พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษในมุมมองของผมในฐานะช่างผู้สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษ

ลูกน้องช่างแก้วผม เขาหลอมพระแก้วจากแก้วคริสตัลแท้ๆ หลอมเป็นหลวงปู่ทิม อิสริโก วัดละหารไร่ จ. ระยอง หน้าตัก 5 นิ้ว ต้นทุนเขาองค์ละ 137.- บาท เนื้อตันๆด้วย

ต้นทุนถูกมากนี่คือเรื่องจริง นี่ขนาดเนื้อแก้วคริสตัลแท้ๆนะครับ ดีดดังปิ๊งๆ ดังกังวาลเหมือนเหล็กกล้าเลยแหละครับ

 

ลูกน้องช่างแก้วผมนำมาให้ผมแจกในกระทู้ในเวปพลังจิต ไม่มีคนรับ เลยผมแจกคนรู้จักไปครับ

ภาพนี้ผมทดลองแสงไฟทังสเตน สีจะออกเหลืองอำพัน ไม่ใช่แก้วสีเหลืองอำพันนะครับ ดังนั้นแก้วสีขาวฝ้าน่าจะถือว่าดีที่สุด เพราะถ้าหากใส่หลอด LED ชนิดผสมสีและค่อยๆเปลี่ยนสีได้อย่างช้าๆ ก็จะสวยและได้เห็นครบทุกสีครับ

 

นี่คือสูตรเคมีหลอมทรายและเคมีเป็นแก้วคริสตัลแท้ๆ ราคาต้นทุนกิโลกรัมละ 56.- บาท

 

ยิ่งถ้าเป็นแก้วโซดาไลม์ซิลิก้ายิ่งถูกลงไปชนิดหารทวีหารเลยล่ะครับ

 

พระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วเนื้อแก้วตันๆก็ประมาณว่าองค์ละ 1 - 2 กิโลกรัมเท่านั้น ไม่ได้หนักอะไรเลยครับ

พระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วเนื้อแก้วคริสตัลตันๆที่ผมสร้างเองหนักแค่ 6 กิโลกรัมเท่านั้น


องค์นี้ครับ หน้าตัก 9 นิ้วเต็ม หลอมจากแก้วคริสตัลตันๆ หนัก 6 กิโลกรัม

 

นับจากอดีตของประเทศไทย เท่าที่ผมทราบ ตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ. 2497 เหล่าอาจารย์ช่างแก้วที่มีฝีมืออันดับต้นๆของประเทศไทย ส่วนมากก็คือนายช่างแก้วใหญ่จากจีนแผ่นดินใหญ่แทบทั้งสิ้น มีบ้างที่เป็นคนชาติอื่นและคนไทย ( คนไทยที่เคยเป็นนายช่างแก้วมีฝีมือปานกลางส่วนมากมาจากโรงแก้วทหารเรือ ) เมื่อเขาเหล่านั้นเข้ามาในไทยแล้ว ได้ก่อตั้งโรงงานหลอมแก้วขนาดเล็ก คืออาจจะเล็กกว่าวันละ 5.5 ตัน แต่ก็มักจะไม่เล็กไปกว่าหลอมวันละ 2.5 ตัน เป็นการหลอมแก้วและขึ้นชิ้นงานแก้วโดยใช้แก้วหมดทุกวันวันละไม่ต่ำกว่า 2,500 kg.

ในนั้น มีชื่อโรงงานแก้วไท้ยิปที่เป็นอันดับต้นๆที่สร้างพระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษได้เป็นรายแรกๆ และอาจยังมีโรงงานแก้วอื่นๆอีกสัก 3 - 5 แห่งที่นับได้ว่า เก่ง และสามารถสร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษได้แค่พอสมควร ยังไม่นับว่าดีเยี่ยม จากนั้นก็เริ่มฝึกทักษะฝีมือจนกระทั่งพอใช้ได้ และได้สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษประมาณหลังปี พ.ศ. 2500 โดยมีสำนักสร้างพระแก้วเพียงไม่กี่สำนัก อาจไม่ถึง 10 สำนัก แต่มีโรงงานสร้างพระแก้วได้ดีแค่พอใช้เพียงไม่เกิน 5 แห่ง

ต่อมาสำนักสร้างพระแก้วได้เพิ่มมากขึ้น มากขึ้น จากไม่ถึง 10 กลายเป็นมากกว่า 25 สำนักหรืออาจถึง 30 กว่าสำนัก ( รวมที่เคยสร้างแล้วเลิกกิจการไประหว่างการสร้างพระแก้วยังไม่เสร็จก็เคยมีให้เห็น )

จากจำนวนสำนักสร้างพระแก้วที่มักขึ้นชื่อด้วย " พุทธ " และมักลงท้ายด้วย " ประทีป " แต่ก็มีที่ลงท้ายด้วย " อุปถัมภ์ " และอื่นๆที่มากขึ้นเนื่องจากกำไรมหาศาล การจ้างวานให้โรงงานแก้วสร้างพระแก้วก็ทวีจำนวนมหาศาลตามไปด้วย จึงเกิดโรงงานแก้วที่กล้าเข้ามารับงานทั้งๆที่อาจจะยังไม่เก่ง นับว่ามากมายมหาศาลนับได้ไม่ต่ำกว่า 20 กว่าโรงงาน กลายเป็นโรงงานที่รับงานสร้างพระแก้วมีมากกว่า 30 โรงงานไปแล้ว

 

โรงงานแก้วที่เก่งพอสร้างพระแก้วได้ดีแค่พอใช้แถวหน้าๆ พอพูดถึงทีไรก็มักมีชื่อโรงงานแก้วไท้ยิปเสมอ และปรมาจารย์ของผมซึ่งผมยังขอปิดไว้ก่อน เพราะทายาทของปรมาจารย์ของผมยังดำเนินกิจการอยู่ถึงทุกวันนี้ แม้จะเป็นรุ่นหลานเหลนไปแล้วก็ตาม เรายังคงให้เกียรติท่านที่จะไม่ให้อะไรไปกระทบครอบครัวท่าน

ทายาทคนสำคัญของโรงงานแก้วไท้ยิปคือลูกชายของไท้ยิปได้มาเป็นเจ้าของโรงงานแก้วเจษฏา สมุทรสาครหรือสมุทรสงครามผมจำจังหวัดไม่ได้แล้ว ทั้งไท้ยิปและเจษฏาได้เลิกกิจการไปตามลำดับ โรงงานแก้วเจษฏาที่ผมยอมรับในฝีมือสร้างพระแก้วของเขาว่า มีพัฒนาการนั้น ได้เลิกกิจการไปเมื่อประมาณกลางปี พ.ศ. 2561

และยิ่งวันเหล่าอาจารย์หรือช่างแก้วที่สามารถสร้างพระแก้วได้แค่ดีพอใช้ และดีถึงขนาดมีพัฒนาการ นับวันจะล้มหายตายจาก ไม่จากเป็น ก็จากตาย

 

แต่ม้าดีไม่หันหัวไปกินหญ้าเก่า นั่นหมายความว่าอะไร หมายความว่า หากท่านที่สนใจสร้างพระแก้วจริงๆ สามารถสร้างได้ ไม่ต้องง้อนายช่างรุ่นเก่าๆ หัวคิดของคนก้าวหน้าต้องมองไปข้างหน้า ไม่หันหลัง มองไปที่เป้าหมายคือความสำเร็จ แล้วทุกอย่างจะพาไปถึงจุดมุ่งหมาย ใครก็ได้ที่คิดสร้างพระแก้วจริง ปัจจุบันมีเทคโนโลยีที่ทำให้การสร้างพระแก้วง่ายขึ้นมากกว่าเดิมเป็น 10,000 เท่า ดังผมจะได้อธิบายดังต่อไปนี้ครับ

 

ปัจจุบันเราใช้เทคนิควิธีการขึ้นรูป Lost Wax Glass ไม่ใช่ Pressed Glass หรือที่เรียกว่าแก้วปั๊ม

เราไม่ต้องมีเตาหลอมแก้วขนาดวันละกี่ตัน ไม่ต้องเลย เพราะเราใช้ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อ ไม่ว่าจะเป็นของบริษัทในอเมริกาหรือยุโรปที่ราคาอาจสูงหน่อย กิโลกรัมละไม่กี่สิบถึงไม่กี่ร้อยบาทซึ่งบางคนบอกยังแพงเกินไป เราก็อาจหันไปซื้อจากจีนซึ่งเขาขายปลีกในราคากิโลกรัมละ 5 หยวน ( 25.- บาท ) ถ้าขายส่งจะถูกกว่านั้น และหากซื้อเขาครั้งละนับร้อยๆกิโลกรัม หรือนับพันกิโลกรัม อาจเหลือเพียงกิโลกรัมละ 2 หยวน ( 10.- บาท )

 

ครั้งนั้น ลูกน้องช่างแก้วผมไปรับงานหล่อหลอมก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อให้กับคนคนหนึ่ง หล่อพระแก้วยืน 2 องค์ โดยคนคนนั้นได้ซื้อก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนกิโลกรัมละ 5 หยวน ( 25.- บาท/kg. ) ลูกน้องช่างแก้วผมขอหลอมหลวงปู่ทิมในเตาเดียวกันจำนวนหนึ่ง โดยขอแบ่งใช้ก้อนแก้วจีนนั่นเอง

เมื่อผมคิดต้นทุนการหลอมหลวงปู่ทิมขนาดหน้าตัก 5 นิ้วแล้ว ต้นทุนองค์ละ 137.- บาทเท่านั้น

 

เมื่อไม่นานมานี้ ประเทศเชคโกสโลวาเกียรับงานสร้างพระแก้วยืนสูง 2 เมตรองค์นี้จากไทย เมื่อสร้างเสร็จ มีคนจีนเดินทางไปดูที่โรงงานแก้วในเช็คฯ คนจีนคนนั้นถามราคาว่า หากสร้างพระแก้วขนาดประมาณเท่านี้องค์ละเท่าไร ? ทางเช็คเกียบอกว่า 75 ล้านบาท

ซึ่งหากท่านใดมองเห็นช่องทางนี้ก็จะเห็นได้ว่า นี่ก็เป็นช่องทางทำเงินได้มากนะครับ จะทำกำไรแล้วนำส่วนต่างไปทำบุญทำกุศลอะไรก็ได้ สมมุติว่ารับสร้างไปเรื่อยๆ กำไรสามารถสร้างโรงพยาบาลได้หลายโรงเลยทีเดียว

 

ในอดีตเราต้องมีเตาหลอมแก้วอย่างน้อยที่สุด 1 เตา เตาในภาพนี้เป็นเตาขนาดประมาณ 3.6 ตัน ซึ่งนับว่าเป็นขนาดเล็กที่สุดตั้งแต่อดีตมาถึงปัจจุบัน

สมัยก่อนปรมาจารย์และอาจารย์ช่างแก้วต้องก่อสร้างเตาหลอมนี้เป็น ต่อมามีบริษัทรับก่อสร้างจากจีนสามารถมาสร้างให้ที่ใดก็ได้บนโลกนี้ แต่ แต่ เมื่อเกิดก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อ มีเทคนิค Lost Wax Glass เตาและเบ้าหลอมแก้วที่เห็นนี้ทั้งหมด

รวมถึงช่างผสมสีแก้ว, ช่างหลอมแก้ว, ช่างไล่ฟองอากาศแก้วและอื่นๆที่เป็นขบวนการที่ยุ่งยาก หายไปหมดเลย เราไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น

 

หากเราใช้เตาและเบ้าหลอมแก้ว ทุกๆ 2 - 4 เดือน ต้องมีการเปลี่ยนเบ้าหลอมแก้ว เหมือนอย่างในภาพนี้คือการเปลี่ยนเบ้าหลอมแก้วขนาดเบ้าจุแก้วน้ำหนัก 500 kg. 1 เบ้าใช้ได้ประมาณ 2 - 4 เดือน ( เฉลี่ย 3 เดือนต้องเปลี่ยน ) ถ้าโรงงานใดมี 16 เบ้า ก็ต้องทีมช่างเปลี่ยนเบ้าหลอมไว้เป็นช่างแก้วอีกอย่างหนึ่ง คล้ายช่างแก้วผจญเพลิงมากกว่า

ถ้าเราเลือกใช้เทคนิค Lost Wax Glass เลือกซื้อก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อ ภาพเหล่านี้ก็จะไม่ปรากฏอีกเลย ไม่มีการเปลี่ยนเบ้าเลย

 

ทีมช่างม้วนน้ำแก้วเพื่อรอหยอดลงแม่พิมพ์เหล็กของไทยทีมละ 6 คน ( ในภาพนี้ผมยืมภาพจากลาลีค เขาเลือกใช้ทีมละ 3 คนปั้นแก้วเพื่อนำไปบรรจุลงช่องเตรียมอัดในแม่พิมพ์เหล็ก แต่อาจมีมากกว่า 1 ทีม ) ในไทยเรามักเลือกใช้ทีมช่างม้วน 6 - 8 คน เพราะต้องจำนวนเท่านี้ จึงจะทำเวลาในการหยอดน้ำแก้วลงแม่พิมพ์เหล็กได้ทัน เพราะถ้าเราทิ้งช่วงห่างไป แม่พิมพ์เหล็กจะคลายร้อนนานเกินไป และเป็นการสิ้นเปลืองหากเราต้องทำให้ร้อนเท่าที่เหล็กต้องร้อนครับ

ถ้าเราเลือกใช้เทคนิค Lost Wax Glass เลือกใช้ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อ ภาพทีมช่างม้วนทั้งหมดจะหายไปเลย จะไม่ต้องใช้ทีมช่างม้วนอีกเลย

 

ช่างแก้วตัดแก้วและดันแม่พิมพ์เหล็กเข้ากดปั๊ม ช่างคนนี้ก็จะหายไปเลย เพราะเราเลือกใช้เทคนิค ลอสแวคกลาส

 

เหลือแค่คนคนเดียว คือตัวเจ้าของงานนั่นเอง ดูแลเตาอบที่ใช้แทนเตาหลอมไปในตัว คนคนเดียวทำงานได้เลยครับ

และปัจจุบันมีเตาอบที่แทบไม่ต้องเฝ้าเลยด้วย สามารถปล่อยให้โปรแกรมทำงานไปเองได้เลย ( แต่ความคิดเห็นผมส่วนตัว ยังไงก็ควรอยู่หน้าไซด์งานบ้าง อย่างน้อยวันละ 1 ชั่วโมง หรืออาจมีที่พักอยู่แถวนั้น )

ในอดีตสมัยผมเป็นผู้จัดการโรงงานหลอมแก้ว มีผมและปรมาจารย์และหัวหน้างานจะมีบ้านพักและพาครอบครัวไปอยู่ในบ้านพักที่อยู่ในบริเวณโรงงาน ส่วนรองหัวหน้าและช่างหลอมแก้วและช่างเฝ้าเตานั้น มีที่พักแบบง่ายๆเป็นห้องพักเรียงติดกันอยู่ในบริเวณโรงงานเหมือนกัน เพราะขอบข่ายงานนั้นยุ่งยากกว่าเทคนิค ลอสแวค มากเลยครับ ที่ทำงานคนเดียวได้เลย

 

เราจะเลือกเตาเล็กๆแค่ภาพด้านบนนี้


หรือจะเลือกขนาดเตาให้ใหญ่ขึ้นมาอีกหน่อย ( ในภาพนี้เขาวางชิ้นงานแค่เท่าที่จะสร้าง ความจริงน่าจะวางชิ้นงานเต็มเตาไปหมดครับ หรือที่เรียกว่าเบียดกันค่อนข้างแน่น และบางทีก็มีหลายชั้นวางชิ้นงานด้วย

ส่วนภาพเตาขนาดใหญ่คือขนาดเท่าตู้คอนเทนเนอร์นั้น ผมยังไม่ได้ไปหามาโพสต์ครับ เรียกว่า ขนาดของตู้อบใหญ่เท่าตู้คอนเทนเนอร์ 20 ฟุต หรือบางครั้งเขาอาจใช้ตู้ 40 ฟุตคอนเทนเนอร์ก็ได้ครับ

 

ในภาพนี้คือคุณแม่ผมเอง ท่านยืนหน้าเตาอบแบบที่ช่างแก้วเรียกว่า เตาอุโมงค์เตาที่ 5 นั่นหมายความว่า บางโรงงานมีเตาอบหลายๆเตา แต่ละเตาจะเหมาะสมกับชิ้นงานแต่ละอย่าง คือความหนาไม่เท่ากัน หรือขนาดไม่เท่ากัน

เตาอย่างนี้มีประสิทธิภาพสูงมาก ต้นทุนน้อย ทางญี่ปุ่นอาจเรียกเตาชนิดนี้ว่า เตาอานากาม่า สามารถสร้างและรื้อถอนได้ง่าย และมีขนาดได้ใหญ่เท่าที่ต้องการ มีความจุได้มากและได้ขนาดเท่าที่ต้องการครับ

 

เตาอานากาม่าของญี่ปุ่นที่มีฝรั่งหญิงสาวคนหนึ่งนำไปศึกษา จนกระทั่งพบวิธีสร้างเตาชนิดนั้น ผมจำชื่อไม่ได้ หญิงสาวคนนี้พบว่า เขาสามารถใช้แค่กิ่งไม้จำนวนน้อยมากๆ แต่ให้ความร้อนได้สูงนับพันๆองศาเซลเซียสได้เลย และให้ความร้อนคงทนนานได้เท่าที่ต้องการ

เอาไว้ผมหาภาพพบแล้วจะได้นำมาโพสต์ครับ ต้นทุนการอบไม่ว่านานแค่ไหน ก็ไม่ได้แพงเลย เพราะว่าที่จริงใช้พลังงานไม่มากครับ

 

เตาแบบนี้ก็สามารถสร้างพระยืนสูง 2 เมตรได้แล้ว เพิ่มความแข็งแรงที่ขาตั้งให้รับน้ำหนักองค์พระแก้วยืนสูง 2 เมตรให้ได้ เพราะน้ำหนักประมาณ 970 kg. รวมปูนปลาสเตอร์ทนไฟด้วย

เตาที่มีขนาดใหญ่เท่าหรือใหญ่กว่าตู้คอนเทนเนอร์ที่ทั่วโลกเขาใช้กันอยู่แล้ว ส่วนมากใช้ในการผลิตอิฐต่างๆ หรือเครื่องเซรามิคต่างๆ หากใช้ในการสร้างพระแก้วขนาดใหญ่ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเนื้อตันๆ เพราะหากพระแก้วใหญ่ขนาดนี้ ไม่ต้องเนื้อตันๆ ทำเป็นเนื้อกลวง Hollow Core Glass ก็สำเร็จประโยชน์ได้ และการอบก็นับกันที่ความหนาเพียงไม่มาก

หมายเหตุ
ตารางการอบแก้วที่ได้มาตราฐานผมโพสต์ไว้ด้านบนก่อนหน้านี้แล้ว ไม่ว่าชิ้นงานจะใหญ่โตมโหฬารเพียงใด หากความหนาอยู่ในเกณฑ์ไม่กี่นิ้ว เราก็สามารถอบได้ตามมาตราฐานโลกครับ