สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีฤทธิ์เดชจริงหรือ !

ตามบ้านเรือน อาคาร ร้านค้า บริษัทหรือสถานที่ราชการ เป็นต้น มักจะมีสิ่งหนึ่งที่นิยมนับถือไว้ในสถานที่ เช่น พระ พุทธรูป , พระพรหม, พระพิฆเณศ, เจ้าแม่กวนอิม, ฮก ลก ซิ่ว เป็นต้น
องค์เทพต่างๆ การวางบูชาไว้ในตำแหน่งตามความเชื่อลัทธิขององค์เทพนั้นๆ




สิ่งศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้มักจะพบเห็นกันอยู่เสมอๆ เป็นประเพณีที่ปฏิบัติต่อกันมาอย่างเหนี่ยวแน่น และเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แล้วมีความเชื่อว่า สามารถจะปกป้องคุ้มครองโรคภัยได้ ตลอดทั้งอำนวยโชคลาภ ความเป็นสิริมงคลมาให้ผู้ที่มาสักการะได้ แล้วก็ปฏิบัติกันมาแต่โบราณกาล ทุกวันนี้วิทยาศาสตร์เจริญก้าวหน้าเป็นศาสตร์ที่จับต้องได้แบบรูปธรรม ฤทธิ์เดชของสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพียงเป็นนามธรรม

แต่ก็ยืนยงมาจนตราบเท่าทุกวันนี้ นับว่าเป็นเสาเอกยึดเหนี่ยวทางจิตใจได้อย่างล้ำเลิศ ช่วยสังคมให้มีที่ยึดถือ อธิษฐานขอพลังในขณะที่จิตใจเกิดความกลัว สวดมนต์ขอพรให้คุ้มครองในเวลาท้อถอย และในขณะที่จนตรอกสิ้นหนทาง กราบองค์เทพให้ช่วยนำทางให้รอด ได้ผลมามากแล้ว แต่ขอบอกไว้ว่าของสิ่งไหนที่ให้คุณก็จะให้โทษได้เหมือนกัน อยู่ที่ว่าจะดูแลรักษาให้ถูกต้องเท่านั้น มีเวลาดูแลไหม ! เข้าใจปรนนิบัติหรือเปล่า ต้องเลื่อมใสศรัทธาให้จริง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็จะเกิดพลังมีฤทธิเดช สนองคุณประโยชน์ ให้กับคนที่อธิษฐานขอแน่นอน





จะขอกล่าวถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คนจีนนิยมกันแพร่หลายมานาน แทบจะมีกันทุกร้านค้าทุกบริษัท ก็คือ “เจ้าที่” ที่คนจีนเรียกว่า “ตี้จูเอื้ย” ที่แนวทางของอาจารย์จะกล่าวว่าเป็นกฎตายตัว เหมือนกันทุกบ้าน สุดแต่ใครจะเลื่อมใสศรัทธา แต่ถ้ามีแล้วปฏิบัติให้ถูกต้องถือว่าเป็นเกียรติ เพราะเป็นที่สถิตของเจ้าที่เจ้าทาง มีสิทธิ์มีอำนาจให้คุณให้โทษได้ คล้ายๆกับ “ศาลพระภูมิ” ของประเพณีไทย ด้วยเหตุว่าเจ้าที่มีหน้าที่ดูแลอาคารสถานที่สถิตย์อยู่ ให้อยู่เย็นเป็นสุข ป้องกันไม่ให้สิ่งชั่วร้ายเข้ามากล้ำกราย สมควรปรนนิบัติ เช่น ไหว้ อย่าละเลย เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ที่อยู่อาศัย





การติดตั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญทีเดียว ไม่ใช่ว่าเมื่อเอามาบูชากราบไหว้แล้ว จะวางจะตั้งที่ไหนก็ได้ขอให้มีที่วางก็แล้วกัน จะวางเจ้าที่ควรหาชัยภูมิให้เหมาะสม และสิ่งแวดล้อมที่อยู่ใกล้ๆสมควรใกล้ชิดหรือไม่ อย่าตั้งเจ้าที่ไว้ใกล้ทางเคลื่อนไหวใกล้ทางเข้าออก รอบๆเจ้าที่หมั่นรักษาความสะอาด ไม่ควรมีเศษขยะหรือถังขยะวางเคียงข้าง ดังกรณีที่เห็นบ่อยๆตามห้างร้านบางแห่งหรือวางเจ้าที่พิงกับผนังห้องน้ำและห้องส้วม เพราะถือนัก




เพราะ “ตี้ จู เอี้ย” เป็นสิ่งพิทักษ์รักษาสถานที่ให้ปลอดภัย และอำนวยโชคลาภ เป็น ธาตุไฟ เมื่อเอาไปใกล้ชิดกับห้องน้ำซึ่งเป็น ธาตุน้ำ น้ำก็จะดับไฟเป็นธรรมดา ถือว่าเป็นอัปมงคล




การวางเจ้าที่ต้องหาชัยภูมิให้เหมาะสม คือ ตำแหน่งที่ตั้งต้องไม่เร้นลับ หรือในมุมที่มองไม่เห็น เมื่อเดินเข้าบ้านควรมองเห็นได้ชัดเจน บางคนหัวใหม่รู้สึกกระดากเมื่อแขกมาเยี่ยมบ้าน เห็นว่าเชย คร่ำครึ ของที่ปู่ย่าทำไว้ดีแล้ว กลับเคลื่อนย้ายให้หลบมุมไปเลยก็มี




ส่วนการตั้งหิ้งพระหรือโต๊ะหมู่บูชานั้น ต้องตั้งไว้ที่สูง บ้าน ร้านค้า บริษัท สำนักงาน สถานที่ราชการ ที่อยู่ในแนวทาง พระพุทธศาสนา ล้วนมี “พระพุทธรูป” อันเป็นตัวแทนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้บูชา ซึ่งถือว่าเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ ได้อย่างดีเลิศ


สำหรับคนที่จะตั้งหิ้งพระจะมีปัญหาดังนี้


1.จะตั้งวันไหนดี
2.จะหันหน้าองค์พระไปทางทิศไหน
3.จะอยู่ในห้องนอน ห้องรับแขก หรือมีห้องพระให้เฉพาะ

นี่คือคำถามเบื้องต้นทั่วๆไป แต่ในทางพุทธศาสนานั้น ไม่สร้างกฎให้ยุ่งยากในการ “ทำพิธีกรรม” เพราะทุกสิ่งอยู่ที่ “กาย วาจา ใจ สะอาด” เป็นหลัก พุทธวจนะบอกว่า “ให้เดินสายกลาง” คือถ้าสะดวกและเวลาอำนวยประโยชน์แล้ว ให้ทำไปเถิดแล้วจะเกิดผลดี นั้นถือว่าเป็นเวลา ของ “ราชาโชค”

แต่มีลัทธิและพิธีการเก่าแก่แต่ดั้งเดิมเข้ามาสะกิดหัวใจก็ไม่ว่ากัน เพราะสิ่งเหล่านี้พัวพันกันมาหลายพันปี เช่นเชื่อว่าไม่ให้ตัดผมวันเกิด เพราะวันเกิดเป็นวันที่เจริญงอกงาม แต่ถ้ามาตัดผมเสียในวันนี้ ก็จะเป็นอัปมงคลไป หรือเวลานอนห้ามหันหัวเตียงหรือศีรษะไปทางทิศตะวันตก เพราะทิศนั้นเป็นทิศของคนตาย เป็นต้น



เกจิอาจารย์บางท่านก็เกิดสะดุดใจในทิศตะวันตกเข้า เวลารับเชิญไปติดตั้งหิ้งพระหรือโต๊ะหมู่บูชา เลยไม่กล้าหันพระพักตร์พระพุทธรูปไปทางทิศตะวันตก
แต่หลักศาสนาไม่ได้ห้ามในเรื่องนี้ เพราะหลักธรรมชาติได้เปรียบเทียบแบบให้ข้อคิดว่า

“ถ้าหายใจสะดวกหรือปลอดภัยทางไหน ก็ให้หันหน้าไปทางนั้น” สิ่งนี้คือหลักความจริงและเป็นสัจจะธรรม

โดยทั่วไปการวางพระพุทธธูปจะเลือกชัยภูมิที่นิ่งสงบ ไม่เคลื่อนไหวพลุกพล่าน เหมาะแก่การนั่งสวดมนต์หรือทำสมาธิ บรรยากาศรอบข้างต้องปลอดโปร่ง มีแสงสว่างพอดีกับห้องพระ ไม่ควรวางหิ้งพระไว้ในที่ไม่มั่นคง หรือขอบหน้าต่างที่เคลื่อนไหว ด้วย เป็นตำแหน่งที่โปร่งบาง ยิ่งมีหน้าต่างเปิด-ปิดอยู่ด้วยแล้ว แนวทางฮวงจุ้ยถือว่าไม่เหมาะสม





ฉะนั้นควรวางในที่มั่นคง แข็งแรง หาตำแหน่งในจุดที่ปลอดโปร่ง ยิ่งมีเนื้อที่กว้างในบริเวณที่จะวางหิ้งพระมากเท่าใด ยิ่งมีโอกาสเลือกทิศทางได้สะดวกมากเท่านั้น

ที่มาจาก
http://www.promdeva.com/AllCategory.asp?CatID=9

 

แล้วแต่มุมมองนะ บางคนจิตใจอ่อนแอต้องการที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจให้มั่นคง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านก็ทำหน้าที่ของท่านคือเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิดใจ แต่อย่างหลงงมงายให้ใช้สติปัญญาพิจารณาเหตุผลเป็นลำดับ

 

มนุษย์นี่แหละสิ่งศักดิ์ เช่น พระพุทธเจ้าและอัครสาวก ท่านเหล่านี้เป็นมนุษย์ทั้งสิ้น ไม่ใช่เทวดา หรืออินทร์พรหมแต่อย่างใด

 

ถ้ามีแล้วสบายก็ทำไปเถอะ เพิ่งรู้ตอนซื้อบ้านใหม่ ยังไม่โต๊ะพระ พวกเด็กถามหาเหมือนกัน ไม่เคยเห็นพวกเด็กไหว้ แต่พวกเด็กจะกลัวเวลาไม่มีโต๊ะบูชาพระในบ้าน

ไม่ใช่เพิ่งตัวเราสบายใจ คนในครอบครัวก็สบายใจด้วยเหมือนกัน

 

สรุปภาพรวมว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีจริง
แต่การมีจริงนั้น เป็น ฤทธิ์ทาง อภืญญา 6
ซึ่งผู้ทำฤทธิ์อาจเป็น
1.เทวดาที่รักษาพระพุทธรูปใช้อภิญญาของตน(เพราะพระศาสดาฝากไว้)
2.อภิญญาของผู้ปลุกเสก
3.ในความเชื่อนี้ ไม่เชื่อว่า เทพเจ้าต่างๆจะมาแสดงฤทธิ์โดยตรงเพราะอยู่คนละภพภูมิ ยกเว้นเทวดาที่รับฝากศาสนา)

 

ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ มีบ้านหลังหนึ่งเป็นผู้ใหญ่ใจดีมีขนมอยู่เต็มบ้าน เด็กหลายคนเดินผ่านไปก้อผ่านเลย เด็กบางคนผ่านหน้าบ้านก้อยกมือใหว้ เด็กบางคนก้อเข้าบ้านไปใหว้แล้วช่วยทำงานที่พอจะช่วยได้ คุณคิดว่าผู้ใหญ่ใจดีจะให้ขนมกับเด็กคนไหนแล้วเด็กคนไหนจะได้ขนมมากที่สุด

 

อินทรีย์ของมนุษย์อ่อนแก่ต่างกัน หากให้เปรียบเทียบพอให้มองเห็นภาพก็บางรายเหมือนเด็กที่แบเบาะ ช่วยตนเองไม่ได้ บางรายเหมือนที่กำลังหัดเดินล้มบ้างลุกบ้างเป็นต้น ฯลฯ แต่ถึงอย่างไรพระพุทธเจ้าได้ประกาศศักยภาพในมนุษย์เห็นแล้วว่า มนุษย์ที่ฝึกฝนตนนี่บันดาลให้ได้มากกว่าสิ่งอื่นบันดาลให้

อนึ่ง ในบางรายเมื่อยังอ่อนอินทรีย์ จะแขวนพระเครื่อง จะหาสิ่งยึดทางจิต เพื่อให้จิตมีที่เกาะที่ยึดที่ยัน ก็ได้ ก็เหมือนคนแก่ใช้ไม้เท้ายันตัว หรือ เหมือนเด็กที่เดินไม่แข็งจะเกาะผู้ใหญ่ไปก่อนก็ได้ เพื่อให้พร้อมที่จะพัฒนาจิตใจต่อไป

 

ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ สำหรับบทความดีๆ โดยเฉพาะหลักในการตั้งหิ้งพระ หรือ โต๊ะหมู่บูชา
เรื่องนี้แล้วแต่ความเชื่อส่วนบุคคลค่ะ

 

สิ่งศักดิ์สิทธ์มีความศักดิ์สิทธ์จริงครับและสามารถช่วยเหลือมนุษย์ที่ขอให้ช่วยเหลือได้ตามสมควร แต่ต้องไม่เกินกฎแห่งกรรม

 

สิ่งศักดิ์สิทธ์ิหลายอย่างสร้างโดยมนุษย์ สร้างพระ สร้างเจดีย์และอะไรต่อมิอะไรมากมาย
ต้นไม้หนึ่งต้นอยู่ของมันดีๆ คนเดินมาปวดฉี่ก็ไปฉี่รดต้นไม้ สุนัขวิ่งผ่านมาก็ช่วยดมกลิ่นและก็ช่วยฉี่รด
วันหนึ่งคนดีๆมีศีลธรรมเดินผ่านมาหลบร้อนที่ใต้ต้นไม้ ก่อนจะจากไปก็ขอบใจให้พรต้นไม้
นี่คือการเริ่มถ่ายพลังงานด้านบวกเข้าไปให้ต้นไม้
การถ่ายพลังงานด้านบวกอีกตัวอย่างเช่นการสร้างพระพุทธรูป เทพ เทวดา หรือมหาเจดีย์
พวกนี้ไม่มีอะไรนอกจากโลหะหรือปูนทรายเท่านั้นเอง แต่สิ่งบริสุทธิ์ที่เขาเอามาบรรจุภายในนั้น
มีพลังงานสูงมากจัดอยู่ในหมวดวัตถุมงคลที่มาจากธรรมชาติเช่นพระธาตุ และวัตถุมงคลที่มาจากธรรมชาติหมวยกายสิทธิ์เช่นคตต่างๆที่มาจากธรรมชาติและได้รับการประจุพลังจิตจากผู้รู้
(ไม่ใช่พวกพระปั้นด้วยปูนแล้วมาเรียกว่าวัตถุมงคลนะครับ)
และที่สำคัญคือจิตศรัทธาหรือพลังของอํานาจจิตจากกลุ่มมนุษย์ผู้ร่วมการสร้างจึงจะสัมฤทธิ์ผล
พูดง่ายคือจะทำอะไรจะเชื่ออะไรจิตตั้งมั่นในความเชื่อต้องมาก่อน

 

น่าคิดๆ