไป

ทำไมพิมพ์พระของท่านจึงคล้ายๆกัน แต่อาจไม่เหมือนกัน??? สรุป เราจะเห็นได้ว่า ถ้าพระท่านสร้างโดยใช้เบ้า ที่ทำขึ้นนั้น เบ้าพวกนี้ไม่มีความแข็งแรง หลอมไปได้สักพักก็จะแตกออก เมือ่เบ้าแตก ก็ทำขึ้นใหม่หมุนเวียนไป ฉะนั้น พระเครือ่งท่านจะหาเนือ้หาและพิมพ์ทรง ที่เหมือนกันทุกประการเป็นไปได้ยาก มักจะมีหลายๆพิมพ์ทรงและคงลักษณะคล้ายๆกันไว้ครับ

การหล่อที่วัดปากสระ ว่ากันว่า วันหนึ่งจะเท พระเครือ่งได้ประมาณ สามสิบองค์ เป็นอย่างมาก และ ท่านหล่อพระมาเรือ่งๆ ตั้งแต่ปีพศ 2485จนถึง ปีที่ท่านมรณภาพคือ พศ2507

พิมพ์พระ พระที่พบจะเป็นเนื้อโลหะ ผสม เป็นส่วนใหญ่ ที่วงการนิยมกันคือ พระสังกัจจายน์ พิมพ์ใหญ่ และ พิมพ์เล็ก รวมทั้งพระปิดตา ครับ

 

เครดิต.

 

จำไว้ใช่ว่า
-สายเขาอ้อคืออาจารย์ทองเฒ่าต้นตำรับ แล้วมาลูกศิษย์ทั้งหลาย แต่บอกไว้ท่านอาจารย์ทองเฒ่าไม่มีสร้างพระเครื่องหรือวัตถุมงคล อย่าไปเชื่อนิยายเซียนมากนัก พวกเซียนกทม.หรือสายใต้ไม่ตัวจริงก็โดนมาอีกที ไม่เชื่อเอาอะไรที่เขาว่าไปลองขายร้านเซียนในพื้นที่แค่ 1-2หมื่นจะมีใครเช่ามั่ง
-จำไว้เรื่องศิลป์พระพัทลุงส่วนใหญ่สายนี้คือของบ้านๆทำเองหล่อเองศิลป์ชาวบ้าน หาโลหะแถวนั้นใส่ๆผสมเอา หล่อแบบบ้านๆ ไม่ใช่แบบอลังการทำเป็นร้อยเป็นพันองค์มีสวยๆหล่อเต็มได้สมบูรณ์ไม่ถึง 10องค์และพวกนี้จะแจกสายใกล้ชิดจริง เช่น ญาติๆของพระท่านตามประวัติดีๆของเก๊ทำเหมือนจนเซียนกทม.ตายไปหลายแล้ว ยิ่งพรายเงินแม่งทำเหมือนเกิน 90%มีแต่พวกสายพื้นที่ที่รู้ว่าฝีมือใคร คนทำชื่ออะไรและยังมีชีวิตอยู่ค่อยๆทำหลอกขายเซียน

 

อ่านความเห็นเด็กโก-ลกแล้วน่าคิด ตำนานเขาอ้อแดนใต้มีมนต์ขลังมาช้านาน มีการสืบทอดวิชาอาคมมาเป็นลำดับ มีเรื่องเล่ากล่าวขานมากมาย คงเป็นอย่างว่าเรื่องจริงก็มากเรื่องสร้างก็เยอะ คนรุ่นหลังก็เชื่อกันไปผิดๆถูกๆ

อยากให้มีการตั้งกระทู้สายเขาอ้อ เอาความคิดความเห็น ข้อมูลที่แต่ละคนมีและพระเครื่อง วัตถุมงคล มาถกวิเคราะห์ถึงข้อเท็จจริง ตำหนิ เอกลักษณ์ต่างๆ เพื่อเป็นข้อมูลให้ผู้ที่สนใจนำไปพิจารณาและเป็นแนวทางในการหาของแท้มาบูชากัน

ลองเชิงกันที่กระทู้นี้ก่อนหากมีคนสนใจมากก็เปลี่ยนหัวเรื่องกันต่อไป