สุกขวิปัสสโก

สุภาพเรียบร้อยมากพระมหากัสปะผมว่านะ

 

ไม่หนักเท่าไร ลิ้นกับฟัน
เขาเป็นฟัน ผมเป็นลิ้น

 

ถึงจะอ่อนแต่ร้ายกาจ//สามารถทำให้คนล้มตัวลงนอนได้

 

คิดเห็นเช่นนี้ครับ

เจโตปริญาญาณ มันเริ่มสัมผัส ตั้งแต่ เริ่มเดิน วิปัสนาญานแล้วครับ

วิปัสนาญาณ มี เก้า

ญาณ ที่ 1. อุทยัพพยานุปัสสนาญาณ
ญาณอันตามเห็นความเกิดและความดับ

ความเกิดและความดับ ก้คือรูปนาม การเห็นปริเฉท ก็คือช่องว่างของรูปนาม

รูปนามใช้ในการระลึก ก็คือ กายกับใจ ของตนเองเป็นอารมณ์

จิตที่มีสติ จะเห็นความเกิดและดับตัวนี้

ตัวนี้เป็น ขั้นแรกของปัญญาญาณ ที่เริ่มเกิดขึ้น ในการเดินสติปัฏฐาน

(พระอรหันต์ ทุกประเภท จะได้โดยปริยาย )

แม้แต่ปุถุชน ที่ดำเนินสติปัฏฐาน ก็เริ่มได้โดยปริยาย
มันอยู่แค่ ว่าจะเอามาพูดไม่พูด แค่นั้น

ที นี้ ส่วนอภิญญา ที่เอามาแสดงอิทธิฤทธิ์ อันนี้ มันจะขึ้นกับว่า
ทำความเพียรมาด้านไหน

ก็จะเด่นไปทางด้านนั้น
เช่นทำความเพียรมาด้าน สมถะ ด้าน ตั้งนิมิต มี อาการ32 เป็นต้นฯ
อันนี้ก็จะแสดงอิทธิวิถี ได้หลายแขนง

อันนี้จึงเป็นความต่าง ของพระอรหันต์แต่ละประเภท

เหตุ นี้ พระอรหันต์ ที่บรรลุด้วยการฟัง
กับพระอรหันต์ที่บรรลุด้วยความเพียร

พระอรหันต์ที่บรรลุด้วยความเพียร
จึงมีความประเสริฐกว่าพระอรหันต์ที่บรรลุด้วยการฟัง

หากใครที่ฝึกได้ จนลงสติปัฏฐาน ยืนยันได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว
และบอกแนวทางให้รู้ตาม ได้ด้วย แม้ยังไปไม่สุดทาง

 

ขอโทษคุณ จขกท ด้วยนะคะ เผื่อจะตกใจ ..ตอนแรกนึกว่าเป็นทู้ของสุรีย์บุตร ก็เลยเล่นบทนั้น ..กลายเป็นคนละคนซะงั้น.... - -"

ยังไงก็ยังกลับมาถามคุยได้ปกติเหมือนเดิมนะคะ ^^

 

สอดคล้องเคสของแม่แนนเลยค่ะตรงนี้
ก่อนนั้นแม่สัมผัสอนาคต และ จิตวิญญาน ได้ พอเจอสภาวะธรรมต่างๆมันหายไปเลยค่ะ

แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเพราะผิดสัจจ หรือศีล หรือเป็นเพราะว่าไม่สนใจมันอีก

 

เธอเข้าใจถูกแล้ว ยกโทษให้ แต่งงานอย่างเป็นสุขเถอะะะะ นะ

 

ตกลงเป็นหล่อนนี่เอง นึกว่าเรด้าห์ฉันพัง

 

ถ้า ตลอดการฝึกฝน สัมปยุติตลอดด้วย
อกุศล(ตัณหา) สาไถย(ประจบ เพื่ออยากได้)
เวลาบรรลุ จะปฏิบัติทำฌาณมากี่อสงไขย
จะหายหมด ไม่เหลือ

แต่ถ้า มีสัมปยุติด้วยกุศล เช่น อธิษฐานด้วย
ความรู้ว่าจะเป็นเครื่องมือช่วย(ต้องมี เป้า
หมายที่จะช่วย และ ต้องเป็นกตเวที ไม่ใช่
อยากช่วยสะเปะสะปะ) อะไรแบบนี้ จะเหลือ
เป็น สัญญา พอสบจังหวะ ขณะ(การบรรลุ
ของเป้าหมายที่จะช่วย) ก็จะแสดง อภิญญา
นั้นเอง ตามอำนาจปัจจัยการ ไม่ใช่ ด้วยอำนาจ
อิทธิวิธี ปาฏิหารย์ จึงจัดเข้า อนุศาสนียปาฏิหารย์
(เป็นการ หมุนธรรมจักร ด้วย ตถาคต ไม่เกียว
กับ ตัวคนแสดงอภิญญา ที่เป็นแค่ สื่อ หรือ
พาหนะในการแสดงธรรม)

กรณีที่ไม่รู้ว่า แสดงไปแล้วจะมีส่วนให้บรรลุ
หรือไม่ จัดเป็น การอวดอุตริมนุษยธรรม
มุ่งเอาอามิส เป็น กาฝากพุทธบริษัท เท่านั้น

 

ถ้าถูกขจัดทิ้ง ตอนบรรลุมรรคผล
ทำไมยังมีพระอรหันต์ที่มีอภิญาอยู่

แถมยังต่างประเภท ด้วย จะต่างแค่ มีมากหรือน้อย
คล่องหรือไม่คล่อง
เลิศหรือไม่เลิศ

 

มันไม่หายไปนะคุณแนน ของพวกนี้ถ้าเคยเห็น คือเคยทำมาได้ เป็นวาสนาเก่า ...แต่สมาธิเรายังไม่ถึง เลยว่ามันหาย ถึงจะไปฝึกวิปัสสนาเยอะก็เหอะ ไม่หายหรอก ...สังเกตุสิ บางทีเราทิ้งการฝึก กลับเห็นซะงั้น ..

พระที่บรรลุธรรม สังเกตุเลย อ่านใจคนออก.. ..บางทีพูดอยู่ข้างหน้า เหมือนตอบคำถามเราในใจ....บางคนท่านหันไปตอบเลยก็มี พูดอยู่ข้างหน้าแท้ๆ

 

เหมือนของใช้ในบ้านมั๊ย
มี แต่มองไม่เห็น
เพราะไม่สนใจจะมอง
ไม่สนใจจะเอาใช้

 

ผมก็ตอบ ปังวีย์ ว่า เข้าใจถูกแล้วว่า ไม่ใช่สุรีย์บุตรไงครับ ยกโทษให้ที่เข้าใจผิด
แต่งง่านอย่างเป็็นสุกเถอะ นะ
แค่เนี้ยะ ไปเลียนแบบเธอตงไหนมะทราบ

 

อย่าง กรณี พระโมคคัลลานะ มี คนมาล้อมจะทุบ

พอจะโดนทุบ ท่านก็เกิด การเหาะขึ้นอัตโนมัติ

แต่...

แต..การเหาะ อัตโนมัติของ พระโมคคัลลานะ
ยังจัดเป็น การเบียดเบียนสัตว์ ( ครอบครัว ภรรยา
ลูก ของโจรที่มาทุบ ถูกทรมาร เพื่อบังคับให้
โจรมาทุบ พระโมคคัลาให้ตาย ให้ได้ )

หลายครั้ง ที่ พระโมคคัลลานะ ดำริจะใช้ อภิญญา
เช่น จะผลิกแผ่นดินเอา ดินใต้ภิภพมาเป็น อาหาร
ให้แก่ คณะคารวานสงฆ์ พระศาสดาต้องตรัสห้าม
ไว้ และชี้ว่า เป็น กิจของการเบียดเบียนสัตว์

จะเห็นว่า อภิญญา ที่ไม่ได้มี ผล ให้เกิดการบรรลุ
ธรรม จัดเป็น ของเดน ของเดียรถีย์ เบียดเบียน
สัตว์ทั้งสิ้น

มีผลให้ ผู้เห็นอภิญญา ถูก สะกดจิต จิตจะอ่อนแอ
และไม่สามารถเกิด "อธิปัญญา" เข้าไปสัมผัส
"นิพพาน" ด้วยอาการ ตรัสรู้เองโดยชอบ

พูดง่ายๆ ปิดมรรคผล ของ อนุสัมปันบัน ในชาติ
นั้นไปหนึ่งชาติ ทำให้ เขาเกิดมาพบพระพุทธ
ศาสนาแล้วตายเปล่า

 

อันนี้อาจจะเป็นไปได้....อาจจะเพราไม่ได้สนใจจะใช้มันอีกหรือเปล่า เลยไม่แสดงออกมา