หลวงปู่สี ฉันทสิริ เทศน์อบรมเหล่าเทพและเทวดาในป่าเขา

หลวงปู่สี ฉันทสิริ เทศน์อบรม
เหล่าเทพและเทวดาในป่าเขา​

ขอคัดลอกและนำประวัติส่วนหนึ่งของท่านมาเผยแพร่ เป็นความรู้ทางธรรม ในฐานะที่ท่านเป็นครูอาจารย์สายกรรมฐานอีกองค์หนึ่ง ที่เป็นที่เคารพนับถือของศิษยานุศิษย์และพุทธศาสนิกชนอีกมากมายรวมทั้งจขกท. ( ต้องขอบคุณเว็บไซต์ศิษย์หลวงปู่สี.com เพราะ เคยคิดจะเรียบเรียงและนำประวัติของลป. สี (จากหนังสือที่เคยอ่าน ) ในอีกมุมที่ไม่เกี่ยวกับพระเครื่อง มาเผยแพร่นานแล้ว )

หลวงปู่สี ฉันทสิริ วัดเขาถ้ำบุญนาค อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ ท่านมีอายุยืนยาวถึง ๑๒๘ ปี จนกระทั่งได้ฉายาว่า “ พระอรหันต์ ๗ แผ่นดิน ”

ท่านเป็นศิษย์ของสมเด็จพุฒาจารย์ โต

เป็นพระสายวิปัสสนาจารย์ผู้บรรลุระดับบปฏิสัมภิทาญาณ ๔

และเป็นพระผู้ทรงรัตตัญญู คือพระผู้ทรงอภิญญาจารย์ ผู้รู้กาลถึงฌานวิปัสสนาทุกแขนงอย่างแตกฉานอย่างสุงสุด

เป็นสหายทางธรรมกับ ลพ.ปาน วัดคลองด่านและลป. มั่น ภูริทัตโต ซึ่งเคยร่วมธุดงค์และปฏิบัติธรรมด้วยกัน

แม้กระทั่ง ลพ.ฤาษีลิงดำ ยังแวะเวียนมากราบสักการะท่านและสนทนาธรรมเป็นประจำ ทั้งนี้ยังมี ลป.บุดดา ถาวโร , ลป. แหวน สุจิณโน ฯลฯ

บัดนี้ .แม้นท่านมรณภาพแล้ว ก็ยังละ และทิ้งสังขารไว้ให้คนรุ่นหลังได้กราบไหว้บูชาสักการะ​

......สมัยที่หลวงปู่ท่านยังออก ธุดงค์ตามป่า เขาลำเนาไพร หลวงปู่สี ท่านมิได้ติดยึดอยู่กับที่ ท่านจะธุดงค์แสวงหาความวิเวกไปยังสถานที่ต่างๆ พร้อมทั้งโปรดเทพเทวา สรรพสัตว์และมนุษย์ ไปยังดินแดนต่าง ๆ อันเป็นการปฏิบัติตามครูบาอาจารย์แต่เดิมมา

การธุดงค์แสวงหาความวิเวกนั้น ครูบาอาจารย์แต่เดิมมา ท่านไม่ให้ติดที่อันเป็นสัปปายะ ดินแดนที่สุขสบาย จะต้องละจากไปเรื่อยๆ ลำบากบ้าง สบายบ้าง อดบ้าง ฉันบ้าง ไม่ยึด ไม่ให้ถือ ให้เป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติ ให้ระลึกอยู่เสมอว่าสิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป

“ธรรม คือ ธรรมชาติ ธรรมชาติ คือ ธรรม”

นี่เป็นส่วนหนึ่งที่หลวงปู่ท่านเคยนำเอาคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาอบรมให้เหล่าเทพและเทวดาฟังในป่าเขา เมื่อท่านถูกนิมนต์ให้เทศน์

“......คุณโยมเทพบุตร เทพธิดาทั้งหลาย ผู้มีความปีติสุข ความอิ่มเอิบในทิพยสมบัติเป็นเครื่องอยู่ เป็นผู้นิราศแล้วจากทุกข์ทั้งปวง

แม้กระนั้นคุณโยมก็มิได้อยู่บนความประมาท หลงอยู่ในทิพยสมบัติ มีจิตปรารถนาจะได้รับรสพระธรรม เป็นที่น่ายินดีอนุโมทนา ความปรารถนาในกุศลธรรมนั้นเป็นบุญที่ควรอนุโมทนาเป็นอย่างยิ่ง

คุณโยมทั้งหลายที่เสวยทิพยสมบัติอยู่ จงพิจารณาให้ดี จะเห็นว่ายังเป็นโลกที่ไม่มีแก่นสาร อาจกล่าวได้ว่าเป็นโลกที่ไม่มีตัวตน เป็นแต่แสงสว่างแผ่ซ่านอยู่ อันเป็นโลกที่ละเอียดอ่อน ด้วยอำนาจของจิตที่เป็นอกุศลธรรม ให้โยมปรากฏให้อาตมาได้เห็น ก็ด้วยอำนาจของจิตอธิษฐาน

“จิต” เป็นนามธรรม ไม่มีรูปที่จะประกอบกรรมดี หรือชั่วได้อย่างมนุษย์ แต่จิตก็สามารถบริจาคทาน เจริญสมาธิ รักษาศีล ได้เช่นกัน คุณโยมผู้เป็นเทพทั้งหลายพึงใช้จิตบริจาคทาน ใช้จิตรักษาศีล ใช้จิตเจริญสมาธิ ได้เช่นกัน คุณโยมผู้เป็นเทพทั้งหลายพึงใช้จิตบริจาคทาน ใช้จิตรักษาศีล ใช้จิตเจริญสมาธิ การบริจาคทานด้วยจิต ก็คือให้ความกรุณา ให้ความเมตตา แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย นับได้ว่าเป็นทานบารมีอันยิ่งใหญ่

“ศีล” ก็ย่อมรักษาได้ด้วยจิต จิตของคุณโยมเป็นกุศลจิต จึงนับได้ว่า ได้รักษาศีลไว้โดยสมบูรณ์

“สมาธิ” ก็คือทำจิตให้ตั้งมั่น อะไรที่เป็นอุบายให้จิตตั้งมั่น? ก็คือการตามระลึกถึงอนุสติ ๑๐ อย่างใดอย่างหนึ่ง มีนึกภาวนาถึงพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า เป็นต้น จิตภาวนาคำว่า พุทโธ ให้เป็น อารมณ์จิตอยู่สม่ำเสมอต่อเนื่อง กุศลธรรมก็จะสูงขึ้นเป็นลำดับ

เมื่อคุณโยมผู้เป็นเทพได้ตระหนักชัดว่าความเป็นเทพนั้นยังเป็นโลกียสมบัติ เป็นสิ่งสมมุติ ไม่คงทนถาวร เสื่อมได้ หมดได้ สิ้นไปได้ ก็จงอย่ามีความประมาท

เวลาสวรรค์แม้แต่จะยาวนานกว่าโลกมนุษย์ถึงร้อยเท่า พันเท่า จะพ้นจากไตรลักษณ์คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นั้นไม่ได้

สิ่งสมมุติทั้งหลายเกิดขึ้นแล้วย่อมดับ จงขวนขวายละสมบัติไปสู่ “วิมุตติ” เถิด จึงจะพ้นจากการเวียนว่ายในวัฎสงสาร..........”

ขอบคุณเนื้อหาเครดิต คุณ สวร ฤษี และคุณ วิษณุ บุญธรรม

ที่มาhttp://ศิษย์หลวงปู่สี.com/history-7.php