สิงห์เดินได้

เรื่องมีอยู่ว่าผมรับราชการอยู่ที่กรุงเทพมหานครนี่แหล่ะครับ
แล้วเจ้านายผมนี่ท่านได้ไปบูชาสิงห์หลวงปู่พูลวัดไผ่ล้อมนครปฐมมาคู่หนึ่ง
ขนาดประมาณ 5 นิ้วเห็นจะได้ ก็มีฐานสำหรับวางไว้เรียบร้อยครับ
แล้ววันนี้ ลูกน้องเค้ามาถามว่าเจ้านายทำไมสิงห์ลงไปตั้งกะพื้นโต๊ะอยู่หลายครั้งแล้ว ซึ่งทุกคนก็มองหน้ากัน ไม่มีใครรู้ครับ ท่านลงจากฐานมาตั้งที่พื้นโต๊ะที่ตั้งบูชาได้อย่างไร ก็เป็นปริศนา แต่รับรองว่าเรื่องนี้ไม่มีการแต่งขึ้นมาครับ เป็นเรื่องจริง ใครมีประสบการณ์ก็มาเล่าหน่อยครับ เพราะที่เล่ามานี่ไม่ใช่ครั้งเดียวหลายครั้งแล้วครับ

 

เคยเจอเหมือนกันครับ แต่ไม่ใช่สิงห์
********************
น่าจะดูฐานวางสิงห์ของคุณว่ามีพระเครื่องอยู่ใกล้ๆหรือไม่ เพราะสิงห์ไม่ควรถูกตั้งหิ้งให้สูงกว่าพระครับ
เขาคงรู้แล้วก็เลยลงมาอยู่บนพื้นโต๊ะ
เหตุการณ์ที่ผมเคยเจอมากับตัวคือ ตั้งหิ้งแขวนพระครับแล้วนำพระประธานเป็นปางสมาธิ ตั้งคู่ไว้กับ แม่นางกวัก
ข้างกันเลยครับ ยังไม่ได้ยกแท่นให้พระประธานสูงขึ้นมาออกไปจากห้องไม่ถึงห้านาทีกลับเข้ามาใหม่ พระหันหน้าเอียงไปอีกแถบนึงเลยครับ แต่นางกวักอยู่ที่เดิม ผมเลยดูที่แขวนว่าเอียงหรือไม่ก็ไม่ปรากฏว่าเอียงแต่อย่างไร
ผมเลยไปพูดล้อเล่นกับแม่ว่าสงสัยพระไม่ควรอยู่ใกล้กับผู้หญิงมั้งแม่พระเลยหันหน้าหนี ( แม่ผมยืนยันได้ในเรื่องนี้ ) ผมเลยจับพระประธานมาวางใกล้ๆแม่นางกวักอีกทีนึง เพราะตอนนั้นไม่ได้คิดว่าพระหันหน้าขยับไปเองจริงๆ
แล้วก็ออกไปหาแท่นให้พระตั้งสูงกว่าแม่นางกวัก ( แม่บอกให้ไปหาซะ สงสัยแม่จะเชื่อแล้ว ) ผมก็เลยออกไปหาอีกที พอได้มาก็กลับเข้าไปในห้องอีกที คราวนี้ชัดๆเลย พระไม่ได้อยู่ในตำแหน่งเดิมอีกแล้วหันหน้าหนีไปจนเกือบขอบของหิ้งผมเรียกแม่มาดูอีกที แม่เลยบอกให้วางแท่นวางพระไว้แล้วนำพระขึ้นตั้งให้สูงกว่าแม่นางกวัก เพราะไม่สมควรที่จะให้พระและนางกวักอยู่บนหิ้งในระดับเดียวกัน หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลืมบอกไปพระประธานได้มาจากวัดในจังหวัดราชบุรีแถวๆแยกบางแพ ตอนนี้พี่ชายได้ขอพระองค์นี้ของผมไปบูชาที่บ้านในกรุงเทพแล้ว ผมได้องค์ใหม่มาเป็นพระปางสมาธิหน้าตักเล็กกว่าเดิมเล็กน้อย ยังคงอยู่บนหิ้งเหมือนเดิมครับ
------------------------------------------------------------------
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมานานพอสมควรตอนผมได้ห้องเป็นของตัวเองใหม่ๆ เลยหาหิ้งพระมาติดแล้วแม่ก็ให้พระมาบูชา
อาจจำอะไรได้ไม่ค่อยมาก แต่เรื่องราวก็จะประมาณนี้ยังจำได้อยู่ติดตาภาพพระที่เอียงหันหน้าหนีไปขอบหิ้ง
เหตุการณ์ของคุณผมว่าสิงห์คงไม่อยากอยู่บนแท่นลองดูรอบๆแท่นก่อนครับ ว่ามีอะไรหรือเปล่า หรือสิงห์คุณอาจชอบอยู่บนพื้นธรรมดาก็ได้..

 

พระที่บูชาแถวบางแพวัดอะไรครับ อยากบูชาบ้าง

 

วัดบางแพ ครับ
ขอให้ได้มาบูชา ตามประสงค์นะครับ สงสัยจะอยู่จังหวัดราชบุรีเหมือนกัน หุหุ

 

อืมมม...น่าแปลกดีนะ
แต่เคยฟังคนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังว่า โต๊ะทรงพระอักษรของ ร.5 ก็เดินได้นะ เค้าเล่ากันว่าส่วนมากจะเป็นเวลากลางคืน เรื่องนี้คนแก่ที่เคยอยู่ในวังสมัยท่านเล่ามาอ่ะ :boo:

 

อันอื่นไม่แปลกหรอก แต่โต๊ะเดินได้นี่แหละแปลก

 

แปลกเหรอ [Embarrassความจริงมีเรื่องแปลกอีกมากนะเกี่ยวกับ ร.5
แต่วันนี้อ่านเรื่องสิงห์ เลยนึกถึงย่าเหล(เกี่ยวกันไหมเนี่ย) เอาประวัติย่อ ๆ มาให้อ่านนะ(^)
ย่าเหล สหายผู้จงรักภักดี
ของพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6

ย่าเหลเป็นหมาพันทาง ขนยาวปุย สีขาว คางดำ เกิดในเรือนจำจังหวัดนครปฐม
วันหนึ่งพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จตรวจเรือนจำ ได้ทอดพระเนตรเห็นลูกหมาตัวหนึ่ง
ก็ตรัสชมว่าน่ารักน่าเอ็นดู เจ้าของจึงถวายให้ทรงรับมาเลี้ยงไว้ แล้วพระราชทานนามว่า ย่าเหล

ย่าเหลเป็นสุนัขที่เฉลียวฉลาดแสนรู้ช่างประจบ
ถวายความจงรักภักดี ในหลวงท่านเป็นอย่างยิ่งเสมือนเป็น
ทหารรักษาพระองค์ จึงเป็นที่โปรดปรานมาก แต่ขณะเดียวกันก็สร้างความอิจฉาริษยา
และชิงชังให้ข้าราชบริพารบางคนในราชสำนัก

เคยมีเจ้านายบางพระองค์ และข้าราชบริพารบางคนถูกย่าเหลกัด
ต่อหน้าพระที่นั่ง ก่อให้เกิดความเจ็บแค้น แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
เมื่อพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6 เสด็จพระราชดำเนินโดยลำพัง
ไม่ทรงนำย่าเหลไปด้วยจึงเป็นโอกาสให้มหาดเล็กบางกลุ่มรุมทำร้ายเอา

วันต่อมาขณะอยู่หน้าพระที่นั่ง ก็ถึงทีย่าเหลบ้าง มันกระโดดเข้ากัด และเห่าอย่างเกรี้ยวกราด
กับผู้ที่เคยทำร้ายมัน ทั้งกัดทั้งเห่าแล้ววิ่งไปหาพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6 วิ่งกลับไปกลับมาทำที่เป็นเชิงฟ้อง
เมื่อพระองค์เข้าพระทัยก็กริ้ว และทรงบริภาษอย่างแรง ทำให้มหาดเล็กผู้นั้นได้รับความอับอาย
และเจ็บแค้นมากยิ่งขึ้นไปอีก

ย่าเหลมีนิสัยชอบหนีออกไปเที่ยว วันหนึ่งจึงมีผู้ไปพบย่าเหลนอนตายข้างกำแพงพระบรมมหาราชวัง
ด้านวัดโพธิ์ ท่าเตียน ย่าเหลถูกปืนยิงจนตาย สันนิษฐานกันว่าคนที่ฆ่าย่างเหลต้องไม่ใช่มหาดเล็กธรรมดา
เพราะคนที่มีปืนได้ต้องเป็นคนชั้น พระยาพานทอง หรือเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนี่ง

การตายของย่าเหลนำความโทมนัสมาสู่พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6 อย่างมาก
จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้จัดงานศพอย่างดี มีหีบใส่ศพ
มีมหาดเล็กแต่งตัวเป็นสัตว์นานาชนิดเข้าร่วมขบวนแห่ด้วย ของชำร่วยที่แจกในงานศพคือผ้าเช็ดหน้าพิมพ์รูปย่าเหล
มีตราวชิระที่มุมด้านขวา พร้อมกันนี้ก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ
ให้สร้างอนุสาวรีย์ขึ้น หล่อด้วยทองแดง ประดิษฐ์ไว้หน้าพระตำหนัก
ชาลีมงคลอาสน์ในพระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม

ชื่อ "ย่าเหล" พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6 ทรงตั้งจากชื่อตัวละครในเรื่อง "My friend Jarlet"
ที่ทรงพระราชนิพนธ์ใหม่เป็นภาษาไทยชื่อเรื่อง "มิตรแท้"
และย่าเหลก็ถูกยิงตายเหมือนกับยาเลต์ในละครเรื่องนี้เหมือนกัน ! ! !

 

อนุสาวรีย์นี้เตือนจิต
ให้กูคิดรำพึงถึงสหาย
โอ้อาลัยใจจู่อยู่ไม่วาย
กูเจ็บคล้ายศรศักดิ์ปักอุรา
ยากที่ใครเขาจะเห็นหัวอกกู
เพราะเขาดูเพื่อนเห็นแต่เปนหมา
เขาดูแต่เปลือกนอกแห่งกายา
ไม่เห็นลึกตรึกตราถึงดวงใจ
เพื่อนเป็นมิตรชิดกูอยู่เป็นนิตย์
จะหามิตรเหมือนเจ้าที่ไหนได้
ทุกทิวาราตรีไม่มีไกล
กูไปไหนเจ้าเคยเป็นเพื่อนทาง
ช่างจงรักภักดีไม่มีหย่อน
จะนั่งนอนยืนเดินไม่เหินห่าง
ถึงยามกินเคยกินกับกูพลาง
ถึงยามนอนนอนข้างไม่ห่างไกล
อันตัวเพื่อนเหมือนมนุษย์สุจริต
จะผิดอยู่แต่เพียงพูดไม่ได้
แต่เมื่อกูใคร่รู้ความในใจ
ก็มองดูรู้ได้ในดวงตา
โอ้อกกูดูเพื่อนอยู่หลัดหลัด
เพื่อนมาพลัดพรากไปไม่เห็นหน้า
กูเผลอเผลอก็ชะเง้อเผื่อเพื่อนมา
เสียงกุกกักก็ผวาตั้งตามอง
อันความตายเป็นธรรมดาโลก
กูอยากตัดความโศกกมลหมอง
นี่เพื่อนตายเพราะผู้ร้ายมันมุ่งปอง
เอาปืนจ้องสังหารผลาญชีวี
เพื่อนมอดม้วยด้วยมือทุรชน
เอารูปคนสรวมใส่คลุมใจผี
เป็นคนจริงหรือจะปราศซึ่งปรานี
นี่รากษสอัปรีย์ปราศเมตตา
มันยิงเพื่อนเหมือนกูพลอยถูกด้วย
แทบจะม้วยชีวังสิ้นสังขาร์
จะหาเพื่อนเหมือนเจ้าที่ไหนมา
ช้ำอุราอาลัยไม่วายวัน
เมื่อยามมีชีวิตสนิทใจ
ยามบรรลัยลับล่วงดวงใจสั่น
ด้วยอำนาจจงรักภักดีนั้น
ขอให้เพื่อนขึ้นสวรรค์สำราญรมย์
ถึงจะมีหมาอื่นมาแทนที่
กูก็รักเพื่อนนี้เปนปฐม
ที่ไหนเล่าจะสนิทและชิดชม
ที่ไหนเล่าจะนิยมเท่าเพื่อนรัก
ถึงแม้จะไม่มีรูปนี้ไว้
รูปเพื่อนฝังดวงใจกูตระหนัก
แต่รูปนี้ไว้เปนพยานรัก
ให้ประจักษ์แก่คนผู้ไมตรี
เพื่อนเปนเยี่ยงอย่างมิตรสนิทยิ่ง
ภักดีจริงต่อกูอยู่เต็มที่
แม้คนใดเป็นได้อย่างเพื่อนนี้
ก็ควรนับว่าดีที่สุดเอย

กลอนจารึกไว้ที่อนุสาวรีย์หน้าพระตำหนักชาลีมงคลอาสน์
พระราชวังสนามจันทร์
จังหวัดนครปฐม

เป็นความผูกพันของ ร.6 กับ ย่าเหล อ่านแล้วได้ความรู้สึกมาก :'(

 

เศร้า

จาร้องไห้(b-green)