เรื่องเด่น หลวงปู่ตื้อ พบชีปะขาวในลาว

หลวงปู่ตื้อ พบชีปะขาวในลาว ไขข้อข้องใจให้ฟังว่าเหตุใด พวกเทวดา และวิญญาณถึงชอบมาแสดงตนกับพระทรงศีลมากกว่าคนทั่วไป




ครั้งหนึ่งเมื่อหลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม ออกเดินธุดงค์ไปเมืองหลวงพระบาง ซึ่งต้องผ่านเมืองกาสี แขวงเวียงจันทร์ พอไปใกล้จะถึง เมืองกาสี (เมืองแมด) เมื่อเดินมาถึงออกจากเขาลูกหนึ่งได้เห็นชีปะขาวนั่งสมาธิอยู่บนก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง ท่านจึงเดินเข้าไปหา พอหลวงปู่เดินเข้าไปใกล้จะถึง ก็มองเห็นชีปะขาวนั่งสมาธิอยู่ไกลออกไปเช่นเดิม นึกแปลกใจว่าทำไมหินก้อนนั้นจึงเคลื่อนที่ออกไปได้ พอมองไปอีกที ใกล้ก้อนหิน พบแต่ก้อนหินคลายคนนั่งสมาธิ ในบริเวณใกล้กันนั้นมีแอ่งน้ำธรรมชาติ อีกทั้งเวลานั้นก็เย็นมากใกล้ค่ำแล้ว หลวงปู่จึงตัดสินใจกางกลดเพื่อพักบำเพ็ญเพียร ณ ที่นั้น เพราะท่านรู้สึกเหนื่อยอ่อนมาหลายวัน













ตกกลางคืน ขณะที่ท่านทำสมาธิกำหนดจิตอยู่ ได้เกิดนิมิตเห็นชีปะขาวเหมือนที่พบเมื่อตอนกลางวันเข้ามาหา แล้วบอกหลวงปู่ว่า “ขอนิมนต์ให้อยู่ที่นี่นานๆ ข้าน้อย(กระผม) จะสอนวิชาเดินป่าที่ไม่รู้จักอดอยากให้ และจะพาไปดูสมบัติต่างๆ ภายในถ้ำ ท่านอยากได้อะไรก็จะมอบให้หมด”
หลวงปู่ถามชีปะขาวว่า “เมื่อกลางวัน โยมนั่งสมาธิอยู่บนก้อนหินนั้นใช่ไหม?”
ชีปะขาวกราบเรียนว่า “ใช่ แต่ที่ทำหายตัวห่างออกไปเรื่อยๆ นั้น เพราะต้องการให้ท่านได้มาหยุดพักผ่อนตรงนี้ พวกข้าน้อยเป็นพวกกายทิพย์ มีวิมานอยู่ในสถานที่นี้”
หลวงปู่ถามว่า “พวกวิญญาณทั้งหลาย ทำไมจึงชอบปรากฏตัวให้พระเห็น ไม่ปรากฏให้ชาวบ้านเห็นบ้าง”
ชีปะขาวตอบว่า “วิญญาณทั้งหลายมีความเคารพเลื่อมใสพระผู้ทรงศีล ท่านไปที่ไหนก็แผ่เมตตา อันมีกระแสชุ่มชื่นเยือกเย็น ส่วนที่ไม่แสดงให้ชาวบ้านเห็น เพราะก็ด้วยปุถุชนคนหนาแน่นด้วยกิเลสตัณหา มีความหยาบคายสกปรกมาก เพราะไร้ศีลธรรม ไร้สัจจะ กลิ่นตัวก็เหม็น ผีสางเทวดาจึงรังเกียจ
นอกจากนี้หลวงปู่ยังได้ถามถึงสภาพต่างๆ ของวิญญาณ เช่น เปรต ๑๒ จำพวก อสุรกาย ๒ ประเภท ผีสัมภเวสี ซึ่งชีปะขาวก็ได้อธิบายให้ทราบ ตรงกับที่ท่านรู้ด้วยอำนาจจุตูปปาตญาณ ซึ่งตอนหนึ่งชีปะขาวได้บอกว่า ถ้ามนุษย์มีตาทิพย์เห็นได้ ก็ต้องตกใจเพราะเดินหลีกพวกสัมภเวสีไม่พ้น เพราะเดินชนกันทุกวัน
สัมภเวสีเป็นพวกวิญญาณอีกประเภทหนึ่ง ไม่อยู่ในอำนาจของใคร เคยเป็นมนุษย์แล้วตายโหง คือ ตายยังไม่ถึงอายุขัย เรียกว่า มีกรรมชนิดหนึ่งมาตัดรอนชีวิต เป็นพวกที่ทำบุญไว้หรือทำบาปไว้แต่ยังไม่ส่งผล เหมือนคนออกจากบ้านนี้ แต่ยังเข้าบ้านโน้นไม่ได้ ต้องเร่ร่อนอดอยาก น่าสงสาร บางทีพวกหมอไสยศาสตร์ก็เรียกเอาไปทำร้ายคนอื่น










หลวงปู่ตื้อได้ฟังแล้วก็หัวเราะ ชีปะขาวจึงได้โอกาสนิมนต์อีกว่า อยากจะนิมนต์หลวงปู่ตื้ออยู่ที่นี่นานๆ จะได้โปรดเขา หลวงปู่ท่านจึงบอกชีปะขาวว่า ท่านจำต้องท่องธุดงค์เพื่อแสวงหาธรรม หาครูบาอาจารย์ต่อไป
เมื่อจะจบการสนทนา หลวงปู่ได้กล่าวขอบใจและอนุโมทนากับความหวังดีของชีปะขาวที่จะสอนวิชาเดินป่าและมอบสมบัติในถ้ำให้ ท่านบอกเขาว่า “อาตมาเป็นลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้า กำลังปฏิบัติตามรอยพระบาทของพระองค์ ไม่ต้องการสมบัติทั้งหลายที่ท่านจะมอบให้หรอก ขณะนี้เราต้องการรู้เพียงว่า จะเดินไปทางไหน จึงจะถึงบ้านคนได้ง่าย เพราะเราไม่ได้ฉันอะไรเลย เป็นเวลา ๕ วันมาแล้ว”
ชีปะขาวตอบว่า “สิ่งที่ท่านต้องการยังอยู่ไกลมาก แต่ถ้าท่านพยายามเดินทางให้เร็ว ก็จะถึงเร็ว” กราบเรียนดังนั้นแล้วชีปะขาวก็หายไป
•หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม •
ที่มา ประวัติพระอาจารย์ตื้อ อจลธมฺโม
ที่มา FB: เกร็ดธรรมะ ประวัติ พระกรรมฐาน@Ayuthay




เรียบเรียงโดย

กิตติ จิตรพรหม : สำนักข่าวทีนิวส์