สำหรับคนที่ตายแล้วจะไปเกิดเป็นอะไรนั้น ท่านกล่าวไว้ว่า

<TABLE cellSpacing=1 cellPadding=5 width=550 border=0><TBODY><TR><TD align=middle>สำหรับคนที่ตายแล้วจะไปเกิดเป็นอะไรนั้น ท่านกล่าวไว้ว่า


</TD></TR><TR><TD bgColor=#ffffff>
<TABLE width=540 align=center border=0><TBODY><TR><TD align=left>ทันที่ที่ถึงแก่กรรม หัวใจหยุดเต้น สมองไม่ทำงาน จิตจะดับทันที (เรียกตามภาษาอภิธรรมว่า จุติ จิตดับ) เป็นอันว่าหมดสิ้นทั้งร่างกายและจิตใจในภพนี้ ในทันทีนั้นเอง ด้วยอำนาจตัณหา อุปาทาน เป็นพื้นฐาน และโมหะ อวิชชา เป็นตัวหนุน ชี้นำโดยกรรมที่ถูกเก็บไว้ในจิตของผู้นั้น จะเกิดการปฏิสนธิขึ้นทันทีในภพใหม่ (เรียก ปฏิสนธิจิต) และ กรรมชรูป (เรียกว่า รูปอันเกิดจากกรรม มีลักษณะเป็นรูปปรมาณู) การปฏิสนธิในภพใหม่ของจิต และกรรมชรูปนั้น อาจไปเป็น (๑) เทวดา อยู่ในภูมิเทวดาชั้นใดชั้นหนึ่งใน ๖ ชั้น (๒) มนุษย์ อยู่ในเมืองมนุษย์ หรือ (๓) อยู่ในอบายภูมิ เป็น (ก) สัตว์นรก (ข) สัตว์เดรัจฉาน (ค) เปรต หรือ (จ) อสุรกาย

สำหรับเรื่องเทวดา และนรกนั้น ได้อธิบายมาแล้วในคำถามก่อน ๆ ครั้งนี้จะอธิบายเพิ่มเติมให้ครบ คือ เรื่องสัตว์เดรัจฉาน เปรต และ อสุรกาย

(ข) สัตว์เดรัจฉาน หมายถึง สัตว์ที่ไปโดยส่วนขวาง หรือสัตว์ที่เป็นไปขวางจากมรรคผล คือ ไม่อาจสำเร็จมรรคผลได้ ทางโลก หมายถึง กระดูกสันหลังของสัตว์นั้นขนานกับพื้นโลก เข้าใจอย่างง่าย ๆ ไม่ให้สับสนก็คือ เราถือว่า ภูมิของสัตว์เดรัจฉานส่วนใหญ่อยู่บนโลกมนุษย์ก็แล้วกัน สัตว์เดรัจฉาน มีลักษณะอยู่ ๓ อย่างคือ กิน นอน และสืบพันธุ์ และไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ไม่รู้จักกุศลและอกุศลทั้งสิ้น

ในทางธรรม อาจกล่าวได้ว่า สัตว์เดรัจฉาน คือ สิ่งที่มีชีวิต ที่มีใจครอง (สิ่งที่มีชีวิตในทางโลกที่ไม่มีใจครอง ได้แก่ ตัวอะมีบา ตัวพยาธิต่าง ๆ ต้นไม้ใบหญ้า ฯลฯ เป็นต้น) มีมากมายเหลือประมาณ ทั้งกายหยาบ และกายละเอียด มากกว่ามนุษย์อย่างเหลือเกิน อยู่บนบกก็มี อยู่ในน้ำก็มี ในอากาศก็มี ในดินก็มี รูปร่างก็แตกต่างกันมาก ตั้งแต่เล็กจนแทบจะมองไม่เห็น เช่น เล็น เหา ไร และใหญ่โตมาก เช่น ช้าง ปลาวาฬ เป็นต้น ก็มี เป็นสัตว์เดรัจฉานชนิดไม่มีขา เช่น ปลา งู ไส้เดือน มี ๒ ขา ได้แก่ นก เป็ด ไก่ มี ๔ ขา ได้แก่ ช้าง ม้า วัว ควาย สุนัข แมว มีขามาก เช่น ปู กุ้ง ตะขาบ แมงมุม กิ้งกือ ฯลฯ เหล่านี้ เป็นต้น

(ค) เปรต คือ สัตว์ที่มีความเดือดร้อน โดยอดอยากหิวโหยอยู่เสมอ ต่างกับสัตว์นรกตรงที่ว่า สัตว์นรกจะมีแต่ความเดือดร้อน โดยถูกทรมานเป็นนิจ

เปรตมีรูปร่างต่าง ๆ สารพัดแบบ และบางพวกก็คล้ายมนุษย์ และแตกต่างกับมนุษย์มาก แต่เป็นรูปปรมาณู คนเห็นไม่ได้ ไม่มีที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะ โดยมากจะอยู่ห่างไกลจากมนุษย์ มีเปรตประเภทเดียวที่เกิดในบริเวณบ้านเรือนบุคคล คือ ปรทัตตุปชีวิกเปรต เป็นเปรตที่เลี้ยงชีวิตอยู่โดยอาศัยอาหารที่ผู้อื่นให้โดยอุทิศส่วนกุศลให้ แต่ถึงกระนั้นก็จะต้องรู้ว่า เขาแผ่ส่วนกุศลให้ จึงจะสามารถรับได้ด้วยการอนุโมทนา ถ้าไม่รู้ ไม่ได้อนุโมทนา ก็ไม่ได้รับส่วนกุศลนั้นเหมือนกัน

เปรตมีทั้งหมด ๔ ประเภท คือ (๑) ปรทัตตุปชีวกเปรต ดังกล่าวแล้ว (๒) ขุปปีปาสิกเปรต คือ เปรตที่อดอยาก หิวข้าว หิ้วน้ำ อยู่เป็นนิจ (๓) นิชฌามตัณหิกเปรต คือ เปรตที่ถูกไฟเผาให้เร่าร้อนอยู่เสมอ และ (๔) กาลกัญจิกเปรต คือ เปรตในจำพวกอสุรกาย เปรตในเลขที่ (๒) (๓) และ (๔) นี้ ไม่สามารถรับส่วนกุศลที่มีผู้อุทิศให้ (สัตว์นรกที่อยู่ในนรกภูมิ ไม่มีโอกาสที่จะได้รับส่วนกุศล ที่มีผู้อุทิศให้เลย ยกเว้นกรณีที่ อกุศลกรรมเบาบางมากแล้ว)

บุคคลบางคนเมื่อใกล้จะตาย มีความห่วงใยอาลัยอาวรณ์ในทรัพย์สินเงินทอง ห่วงญาติและมิตรสหายมาก ด้วยอำนาจโลภะที่เป็นทุจริต และโมหะความห่วงใย และความปรารถนาตัณหาโลภะ จึงไปเกิดเป็นเปรต ซึ่งบางครั้งยังแสดงตนให้ปรากฎแก่ญาติหรือผู้อื่นให้เห็นได้ ตามที่ชาวบ้านทั้งหลายเรียกกันว่า