สาระธรรมมงคล หลวงปู่ท่อน ญาณธโร วัดศรีอภัยวัน จ.เลย

..."การปฏิบัติอย่าอยากได้ อยากเห็น อยากเป็นใดๆ เลย ให้รู้มันอยู่อย่างเดียวมีอะไรก็ช่าง รู้อยู่อย่างเดียว ถ้าอยากก็ไม่ไปไหน เป็นสมาธิอยู่ก็หลุดจากสมาธิ เราปฏิบัติเพื่อความปล่อยวาง เพื่อละความยึดมั่นต่างๆ เพื่อละความยินดียินร้าย เราเป็นผู้ดูไม่ใช่ผู้บังคับให้มันเป็น"

 

..."พึงชนะความโกรธ ด้วยความไม่โกรธ พึงเอาชนะความเบียดเบียน ด้วยความไม่เบียดเบียน ชนะคนไม่ดีด้วยความดี พึงชนะคนตระหนี่ด้วยการให้"

 

..."ถ้าเราเสียเปรียบเราดีใจ ถ้าเราได้เปรียบเราเสียใจ อันไหนดีให้เขา ของเราอย่างไรก็ได้ นี่เรียกคนใจเจริญ ให้เขานิดเดียวเราเอามากๆ ไม่ดีเลย เราผิดธรรม ตำหนิตัวเองใจเราเสื่อม ใจเราไม่ดี ให้เอา ชนะความตระหนี่เหนียวแน่นด้วยความเสียสละ ถ้ายังคิดว่าเราจะเอาชนะคนอื่นด้วยการเอารัดเอาเปรียบเขา ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้แพ้ตนเองตลอดไป"

 

..."ผ้าจีวรให้เป็นผ้าขี้ริ้ว ผ้าราคาถูกแค่ไหนแพงหรือดีแค่ไหน กายมันก็ไม่รู้อะไรด้วย เอามาคลุมกาย กายมันก็เฉยๆ อยู่ มันไม่เห็นว่าอะไร มีแต่กิเลสมันไปยึดโน้นยึดนี่ ยึดสมมติทางโลก ต้องอย่างนั้นดี อย่างนี้ไม่ดี แล้วก็ทุกข์เอง"

 

"อย่าไปรีบ ไปเร่ง อย่าไปเคร่งไปเครียด ให้ปฏิบัติเรื่อยๆ เวลาจะได้มาเองนั่นแหละ อย่าไปยึดมั่นในสิ่งใดๆ แม้การปฏิบัติ"

 

"อย่าไปสนใจจิตของผู้อื่น จงสนใจจิตของตน"

 

"อย่ากินของร้อน (ราคะ โทสะ โมหะ) อย่านอนบนไฟ (โลภ โกรธ หลง) ให้ไปอย่างแร้ง (ไม่ติด ไม่สะสม) แสวงหาบริสุทธิ์ (ของที่ชอบธรรม)"

 

"การประพฤติปฏิบัติตนของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นภิกษุ ยึดเหนี่ยวแนวทางของพระผู้มั่นในธรรม คือมีน้อยใช้น้อย มีมากเอาไว้สงเคราะห์ผู้ไม่มี อยู่ไปตามมีตามได้พอใจในสิ่งที่มีอยู่ ไม่ขอใคร ยินดีกับความเพียรเพื่อความหวังความพ้นทุกข์"

 

"ปฏิบัติพอเริ่มเข้าใจ ให้ระวังตัวมานะทิฏฐิว่าคนอื่นดีไม่เท่าตัวเองหมด ขาดความเคารพ แม้ภายนอกจะดูอ่อนน้อมแต่จิตใจเย่อหยิ่ง มันเป็นจิตวิปลาสสัญญาวิปลาส"

 

"เราคนเดียวเที่ยวรักเที่ยวโกรธหาโทษใส่ตัว"

 

"ให้มีสติอยู่ในกาย เวทนา จิต ธรรม เอาจิตอยู่กับ 4 อย่างนี้ให้ตลอดเวลา พิจารณาโดยแยบคายพิจารณาอย่างนี้ ทำอยู่อย่างนี้จะสบาย เอาธรรมเป็นผู้ตัดสินเสมอๆ"

 

"ให้มีสติตามดูจิต เหมือนคนเดินบนถนนลื่นๆ ต้องระวังทุกก้าว ให้มีสติจดจ่อไม่วาง ดูจิตมันจะปรุงไปไหน จะคิดไปไหน จดจ่อดูมันก็ได้ แน่ๆ จะไปไหน ถ้ามันดื้อนัก ถ้ายังไปเราจะไม่นอนให้นะ"

 

"การมีสติรู้ตัวพร้อมจึงเรียกทำความเพียร ไม่จำเป็นว่านั่งสมาธิ เดินจงกรมจึงเรียกทำความเพียร ถ้าไม่มีสติรู้ตัวฟุ้งคิดไปเรื่อยก็ไม่เรียกทำความเพียร เมื่ออิริยาบถใดจะยืน จะเดิน จะนั่ง จะนอนมีสติรู้ตัวพร้อม จึงเรียกว่าทำความเพียร"

 

..."การแผ่เมตตาต้องแผ่เป็นอัปปมัญญา ถ้ามีว่าคนนี้รักให้มากๆ คนไม่ชอบใจไม่ให้แสดงถึงความมีอคติ ต้องให้เท่าเทียม ไม่เจาะจงให้หมด ใจจึงเป็นกลางให้หมดแหละ แผ่เมตตาให้เต็มดวง พ่อแม่จะได้บุญน้อยลงไปไหม ไม่หรอก เหมือนพระอาทิตย์ส่องโลก มันก็สว่างไปหมดทั่วทุกมุมโลก ทุกคนก็เห็นความสว่างเท่ากันหมด"

 

"ทุกข์ที่เกิดขึ้นกับเธอในครั้งนี้ใครทำ ไม่ใช่เธอทำเองหรือ เพราะความรัก ความยึดมั่นในสิ่งรัก จึงทำให้ทุกข์ มีรักที่ไหนมีทุกข์ที่นั่น (หลวงปู่ท่อนเล่าเรื่องนางปัฏฏาจาราเถรี)"

 

"เมื่อเราเพียรเพ่งดูจิต ดูความคิด ความนึกของตัวตลอดไม่ยอมให้หลุดจากจิต แล้วเราจะเข้าใจสังขาร อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เองมันปรุงให้เรา ดีใจ เสียใจ ร้องไห้ หัว เราะ โศกเศร้า มันปรุงเราได้"

 

"เวลาไหนเราไม่ปรุงไม่แต่งไปตามสังขาร ราคะ โทสะ โมหะ สังขารปรุงไม่ได้ เรียกนิพพานชั่วขณะ"

 

"ให้พิจารณาจนเห็นทุกข์ในโลก เห็นโทษของกาม"

 

"ที่ว่าว่างๆ นั้น คือมันว่างจากอารมณ์ ยินดียินร้าย แต่ความรู้ไม่ว่าง รู้ชัดทุกลมหายใจ หายใจเข้าก็รู้ชัด หายใจออกก็รู้ชัด รู้อยู่ตลอดเวลา แต่ว่างจากอารมณ์ ยินดียินร้ายเหมือนดังชามที่ว่าง ไม่มีอะไรเลย"

 

"รักษาจิตให้ดี มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่อยู่ของใจ"