พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษในมุมมองของผมในฐานะช่างผู้สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษ

แก้วเรืองแสงในที่มืด ผมไม่ทราบว่าชิ้นงานแก้วชิ้นนี้หลอมโดยแก้วของก๊าฟเว่อร์หรือไม่ ? แต่ไม่เป็นไร สีแก้วเรืองแสงนั้น คล้ายๆกันครับ เป็นแก้วยูเรเนี่ยมกล๊าส บางแห่งเรียกวาสลีนกล๊าส แต่บางแห่งก็อาจเรียกไปตามที่ตนอยากเรียก ก็ไม่เป็นไร เป็นยูเรเนี่ยมที่ไม่ใช่ตัวที่มาทำระเบิดครับ อย่างไรก็ดี หากมีท่านผู้รู้จะช่วยแนะนำ ผมก็ขอขอบพระคุณล่วงหน้ามา ณ ที่นี้ด้วยเลยครับ

 

อัตราความเร็วในการใช้หุ่นยนต์ม้วนน้ำแก้วสร้างเป็นก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของ Gaffer คือประมาณ 20 วินาทีต่อ 1 ก้อน ต่อ 1 เบ้า ( 1 เบ้าจุได้สีเดียว เช่นเบ้านี้ใส อีกเบ้าหนึ่งเป็นสีแดง อีกเบ้าเป็นสีเหลืองเป็นต้น )

 

พระแก้วทุกรุ่นทุกองค์ทุกขนาดที่ผมสร้าง รวมจำนวน 5XX กว่าองค์ ผมไม่ทำเชิงพาณิชย์ ผมแจกจ่ายแก่ผู้ร่วมโครงการ และน้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนาตั้งแต่สร้างเสร็จใหม่ๆ

พระเทพโกศลอดีตเจ้าคณะจังหวัดเชียงใหม่ส่งคณะสงฆ์มารับพระแก้วคริสตัลตันๆหน้าตัก 9 นิ้วที่บ้านผมสมัยที่สร้างเสร็จไม่นาน ผมน้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนา

น้อมถวายพระแก้วคริสตัลตันๆหน้าตัก 9 และ 8 นิ้วทั้ง 2 องค์เข้าไว้ในพระพุทธศาสนาโดยน้อมถวายผ่านหลวงปู่สรวง สิริปุญโญครั้งที่ท่านมาพักที่วัดใหม่เสนา

รวมทั้งสิ้นที่น้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนา หน้าตัก 9 นิ้วองค์กลวงเทคนิคเป่าด้วยปอด 500 องค์, หน้าตัก 9 นิ้วองค์แก้วโซดาไลม์ตันๆ 1 องค์กดปั๊ม Pressed Glass, หน้าตัก 9 นิ้วองค์แก้วคริสตัลตันๆ Lost Wax Glass 6 องค์, หน้าตัก 8 นิ้วองค์แก้วคริสตัลตันๆ Lost Wax Glass 4 องค์, หน้าตัก 5 นิ้วแก้วคริสตัลจำนวนหนึ่ง, หน้าตัก 3 นิ้วแก้วคริสตัลจำนวนหนึ่ง, หน้าตัก 1 นิ้วแก้วคริสตัลและแก้วโซดาไลม์ซิลิก้าอีกจำนวนหนึ่ง ล้วนน้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนาฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย

 

ด้านล่างนี้เป็นรูปพระแก้วบางส่วนที่ได้น้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนา

พระแก้วคริสตัลตันๆหน้าตัก 8 นิ้วเศษ องค์ครู



ภาพถ่ายในโรงงานแก้วเจษฏา งานสร้างพระแก้วกลวงเป่าด้วยปอดหน้าตัก 9 นิ้วทุกสีรวม 500 องค์






หลวงพ่อปรีชาหนึ่งในคณะสงฆ์ที่มา ระหว่างการน้อมถวาย ท่านเอามือลูบใบหน้าบอกว่า ท้าวสักกะเทวราชมาร่วมอนุโมทนา ท่านรู้สึกเช่นนั้น งานสร้างพระแก้วครั้งประวัติศาสตร์ครั้งนี้ ผมสร้างอยู่นานตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 สร้างอย่างตันแก้วคริสตัลไม่สำเร็จอยู่นานจนกระทั่งคืนวันหนึ่งผมฝันว่า คุณพ่อผมมาโอบหลังผมเล่นน้ำสไลด์โขดหินน้ำตกแห่งหนึ่ง พอลงมาถึงแผ่นหินเรียบ คุณพ่อผมสอนผมปั้นรูปพระพุทธรูป ผมฉุกคิดขึ้นทันทีว่า ผมไม่ได้ติดขัดตรงนี้ ผมติดขัดเรื่องการอบลดอุณหภูมิอยู่ต่างหาก ผมหันไปมองหน้าคุณพ่อผม อ้าว ท่านคือท่านท้าวสักกะเทวราชที่เคยมาบอกผมเรื่องอื่นนี่นา ผมทราบได้ทันทีว่า ต้องลงมือวันรุ่งขึ้น จึงหลอมและอบในวันรุ่งขึ้นและสำเร็จจากนั้นมา

 

ลูกน้องช่างแก้วชาวพม่าของผม เขาใช้ทุนส่วนตัวหลอมพระแก้วคริสตัลตันๆหน้าตัก 9 นิ้วในปางที่เขาเลือกว่าเขาจะนำไปน้อมถวายที่ย่างกุ้ง เขาสร้าง 2 องค์ องค์หนึ่งได้ขายให้คนอื่นไปเพื่อเป็นค่ารถค่าใช้จ่ายในการนำพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วไปน้อมถวายไว้ที่ร่างกุ้ง พม่า ผมขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

ปางที่ผมสร้าง ( ซ้ายมือ ) ปางที่ลูกน้องช่างแก้วชาวพม่าผมสร้าง ( ขวามือ ) องค์ซ้ายหน้าตัก 8 นิ้วเศษน้ำหนักองค์พระ 5.5 กิโลกรัม ส่วนองค์ขวามือน้ำหนักองค์พระ 9.8 กิโลกรัม

ถึงแม้ว่าความคิดเห็นจะต่างกันบ้างเรื่องปาง ก็แล้วแต่อัธยาศัยครับ ไม่มีการขัดแย้งกัน ผมมักจะค่อยๆลองจากปางหน้าตัก 9 นิ้วทรงที่ไม่มีอันเด้อร์คัตเหมือนอย่างลาลีคและบัคคาฮ่า เขาสร้างไม่มีมุมอันเด้อร์คัตเลยแม้แต่นิดเดียว ปางหน้าตัก 9 นิ้วที่ผมสร้างก็ไม่มีมุมอันเด้อร์คัต พอมาองค์หน้าตัก 8 นิ้วเศษ ผมต้องการทดลองเรื่องดีดแขนพระแก้วแล้วเกิดเสียงดังกังวาล จึงยอมให้เกิดพระหัตถ์ขวายื่นออก 1 อันเด้อร์คัตแต่นิ้วยังรวมกันอยู่ ไม่แยก จะต่างกับองค์ที่ลูกน้องผมเลือกทรงที่เขาเลือกทรงนิ้วแยก มองดูสวยกว่า แต่เป็นมุมอันเด้อร์คัตมากและเล็กขนาดที่ต้องใช้ความระมัดระวังสูงในการทำความสะอาด หากผ้าทำความสะอาดรูดไปถึงที่นิ้วอาจหักได้

ผมเห็นว่าโครงการของเรายังใหม่ๆอยู่ ค่อยเป็นค่อยไป แต่ก็ต้องแล้วแต่แต่ละบุคคล ไม่ว่ากันครับ ขออนุโมทนา

 

พระแก้วคริสตัลตันๆหน้าตัก 5 นิ้ว เกศมวยผมเปิดออกเพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุได้ เมื่อวางเปรียบเทียบกับจอคอมพิวเตอร์ 17 นิ้ว โดยใช้ฐานดอกบัวของจีนแดง เป็นฐานเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 13 นิ้ว

ข้อดีคือฐานดอกบัวสวย
ข้อเสียคือฐานดอกบัวใช้วิธีตัดต่อหลายชิ้น ติดปะด้วยกาวใสไร้รอย เมื่อนานเดือนนานปีจะหลุดออก กลีบบัวจะหลุดออกไปเรื่อยๆ

ดังนั้น ท่านโปรดสังเกตุงานของลาลีคและบัคคาฮ่าซึ่งเป็นอันดับต้นๆของโลก เขาจะไม่มีมุมอันเด้อร์คัตและทั้งหมดเป็นชิ้นเดียวไม่ตัดไม่ต่อเลย จะไม่มีวันที่ชิ้นส่วนค่อยๆหลุดออกไป และพระสงฆ์ท่านจะหาใครมาช่วยซ่อม

อย่างไรก็ดีผมสร้างองค์นี้เพียง 1 ชุด น้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนาเรียบร้อยแล้ว

 

ขอขอบคุณคุณสมศักดิ์เจ้าของโรงงานแก้วเจษฏามอบก้อนแก้วสีฟ้าขนาดสามารถวางเป็นฐานองค์พระแก้วหน้าตัก 3 นิ้วเศษพร้อมฐานบัวแก้วได้ เพื่อให้ถ่ายประกอบฉาก

 

ไช่ อิงเหวิน 蔡英文 Cài Yīngwén
ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐจีน(ไต้หวัน)



อธิบายด้วยภาพครับ ประธานาธิบดีจีน(ไต้หวัน)เห็นความสำคัญของโรงงานหลอมแก้วในไต้หวัน ซึ่งถือว่าเป็นอุตสาหกรรมที่ทำเงินให้แก่ประเทศ อย่างอื่นผมก็ไม่ต้องพูดถึงแล้วครับ

 

ภาพแสดงถึงพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษรุ่นที่ตี Japan ที่แม่พิมพ์เหล็ก แต่การสร้างด้วยการหยอดน้ำแก้วลงแม่พิมพ์นั้น มีรอยหยอดน้ำแก้วหลายครั้งมาก เป็นรอยเส้นขาดหลายแห่ง
รอยเส้นขาดที่พระเศียร เรียกว่ารอยเส้นขาดจากการหยอดน้ำแก้ว ทั้งด้านหลัง
และรอบมาทางด้านหน้าด้วย นับเป็ฯรอยขาดเส้นที่ค่อนข้างขาดรอบ ขาดขวางรอบองค์พระ
ตรงบัวหงายนี่ก็เป็นรอยขาดจากการหยอด เป็นรอยที่หยอดน้ำแก้วครั้งที่มากกว่า 3 ครั้งในองค์เดียวกัน มีตรา Japan ตีไว้ที่แม่พิมพ์เหล็ก ซึ่งแม่พิมพ์เหล็กที่ไม่ว่าจะตี Japan หรือ India หรือประเทศอื่นๆ รวมทั้งที่เป็นสัญลักษณ์ต่างๆเพื่ออ้างอิงแหล่งที่สร้างแม่พิมพ์ โรงงานที่ผมเคยเป็นผู้จัดการและโรงงานที่ผมรู้จักเคยสร้างมาแล้วทั้งนั้น รวมทั้งแม่พิมพ์เหล็กที่ตี A หรือ AAAAA ไม่ว่าจะกี่ A หรือสัญลักษณ์อื่นๆ เคยสร้างมาแล้วทั้งนั้นครับ

น้ำแก้วสีเขียวนี้เป็นน้ำแก้วตะกั่วที่หลอมมาจากทราย + เคมีภัณฑ์ และเคมีภัณฑ์ตัวสำคัญในแก้วที่เป็นสีนม พอผสมสีเขียวก็เขียวนม ถ้าผสมสีเหลืองก็เหลืองนม บางทีเขียวนมไปเหมือนหยก ก็เรียกเขียวหยก ส่วนผสมสำคัญคือ Red Lead Oxide ซึ่งส่วนมาก น้อยครั้งนักที่จะควบคุมให้สีที่มีนมเป็นส่วนผสม ควบคุมให้ได้อย่างใจ หรือให้เป็นไปตามมาตราฐานเหมือนอย่างของอเมริกาเขาครับ

เมื่อยกฐานหงายขึ้นมาดูก็จะเห็นรอยแก้วร้าวแบบว่า มีหลายร้าว เพียงแต่ยังไม่แตกวิ่งเท่านั้น ถ้าหากองค์นี้สร้างในญี่ปุ่น ก็แปลว่าญี่ปุ่นในสมัยนั้นก็ไม่เท่าไรครับ ไม่เท่าไรทั้งฝีมือการสร้างพระแก้วและฝีมือการอบลดอุณหภูมิพระแก้ว เรียกว่า โรงงานแก้วไทยบางโรงสร้างได้ดีกว่านี้เยอะครับ

 

สำหรับผมและเหล่าช่างแก้วที่สร้างพระแก้วมรกตก็ตาม พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษก็ตาม ทุกรุ่น ทุกขนาด พวกเราไม่มีความรู้สึกแปลกเลย ที่จะมีเจ้าของโครงการฯ ไม่ว่าจะเป็นวัด สำนักสงฆ์ หรืออื่นๆแม้แต่คนที่บอกว่าเป็นเจ้าของสำนักฯที่มักลงท้ายด้วยไม่ประทีปก็อุปถัมภ์หรืออื่นๆ จะอ้างว่าแม่พิมพ์ของเขาสร้างในเยอรมัน ญี่ปุ่นหรืออินเดีย หรือที่อื่นๆ หรือมีสัญลักษณ์พิเศษใดๆ พวกเรารู้สึกเฉยๆกับคำอ้างนั้น เพราะพวกเราสร้างพระแก้วมานับรุ่นไม่ถ้วน นับขนาดไม่ถ้วน นับจำนวนไม่ถ้วน นับสำนักฯไม่ถ้วน พวกเราจะรู้สึกเพียงแค่ว่า บล๊อคบางบล๊อคแกะพระพุทธได้ไม่สวย ลายแกะมือ ไม่ใช่สปาร์ค หรือสปาร์คไม่ใช่แกะมือ แต่นอกนั้นก็คล้ายกัน พอมาถึงมือพวกเรา พวกเราก็มีหน้าที่สร้างโดยไม่ได้สนใจว่าแม่พิมพ์เหล็กนั้นสร้างจากไหนจริงหรือเปล่า แต่ก็มีโรงงานแกะแม่พิมพ์หลายโรงแถวสำเหร่บอกว่า เขาก็แกะว่าแม่พิมพ์นอก แต่อย่าให้เขาระบุว่าสำนักฯไหนเลย

 

ภาพมิเตอร์ 4 ตัวเพื่อใช้ควบคุมอุณหภูมิของเตาอบแก้ว 4 เตาที่ต้องการการอบไม่เท่ากัน




เตาอบสายพานเหล็กขนาดเล็ก ใช้สำหรับอบแก้วที่มีความหนาน้อยมากๆ ไม่กี่มิลลิเมตร มักใช้อุณหภูมิต้นทางนำเข้าเพียง 4XXC และไปออกปลายเตาอบเพียงใช้เวลาไม่ถึง 4 ชั่วโมง

ส่วนเตาสายพานเหล็กขนาดกลางและใหญ่มักใช้สำหรับแก้วที่มีความหนามากขึ้น เตาอบกลางใหญ่ใช้สำหรับอบพระแก้วหน้าตัก 3 นิ้ว เตาอบกลางใช้อบขันน้ำมนต์แก้วหรือบางคนก็เรียกบาตรน้ำมนต์แก้ว รวมทั้งบริวารคนก็ตาม หรืออะไรที่มีขนาดใหญ่ไม่ถึงพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้ว

ส่วนพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วก็ตาม พระแม่โพสพหรืออื่นๆ มักใช้เตาอุโมงค์ที่ต้องการการอบมากกว่า 8 หรือ 10 ชั่วโมง

 

คุณแม่ผมยืนอยู่หน้าเตาอุโมงภาพบนเป็นเตาอุโมงขนาดเล็ก บางโรงงานก็มีเตาอุโมงค์เล็ก ( แต่เล็กแค่ไหนก็ไม่เล็ก จุพระแก้ว 5 นิ้วได้เป็นพันๆองค์ ) บางโรงงานใช้เตาอุโมงค์เล็ก 2 - 3 เตา แต่เตาใหญ่นี้ถ้าโรงงานไหนมี ก็มักใช้เตาเดียวไปเลย เพราะใหญ่พอจุได้หลายพันองค์ต่อการอบเตาเดียวครั้งเดียว

 

มองจากปากทางเข้าเตาสายพานเหล็กขนาดเล็ก มองทะลุไปปลายทาง จะเห็นว่าไม่ไกลเท่าไร มักใช้เวลาจากปากทางถึงปลายทางอุโมงค์ 3 - 4 ชั่วโมง แต่ก็มีเหมือนกันที่มีการถูกปรับให้สายพานวิ่งเร็วขึ้น เพราะน้ำแก้วสุกวันละไม่ต่ำกว่า 2.5 ตันและบางครั้งเรามี 2 เตา 6 ตัน หรือบางโรงงานก็มากกว่านั้น ปริมาณน้ำแก้วที่ต้องทำให้เป็นชิ้นงานแก้วจะมากจนสายพานรับไม่ไหวก็ต้องเร่ง จึงทำให้คุณภาพลดลง

ไม่เหมือนสตูดิโอแก้วที่มีขนาดเล็กมากๆ หลอมแค่วันละ 350 kg ก็ทำได้ ดังนั้นโรงงานแก้วในสมัยก่อนเน้นการหลอมปริมาณมากต่อวันและต้องใช้ให้หมดภายในวันนั้นเพื่อหลอมใหม่ทันที

 

การสร้างพระแก้วในอดีตตั้งแต่ปีก่อน พ.ศ. 2500 มาถึงประมาณปี พ.ศ. 2560 บรรดาช่างแก้วต่างมีปัญหาเดือย หรือลิ่มเดือยที่จะแทงเข้าไปในองค์พระเพื่อให้เกิดโพรงอากาศขนาดใหญ่ เพื่อเป็นการทำให้ความหนาของแก้วลดลง เพื่ออะไรหรือครับ เพื่อการอบลดอุณหภูมิจะได้ง่ายขึ้น แต่เดือยที่แทงเข้าองค์พระก็มีขนาดต่างๆกัน บางรุ่นบางปางลิ่มเดือยแค่ท้อง บางรุ่นถึงหน้าอก แต่บางรุ่นถึงคอ

ต่อมาคาดว่ารุ่นใหม่ๆหลังๆ คงหลังปี พ.ศ. 2560 ช่างแก้วใช้วิธีตัดลิ่มเดือยทิ้งไปบางส่วน เหลือแค่ลิ่มส่วนฐาน คืออัดให้เกิดโพรงอากาศที่ฐาน แต่ไม่ยอมให้ลิ่มเดือยเข้าไปในองค์พระแก้ว ซึ่งผมชอบใจครับ ชอบใจตรงที่องค์พระแก้วไม่ต้องถูกรบกวนความสวยงามแล้ว โดยเฉพาะส่วนมากโพรงอากาศยังไม่พอ ยังชอบเอาแป้งขาวใส่เข้าไปอีก คาดว่ารุ่นหลังๆมาช่างแก้วก็ติดตามอ่านกระทู้ที่ผมเขียนเหมือนกัน จึงทำให้ผมได้สมใจ คือไม่ต้องมีโพรงอากาศ ทางที่ดีก็เอาส่วนฐานตันๆด้วยเลย จะได้สวยมากยิ่งขึ้น การอบนั้นเราแก้ไขปัญหาตรงนี้ได้แล้ว จึงไม่เป็นปัญหา ราคาออกจากโรงงานก็ถูกคือไม่ถึง 200.- บาท

 

อย่างพระแก้วกลวงเป่าด้วยปอดหน้าตัก 9 นิ้วองค์ที่ผมสร้างรุ่นนี้ มีขนาดใหญ่กว่าพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วถึง 8 เท่า ทางโรงงานแก้วเจษฏาเป่าให้ผมจำนวนน้อยมากคือแค่ 500 องค์ในราคาองค์ละ 450.- บาท ซึ่งหากสร้างมากจริงๆอย่างสายการผลิตพระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษรุ่นอื่นๆที่สร้างกันเป็นพันๆองค์ต่อวัน นับตั้งแต่ต้นคือประมาณปี พ.ศ. 2500 ถึง พ.ศ. 2561 มานี้ สร้างไปกี่แสนองค์แล้วก็ไม่ทราบ ( ไม่ได้ระบุว่ารุ่นไหนขนาดไหนนะครับ )

ถ้าสร้างมากราคาถูกอันนี้เป็นธรรมดา เมื่อปี พ.ศ. 2500 - 2520 ราคาออกจากโรงงานองค์ละ 25.- บาทหน้าตัก 5 นิ้ว ถ้าเป็นนาคปรก 48.- บาท ราคาตลาดมืดเขาให้ 2 เท่า เพราะตลาดมืดไม่ต้องออกแม่พิมพ์ แต่พอหลังปี พ.ศ. 2540 สภาวะตลาดมืดซบเซาลงมาก ราคาตลาดมืดกลับตกต่ำ อย่างมากที่สุดคือให้ราคาเท่ากับราคาออกจากโรงงาน คือเจ้าพ่อตลาดมืดไม่ต้องออกค่าแม่พิมพ์แต่กลับซื้อสินค้าคือพระแก้วได้ในราคาออกโรงงาน

 

องค์นี้จีนสร้างพระแก้วกลวงเป่าด้วยปอดหน้าตัก 4 นิ้ว มีหลอดไฟในองค์พระเสร็จๆ มาพร้อมเสียบปลั๊กก็บูชาได้เลยในราคาองค์ละไม่ถึง 80.- บาท เพียงแต่เขาต้องการขายจำนวนต่ำสุดหลายพันองค์ต่อการขาย 1 ครั้งเท่านั้น ซึ่งถ้าเรามาคิดว่า ต่อให้ครั้งละ 2,500 องค์ องค์ละไม่ถึง 80.- บาทก็แค่ไม่ถึง 200,000.- บาท ผมเชื่อว่าเราหาตลาดได้ไม่ยากครับ แต่คนไทยส่วนหนึ่งคงอยากหากำไรมากกว่านี้

 

นี่คือสินค้าชิ้นงานแก้วประเภทขวด ขวดที่ใช้รูปคนเป็นขวด อย่างนี้สร้างได้ ( แต่ถ้าเป็นพระพุทธรูปทำไม่ได้นะครับ ) ขวดแบบนี้เป่าในเมืองฝรั่งเป็นส่วนมาก ราคาขวดที่สร้างออกจากโรงงานถูกมากเลย แค่หลักหน่วยก็มี แค่สิบบาทก็มีถ้าใหญ่หน่อย เพราะเขาสร้างจำนวนมากนั่นเองครับ ถ้าสร้างพระพุทธรูปควรเอาจุกไปอยู่ด้านล่าง ( ต้องระวังเรื่องความเคารพต่อพระศาสนามาสูงสุดนะครับ ) ถ้าใครมีไอเดียนี้ก็ใช้ได้ สร้างจำนวนมากๆ อย่างมากก็แค่ขวดละสิบกว่าบาทครับ

 

การสร้างชิ้นงานแก้วด้วยเทคนิคการเป่าแก้วด้วยปอด Mouth Blow Glass ในชิ้นงานขนาดตามรูปนี้ คือขนาดกว้างประมาณ 1 ฟุตเศษ สูงประมาณ 2 ฟุต ตามรูปนี้เป็นงานที่ฝรั่งเขาสร้าง ซึ่งคนไทยก็สามารถทำได้ไม่แพ้กัน