หลวงพ่อฤาษีเคยพบหลวงปู่มั่นหรือไม่ครับ

จากที่อ่านประวัติมารู้สึกท่านทั้งสองจะไม่เคยพบกันหรือเปล่าครับ
สงสัยนะครับ เพราะท่านอยู่ในยุคเดียวกันครับ

 

ไม่ว่าท่านจะพบกันในภพที่เป็นสมมติบัญญัติหรือไม่ก็ตาม
แต่สุดท้ายแล้วท่านก็ได้พบกันในพระนิพพานอยู่ดี จะไปสงสัยทำไมกัน

แม้หลวงปู่มั่นท่านจะละสังขารเข้านิพพานไปนานแล้ว
แต่ในประวัติหลวงพ่อทูล ขิปฺปปัญโญ ท่านเล่าว่าหลวงปู่มั่นเคยมาสอนกรรมฐานในขณะที่ท่านเข้าสมาธิ และแม้กระทั่งในวาระที่หลวงพ่อทูลเข้าถึงมรรคผลสูงสุด หลวงปู่มั่นก็ได้มาอำนวยพรแสดงความยินดีด้วย

เชื่อเถอะครับว่า พระพุทธเจ้าทั้งปวง พระธรรมที่พระพุทธตรัสรู้และสั่งสอนไว้แล้ว พระอริยะสงฆ์สาวกที่เข้าสู่มรรคผลนิพพานตามรอยพระพุทธเจ้าทั้งหลายนั้น ไม่มีสูญหายไปเลย ท่านเหล่านั้นเพียงตัดขาดออกจากกิเลสโดยสิ้นเชิง ไม่กลับมาสู่การเวียนว่ายตายเกิดอีกตลอดอนันตกาล

 

เท่าที่รู้หลวงพ่อฤาษีเคยเจอหลวงพ่อสดวัดปากน้ำ และหลวงปู่สิม พุทธาจาโร ส่วนหลวงปู่มั่นรู้สึกจะไม่เคยเจอ

 

ไม่ทราบว่าเคยเจอหรือไม่ แต่เคยกล่าวถึงหลวงปู่มั่น(ในทางดี)อยู่ครับ

ท่านเคยกล่าวประมาณว่า ที่ไม่ได้พาลูกศิษย์ไปหาครูบาอาจารย์สายอีสาน
เพราะเกรงระหว่างลูกศิษย์จะทะเลาะกัน
ส่วนครูบาอาจารย์เข้าใจกันอยู่แล้ว แต่ลูกศิษย์นี่สิ

แต่ที่แน่ๆ คำสอนทั้งสองท่านตรงกันคือ พระนิพพานไม่สูญ ครับ

 

อิอิ
กลัวเจอของแท้งัยครับ.....^_^

 

หลวงพ่อกับหลวงปู่สิม ยุคเดียวกันครับ เป็นสหธรรมมิกที่ดีต่อกันมากครับ....

หลวงปู่มั่นไม่น่าจะทัน (หมายถึง กายเนื้อ ธาตุขันธ์ ท่านนะ)

 

คำพูดแบบนี้ไง..ที่หลวงพ่อว่ากลัวลูกศิษย์จะทะเลาะกัน
..เพราะคิดว่าครูบาอาจารย์ฉันดีกว่า..เจ๋งกว่า...

ถ้าอ่านในหนังสือประวัติทั้งหลวงพ่อฤาษี และหลวงปู่สิม จะพบว่า..
แม้หลวงปู่สิมเองยังยืนยัน การันตีว่าหลวงพ่อฤาษีก็คือพระอรหันต์ เหมือนกัน...

 

หลวงปู่มั่นเกิดวันที่ ๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๔๑๓ มรณะภาพวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๔๙๒
หลวงพ่อฤาษีฯเกิดวันที่ ๒๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๐ มรณะภาพวันที่ ๓๐ ตุลาคม ๒๕๓๕
ครับ

 

ก็ท่านคงกลัวจะมีลูกศิษย์อย่างพวงคุณนี่ไง

 

หลวงพ่อฤาษีลิงดำบวชเมื่ออายุครบ ๒๐ ปี พ.ศ. ๒๕๗๙
ช่วงนั้นหลวงปู่มั่น ก็ราว ๖๖ ปีแล้ว
เมื่อดูประวัติจะพบว่า ช่วงที่หลวงปู่มั่นยังมีชีวิตอยู่
หลวงพ่อฤาษีลิงดำยังคงศึกษาด้านเปรียญที่กรุงเทพอยู่เลยครับ
และระหว่างนั้นก็ได้เรียนกรรมฐานกับอาจารย์สอนกรรมฐานสิบกว่ารูป...
ก็น่าจะเป็นที่เข้าใจกันได้

ส่วนเรื่องกรรมฐานใครผิดใครถูกผมไม่รู้เหมือนกัน
ไว้เป็นพระอริยเจ้าขั้นสุดท้ายก่อน จึงจะพอบอกได้ว่าอะไรเป็นอะไร
ฌานสมาบัติยังไม่ได้ ไม่กล้าชี้นำหรอกครับ

 

เคยได้ยินว่า หลวงปู่มั่นเน้นสอนพระไปนิพพานเสียส่วนใหญ่
ส่วนหลวงพ่อฤาษีท่านสอนทั้งพระและฆราวาสไปพระนิพพาน
จุดหมายปลายทางเดียวกัน
ผิดถูกประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

 

ผมไม่ได้เป็นผู้บรรลุธรรมแต่อย่างใดครับ
แต่การเข้ามาศึกษาในพระศาสนาของผมเริ่มจากได้ฟังประวัติ และคำสอนของหลวงปู่มั่นท่าน แล้วเกิดความเลื่อมใส ศรัทธา จึงหันมาปฏิบัติตามท่านครับ
แล้วจึงได้พบครูบาอาจารย์ท่านอื่น ที่จิตน้อมนำไปตามคำสั่งสอนของท่าน
คือ หลวงปู่ชา หลวงพ่อป่าน หลวงพ่อฤาษีลิงดำ และครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆ
ทั้งนี้ อาจจะด้วยเหตุที่ตามๆกันมากับท่านทั้งหลาย จึงฟังท่านรู้เรื่อง จิตอันเป็นสัญญาเดิมนั้นยังจดจำคำสอนที่เคยได้รับมาในกาลก่อนได้ จึงน้อมนำไปในทางนั้น

อย่างนี้ครับ
หลวงพ่อท่านเคยกล่าวไว้ ในด้านของการปฏิบัติเพื่อบรรลุมรรคผล 4 แบบ
คือ สุขขวิปัสโก เตวิชโช ฉลภิญโญ ปฏิสัมภิทัปปัตโต

ทางด้านสุขวิปัสโก ท่าน เดินทางตรง ใช้กำลังสมาธิเพื่อเข้าสู่วิปัสนาญาณ เพื่อตัดกิเลสอาสวะอย่างเดียวครับ

จึงสังเกตุได้ว่าครูบาอาจารย์หลายๆท่าน ท่านจะไม่เห็นนิพาน พรหม เทวดา อย่างนี้ท่านไม่ผิดนะครับ ท่านบริสุทธิ์อยู่แล้ว แต่ด้วยการปฏิบัติของท่านนำไปสู่มรรคผลอย่างเดียวครับ

อย่างหลวงปู่มั่น แม้ว่าท่านจะปฏิบัติ ในทางของสุขวิปัสโก แต่ ของเก่าท่านเคยทำมามาก เมื่อฟังจากประวัติท่านแล้ว เกรงว่า ท่านจะเป็น พระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ ครับ

เช่นเดียวกัน จะพูดว่าปฏิบัติสายนั้นสายนี้ ดีกว่านั้นไม่ได้ เห็นจะเป็นโทษ เนื่องด้วยคุณแห่งพระรัตนตรัย และ ครูบาอาจารย์นั้น มีมาก ปรามาสท่านเข้า ก็ลงนรกไป เป็นกัปล์ก็คงจะยังไม่ถึงมนุษย์

ทีนี้มาพูดกันต่อครับ ว่า
จิตของคนเรานี่ก็แปลก บางครั้งคิดว่าตนนั้นเป็นผู้มีปัญญามาก ที่ตนเห็นนั้นถูกแล้ว
เปรียบกับ มีกล่องอยู่ 1 ใบครับ คุณมองจุดเดียวคือในกล่อง มีสีขาว คุณก็รู้แค่ว่ากล่องนั้นมีสีขาว แต่คนอื่น เห็นข้างนอก ว่ามีสีน้ำตาล ข้างในว่ามีสีขาว อย่างนี้ เขาก็เห็นจริงตามว่า จะไปว่าเขาผิดนั้นก็ไม่ได้ ก็คุณไม่เห็นข้างนอกกล่องนี่ ใช่ไหมครับ ฉันไดฉันนั้นครับผม อย่าทะเลาะกันเลย ถ้าทะเลาะกันนี่ก็ควรพิจารณาใจเรา ว่า เราังมีมิจฉาทิฎฐิอยู่มาก ไม่เห็นตามจริง แล ผู้มีปัญญาทั้งหลายนั้น ไม่เชื่ออะไรง่ายๆก็จริง แต่ ท่านก็ไม่ได้คัดค้าน ว่าสิ่งนั้นเป็นไปไม่ได้ก่อนการพิสูจน์ครับ

ขออนุญาติน้อมนำคำสอนของ หลวงปู่มั่นท่าน มาไว้ ณ.ที่นี้นะครับ

"ท่านทั้งหลายจงอย่าทำตัวเป็นตัวบุ้งตัวหนอนคอยกัดแทะกระดาษแห่งคัมภีร์ใบลานเปล่าๆ โดยไม่สนใจพิจารณาสัจธรรมอันประเสริฐที่มีอยู่กับตัว แต่มัวไปยึดธรรมที่ศึกษามาถ่ายเดียว ซึ่งเป็นสมบัติของพระะพุทธเจ้า มาเป็นสมบัติของตน ด้วยความเข้าใจผิด ว่าตนเรียนรู้และฉลาดพอตัวแล้ว ทั้งที่กิเลสยังกองเต็มหัวใจยิ่งกว่าภูเขาไฟ มิได้ลดน้อยลงบ้างเลย
จงพากันมีสติคอยระวังตัว อย่าให้เป็นคนประเภทใบลานเปล่าๆ เรียนเปล่าและตายทิ้งเปล่า ไม่มีธรรมอันเป็นสมบัติของตัวอย่างแท้จริงติดตัวบ้างเลย"


ครูบาอาจารย์วัดป่าหลายๆท่าน ท่านก็เคยสั่งไม่ให้ลูกศิษย์ ปรามาสหลวงพ่อฤาษีท่าน
เพราะท่านเห็นโทษที่พึงจะเกิดแล้ว


ท่านทั้งหลาย หากท่นเป็นกัลญาณชน พึง วางซึ่งพรหมวิหาร อย่าให้ขาดจากอารมณ์
แลพึงพิจารณาตน ไม่พิจารณาโทษผู้อื่น อย่างนี้เราทั้งหลายจะเจริญในธรรม


ข้าพเจ้า มีปัญญาพึงจะตอบเท่านี้ ผิดถูกประการใด หากได้ล่วงเกินจาบจ้วงซึ่งพระรัตนตรัย ข้าพเจ้า ขอขมาโทษซึ่งพระรัตนตรัยและครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ด้วยเทิญ

 

ผู้ที่เห็นนิพพานคือผู้ที่บรรลุธรรมตั้งแต่ชั้นพระโสดาบันขึ้นไปครับ เวลาที่ปุถุชนจะบรรลุโสดาปัตติผล ไม่ว่าจะเคยฝึกหรือไม่เคยฝึกเข้าฌานก็ตาม เวลาบรรลุธรรมจิตจะเป็นฌานเองโดยอัตโนมัติโดยไม่ต้องตั้งใจเลย ส่วนขั้น สกทาคามี อนาคามี อรหันต์ ก็เช่นกัน จิตจะรวมเป็นฌานเข้าไปตัดกิเลสและเห็นนิพพาน ในขณะที่บรรลุธรรม
แต่การเห็นนิพพานต่างกันที่ พระอรหันต์จะเห็นนิพพานตลอดเวลา ในขณะที่พระโสดาบันจะเห็นนิพพานตอนบรรลุ หลังจากนั้นอาสวะที่เหลืออยู่(เหลือน้อยมากเมื่อเทียบกับปุถุชน)จะกลับมาห่อหุ้มจิตอีกครั้ง

ดังนั้นครูบาอาจารย์หรือแม้แต่ฆราวาสท่านใดก็ตามที่บรรลุธรรม ไม่ว่าจะสายไหนก็ตามท่านเห็นนิพพานทุกท่านครับ

 

เพิ่มเติมคำสอนของหลวงปู่มั่นครับ

การตำหนิติเตียนผู้อื่น ถึงเขาจะผิดจริงก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัวไปด้วย ความเดือดร้อนวุ่นวายใจที่คิดตำหนิผู้อื่นจนอยู่ไม่เป็นสุขนั้น นักปราชญ์ถือเป็นความผิดและบาปกรรม ไม่มีดีเลย จะเป็นโทษให้ท่านได้สิ่งไม่พึงปรารถนามาทรมานอย่างไม่คาดฝันการกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรอง เป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน งดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย ความทุกข์เป็นของน่าเกลียดน่ากลัว แต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ทำไมพอใจสร้างขึ้นเอง

จากหนังสือ ขันธะวิมุติสะมังคีธรรมะ
http://www.84000.org/supatipanno/katitam.html

ขออย่าได้ไปตำหนิหลวงพ่อฤาษีลิงดำหรือพระใดๆเลย ยิ่งถ้าเราไม่รู้ภูมิจิตภูมิธรรมของท่านจะเป็นบาปและได้รับผลที่น่ากลัว

 

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร ซึ่งเป็นสหธรรมิกกันกับหลวงพ่อฤาษีลิงดำ เคยกล่าวไว้ว่า "บารมีหลวงพ่อฤาษีลิงดำ เปรียบได้ดั่งโพธิสัตว์ แต่ถ้าจะให้ดียิ่งขึ้น ควรลดละเลิกพิธีกรรมต่างๆให้น้อยลง เพื่อมุ่งหน้าเข้าหาพระนิพพานอย่างแท้จริง"

แล้วท่าน(หลวงปู่สิม)กล่าวว่า
"หลวงพ่อมหาวีระ (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) ไม่ใช่พระธรรมดานะ สร้างบารมีปรารถนาโพธิสัตว์เชียวนะ แต่เลิกได้ก็ดี ลูกศิษย์เยอะแยะตามสร้างบารมีมานาน แต่นั่นแหละพอหัวหน้าเลิก ลูกน้องก็จะเลิกตามบ้าง โอโฮ้ ลูกน้องลูกศิษย์เยอะจริงๆ คงต้องให้ไปอยู่ที่กามาวจรสวรรค์ก่อน ลูกน้องยังตั้งตัวไม่ทัน"

PANTIP.COM : Y7978640 เกร็ดเรื่องเกี่ยวกับ หลวงปู่สิม พุทธาจาโร กับ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ []

 

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เคยพบปะและสนทนาวิสาสะกับพระประมาณ 50 กว่ารูป แต่ไม่เคยปรากฏว่าเคยพบหรือสนทนากับหลวงปู่มั่น น่าจะเป็นเพราะหลวงปู่มั่นท่านอยู่ในที่วิเวก ทางภาคเหนือหรือไม่ก็อีสาน เช่น ที่หนองผือ ซึ่งการเดินทางลำบาก เข้าถึงยาก ต้องเดินเท้าหลายวัน แต่หลวงพ่อฤาษีลิงดำมีกิจธุระทางภาคกลาง เป็นส่วนใหญ่จึงไม่มีโอกาสได้ไปพบหลวงปู่มั่น

http://th.wikipedia.org/wiki/พระราชพรหมยาน_(วีระ_ถาวโร)

 

น่าจะไม่เจอนะครับ แต่ พระดี อย่างหลวงปู่มันหลวงพ่อฤาษี ท่านเหล่านี้ มีคุณกับเราชาวพุทธมากครับ ควรจะบูชาไว้ (บูชาบุคลที่ควรบูชานี่เป็น มงคลชีวิตเลยนะครับ)

แต่ที่แน่ๆ ท่าน บําบัดทุกข์ บํารุงสุขแก่ญาติโยม เยอะครับ พระดีๆแบบนี้หายาก ถ้าเจอพระผมอยากกราบทําบุญด้วย สนทนาธรรมด้วย จะเป็นมงคล ตายแล้วไม่ เสียชาติเกิดแน่ครับ

 

ที่หลวงปู่สิมกล่าวว่า ลูกหลานคงติดค้างที่กามาวจรนั้นเป็นกำลังใจที่ดีจริงๆ
ลูกหลานตามไม่ทันเพราะบารมียังไม่พอ ต้องไปต่อที่กามาวจรสวรรค์ก็ยังดีใช่มั้ย
ยังดีกว่าต้องมาต่อบนโลกมนุษย์

ถ้าใครอยากอ่านเรื่องราวที่พระอาจารย์ต่างๆกล่าวถึงหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
ให้หาหนังสือชื่อ บนเส้นทางพระโยคาวจร โดยสายฟ้า(ท่านบวชแล้วนะครับ เป็นพระสำคัญมาก)
เกี่ยวกับเรื่องหลวงพ่อกับหลวงปู่สิม เป็นเรื่องสนุกจริงๆ ได้เกร็ดความรู้เยอะมาก