เรื่องเด่น หลวงปู่ภูกุ้มข้าว(หลวงปู่ไดโนเสาร์) ตอบปัญหาธรรม

กราบอนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ สาธุ สาธุ สาธุค่ะ ^/\^

 

ยศถาบรรดาศักดิ์




ยศถาบรรดาศักดิ์


หลวงปู่มีศิษย์เป็นข้าราชการทหารเรือหลายท่าน ตั้งแต่ผู้พัน ผู้การ ตลอดจนถึงนายสิบนายจ่า บางนายเป็นศิษย์เพราะธรรม บางนายเป็นศิษย์เพราะวัตถุมงคล บางนายเป็นศิษย์เพราะหลวงปู่ไปโปรดเอาในฝัน บางนายหลวงปู่ช่วยชีวิตจากกระสุนจากระเบิด หลวงปู่จึงเป็นที่เคารพศรัทธาของเหล่าทหารเรืออย่างยิ่ง ทุกนายเมื่อมีปัญหาทุกข์เนื้อร้อนใจก็มักจะกราบเรียนท่านอยู่เสมอ เช่นท่านผู้การ(พลเรือโท(พิเศษ)) เป็นศิษย์คนโปรดองค์หลวงปู่เพราะท่านจะมาร่วมงาน มาปฏิบัติกับท่านไม่ได้ขาด หลวงปู่ชอบชมผู้การท่านนี้ให้พระ-เณร ฟังเสมอ เมื่อท่านเกษียนประมาณปลายปีที่แล้ว ก็เข้ามากราบองค์หลวงปู่

ผู้การ: กราบนมัสการปู่ครับผม

หลวงปู่: อือ ผู้การมายังไง

ผู้การ: กระผมตั้งใจมากราบครูบาอาจารย์ ผมจะมาลาบวชสัก ๒-๓ เดือน บวชให้เจ้ากรรมนายเวร

หลวงปู่: อือ สาธุ ดีแล้วๆ

ผู้การ: แต่หลวงปู่ครับผม มันน่าใจหาย ทั้งๆที่ผมก็เตรียมใจไว้แล้ว แต่ก่อนมีลูกน้อง มีคนดูแล มาบวชแล้วจะต้องทำตัวอย่างไร มันเหมือนมีอะไรหายๆไป คิดแล้วก็น่าใจหาย

หลวงปู่: เหอ โอ้ปฏิบัติมาจนป่านนี้ยังตัดห่วงไม่ขาดเหรอ เป็นพระแล้วไม่มีพระพลโท พระพลเอกนะ มีแต่พระ มีแต่ผู้ปฏิบัติ ตั้งแต่เราเกิดมาเราก็ไม่ได้เป็นพลเอก พลโทมาด้วยนะ เมื่อเราคิดได้อย่างนี้ความยึดความติดมันจะลดลง แท้จริงแล้วเราไม่ได้เป็นอะไรและอย่าเป็นอะไร เพราะเราเป็นอะไรเราก็ทุกข์เพราะเราเป็น ทุกข์เท่าที่เราเป็นนั้นหล่ะ อย่าเป็นมันเป็นแล้วมันทุกข์ หลวงปู่ ไม่เป็นเจ้าคุณ ไม่เป็นพระอริยะ ไม่เป็นไดโนเสาร์ ไม่เป็นผู้วิเศษ คุณก็เหมือนกันนะ เป็นนายพลก็ทุกข์เท่านายพล เป็นนายพันก็ทุกข์เท่านายพัน เป็นพลทหารก็ทุกข์เท่าพลทหาร อย่าเป็นมันทุกข์นะ ยศที่ได้มาคือหน้าที่ ที่เราต้องรับผิดชอบ เมื่อหมดหน้าที่แล้วก็หมดยศด้วย แต่เรายังเหลือยศอันเดียวกันยศเท่ากัน นั้นคือยศคน เราเป็นคน ยศที่คุณหมดไป อันนั้นเป็นยศดีกรี แต่พระพุทธเจ้าท่านมียศดีจริงให้นะ ยศดีจริงคือ ยกระดับใจเราจากคนเป็นมนุษย์ จากมนุษย์เป็นพระ จากพระเป็นอริยะ คุณละยศดีกรีเสียแล้วมาเอายศดีจริง ยศดีกรีเมื่อคุณละโลกนี้ไปแล้วเกิดมาใหม่ต้องมาหาอีกนะ แต่ยศดีจริงแม้คุณจะละโลกนี้ไปยศนั้นจะตามคุณไปด้วย เกิดชาติหน้าไม่ต้องหาใหม่ มันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ละวางยศดีกรีซะ ปล่อยซะวางซะ แล้วเพียรพยายามทำยศดีจริงให้มันเกิดขึ้น เข้าใจนะ

 

มันคนละหน้าที่

โยม: กราบนมัสการหลวงปู่ครับผม คือพวกผมเดินทางมากราบถวายคารวะครูบาอาจารย์ในเทศการเข้าพรรษา ไปหลายวัดหลายจังหวัด ชอบเที่ยวกราบไหว้ช่วยเหลือวัดที่ขาดแคลนครับผม

หลวงปู่: อือ อนุโมทนานะคุณนะ คิดอย่างนี่ดีแล้ว คนดูแลช่วยเหลือผู้ขาดแคลน ให้ในสิ่งที่เขากำลังขาดกำลังต้องการ ย่อมมีอานิสงส์ คือลาภผลอันไม่คาดไม่ฝัน เวลาเราตกทุกข์ได้ยากย่อมมีคนช่วยเหลือ

โยม: สาธุ ครับหลวงปู่ แต่ลูกทุกข์เหลือเกิน ลำพังกำลังลูกไม่สามารถทำงานอย่างนี้ได้ครับผมหลวงปู่ ต้องไปบอกบุญคนอื่นเขา แต่เวลาที่เราไปบอกบุญ บางคนก็ทำ บางคนก็ไม่ทำ บางคนหาว่าเราหลอกลวงต้มตุ๋น เพื่อนผมบางคนเคยไล่เหมือนหมูเหมือนหมาก็มี

หลวงปู่: เอ้า กินแม่นปาก ยากแม่นท้อง เที่ยวขี้แม่นขา หล่ะน้อบาดนี่.... มันคนละหน้าที่นะคุณ หน้าที่เราคือบอกบุญ ทำไม่ทำ ร่วมไม่ร่วม ไม่ใช่หน้าที่เรา อย่าเอาหน้าที่เขามาทุกข์สิ เราบอกบุญเราก็ทำหน้าที่ของเรา เอาบุญไปฝากเขา อย่าไปคาดหวังว่าเขาจะทำหรือไม่ทำ มันทุกข์ ทำหน้าที่ให้มันสบายใจ ให้มันสุขใจ หน้าที่ใครหน้าที่มัน หน้าที่กินเป็นของปาก ปากกินแล้วอร่อย ปากกินแล้วก็ไม่อึดอัดไม่แน่นไม่ปวด ปากไม่ทุกข์ แต่คนที่อึดอัดคนที่ปวดคือท้อง ท้องถึงจะอึดอัดถึงจะแน่นก็ไม่เหมื่อย เพราะหน้าที่เหมื่อยเป็นของขา เที่ยวเข้าเที่ยวออกห้องน้ำ คุณเอ้ยเห็นไหม ในตัวเรามันยังทำกันคนละหน้าที่ ไม่ก้าวก่ายงานของกันและกัน มันถึงอยู่กันได้ คนก็เหมือนกัน อย่าเอาความทุกข์ของเขามาเป็นทุกข์ของเรา มันคนละหน้าที่ เข้าใจนะ

 

หลวงปู่สอนคนหลายใจ

ด้วยเรื่องการปฏิบัติธรรมของเมืองไทยมีอยู่หลายสำนัก หลายวัด ทำให้ผู้คนเริ่มสับสนไม่รู้ว่าควร ปฏิบัติตามแนวทางใด สำนักใดจึงจะถูกต้อง วันนี้ก็เช่นกัน หลังฉันเช้าเสร็จก็มีโยมเข้ามากราบและเรียนถามปัญหาคาใจกับหลวงปู่

โยม: หลวงปู่เจ้าขา โยมเป็นคนชอบปฏิบัติธรรม ชอบกราบชอบไหว้ครูบาอาจารย์ เจ้าค่ะ

หลวงปู่: อนุโมทนานะคุณนะ

โยม: โยมไปปฏิบัติมาหลายสำนัก แต่งงที่ยังไม่ก้าวหน้ามาหลังเลยเจ้าค่ะ เวลาภาวนาพุทโธ บางที่พอง-ยุบก็เข้ามาแทรก ครั้นพอเอาสติมาจับพอง-ยุบ สัมมาอรหังก็โผล่มา ไม่รู้โยมจะทำอย่างไร จับต้นชนปลายไม่ถูกแล้ว ไม่ทราบว่าสายไหนดี สายไหนไม่ดีเจ้าค่ะ

หลวงปู่: เหอะ เหอะ คุณรู้จักเป็ดไหม

โยม: รู้จักเจ้าค่ะ ทำไมเจ้าค่ะ

หลวงปู่: เออ เป็ดหน่ะ มันบินเป็น ว่ายน้ำเป็น เดินก็เป็น มุดน้ำก็เป็น แต่มันเป็นแบบไม่เก่ง ไม่สวย เดินมันก็เดินไม่สวยเหมือนไก่ ว่ายน้ำมันก็ว่ายเป็นแต่ไม่เก่งเหมือนปลา บินมันก็บินเป็นแต่ไม่เก่งเหมือนนก สำนักปฏิบัติธรรมมีมากมายหลายหลาก ต่างแบบก็ต่างทำ ต่างวิธีการ ล้วนแต่ทำตามความถนัด ทำตามจริตของตนเอง ของครูบาอาจารย์ แต่ทุกสำนักทุกสายก็รวมลงที่ความสงบ รวมลงที่ปัญญา รวมลงที่การรู้ธรรมเห็นธรรม ตามแบบตามแผนที่ครูบาอาจารย์ท่านสั่งท่านสอน ถนนทุกสายล้วนมุ่งสู่เมืองหลวง หัวใจทุกดวงก็ล้วนมุ่งสู่พระนิพพาน ให้เดินถนนสายเดียวนะ จะเข้ากรุงเทพ ออกไปจากกาฬสินธุ์ ไปถึงขอนแก่นก็เปลี่ยนใจวิ่งไปทางเมืองเลย ไปถึงเมืองเลยก็วิ่งเข้าพิษณุโลก ออกจากพิษณุโลกก็เปลี่ยนใจไปกาญจนบุรี แล้วเมื่อไหร่จะถึงกรุงเทพ ทั้งๆที่ถนนทุกสายก็มุ่งสู่กรุงเทพ ก็เพราะเปลี่ยนใจ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา หาถนนเส้นนั้น เปลี่ยนถนนเส้นนี้ ก็เนิ่นช้าเท่านั้น

คุณเอ้ย ถ้ากรรมฐานยังจัดเข้าใน สมถะ ๔๐ วิปัสนา ๒ อย่างอยู่ กรรมฐานนั้น การปฏิบัติของสำนักนั้นก็ถือว่าถูกต้อง อย่าเลือกว่าสายใดแบบไหน อย่ามีสาย อย่าไปสังกัดสายนั้นสายนี้ ให้มันเป็นอัตตา ให้มันมีตัวมีตน เราปฏิบัติเพื่อทิ้งตัวทิ้งตน มีสายก็มีตน มีตนก็มีเรา มีเราก็มีพวกเขาพวกเรา เห็นว่าเราดีกว่าเขา เขาเลวกว่าเรา ถ้าคุณภาวนาพุทโธแล้วเที่ยวไปเหยียดหยาม พองหนอ - ยุบหนอ ไปเหยียดหยามสัมมาอรหัง ไปเหยียดหยามนะมะพะธะ ว่าเป็นของเลวเป็นของไม่ดี ในเมื่อคุณยังไม่เคยปฏิบัติคุณรู้หรือว่าไม่ดี คุณไม่รู้จักดี ไม่รู้อย่างลึกซึ้ง ไปยังไม่ถึงที่สุด จะเป็นการไม่ให้ความเป็นธรรมแก่สำนักเหล่านั้นหรือ ธรรมมะของพระบรมครูตรัสไว้มากมาย ตรัสให้คนต่างคน ต่างโอกาสฟัง คุณไม่ต้องทำตามเสียทุกอย่างนี่ เลือกเอาที่ตรงใจเรา ตรงจริตเรา เหมาะสมกับเราแล้วปฏิบัติ เดินทางเดียวอย่าเดินหลายทาง มันช้า เข้าใจนะ

โยม: เจ้าค่ะ แต่โยมจะแก้อาการที่พบอยู่อย่างไรเจ้าคะ

หลวงปู่: ตั้งผู้รู้ขึ้นนะ ตั้งสตินะ รู้กับเดี๋ยวนี้ รู้กับขณะนี้ แล้วดูความเปลี่ยนแปลงในใจ ดูคำบริกรรม อย่าทิ้งบริกรรม ตั้งสติดูคำบริกรรม เมื่อมันขาดสติไปหาคำอื่นๆตั้งสติแล้วดึงกลับมา เลิกเป็นกรรมฐานเป็ด เลิกเป็นกรรมลอย ลอยไปหาคำนั้น ลอยไปหาวิธีนี้ ให้มั่นใจในเส้นทางที่ครูบาอาจารย์นำพาพวกเราเดิน เข้าใจนะ อย่าเป็นกรรมฐานเป็ดนะ

 

หลวงปู่กับพวงหรีด

เมื่อหลายปีก่อนผู้เขียนมีโอกาสได้เดินทางไปกับหลวงปู่เพื่อไปงานศพ คุณแม่สาคร มุสิกเทพ โยมอุปฐากเก่าแก่ของวัด เมื่อไปถึงหลวงปู่ก็มอบผ้าไตรและปัจจัย อุทิศส่วนกุศลถึงคุณแม่ จากนั้นท่านก็โอภาปราศัยกับคณะลูกหลานของคุณแม่เมื่อได้เวลาพอสมควรท่านก็เดินทางกลับ แต่ตาเจ้ากรรมของผู้เขียน กลับมองไปเจอพวงหรีดดอกไม้สด ที่เขามาเคารพศพแล้วห้อยไว้ประดับงาน จิตจึงไปผูกกับพวงหรีดนั้น เดินตามท่านมาก็คิดมาเรื่อย จนขึ้นรถกลับ ในใจก็ยังคิดว่า “ประเทศเรา โดยเฉพาะสังคมชาวพุทธ ควรจะยกเลิกการวางพวงหรีดด้วย ดอกไม้สดเสียที เพราะไม่ได้ประโยชน์อะไร” วางไว้เมื่อสิ้นงานก็เหี่ยวแห้งไป พระไม่ได้ประโยชน์ โยมไม่ได้ประโยชน์หรือแม้แต่ผู้ตายก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร ขึ้นมาเลย ขณะที่ส่งจิตออกไปคิดเพลินๆอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงกระแอมขององค์ท่าน

หลวงปู่: อะแฮ่ม คุณเอ้ย คุณอย่ากินข้าวนะ

ผู้เขียน: ขอโอกาส ทำไมหล่ะครับ

หลวงปู่: ก็คุณกินแล้วก็ขี้ออกมา มันไม่มีประโยชน์อะไร

ผู้เขียน: ขอโอกาสครับผม เกล้าไม่เข้าใจ การกินข้าวมันก็มีประโยชน์ต่อตัวเกล้านี้ไงครับผม

หลวงปู่: เออ พวงหรีดดอกไม้สด มันก็มีประโยชน์ กับคนปลูกเขาไง ใช้ไปเถอะพวงหรีดดอกไม้สดหน่ะ คนปลูกเขาจะได้มีรายได้
คนปลูกมีรายได้ คนขนส่งก็มีรายได้ คนจัดดอกไม้ก็มีรายได้ ร้านขายดอกไม้ก็มีรายได้ มันจะไม่มีประโยชน์ได้ยังไง คุณเอ้ย ในโลกนี้
ไม่มีอะไรที่ไม่อาศัยอะไร ไม่มีอะไรที่ไม่พึ่งพาอะไร ทุกอย่างล้วนแต่มีประโยชน์ในตัวของมันเอง แล้วแต่ว่าเราจะเอาไปใช้อะไร
เราจะมองส่วนใดมุมใด อย่าไปตีเหมาว่ามันไร้ประโยชน์ไปหมด พระบรมศาสดาท่านว่า ธรรมใดเกิดขึ้น ธรรมนั้นก็ดับ มันจะดับได้อย่างไรถ้ามันไม่เกิด
อย่าไปมองแต่ส่วนดับ ส่วนผลมันสิ มองหาส่วนเกิด ส่วนเหตุมันด้วย คนเราชอบมองในสิ่งที่ตนถูกใจ พอเห็นสิ่งที่ไม่ถูกใจก็ไม่อยากมอง ทั้งๆที่เราต้องเห็น
ทั้งสิ่งที่อยากมองทั้งสิ่งที่ไม่อยากมอง คนไม่มีสติ เมื่อมองสิ่งที่ถูกใจก็เสียสติเพราะชอบเพราะเพลินกับการมองนั้น พอมองเห็นสิ่งที่ไม่ถูกใจก็เสียสติเพราะไม่ชอบ
เพราะเกลียดเพราะชังกับการมองนั้น คนปล่อยให้อารมณ์เข้ามามีอิทธิพลกับใจ ในการมอง การเห็นเป็นคนกำลังประมาท กำลังขาดสติ เป็นคนพาลคนโง่นะ
เมื่อไม่มีสติกำกับ การมองการเห็น มีผลก็คือทุกข์ ทุกข์มันเป็นผล คุณอย่าแก้ที่ผลให้แก้ที่เหตุมัน จะว่าพวกหรีดไม่มีประโยชน์นั้นคุณดูแต่ผล ให้ดูเหตุมันด้วย
เห็นที่เหตุ แก้ที่เหตุ ละที่เหตุ อย่าไปแก้ไปละที่ผล มันไม่ทัน เข้าใจนะ

 

น้อมเศียร กราบแทบเท้าหลวงปู่ไดโนเสาร์ ขอรับ
อรรถธรรมของท่านช่างเลิศ ช่างถูกจริตมากครับ

และ อนุโมทนาสาธุกับ ท่านเจ้าของกระทู้ ด้วยครับผม สาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ

ธรรมะจากหลวงปู่ ชัดเจน เรียบง่าย กระจ่าง แจ่มแจ้ง บริสุทธิ์

ดุจทำของคว่ำให้หงายอย่างนี้นี่เอง

 

คือ ไม่อยากจะให้เรียกหลวงปู่แบบนั้น อยากให้เรียกชื่อ พระญาณวิสาลเถร หรือหลวงปู่วัดสักกะวัน (ภูกุ้มข้าว) หรืออย่างน้อยก็หลวงปู่หา สุภโร เพราะเรียกแบบนั้นดีไม่ดีอาจจะเจอโทษปรามาสพระรัตนตรัยได้นะครับ ท่านมีฉายาแล้วไม่ต้องแต่งให้ครับคุณอาจจะคิดว่าไม่เป็นไร แต่โทษมันมีอยู่ ขนาดนางสิริมา ยังต้องเป็นโสเภณี 500 ชาติ เพราะกรรมปรามาสพระภิกษุณีที่เป็นพระอรหันต์เลยครับ

 

ขอบคุณครับ

 

วิธีทำให้รวยทันตา

โยม: หลวงปู่ครับ ทำยังไงผมถึงจะรวย วันนี้ซื้อหวยก็ไม่ถูก หลวงปู่ช่วยโปรดลูกดปรดหลานบ้างเถอะครับเผื่องวดหน้าลูกจะมีโชค

หลวงปู่: อยากรวยต้องเอาคาถาไปท่อง อุ อา กะ สะ นี่ คาถาหัวใจเศษฐี

โยม: แค่คาถาสั้นๆ จะได้ผลหรือครับผม หลวงปู่

หลวงปู่: เอาแบบยาวๆก็มี อุฏฐานสัมปทา,อารักขสัมปทา, กัลยาณมิตตตา ,สมชีวิตา จำได้ไหม จำไม่ได้หาอะไรมาจด

โยม: แล้วต้องท่องตอนไหนบ้างครับ คาถานี้มีข้อห้ามรึเปล่าครับหลวงปู่

หลวงปู่: ต้องท่องตลอด และต้องเข้าใจด้วย อุฏฐานสัมปทาแปลว่า ขยันหา อารักขสัมปทา แปลว่ารักษาทรัพย์ กัลยาณมิตตตาแปลว่าคบคนดี สมชีวิตา รู้จักใช้เงินใช้ทองให้เหมาะสมกับฐานะตัวเอง ไม่ฟุ่มไม่เฟือย ให้รู้จักพอ ส่วนข้อห้าม ห้ามอยากได้ของคนอื่น ห้ามเอาคนอื่นมาเปรียบเทียบกับตัวเอง ห้ามเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เงินเขาแสนล้านก้ไม่สู้เงินเราบาทเดียวเพราะเราไปใช้ของเขาไม่ได้ ข้อสำคัญ คุณจะจนหรือจะรวย ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณยังอยากได้อีกเท่าไหร่ถึงจะรวย คุณมีแสนล้าน คุณอยากได้อีกแสนล้าน คุณก็จนแสนล้าน คุณมี หนึ่งร้อย คุณไม่ขาด คุณไม่อยาก คุณก็รวย คุณว่าต้องมีเงินแสนล้านหรือจึงจะเรียกว่ารวย หรือต้องมีบ้านหลังสวย รถคันงาม เงินเต็มธนาคาร จึงจะเรียกว่ารวย ถ้าคุณอยากได้ทุกอย่างแล้วมันได้ตามคุณปารถนาทุกอย่างไป คุณว่าโลกใบนี้ทั้งใบจะพอบรรจุสิ่งที่คุณอยากได้หรือเปล่าหล่ะ โลกใบนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับคนอยาก แต่มีไว้สำหรับคนพอ ประเทศไทยมีแต่อำเภอพล(จังหวัดขอนแก่น) แต่ไม่มีอำเภอพอ อำเภอพออยู่ไหน ก็อยู่ที่อำเภอใจนั้นไง ทำใจให้เป็นอำเภอพอ พอหน่ะมันเพียง(คำว่าเพียงในภาษาอีสานแปลว่าเต็มพอดีหรือเสมอขอบปาก) ไม่พอหน่ะมันล้น ให้พอใจ มีข้าวกิน มีดินอยู่ มันก็พอ มันก็รวย จนอยู่ที่อยาก รวยอยู่ที่พอ ไม่อยากก็ไม่ยาก ไม่ยากก็ไม่จน ยิ่งอดยิ่งอยาก ยิ่งยากก็ยิ่งจน คุณพอใจในทรัพย์ที่มีอยู่ คุณก็รวย คุณพอเดี๋ยวนี้คุณก็รวยเดี๋ยวนี้ คุณพอพรุ่งนี้คุณก็รวยพรุ่งนี้ พวกเรามาอาศัยโลก อาศัยธรรมชาติ เรามาอาศัยเขาอยู่ชั่วครั้งชั่วคราว แล้วก็มาตู่ว่าเป็นของเรา เป็นสมบัติของเรา ลืมจน ลืมตาย พอตายก็ต้องคืนเขา คืนให้โลก คืนให้ธรรมชาติ คืนเจ้าของเดิม เจ้าของที่แท้จริง ไปดิ้นรนไปขนขวาย สาวเอาสาวเอา ก็ว่าตนมั่งตนมี ไปอวดมั่งอวดมีกับทรัพย์ของเขา มีนี่ก็จะเอานั้น มีนั้นก็จะเอาโน้น ไม่รู้จักพอ ก็เลยมีแต่อยากไม่รู้จักรวย ให้รู้จักพอ พอเมื่อไหร่คุณก็รวยเมื่อนั้น เข้าใจนะ

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยคนครับ ตอนผมอ่านถามตอบครั้งแรก อ่านแล้วขนลุกต้องรีบไป like เพจตามอ่านตลอดเลย บางอันในกระทู้เพิ่งเคยอ่าน ไม่เจอในเพจ(ผมอาจจะหาไม่เจอ)

 

ขอบคุณมากคะ อนุโมทนาสาธุ..ชอบที่หลวงตาตอบมากๆ คะ เข้าใจง่ายและลึกซึ้ง ขอบคุณ จขกท. ด้วยนะคะที่หามาให้อ่าน สาธุ ธรรมคะ

 

คำสอนของหลวงปู่...สุดยอดเลยครับ (โดนใจมาก ๆ)
อนุโมทนา...สาธุ กับผู้เอามาเผยแพร่ด้วยนะครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ เป็นบุญของกระผมจริงๆ ที่ได้เห็น ได้ดู ได้รู้จัก

 

อยากฟังเสียงธรรมขององค์ท่านแต่หาฟัง ได้ แค่สองเทศน์เองมี 1.[ame=http://www.youtube.com/watch?v=6yGHKBqGqK8]หลวงปู่หา สุภโร (หลวงปู่ไดโนเสาร์) - YouTube[/ame]
2.[ame=http://www.youtube.com/watch?v=biHN70Ewitc]พระธรรมเทศนาพระญาณวิสาลเถร หลวงปู่ไดโนเสาร์ - YouTube[/ame]

ไม่ทราบว่าท่านใดเจอที่ไหนแนะนำบ้างครับ ขอบคุณมากๆครับ

 

ตามรอยบาทพระศาสดา

บนยอดเขาภูกุ้มข้าว มีรอยพระพุทธบาทที่ศรัทธาคณะท่านพระครูปลัดอนันต์ พทฺธญาโณ เจ้าอาวาสวัดท่าซุงและศิษยานุศิษย์ของท่าน นำมาถวายหลวงปู่และไปประดิษฐานไว้บนยอดภูเพื่อเป็นตำแหน่งเครื่องหมายจุดที่หลวงปู่เข้า ปฏิสัลลี จนพบวิญาณของสัตว์โบราณ ทุกๆวัน จะมีคนเดินทางมากราบไหว้ไม่ได้ขาด พอลงมากราบหลวงปู่เรื่องรอยพระพุทธบาทแท้หรือไม่แท้

โยม ; หลวงปู่เจ้าขา ลูกมาพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์แล้วก็เลยขึ้นไปกราบรอยพระพุทธบาทบนยอดเขา ลูกเลยสงสัยว่า รอยพระพุทธบาทที่อยู่บนเขาเป็นของแท้หรือเปล่าเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; แท้สิ รอยพระพุทธบาทของแท้

โยม ; อ้าว ดูเหมือนเป็นรอยพระพุทธบาทที่ทำขึ้นมาใหม่ ทำไมหลวงปู่ว่าของแท้หล่ะเจ้าค่ะ ไม่เห็นเหมือนที่ สระบุรี พระพุทธบาทสี่รอยที่เชียงใหม่หรือที่อื่นๆเลย

หลวงปู่ ; เหอ เหมือนสิ ทำไมจะไม่เหมือน รอยพระบาทที่ไหนๆก็เหมือนกันนั้นหล่ะ คุณจำไว้นะ "คนมีพระอยู่ในใจกราบที่ไหนก็ถูกพระ แต่คนที่ไม่มีธรรมะแม้จะกราบตักพระยังไม่ถูกพระเลย" รอยพระพุทธบาท พระบรมสารีริกธาตุแท้ทุกอันนั้นหล่ะอย่าสงสัยเลย รอยพระพุทธบาทอยู่ในเมืองไทยมีมากมายนับไม่ถ้วน พระบรมสารีริกธาตุก็มีมากเหลือคณานับ แต่ทั้งรอยพระพุทธบาท ทั้งพระบรมสารีริกธาตุ ล้วนแต่เป็นตัวแทนพระบรมศาสดา เป็นตัวแทนพระพุทธเจ้า เราก็กราบเพื่อเป็นสื่อแทนเป็นองค์แทนพระองค์ ให้นึกถึงคุณความดีของพระองค์ ถ้าเรามีพระในใจจะกราบพระพุทธรูป จะกราบพระธาตุ จะกราบพระบาท ก็แท้หมดนั่นหล่ะ อย่ามัวแต่หาแท้ หาแต่แท้มันเลยไม่เจอธรรม เพราะแท้มันบังธรรม มัวแต่หากราบอันแท้อันปลอม หาอยู่นั้นหาไปหามาเลยแก่ตายพอดี ไม่ได้อะไรเลย การเกิดมาพบพระพุทธศาสนานั้นเป็นโชคอนันต์นะ ให้เอาศรัทธาเป็นที่ตั้ง และปฏิบัติธรรมให้เกิดปัญญา เอาเวลาที่คุณเที่ยวหาแท้หาปลอมมาปฏิบัติให้เกิด พระพุทธ พระธาตุ พระบาทในใจเราดีกว่า หาแท้หาปลอมเป็นเรื่องของโลก ไม่ใช่เรื่องของธรรม หาโลกก็แบกโลก ค้ำโลก "คนแบกโลกอยู่ต่ำ คนนำโลกอยู่กลาง คนวางโลกอยู่สูง คนจูงโลกอยู่รุงรัง" วางซะแล้วหาธรรมจะได้ไม่ต้องหาแท้หาปลอม เข้าใจนะ

 

ใครสนใจธรรมะองค์หลวงปู่อ่านต่อในเพจเฟสบุ๊คนะครับ

https://www.facebook.com/pages/หลวงปู่ไดโนเสาร์/383172221728079

(ไม่ค่อยมีเวลาว่างก๊อบมาลงให้อ่านกันแล้วครับ งานเยอะ ^^")

 

โหชอบมากครับ
ขอบคุณมากครับพี่เคน ^^

 

พญานาค

โยม ; หลวงปู่เจ้าขา บนยอดภูกุ้มข้าว เขาเขียนไว้ว่า รูพญานาค โยมเลยสงสัยว่าพญานาคมีจริงหรือไม่เจ้าค่ะ ช่วงนี้ก็มีข่าวเกี่ยวกับพญานาคออกบ่อยๆ หนูเลยอยากมากราบขอโชคขอลาภกับพญานาคท่านหน่ะค่ะ

หลวงปู่ ; มีสิคุณ พญานาคมีจริงๆนะ
...
โยม ; หลวงปู่ทราบได้ยังไงว่ามีเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; (หลวงปู่ยกขวดนมเปรี้ยวชนิดหนึ่งขึ้น) ในนี้มีอะไรคุณ

โยม ; แลคโตบาซิลลัส เจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; ไอ้ ลัดๆ นี่มันคืออะไร

โยม ; ภาษาเค้าเจ้าค่ะ คือเบคทีเรีย เป็นสัตว์ตัวเล็กๆเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; ทำไมคุณรู้ว่ามีหล่ะ

โยม ; ก็นักวิทยาศาสตร์เขาใช้กล้องส่องดูเจ้าค่ะ ดูด้วยตาเปล่าๆ ไม่เห็น

หลวงปู่ ; เออ การดูของแบบนี้ต้องใช้อุปกรณ์ดู ดูพญานาคก็ต้องใช้อุปกรณ์ดู นาคเป็นสัตว์ในโลกทิพย์ ก็ต้องใช้ตาทิพย์ดู ไม่มีตาทิพย์ก็ไม่เห็นของทิพย์ ไม่มีหูทิพย์ก็ไม่ได้ยินเสียงทิพย์ ไม่มีกายทิพย์ก็ไม่ได้ไปโลกทิพย์ เราไม่เห็นก็ไม่ได้แสดงว่าไม่มี

โยม ; อย่างนั้นโยมก็ไปกราบไหว้ ขอโชคขอลาภได้สิเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; เหอ ผิดไปกันใหญ่แล้ว รอแต่ไปขอคนอื่น มัวแต่ไปขอคนอื่นไม่ทำเอง เราจะได้รึเปล่า พญานาคเขาก็เป็นเพื่อนร่วมโลก ร่วมวัฏฏะสงสาร เคารพกัน อยู่ด้วยกันตามอัตภาพ ไม่ใช่ไปกราบไปไหว้ เป็นของนอกเหนือคำสอนพระพุทธเจ้า ยิ่งกราบยิ่งไหว้ยิ่งหนีไกลจากปัญญา หนีไกลจากพระธรรม การกราบการไหว้พญานาคไม่ใช่คำสอนของพระองค์ท่าน อย่าพากันทำเกินคำสั่งคำสอน โชคก็ดี ลาภก็ดีมัวแต่ไปแบมือขอคนนั้นคนนี้ สิ่งนั้นสิ่งนี้ คุณก็ไม่ต่างจากขอทาน ไม่ต่างจากลูกนกมัวแต่รอเหยื่อที่พ่อแม่เอามาป้อน แขนเราก็มีขาเราก็มีทำไมไม่ทำเอา มัวแต่ขอเขา ขอเขา สุดท้ายเราก็เป็นไอ้ขี้ขอ อยากได้อะไรก็ขอ ก็ขอ เป็นพวกขอทานผู้ดี ขอทานปัญญาชน เรียนมามากศึกษามาสูงกลับมาทำตัวเป็นขอทาน หมูหมาก็เป็นเพื่อนร่วมโลก ร่วมวัฏฏะสงสารทำไมไม่ไปขอ พวกนั้นก็สัตว์ในโลกเหมือนกัน

โยม ; ก็ต่างกันนี่ค่ะหลวงปู่ หมูหมาบันดาลโชคลาภให้หนูไม่ได้

หลวงปู่ ; ก็นั้นสิ แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่า พญานาคเขาดลบันดาลให้คุณได้

โยม ;..............................

หลวงปู่ ; คนฉลาดหมูหมาก็บันดาลโชคให้ได้ บางคนเลี้ยงหมูเลี้ยงหมาแล้วขาย เขาก็มีโชคมีลาภ โชคลาภจากการทำงานไม่ใช่แบมือขอ เขาพวกนั้นไม่ใช่ขอทานปัญญาชน ไม่ใช่ขอทานที่การศึกษาสูงนะ พญานาคเรารู้ว่ามี ก็มี แต่ไม่ใช่ไปเคารพกราบไหว้ ขอโชคขอลาภ เข้าใจนะ

โยม ; แล้วบั้งไฟพญานาคมีจริงไหมเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; เคยเห็นไหมหล่ะ

โยม ; เคยเห็นแต่ในทีวีเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; มีหรือไม่มี จะไปถามหาทำไม ถามแล้วได้อะไร

โยม ; บางคนเขาก็ว่าหลอกลวง

หลวงปู่ ; อย่าไปอยากรู้เลยว่าหลอกหรือไม่หลอก อย่าน้อยๆ บั้งไฟพญานาคก็ทำให้คนแถวนั้นมีรายได้วันออกพรรษา นั้นคนมีปัญญาขอโชคขอลาภกับพญานาค เรารู้จักทำมาหากิน ไม่ใช่แบมือขอ

โยม ; อย่างนั้นออกพรรษานี้ โยมควรไปดูไหมเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; อยากไปไหมหล่ะ

โยม ; อยากเจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; คุณมีรถไหมหล่ะ

โยม ; มี เจ้าค่ะ

หลวงปู่ ; มี ก็ไปสิ

โยม ; .............................................

 

ไม่มีอะไรที่มากกว่ากว้างคืบยาววาหนาสอกนี่หรอก