เรื่องเด่น สุบินนิมิตของหลวงปู่มั่น

สุบินนิมิตของหลวงปู่มั่น



เมื่อหลวงปู่มั่นเริ่มปฏิบัติวิปัสสนาใหม่ ๆ ในสำนักหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล ณ วัดเลียบ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี ท่านบริกรรมภาวนาด้วยบท “พุทโธ” ประจำนิสัย ในคืนวันหนึ่งเกิดสุบินนิมิตว่า ท่านออกเดินทางจากหมู่บ้านเข้าสู่ป่าใหญ่อันรกชัฏที่เต็มไปด้วยขวากหนาม จนจะหาที่ด้นดั้นผ่านไปแทบไม่ได้ ท่านพยายามซอกซอนไปตามป่านั้นจนพ้นไปได้โดยปลอดภัย

พอพ้นจากป่าไปก็ถึงทุ่งกว้างจนสุดสายตา เดินตามทุ่งไปโดยลำดับไม่ลดละความพยายาม ขณะที่เดินตามทุ่งไปได้พบไม้ต้นหนึ่งชื่อต้นชาติ ซึ่งเขาตัดล้มลง ขอนจมดินอยู่เป็นเวลานานปี เปลือกและกระพี้ผุผังไปบ้างแล้ว ไม้ต้นนั้นรู้สึกว่าใหญ่โตมาก ท่านเองก็ปีนขึ้นและไต่ไปตามขอนชาติที่ล้มนอนอยู่นั้น พร้อมทั้งพิจารณาอยู่ภายใน และรู้ขึ้นมาซึ่งเทียบกับชาติของท่านว่า จะไม่กำเริบให้เป็นภพ ชาติสืบต่อไปอีกแน่นอน

ขณะที่กำลังยืนพิจารณาอยู่ ปรากฏว่ามีม้าสีขาวตัวหนึ่ง รูปร่างใหญ่และสูง เดินเข้ามาเทียบที่ขอนชาตินั้น ท่านนึกอยากจะขี่ม้าขึ้นมาในขณะนั้น เลยปีนขึ้นหลังม้าตัวแปลกประหลาดนั้น ขณะนั้นปรากฏว่า ม้าได้พาท่านวิ่งไปอย่างเต็มกำลังฝีเท้า ท่านเองก็มิได้นึกว่าจะไปเพื่อประโยชน์อะไร ณ ที่ใด ? แต่ม้าก็พาท่านวิ่งไปอย่างไม่ลดละฝีเท้า โดยไม่กำหนดทิศทางและสิ่งที่ตนประสงค์ใด ๆ ในขณะนั้น

ระยะทางที่ม้าพาวิ่งไปตามทุ่งอันกว้างขวางนั้น ได้แลเห็นตู้ใบหนึ่ง ในความรู้สึกว่าเป็นตู้พระไตรปิฎกซึ่งวิจิตรด้วยเงินสีขาวงดงามมาก ม้าได้พาท่านตรงเข้าไปสู่ตู้นั้นโดยมิได้บังคับ พอถึงตู้พระไตรปิฎกม้าก็หยุด ท่านก็รีบลงจากหลังม้าทันที ด้วยความหวังจะเปิดดูตู้พระไตรปิฎกที่ตั้งอยู่เฉพาะหน้า ส่วนม้านั้นก็ได้หายตัวไปในขณะนั้น แต่มิทันจะเปิดดูตู้พระไตรปิฎกว่ามีอะไรอยู่ข้างในบ้าง เลยรู้สึกตัวตื่นขึ้น

ท่านพิจารณาสุบินนิมิตนี้ ก็เป็นที่มั่นใจว่าจะสำเร็จได้ดังใจหวัง ถ้าไม่ลดละความพยายามเสียเท่านั้น จากนั้นท่านจึงตั้งหน้าประกอบความเพียร โดยมี “พุทโธ” เป็นคำบริกรรมบริกรรมประจำใจ



ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต