พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษในมุมมองของผมในฐานะช่างผู้สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษ

ผมหวังเพียงว่า เราจะพัฒนารูปทรง วิธีการสร้าง และอื่นๆให้ดียิ่งขึ้นเหมือนอย่างที่โรงงานแก้วเจษฏาทำในปี พ.ศ. 2560 หรือ 2561 คุณสมศักดิ์เจ้าของโรงงานแก้วเจษฏาได้รับงานสร้างพระแก้วที่มีรูปทรงสวยงาม หน้าตัก 5 นิ้ว เนื้อแก้วใสตันๆทั้งองค์ไม่มีโพรงอากาศภายในองค์พระแม้แต่น้อย ราคาที่ออกจากโรงงานตอนนั้นองค์ละ 300.- บาท นับเป็นการยกระดับการสร้างพระแก้วให้ทันสมัย และไม่ใช่เพียงสักแต่ว่าสร้างเอาเงินลงกระเป๋า แต่ทำเพื่อให้ฝากฝีมือไว้ในแผ่นดิน ฝากฝีมือไว้ในพระพุทธศาสนาครับ

 

ส่วนผมได้สร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วทุกเทคนิคและทุกสีทุกเนื้อรวม 500 กว่าองค์และขนาดอื่นๆอีกหลายปาง ได้สร้างและน้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนาแล้ว ผมก็เป็นอีกหนึ่งช่างแก้วที่ได้แก้ไขความผิดพลาดในอดีต ที่สร้างพระแก้วเชิงพาณิชย์แต่ปัจจุบันผมสร้างเพื่อน้อมเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ได้แก้ไขสิ่งที่ช่างแก้วคนอื่นๆอีกจำนวนมากต้องการแก้ไข แต่ไม่มีโอกาส ผมจึงเป็นเพียงคนมีโอกาสทำเท่านั้น

 

พระแก้วหน้าตัก 3 นิ้วอีกปางที่ผมได้สร้างร่วมกับลูกน้องช่างแก้วของผม

 

พระแก้วที่ลูกน้องช่างแก้วผมสร้างให้บริษัทข้ามชาติแห่งหนึ่ง ผมเพียงนำม้าของ Swarovski เข้ามาประกอบภาพ เพื่อรำลึกถึงวันมหาภิเนกษกรม องค์นี้หน้าตัก 3 นิ้วเศษ

 

พระแก้วด้านบน 3 ความคิดเห็นที่ผ่านมา อย่างนี้สิครับ จึงถือว่าเป็นการพัฒนาการสร้างพระแก้วอย่างแท้จริง ซึ่งถือว่าเป็นมิติใหม่ และไม่ยอมให้เกิดความผิดพลาด ไม่ลดละความพยายาม ทรงและปางย่อมถึงอันดับโลก เป็นการกระทำที่ชดเชยกับการที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงเมตตาโปรดสัตว์ด้วยความยากลำบาก ความลำบากเพียงแค่การสร้างพระแก้วให้สวย ให้สมพระบารมีนั้นจะยากตรงไหนกัน

 

ภาพพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วที่ผมสร้างด้วยหลายเทคนิควิธี และสร้างด้วยเนื้อแก้วหลายชนิด มีทั้งเนื้อแก้วคริสตัลตันๆทั้งองค์ และแบบกลวงด้วยเทคนิคเป่าด้วยปอด พร้อมฐานที่ภายในบรรจุหลอดไฟหลายหลากชนิด แต่ตอนท้ายๆใช้หลอดไฟ LED ควบคุมด้วยรีโมทคอนโทรล สี แสง ผสมสีได้หลายสีและสามารถค่อยๆสว่างขึ้น ค่อยๆมืดลงช้าๆ และจังหวะสว่างขึ้นเร็วๆ หรี่ลงเร็วๆ และจังหวะสว่างขึ้นเป็นสีหนึ่งแล้วเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ พร้อมจังหวะสลับสีไปมา

แก้วทั้งหมดทุกองค์ไม่มีรอยขาดกลางองค์ เพราะการใช้เทคนิคอีกชนิดหนึ่ง ไม่ใช่กดปั๊ม Pressed Glass

 

แม่พิมพ์เหล็กที่ผมใช้สร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วนี้ ทุกครั้งที่สร้างพระแก้ว จะมีการลอกผิวยาเคลือบเหล็กป้องกันสนิมออก แล้วตรวจความเรียบลื่นของผิวสัมผัสภายในแม่พิมพ์ จึงทำให้ผิวพระแก้วที่สร้างได้มีความเรียบลื่นสูงมาก ไม่มีรอยย่น ไม่มีรอยขรุขระใดๆ ประกอบกับการใช้อุณหภูมิความร้อนเลี้ยงแม่พิมพ์เหล็กตลอดระยะเวลาการสร้าง

ซึ่งต่างจากแม่พิมพ์เหล็กพระแก้ว 25 ศตวรรษของบางโรงงานแก้วที่ผิวเหล็กไม่เคยถูกปกป้องด้วยยาเคลือบเหล็กกันสนิมเลย และเวลาสร้างก็ไม่ได้ทำให้ผิวเรียบลื่น นี่คือความต่างกันมาก

และอุณหภูมิการเลี้ยงแม่พิมพ์เหล็กในพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษทั่วๆไปนั้น ก็แทบไม่มีการทำเลย นี่คือความต่างกันมาก

ผมหวังว่า ทุกโรงงานแก้วที่ได้เห็นสิ่งที่ผมต้องการบอกแก่เพื่อนช่างแก้ว ขอให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเถอะครับ สร้างของสูงเราอย่าเน้นกำไรกันมากนักเลยครับ ของสูงก็ต้องเต็มที่หน่อย แค่แก๊สเลี้ยงอุณหภูมิใช้เงินไม่เยอะหรอกครับ

 

พระแก้วองค์นี้ผมขอให้ช่างปั้นของสิบหมู่ช่วยปั้น ภาพบันทึกไว้ว่าปั้นเสร็จวันที่ 7 มีนาคม 2548 และหลังจากหุ่นต้นแบบสำเร็จ ได้ทำการสร้างแม่พิมพ์เหล็กหน้าตัก 9 นิ้วเสร็จภายในไม่กี่เดือนหลังจากวันหุ่นเสร็จครับ

ทุกครั้งหลังการสร้างพระแก้วองค์นี้ ผมใช้ยาเคลือบกันสนิมเคลือบเอาไว้ ดังนั้นจึงเพิ่มความยุ่งยากแก่ช่างแก้วคือต้องลอกก่อน ไม่เหมือนแม่พิมพ์เหล็กของรุ่น 25 พุทธศตวรรษแทบทุกรุ่น หรือถ้าพูดให้ตรงคือ ทุกรุ่น ไม่มีการเคลือบ ดังนั้นผิวจึงไม่เรียบลื่น

ที่ผมตำหนิความไม่ละเอียดคือ ความไม่เคารพต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า งานสูงนะครับ ไม่ใช่งานธรรมดา ไม่ใช่สินค้า พ.ศ. นี้แล้ว ช่างแก้วควรหัดใช้หัวใจและสมองด้วยครับ

ส่วนคนที่ไปซื้อจากโรงงานแก้วใหม่ๆ เพิ่งสร้างเสร็จไม่กี่เดือนหรือไม่กี่ปี ออกจากโรงงาน 200 หรือ 300 บาท ถ้าปางนาคปรกอาจถึง 480 บาท นี่หมายถึงหน้าตัก 5 นิ้วนะครับ แล้วไปขายในเวปต่างๆหรือในเฟสบุ๊คต่างๆ ขาย 3 - 7 พันบาท หรือบางองค์เคยเห็นนับหมื่นบาท ไม่ใช่ว่าผมไปขวางทางใคร แต่รู้สึกว่า อย่าใช้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นเครื่องมือทำมาหากินแบบนี้เลย มันบาปครับ

พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษแทบทุกปางที่แม่พิมพ์ยังอยู่ ก็มีการสร้างใหม่ บางส่วนก็มีการเคลือบบ้าง มีการทำให้ดูเหมือนเก่าบ้าง แต่พอดูออกครับ ดูที่ผิวเก่าแท้ๆ เคลือบเก่ามาก 60 ปีมาแล้วนั่นแหละ ผิวใหม่ๆออกจากโรงงานทุกวันนี้แค่ 2 - 3 ร้อย นาคปรก 480.- บาท นางกวักหลายถอด 500.- บาท แม่โพสพ 300.- บาท แต่ผมไปเห็นในเวปต่างๆหรือในเฟสบุ๊คต่างๆ ยกราคาไปถึง 6 พันกว่าบาทก็มี

 

อีกองค์หนึ่งที่ผมสร้างหน้าตัก 8 นิ้วเศษ สร้างด้วยเทคนิค Pate de Verre เรียกตามฝรั่งเศส ถ้าเรียกแบบสากลก็เรียกว่า Lost Wax Glass ซึ่งนับเป็นเทคนิคที่ปฏิวัติ สามารถแยกการสร้างออกจากโรงงานหลอมแก้วรุ่นเก่า ให้ออกมาสร้างได้ที่บ้าน เพราะไม่ต้องใช้เตาหลอมแก้ว ไม่ต้องมีโรงงานหลอมและโรงงานขนาดใหญ่ สามารถสร้างได้ในบ้านที่เป็นระดับสตูดิโอ เนื้อที่แค่ไม่กี่สิบตารางวาก็สร้างได้แล้ว เครื่องมือเพียงไม่กี่ชิ้น ไม่ต้องหลอมแก้วเองให้ยุ่งยาก เพราะใช้ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อเท่านั้น

 

เมื่อเปิดไฟ LED สีจะค่อยๆเปลี่ยนไปตามการผสมสีของหลอด LED

 

สีเปลี่ยนไปจากการผสมสีของหลอด LED

 

สีที่เปลี่ยนจาก LED

 

ภาพพระพุทธชินราชที่ผมใช้คอมพิวเตอร์เปลี่ยนสีองค์พระเป็นสีคล้ายพระแก้ว นี่เป็นอีกปางหนึ่งที่ผมอยากสร้าง แต่สตูดิโอแก้วที่เคยให้เช่าเครื่องมือเขาไม่ว่าง และไม่ให้เช่าเครื่องทำเหมือนเดิมแล้ว จึงไม่มีโอกาสได้สร้าง

 

นี่คือเครื่องมือชิ้นใหญ่ที่สุดแล้วสำหรับสตูดิโอแก้ว เป็นเตาอบพร้อมกับทำหน้าที่หลอมไปในตัว เตาอบนี้ใช้งานได้หลายอย่าง ใช้ทำการสร้างชิ้นงานแก้วได้อีกหลายแบบ ในภาพนี้เป็นการสร้างชิ้นงานดัดแก้ว ให้แก้วดัดโค้งไปตามแบบ ซึ่งวิชานี้เข้าไทยแล้ว หากแต่เข้ามาเฉพาะเรื่องกระจกดัดโค้ง เป็นการใช้กระจกแผ่นเรียบมาดัดโค้ง ยังไม่ถึงขั้นอย่างในภาพที่ดัดโค้งเครื่องใช้หรูหราแบบนี้

 

ลูกน้องช่างแก้วผมสร้างหลวงปู่ทิมหน้าตัก 5 นิ้วเนื้อแก้วคริสตัลตันๆทั้งองค์ สร้างเป็นชิ้นเดียวไม่ตัดไม่ต่อ สร้างด้วยก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีน มีฟองอากาศทะลุผิวจำนวนหนึ่ง ราคาก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อกิโลกรัมละ 5 หยวน ( ซื้อปลีก ถ้าซื้อส่งจะถูกกว่านี้ และถ้าซื้อจำนวนมากยิ่งถูกลงไปอีก ) องค์นี้หนักไม่ถึง 1 กิโลกรัม ต้นทุนแก้วคริสตัล 30%PbO ที่ใช้หลอมนี้แค่ 25.- บาท รวมค่าไฟที่ใช้อบรวมทุกอย่างแล้ว 317.- บาท

 

การหลอมแก้วในเทคนิควิธี Lost Wax Glass นั้น ไม่ใช้แม่พิมพ์เหล็ก ใช้แม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์ทนความร้อน ( วางอยู่ใต้กระถางดิน ) ส่วนก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อมีหลายรูปแบบ รูปนี้ใช้รูปแบบแผ่นๆ ใส่ในกระถางดินที่วางบนแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์ นำเข้าเตาอบ แล้วอบที่ความร้อนตามที่ผู้ผลิตก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อเขากำหนด ซึ่งกระถางดินทนได้ ไม่เป็นไร น้ำแก้วจะไหลสู่แม่พิมพ์เอง และเป็นชิ้นงานเอง จากนั้นก็อบลดอุณหภูมิต่อเนื่องไปเลย แค่นี้เองครับ

อย่างองค์พระหน้าตัก 5 นิ้วนั้น ใช้แก้วจีนองค์ละ 317.- บาท ถ้าใช้วิธีเก่าคือกดปั๊ม Pressed Glass ด้วยแก้วโซดาไลม์ซิลิก้า ต้นทุนจะอยู่ที่องค์ละแค่ 50.- บาท ( พ.ศ. 2561 ต้นทุนนะครับ แต่โรงงานหลอมแก้วคงไม่ยอมขาย 50.- บาท คงยอมขายที่ 200.- บาท ราคาออกจากโรงงานครับ )

 

วันนี้มีท่านที่อ่านกระทู้นี้ได้โทรศัพท์มาถามคำถามผมหลายอย่าง ผมได้ตอบไปแล้ว ในคำตอบที่ผมตอบไปนั้น ผมมาทบทวนดู ผมคิดว่า ผมควรพูดในกระทู้นี้ด้วย แต่อาจพูดไม่หมดทุกเรื่อง เพราะผมอาจจำเรื่องทุกเรื่องไม่หมด เอาเป็นว่า ส่วนตัวผมจำอะไรได้ หรือ คิดว่าอะไรที่น่าพูด พูดเพื่อสร้างสรรค์ ไม่ใช่ทำลาย ผมไม่มีเจตนาทำลาย หากแต่มีเจตนาสร้างสรรค์และไม่อยากให้ใครต้องเสียเงินไปซื้อของแพงๆแล้ววันหนึ่งเสียหายเนื่องจากพระแก้วที่อบไม่ดี อาจมีความเครียดเก็บซ่อนอยู่ในเนื้อแก้ว รอวันที่จะแตก ร้าว บิ่น กระเทาะ ส่วนจะประทุขึ้นมาเมื่อไรนั้น จะเร็วกี่วันหรือช้ากี่สิบกี่ร้อยปี ผมไม่ทราบได้ครับ

เอาเป็นว่า ติดตามไปอีกหน่อยจะค่อยๆเข้าใจสิ่งที่ผมต้องการสื่อให้สังคมดีขึ้น น่าจะดีกว่านะครับ

 

พระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษที่สร้างในประเทศไทยก็ดี ที่สร้างในต่างประเทศก็ดี ตั้งแต่อดีตกาลนานมากแล้ว อาจเป็นหลายร้อยปีก่อนปี พ.ศ. 2500 มาถึงปัจจุบันปี พ.ศ. 2562 สามารถระบุคุณภาพได้หรือไม่ ? และหากระบุได้ พอที่จะฟังธงได้หรือไม่ ? ว่าจะมีการแตก ร้าว บิ่น กระเทาะ หรืออื่นๆเมื่อไรและจากสาเหตุอะไร ?

…………………………………………………..

ต่อไปนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผมคนเดียวนะครับ เมื่อท่านอ่านแล้วอาจคิดเห็นเป็นอย่างอื่นนั้น ก็ย่อมทำได้ ย่อมมีความคิดเห็นแย้งและไม่จำเป็นต้องทำตามที่ผมมีความคิดเห็นนั้นๆ ทุกท่านมีอิสรภาพในการคิด ในการกระทำ ก็แล้วแต่ว่าท่านจะเลือกคิดและกระทำอย่างไรครับ

 

ผมขอแบ่งพระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษออกเป็น 2 อย่างใหญ่ๆนะครับ อย่างที่ 1 ที่สร้างในต่างประเทศ ( ทุกประเทศ ) และอย่างที่ 2 ที่สร้างในประเทศไทย

อย่างที่ 1 พระแก้วที่สร้างในต่างประเทศทั้งหมด ผมขอพูดถึงเฉพาะที่ผมเคยมองเห็น หรือเคยเห็นรูปภาพเท่านั้น อย่างอื่นๆผมคงพูดถึงไม่ได้ ถึงแม้ว่า ผมจะเคยไปเยี่ยมโรงงานหลอมแก้วในต่างประเทศมาบางประเทศก็ตาม การไปเยี่ยมเขาแค่เพียงไม่กี่สัปดาห์ย่อมไม่สามารถรู้ลึกและรู้รอบในทุกเรื่องของเขาได้ จึงถือว่า ผมต้องขอสละสิทธิ์ในการพูดถึงทุกเรื่องของโรงงานหลอมแก้วนอก จะวิจารณ์ได้เฉพาะที่เคยเห็นรูปภาพนั้นๆเท่านั้น

อย่างที่ 2 พระแก้วที่สร้างในประเทศไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2500 - 2562 ผมขออนุญาตวิจารณ์ได้ในเกือบทุกเรื่อง โดยผมต้องขอระบุว่า คำว่า โรงงานหลอมแก้วในความหมายของผมนั้น เฉพาะโรงงานหลอมแก้วที่ใช้เบ้าหลอมชนิดเบ้าหมูหันหลังชนกันตั้งแต่ 6 เบ้าขึ้นไป จะเป็นเตาเดียว 6 เบ้าขึ้นไป หรือ 2 เตา เตาละ 6 หรือ 8 หรือ 10 เบ้า เบ้าละ 250 kgขึ้นไปถึงไม่เกิน 500 kg และโรงงานหลอมแก้วที่ใช้เตาชนิดเตาแท๊งค์น้ำแก้วไม่เกิน 15 ตันร่วมกับเตาเบ้าหมูเดี่ยวก็ได้ หรือเตาเบ้าหมู 6 ก็ได้ ( โรงงานหลอมแก้วเพื่อทำขวดเบียร์, ทำกระจกแผ่นไม่ใช่ที่ผมระบุในกระทู้นี้นะครับ )