หนังสือพระแก้วแห่งสยาม

ขันแก้วนี้มีขนาดเล็กกว่าโคมไฟถนนด้านล่างมาก เป็นงานแก้วปั๊ม Pressed Glass ที่ง่ายๆ มีขนาดเล็กกว่าโคมถนนมาก แต่เนื่องจากสร้างด้วยเบ้าหลอมแก้วที่น้ำแก้วมีคุณภาพต่ำ จึงมีฟองและวุ้นเส้นลอยอยู่ในเบ้า แต่ทีมช่างม้วนแก้ว ที่มีหน้าที่ม้วนน้ำแก้วมาเทหรือมาหยอดในแม่พิมพ์เหล็กนั้น ทุกโรงงานมีการฝึกมาอย่างดี จึงมีขันแก้วที่มีลายตำหนิเป็นรอยวุ้นเส้นนี้ไม่มาก ในการสร้างนับพันๆใบจะมีเช่นนี้ไม่กี่ใบเท่านั้น เพราะเมื่อหัวหน้าช่างจะรู้จากช่างม้วนว่า ขณะนี้เกิดฟองวุ้นเส้นแล้ว มักจะเนื่องจากม้วนมาถึงก้นเบ้าแล้ว หัวหน้าช่างจะสั่งหยุดการสร้างทันที เพราะถึงสร้างไปมีรอยแบบนี้ก็ต้องถูกคัดโหดจากทุกสำนักอยู่ดี มีหรือที่สำนักฯจะไม่คัดโหด มีแต่โหดมาก กับโคตรโหดเท่านั้นเอง ในชิ้นที่เป็นรอยแบบนี้ก็ยกให้ช่างหรือคนในโรงงานแก้วที่ขอไปใช้ไปบูชาเองที่บ้าน ดังนั้นขันแก้วใบนี้น่าจะมีที่มาจากอดีตช่างแก้วนำออกขายในตลาดนั่นเองครับ


โคมถนนแก้วปั๊ม Pressed Glass มีขนาดใหญ่กว่าขันแก้วมาก มีการสร้างจากน้ำแก้วคุณภาพดีกว่าน้ำแก้วที่สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษและบริวาร เช่น ขันแก้วนี้ก็นับเป็นบริวาร ช้าง ม้า เทวดา และอื่นๆนับว่าเป็นบริวาร มีหรือครับที่โรงงานสร้างโคมถนนได้คุณภาพขนาดนี้ จะสร้างขันที่มีรอยฟองวุ้นเส้นขนาดนี้ออกสู่ตลาด เป็นไปไม่ได้ครับ เพราะผมเองเป็นคนสร้าง ผมเองเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิตครับ และผู้ซื้อคือสำนักฯก็มีหน่วยคัดโหดหรือคัดโคตรโหดครับ

 

ทีมช่าง 4 - 5 คนนี้ของลาลีคฝรั่งเศส เป็นทีมช่างม้วนน้ำแก้วจากเบ้าหลอมแก้วชนิดเดียวกันกับที่โรงงานผมในอดีต ซึ่งก็เป็นเบ้าหลอมแก้วที่ใช้สร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษ เพียงแต่น้ำแก้วของไทยคุณภาพไม่ค่อยดี เพราะเราเติมเศษแก้วเศษในปริมาณมากเกินมาตราฐานไปหลายเท่า คือพูดง่าย เขาให้ใช้เศษแก้วแค่ 1X % ( สิบกว่า% ) พี่ไทยใส่เศษแก้วเข้าไป 50 - 75 % เพื่อลดต้นทุนค่าน้ำแก้ว

ทีมช่างม้วนแก้วของลาลีคฝรั่งเศสใช้เวลาการฝึกนานหลายปี กว่าจะได้สิทธิในการม้วนสร้างชิ้นงานใหญ่ๆขนาดพระพุทธรูปหน้าตัก 8 นิ้วอันเลื่องชื่อของโลก ( ตามข่าวว่าฝึกนาน 7 ปี )

 

การม้วนน้ำแก้วจากปากเบ้าหลอมแก้ว เป็นทัั้งศิลปะและเป็นศาสตร์ เป็นเคล็ดลับในการสร้างชิ้นงานแก้วที่ขึ้นรูปด้วยวิธีกดปั๊มและด้วยวิธีเป่าแก้วด้วยปอด ช่างทั้งทีมต้องผ่านการฝึกฝนเป็นอย่างดี บางคนต้องฝึกนานกว่า 2 ปีจึงจะได้เข้าสู่ตำแหน่ง มือม้วนน้ำแก้วขนาดแค่ไม่กี่ขีด ถ้าน้ำหนักแก้วที่ม้วนถึงครึ่งกิโลเพื่อเทหยอดลงแม่พิมพ์ บางคนอาจต้องฝึกกว่า 3 ปี

ช่างม้วนน้ำแก้วที่เก่งจะหลบหลีกฟองอากาศและวุ้นเส้นได้ด้วยการมองตาเปล่า นี่จึงเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการม้วนน้ำแก้ว

วุ้นเส้นขนาดก้นขันแก้วนั้น จะเกิดขึ้นต่อเมื่อน้ำแก้วลดไปถึงก้นเบ้า และต้องเปลี่ยนเบ้าอื่นม้วนกัน ไม่เช่นนั้นก็ต้องหยุดการสร้างก่อน เพราะสร้างไปกี่ขันกี่ใบก็จะถูกคัดออกหรือทำลายเพียงสถานเดียว นอกจากช่างขอไปบูชาที่บ้าน ผมจะยกให้ทันที ไม่มีคำถามที่สองเป็นอันขาด

 

ถึงแม้น้ำแก้วไม่ใช่อย่างเดียวกันกับที่ผมสร้างงานโคมไฟหรือโคมตาไฟรถยนต์ แต่เรื่องคุณภาพกับความใสหรือความเรียบของผิวแก้วมันคนละเรื่องกันครับ ผิวงานชิ้นนี้เป็นผิวงานที่ไม่มีวุ้นเส้น ไม่มีฟองขนาดใหญ่ นี่คือใบที่ผ่านการคัดโหดในสมัยนั้น

 

ช่างม้วนน้ำแก้วของผมทุกคน ทำแบบนี้ได้ วิธีการเอากระดาษชุบน้ำเพื่อคลึงรูปร่างก้อนแก้วให้อยู่ในฟอร์มที่ต้องการก่อนการใช้งานนี้ เป็นเรื่องสนุกที่ช่างม้วนน้ำแก้วทุกคนทำเป็นครับ ลูกน้องผมทุกคนทำเป็น ยกเว้นปีเตอร์ ลูกน้องช่างแก้วในอีกเทคนิคหนึ่งครับ

 

สินค้าที่ทางสำนักสร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษทุกๆสำนักคัดโหดก่อนรับสินค้าจากโรงงานแก้วทุกๆโรงงาน

 

สินค้าแบบนี้ไม่มีทางผ่านด่านคัดเกรดสินค้าของทุกโรงงานแก้วได้เลย ดังนั้นเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ เป็นสินค้าที่หน่วยคัดเกรดสินค้าจะโยนลงเข่งใหญ่ เพื่อรอการทำลายเป็นแก้วรีไซเคิ้ลทันที แต่มีช่างแก้วหรือคนของโรงงานแก้วขอรับไว้ไปบูชาที่บ้าน โดยเท่าที่ผมเคยคุ้นเคยกับหลายโรงงานแก้ว จะไม่มีโรงงานใดเลยที่คิดเงินของลักษณะนี้กับลูกน้อง แต่จะมีแค่บางโรงงานที่เขาไม่ยอมให้ แต่กลับทำลายเป็นแก้วรีไซเคิ้ล

 

วิชาม้วนน้ำแก้วสุก ช่างม้วนมีพื้นที่เพียงไม่กี่ตารางฟุตเท่านั้น แต่ก็พอเพียงแก่การม้วนหลบหลีกฟองอากาศที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่เมื่อม้วนจนแก้วเกือบหมดเบ้า ไปถึงก้นเบ้า แล้วถ้าบังเอิญน้ำแก้วมีเส้นวุ้นเส้น หรือมีฟองอากาศขนาดใหญ่และจำนวนมาก ช่างม้วนน้ำแก้วจะรายงานทันที โดยหัวหน้าทีมม้วนจะอนุญาตให้ม้วนได้อีกแค่ 1 ชิ้นงานหรือไม่เกิน 2 ชิ้นงานเท่านั้น ในขณะที่หัวหน้าช่างซึ่งคุมหัวหน้าทีมมากถึง 14 ทีม จะรับทราบด้วยดุษฏี ไม่ต้องรายงาน หัวหน้าช่างจะสั่งการย้ายเบ้าหรือให้หยุดทันที ดังนั้น สินค้าตกเกรดขนาดนี้ หาได้ยากครับ เพราะน้ำแก้วเบ้าหนึ่งเบ้าหนึ่ง 350 ก.ก. จะม้วนได้เกือบ 400 กว่าใบก่อนจะถึงก้นเบ้า

 

แผนกคัดเกรดสินค้าเครื่องแก้วของแทบทุกโรงงานแก้ว เป็นแผนกที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของแทบทุกโรงงานหลอมแก้ว เนื่องจากต้องคัดแยกของสินค้าเกรด AAAAA, AAAA, AAA, AA, A+, A, A- , B, C ที่ต่ำกว่า C ต้องถูกคัดออกทันที และถ้าไม่ถูกช่างแก้วขอไว้ จะถูกทำลายเป็นแก้วรีไซเคิ้ล ซึ่งแก้วที่ถูกทำลายก็ต้องแยกเป็น 2 เกรด คือถ้าอย่างขันแก้วนี้ ถือว่าเป็นแก้ว Poor ตั้งแต่แรก เพราะมีการผสมเศษแก้วรีไซเคิ้ลเข้าไปในปริมาณสูงมาก คือมากกว่า 50 - 75% ดังนั้น แก้วที่เป็นแก้ว poor จะต้องถูกนำไปรีไซเคิ้ลหลอมได้กับแก้ว poor เท่านั้น ไม่สามารถนำมารีไซเคิ้ลหลอมปนกับแก้วคุณภาพได้

พอท่านผู้มีความสังเกตุอ่านมาถึงตรงนี้ ท่านคงเริ่มได้ข้อคิดบ้างแล้วว่า เอ๊ะ คำว่า AAAAA มาจากไหนนะครับ ที่แม่พิมพ์เหล็กของพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษที่เขียนว่า AAAAA ก็ดี หรือ AAA หรือ AA ก็ดี มาจากไหน ที่แท้ก็คือมาจากความคุ้นเคยของโรงงานแก้วในสมัยนั้นที่เราคัดเกรดกันขนาดไหน ? แต่การที่เจ้าสำนักสั่งให้ช่างแกะแม่พิมพ์ไทยไปแกะ AAA ก็ดี AAAAA ก็ดี ผมไม่เห็นด้วย เพราะมันเกิดการคัดโหด หรือคัด โค + ตะ + ระ + โหด ซึ่งในที่สุด ก็ไม่สามารถทำได้อย่างที่เขียนลงไปในแม่พิมพ์ ในที่สุดคัดโหดแค่ไหนก็ได้ของตั้งแต่ AAAAA ลงมาถึง A นั่นเองครับ ของต่ำกว่านั้นถูกขายในตลาดมืด และช่างหรือคนในโรงงานแก้วขอไปบูชาเองกันทั้งนั้นครับ แป้งก็อยู่ในถังน้ำมัน 200 ลิตรที่มากองกันอยู่ในโรงงานแก้ว ตราประทับก็อยู่ที่โรงงานแก้ว ก็ใส่ปูนเสกเอง ตีตราประทับเอง

หมายเหตุ
มีบางรุ่นที่ไม่ได้ให้โรงงานแก้วใส่ปูนเสก ไม่ได้ให้ตีตราประทับเขาก็จะไม่ได้ให้ตรามาครับ แต่มีบางรุ่นที่ให้ฝังพระเครื่อง ทางโรงงานแก้วก็กดให้ตรงปูนเสกนั่นเองครับ รุ่นไหนให้กรอกปูนเสก รุ่นไหนไม่ได้ให้กรอก ผมจำไม่ได้แล้ว ผ่านไปเกือบครึ่งร้อยปีแล้วครับ

 

นางกวักผิวแก้วด้านไม่พึงประสงค์


นางกวักผิวแก้วสีมันแบบพึงประสงค์


ท่านใดทราบที่มาที่ไปของสีผิวแก้วที่ทำไมจึงมีสีออกด้านๆที่ไม่พึงประสงค์ ( ถ้าไม่พึงประสงค์โรงงานแก้วสร้างออกมาทำไม )

 

ท่านใดทราบสาเหตุ ขอให้ช่วยบอกสาเหตุไว้บนกระทู้นี้เลยนะครับ ถือว่าเป็นวิทยาทานก็แล้วกันครับ

 

ในกรณีที่อาจมีคนตอบแล้ว แต่ก็อาจยังไม่ถูก ผมจึงอยากให้ท่านที่ทราบสาเหตุที่แท้จริง ช่วยตอบเพิ่มเติม ต่อให้มีคนตอบแล้วกี่เหตุผล กี่สาเหตุ หรือนึกว่า คำตอบนั้นถูกต้องแล้วแน่นอน ก็ขอให้ตอบเพิ่มอีกครับ ผมเชื่อว่า หาคนตอบถูกได้ยากนักครับ

 

พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษหลายรุ่นหรือแทบทุกรุ่น หลายขนาดหรือแทบทุกขนาด ทุกสี มีที่ผิวเป็นเช่นนี้ ช่างแก้วจำพวกหนึ่งเรียกผิวนี้ว่า ผิวไม่พึงประสงค์ ทางโรงหลอมแก้วแทบทุกโรง หรือจะว่าทุกโรงก็ว่าได้ รู้ว่า ผิวแบบนี้ไม่ใช่ผิวที่พึงประสงค์ แต่ขณะนั้นตั้งแต่ปี พ.ศ. 2498 ถึง พ.ศ. 2521 ยังไม่มีช่างแก้วคนไหนเลยที่แก้ไขได้ แต่เหล่าปรมาจารย์ไม่กี่ท่านที่ท่านรู้อยู่ แต่บอกเฉพาะคนสนิทหรือศิษย์ที่สนิทเท่านั้น ช่างแก้วนอกนั้นนับหมื่นคนที่มีในระบบ ไม่เคยมีใครได้รับการบอกจากปรามาจารย์ทุกท่าน

ในที่สุด 23 ปีแห่งการสังเกตุการณ์ของช่างแก้วอีกจำพวกหนึ่งก็ร้องออกมาเองว่า อ๋อ อ๋อ แล้วก็ อ๋อ เพราะอะไร ทำไม แล้วจะแก้ไขได้อย่างไร ทำไมบางองค์เป็นแบบนี้ บางองค์ไม่เป็น บางองค์ผิวมันสวยเรียบลื่นพึงประสงค์ แต่บางองค์ตรงข้าม

เป็นทุกสี ทุกขนาด ทุกปาง ทุกรุ่น ทุกสำนัก ทุกวัด ทุกสำนัก ทุกเกจิ โดนหมดแทบไม่มีละเว้นเลย

 

ไม่เฉพาะพระแก้วมรกตหรือพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษที่สร้างในเมืองไทยเท่านั้น พระแก้วที่สร้างในอิตาลีในสมัยนั้น ก็โดนด้วย ผิวไม่พึงประสงค์ แต่ในอิตาลี ผิวไม่พึงประสงค์มีส่วนที่ยังพอทนดูได้ ไม่แย่แบบของไทย ของไทยนี่ผมทนดูแทบไม่ได้ในปีแรกๆ ต่อมาดูไปดูมา ใช้ลิ้นเลียจึงรู้สาเหตุ อ๋อ อ๋อ แล้วก็อ๋อ


พระแก้วมรกตที่ผมกับลูกน้องผมร่วมกันสร้าง เราสร้างโดยไม่มีผิวเช่นนั้นเลย เป็นผิวมันเรียบลื่น พึงประสงค์ นี่สิครับ ฝากฝีมือไว้บนโลก ฝากไว้ในพระพุทธศาสนา

 

ความรู้เรื่องแก้วมีหลายสาขามาเกี่ยวเนื่องกันมาก ช่างร่อนทรายแก้วก็เป็นช่างแก้ว แต่เขารู้เฉพาะเรื่องร่อนทรายให้ละเอียด เอาแม่เหล็กดูดธาตุเหล็กออกจากทรายเพื่อไม่ให้แก้วอมเขียวในสีใส แต่เขาไม่รู้เรื่องอื่นๆเลย

ช่างแก้วผสมสีก็รู้เฉพาะการผสมเคมีให้ได้สีนี้สีนั้นตามต้องการ ไม่รู้เรื่องอื่น

ช่างหลอมก็รู้แต่เรื่องหลอม

ช่างดูเตาก็รู้แต่เรื่องดูเตาหลอม

ช่างปั๊มแก้วให้ขึ้นรูปเป็นองค์พระก็รู้แค่นั้น เรื่องอื่นไม่รู้

ผมจึงบอกว่า ช่างแก้วมีหลายสาขาวิชา แต่ไม่มีใครรู้เกินกว่าสิ่งที่ตนทำ ช่างแก้วทุกสาขารวมอยู่ในคนคนเดียวนี่แหละที่หายาก แต่อยู่ในปรมาจารย์แทบทุกท่าน และบัดนี้ถึงแม้ปรามาจารย์เพียงบางท่านจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็เกือบ 100 ปีแล้ว หมายถึงอายุท่าน ท่านคงไม่สอนใครแล้วครับ

 

แล้วในโลกนี้มีผิวแก้วสีด้านที่พึงประสงค์หรือไม่ ?

คำตอบคือมีครับ ขอยกตัวอย่างผิวแก้วสีด้านพึงประสงค์ที่ราคาสูงถึงองค์ละ 4 แสนกว่าบาท ( องค์สีใสหน้าตัก 8 นิ้วเศษ ) สร้างโดยลาลีคฝรั่งเศส องค์เล็กหน้าตัก 4 นิ้ว สร้างโดยลาลีคเช่นกัน เป็นสีเหลืองอำพันที่สร้างยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่า ยากแล้วจะถือว่าเป็นสีเหลืองอำพันที่ดีที่สุดในสายตาผม เพราะผมมักแปลกกว่าคนอื่น

ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่แปลกกว่าคนอื่น แต่เป็นรสนิยมของแต่ละคนอาจไม่เหมือนกันได้ต่างหากครับ

ขยายภาพดูรายละเอียดผิวแก้วได้เลยครับ สีด้านพึงประสงค์เป็นอย่างไร

 

แล้วสีใสพึงประสงค์ล่ะ เป็นอย่างไร ?

สีใสพึงประสงค์ ผมขอยกตัวอย่างพระแก้วหน้าตัก 8 นิ้ว ( ซ้าย ) ของบัคคาฮ่า ( ออกเสียงแบบฝรั่งเศส ถ้าทั่วไปออกเสียงบัคคาร่า ) ฝรั่งเศส องค์ละ 2 - 3 แสนบาทราคาประเทศฟรีพอร์ต เป็นสีใสผิวมันเรียบลื่น เนื้อแก้วสีใสอมดำนิดๆซึ่งบัคคาฮ่าทำได้ดีที่สุดในโลกในสีนี้ เป็นจุดเด่นของเขาครับ

องค์เล็กหน้าตัก 4 นิ้วของบัคคาฮ่าเช่นกัน ใช้เนื้อแก้วเดียวกัน เป็นแก้วคุณภาพเกรดดีที่สุดของบัคคาฮ่า

ท่านที่ยังไม่เคยชินกับงานแก้วอย่าเพิ่งรำคาญผมนะครับ ผมจะได้บอกสิ่งที่ช่างแก้วทั่วโลกยอมรับเท่านั้น ขนาดปรามาจารย์แก้วทั่วโลกชูนิ้วโป้งให้ทุกคนทุกท่าน ต้องถือว่า ที่สุดของที่สุดบนโลกนี้ครับ ส่วนพระแก้วปางนี้สวยไม่สวยนั้นยังไม่เกี่ยวครับ

 

พระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วที่ผมสร้าง และตั้งใจทำสีให้เป็นสีใสผิวด้านพึงประสงค์ เป็นสีที่พึงประสงค์ใกล้เคียงกับของลาลีคมากครับ น้อมถวายไว้แล้วทุกองค์ที่สร้าง ไม่เก็บไว้ให้ลูกหลานผมแย่งกันครับ เมียหรือญาติเมียก็ไม่ต้องมาแย่งกันครับ

 

แก้วสีใสผิวด้านพึงประสงค์ เมื่อส่องด้วยไฟทังสเตนครับ อุณหภูมิแสงสีที่ประมาณ 2,700 องศาเกลวินครับ

ขยายดูผิวแก้วได้ครับ นี่คือสีพึงประสงค์ที่แท้จริงไม่รองใครบนโลกครับ

 

หลวงปู่ทิมหน้าตัก 5 นิ้ว ลูกน้องช่างแก้วผมไปหล่อคู่กับงานของใครคนหนึ่งที่ครั้งนั้นงานของใครคนนั้นล้มเหลว แต่หลวงปู่ทิมที่หลอมในเตาเดียวกันกลับสำเร็จ น่าประหลาดนะครับ

ส่องด้วยแสงไฟ LED สีอมเหลือง ทำให้อุณหภูมิแสงสีใกล้เคียง 2,700 องศาเกลวิน ถ้าสังเกตุดีๆจะเห็นความเพี้ยนของการผสมสีของหลอด LED ครับ

องค์นี้ผิวใสทำด้านเป็นรองจากองค์หน้าตัก 9 นิ้วมากครับ แต่ถ้าคนที่ดูไม่เป็น ก็จะยังไม่ทราบความแตกต่างครับ